ქვეითთა გადასასვლელზე მომზადებული გოგონა,დოკუმენტებით ხელში შუქნიშანს ელოდებოდა,რომელიც ნებართვას მისცემდა თამამად გადაედგა ნაბიჯი მეორე მხარეს გადასასვლელად.სამსახურისკენ მიმავალს სველი ქუჩა ნახევრად გადაკვეთილი ჰქონდა მის წინ მანქანა,რომ გაჩერდა და შეშინეებულმა ხელები სახეზე აიფარა,საბუთები კი ძირს მიმოიფანტა.ყრუ კივილის ხმა ჩაესმოდა გარშემომყოფებისგან მომავალი,ხელის ძლიერი მოჭერით ცდილობდა მკერდზე, გამალებით მფეთქავი გულის დამშვიდებას.სუნთქვას კი ვერაფრით ასტიმულიერებდა.წამიერად გაურბინა მისმა დიდმა ტრაგედიამ თვალწინ. მისი მშობლებიც ხომ სწორედ ავარიით დაიღუპნენ,ნუთუ ასეთი შიში განიცადეს მათაც სიკვდილამდე?გაფითრებული, ხმის ამოღებასაც ვერ ახერხებდა და გარშემო მყოფების ჩაძახილებს,როგორ იყო? შეშინებულ მზერას აგებებდა.სწრაფი ნაბიჯით მიუახლოვდა მასზე ერთი თავით მაღალი მამაკაცი და ხელი შეაშველა

თეთრი კაბა მაცვია, მდინარის პირას ქვაზე ვზივარ და გვირილის ფოთლებს მდინარეს ვატან. ვუყვარვარ? არ ვუყვარვარ?
უკვე ვინ იცის მერამდენე გვირილა გავაყოლე მას?! მეც გვირილა ვარ, ყველაზე დაჩაგრული ყვავილი, რომელიც წასვლას ლამობს, მაგრამ ვერ მიდის.
მარჯვენა ტერფს წყალში ვდებ და ვგრძნობ ყინულივით ცივ წყალს, სიცივე ძვლებში ატანს და კანკალს მაწყებინებს. ხელები მუქი ლურჯი მაქვს აი, ისეთი, მე რომ მიყვარს და ალბათ მაგიტომაც შემიყვარდა ჩემი ყინულივით ცივი ხელებიც. კაბა მუხლებიდან ჩემს ტანზე მოკვრას იწყებს, აღარ მაწუხებს ცივი ჰაერი და წყალი. ღრმა წყალში ჩავედი და მაშინვე ვყვინთავ, წყალში შევედი მიუხედავად იმისა რომ ცურვა არ ვიცი, თვალები ჯერ ძალიან მაგრად დავხუჭე და ნელ-ნელა მოვეშვი. ხელები გავშალე, თვალები გავახილე და ვუყურებდი სრულ სიბნელეს. სუნთქვა მინდა! სუნთქვა მინდა! ვიმეორებ გონებაში, მაგრამ ადგილიდან არ ვიძვრი.

2 თავი


ვეღარაფრით დაიძინა იმ ღამეს, მთელი შვიდი წლის ნაშენები იმედები, რომ ვეღარასოდეს შეხვდებოდა თავზე ჩამოენგრა და თითქოს გულზე და ფილტვებზე, მაგრად მოუჭირეს ხელიო სუნთქვაც აღარ შეეძლო. მთელი ღამე ოთახის ჭერზე ქონდა თვალი გაშტერებული და ვერაფერზე ფიქრობდა. აკანკალებული, ცრემლმორეული ისევ წარსულში გადაეშვა და თავი ვერ დააღწია იმ ტკბილი მოგონებებს, რაც გამსახურდიასთან აკავშირებდა, გაახსენდა როგორ ცდილობდა დემეტრე ლუნასთვის თავი მოეწონებია, როგორ თბილად ექცეოდა, როგორ ზრუნავდა მასზე, როგორ ბავშვივით უხაროდა ლუნას ყოველი გაღიმება. გაცნობიდან დაწყებული იმ საშინელ დღემდე ყველაფერი ერთმანეთის მიყოლებით გაახსენდა და ხან ეღიმებოდა სევდიანს ხანაც ცრემლები ჩამოდიოდა სიფრიფანა, თეთრ ღაწვებზე. გამსახურდიას დაბრუნების დაჯერება უჭირდა, არარელურად ეჩვენებოდა. მეგობრებისგან იცოდა, რომ საზღვარგარეთ წავიდა და იმის მერე აღარც დაინერესებულა სად ან როგორ იყო, მის მეგობრებთანაც გაწყვიტა კონტაქტი და რადგან თორნიკე და ნიკა კოლეგები იყვნენ, მხოლოდ მასთან ქონდა კონტაქტი ისიც იმ შემთხვევაში თუ ქუჩაში ან თორნიკესთან მისულს დერეფანში შეხვდებოდა, მოიკითხავდა და სულ ეს იყო. არასოდეს დაცდენია ნიკას დემეტრეზე არც ერთი სიტყვა, იცოდა გულს ატკენდა ლუნას და როცა შემთხვევით შეხვდებოდნენ, ზედაპირულად მოიკითხავდა და მალე გაეცლებოდა ხოლმე.

