 --ეი ეიი მშვიდად__ხელები ჩამომაწევინა დანიელმა.სახიდან თმა გადამიწია და სახეში შემომაჩერდა.შიში გამქრალიყო მისი სახიდან.ისევ ის გამომეტყველება ცივი და არაფრის მთქმელი წარბები შეჭმუხვნოდა. --როგორ ხარ?? --არვიცი თითქოს ხმები შორიდან მესმის ცოტა გაბრუებული ვარ. --ყველაფერი კარგად არის ახლა უსაფრთხოდ ხარ__მეჩვენებოდა თუ მართლა გაბრაზებული იყო? ვისზე ბრაზობდა ან რატომ?? მინდოდა მეკითხა თვითონ როგორ იყო მან ხომ ამდენი იწვალა ჩემთვის თავისი სიცოცხლეც საფრთხია ქვეშ დააყენა ჩემს გამო. --დანიელ მადლობა რომ სიკვდილს გადამარჩინე.შენი სიცოცხლე საფრთხეში ჩააგდე ჩემ გამო.. |
 --ევაა გესმის ჩემი?? ევაა კარგად ხარ??__მამას უკვე ნერვიულობის ნოტები შეეპარა ხმაში.ვეცადე თავს მოვრეოდი თვალები დავახამხამე და ირგვლივ მიმოვიხედე.მამას მანქანაში ვიჯექი და მშვიდად ვმგზავრობდით სახლისკენ. --მამა მაპატიე ჩავფიქრდი. --ევა უკვე ძალიან ვღელავ,დღეს შენ თავს არ გავხარ, იქნებ მე შემიძლია გავაკეთო რამე შენთვის?? -- არაფერია მამა უბრალოდ ლექტორმა გადაწყვიტა ორ თვიან ტურში ჩვენი წაყვანა მუზეუმების მოსავლელად და მაგაზე ვფიქრობდი. უამრავი რამ მაქვს გასაკეთებელი.ჩასალაგებელი. |
 დილა სუსხიანი ღრუბლებს ესალმება; მე კი მეღიმება, აღარც მერიდება; ქარი ჩადგება და მალეც გათენდება; მზეც მალე ამოვა გაათბობს ქალაქს ქალაქს, რომელიც თავის თავს არ ჰგავს; ხალხი კი ერთად, ერთფეროვნულად დაუბრუნდება შრომას და გარჯას; |
 |
 მდინარის პირას კი ორნი ისხდნენ, გოგონა და ბიჭი, ორივეს თვალი ჰქონდა გაშტერებული, მაგრამ არა ერთმანეთზე არამედ სივრცისთვის და თითქოს ცდილობდნენ რაღაც ისეთი ამოეკითხათ რაც სულ ოდნავ მაინც მიახვედრებდა მათ რომ რა შეცდომაც არ უნდა დაეშვათ მაინც ვერ შეძლებდნენ ერთმანეთისგან შორს ყოფნას. გოგონა შეირხა, ბიჭისკენ გაიხედა და დალაპარაკება სცადა, მაგრამ ხმა ვერ ამოიღო, უნდოდა პატიება ეთხოვა, ამის მაგივრად კი უცნაური ბგერები ამოუშვა პირიდან და ბიჭს აიძულა მისთვის შეეხედა. გოგონა ტიროდა ამდენი ხნის ნაგროვებ ცრემლებს ერთიანად აფრქვევდა, ამის დანახვაზე ბიჭს სახე შეეცვალა, დიდი ტკივილი იგრძნო მისი ცრემლების დანახვისას. |
 სიყვარულია ის რაზეც ვმღერით სიყვარულია რისთვისაც ვბრობთ სიყვარულია რისთვისაც ვკვდებით |
 სალამი, ალბათ რაიმე საინტერესო ბიოგრაფიას ელოდებით თუმცა იმედების გაცრუება მომიწევს.ანა, ერთი ჩვეულებრივი 18 წლის გოგო რომელმაც ცხოვრებაში ბევრი გადაიტანს,ბევრ დამცირების გაუძლო მაგრამ დღეს მყარად დგას.. შეიძლება ოდესმე მოგიყვებით სხვებისთვის ფერად ჩემთვის კი შავ-თეთრი ცხოვრების შესახებ :)) უფლებათა დამცველი და სულით, ფიზიკურად, გულით ფემინისტი ადამიანი.ალბათ უკვე წარმოგიდგენიათ როგორი ჯიუტი, პირდაპირი და საკმაოდ გაწონასწორებული ადამიანი ვიქნები. შეყვარებული? ეს უბრალოდ დროის ფლანგვაა და უაზროდ გულის ტკენაა ჩემთვის, აუტკივარ თავს ვერ ავიტკიებ ამიტომ მირჩევნია მარტომ დავტკბე ცხოვრებით და გავერთო ჩემს გემოზე. |
 მითხარი, რომ უშენობა საერთოდ არ შემაწუხებდა, ჩემი ცოდვები არ დამამძიმებდა, ყოველდღიურობა მხრებზე ლოდებივით არ ჩამომეკიდებოდა, რომ ჩემს მხრებზე მხოლოდ გაზაფხულისფერი კაბა იქნებოდა მორგებული და ისიც ზედმეტად მსუბუქი ახლა კი ქვიშაში ისე ვარ ჩაფლული რომ მხოლოდ თვალები მეხედება ჩაწითლებული და წყლიანი, სიყვითლეშეპარული სახე და უფრო ავადმყოფური ფიქრები მაქვს. |
 ვამბობთ და ისტორია ისევ არ მთავრდება მომავალს რაც აკლდება წარსულს ემატება მომხდარს არ ვივიწყებთ ახალი გვემართება. ნდობას ისევ ისე ბოროტად იყენებენ თუ კარგად დააცდი თავისით გიჩვენებენ. თუ ბევრი დააცადე მოგეჭრა კისერი იტყვი ამას კაცი ერქვას ამშვენებდეს წვერი? |
 მინანია... იცი რამდენი რამ? თუნდაც ის რომ ბოლო სიტყვის თქმა არ გადროვე და უკან მოუხედავად წავედი შენი ცხოვრებიდან, ისე როგორც მოვედი და აგირიე ყველაფერი, გაიძულე პატიება და სიყვარული. იცი კიდევ რა მინანია? უსიტყვოდ რომ დაგტოვე და შენც ვერაფერი გააკეთე ჩემს დასაბრუნებლად, ალბათ არც გინდოდა... მე იმდენჯერ გაგიცრუე იმედები, ზუსტად ვიცოდი ვეღარ შეძლებდი კიდევ ერთხელ გეპატიებინა ჩემთვის. იცი რამდენჯერ გამახსენდი? რამდენჯერ მომენატრე და მერე მიტირია? |