‼ შემთხვევა ვიდეოს გადაღების დროს - უკრაინაში მოხალისეს ოკუპანტების ნასროლი ჭურვი რამდენიმე მეტრით ასცდა

კითხვა: გამარჯობა, სამი კვირის წინ დავიპლომბე ზედა ყბის ორი საღეჭი კბილი სხადასხვა მხარეს, სამი დღეა დამეწყო ერთერთი კბილის ტკივილი, შეხებაზე,დაღეჭვაზე ძალიან მტკივა და ასევე ცივზე,ცხელზე,ტკბილზე მაქვს რეაქცია. მუდმივად ვგრძნობ ყრუ ტკივილს. კბილის გაკეთებიდან ორ დღეში წამოვედი გერმანიაში. რამეს ხომ ვერ მირჩევდით რა შეიძლება რომ გავაკეთო, რომ დავაცხრო ტკივილი ან რისი ბრალია?

კბილში გაუსაძლისი ტკივილი ხშირად მიუთითებს ნერვის ანთებაზე. ძალიან უსიამოვნო შეგრძნებებია: პულსაცია, რომელიც ურტყავს კისერს ან საფეთქელს, საღამოს საათებში, ღამით და მწოლიარე მდგომარეობაში დისკომფორტის გაღრმავება. დათვალიერებისას სტომატოლოგი ხედავს კბილის პულპის (სირბილის) დაზიანებას, შესამჩნევია უსიამოვნო სუნი პირის ღრუდან. ასეთ სიტუაციაში ადამიანი, თუ ის არ მიმართავს სპეციალისტს, ჩაიფიქრებს კბილში ნერვის მოკვლას. საგანგებო ზომები ამსუბუქებენ მდგომარეობას და ექიმთან მისვლამდე ნორმალურ შეგრძნებას ქმნიან.

^{ფოტო:} იწვის რუსული „სუ-30სმ“ რომელსაც აეროდრომზე აფეთქებული უკრაინული რაკეტის ნამსხვრევი მოხვდა

უკრაინამ საპასუხო სარაკეტო დარტყმა მიაყენა რუსულ სამხედრო აეროდრომს - პირველად მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ, რუსეთის ტერიტორიაც დაიბომბა

ანეგდოტების შოუ

დიდი ხანია ვცდილობ საკუთარ თავს გავეცნო,თუმცა წლების წინ მივატოვე საკუთარი თავის შეცნობა..ზოგჯერ ძალიან მინდა ვინმეს ვესაუბრო,მგონია რომ დღევანდელი რეალობიდან გამომდინარე ნამდვილი მსმენელი რთულია იპოვო..ასეც რომ არ იყოს საკუთარ თავზე უკეთ ვინ შეიძლება გაგიგოს.

უკვე დიდი ხანია ოჯახური ვახშამამი ოჯახურს აღარ გავდა . შვილები რომლებსაც მამის ეშინიათ, ცოლი რომელიც ყოველ წუთს მზადაა შენიშვნისთვის . ეს არ არის ოჯახი რომელზეც ფეფო ოცნებობდა. ჯერ კიდევ მაშინ ,როცა ფეფო სკოლის მოსწავლე იყო , უეცრად გამოჩენილმა დაქალის ბიძაშვილმა ხელი დაავლო და თავის ქალად აქცია . ალექსანდრე ფილფანი ,სვანი ბიჭი რომელიც პატარა ,ცქრიალა გოგომ მოხობლა .დიდ ხანს არც უფიქრია დაინახა თუ არა მშობლებთან მივიდა გამოუცხადა ცოლი მომყავსო. ბევრს ეხვეწნენ მშობლები კარგად დაფიქრებულიყო ,მაგრამ ვერაფერი შეასმინეს . რამდენიმე დღეში სკოლიდან მომავალი ,მეგობრებით სავსე მანქანაში ძალით ჩასვა და მთებში წაიყვანა . რა აღარ მოიმოქმედა, როგორ არ ეხვეწა ფეფო ,რომ გაეშვა ,მაგრამ არაფერმა გაჭრა . მიხვდა აზრი აღარ ქონდა არაფრის გაკეთებას, ჩუმად დაჯდა და ტირილი დაიწყო .