9:29 PM წარსულის მაწანწალა | ||||||
 მინანია... იცი რამდენი რამ? თუნდაც ის რომ ბოლო სიტყვის თქმა არ გადროვე და უკან მოუხედავად წავედი შენი ცხოვრებიდან, ისე როგორც მოვედი და აგირიე ყველაფერი, გაიძულე პატიება და სიყვარული. იცი კიდევ რა მინანია? უსიტყვოდ რომ დაგტოვე და შენც ვერაფერი გააკეთე ჩემს დასაბრუნებლად, ალბათ არც გინდოდა... მე იმდენჯერ გაგიცრუე იმედები, ზუსტად ვიცოდი ვეღარ შეძლებდი კიდევ ერთხელ გეპატიებინა ჩემთვის. იცი რამდენჯერ გამახსენდი? რამდენჯერ მომენატრე და მერე მიტირია? არა არ იცი, შენ ხომ ჩემთან არ ხარ, ჩემთან მხოლოდ დიდი სიცარიელეა რომელიც ჭკუიდან შემშლის, მერე კი როცა დამინახავენ ბავშვებს მომარიდებენ, შეეშინდებათ არაფერი დავუშავო. ძალიან შემეშინდა რომ ჩემს თავზე მეტად შემიყვარდებოდი და შენ ამას ვერ გაიგებდი, ან არ ისურვებდი რომ გაგეგო და ჩემი სიყვარული დამტანჯავდა. ვნანობ... თუმცა ახლა რა აზრი აქვს უკვე შორს ვარ შენგან და ისიც არ შემიძლია რომ მოგწერო, გკითხო როგორ ხარ ან რამე ხომ არ გჭირდება, ვერც ჩემს ამბებს გიყვები, როგორც ამას მაშინ ვაკეთებდი როცა შენიდან წასვლას არ ვაპირებდი, ახლა კი იმდენად მიმძიმს შენთვის ამის მოყოლა, რომ ლამისაა დავლეწო ყველაფერი და ჩემს თავს წასვლაზე ვეკამათო. ყველაფერს ვნანობ, იმასაც მხოლოდ ფრაგმენტებად რომ დაგიტოვე გულსა და გონებაში, იმასაც ვნანობ უსიტყვოდ რომ წავედი და დღემდე არ მინახავს შენი თვალები, მაგრამ ეს კიდევ არაფერი ყველაზე მეტად ის ფაქტი მტანჯავს პირობას რომ ვერ გისრულებ. მე ხომ დაგპირდი რომ "ჩვენს გვირილებს" ერთად შევხვდებოდით მერე შენ გვირგვინს დამიწნიდი და მე მას დაჭკნობამდე არ მოვიშორებდი თმიდან, ახლა კი ცალ-ცალკე ვხვდებით გვირილებს, მე მას ფურცლებს ვაცლი და ვნატრობ ბოლო ფურცელი „მიყვარხარ" შემრჩეს, შენ კი ალბათ მათ სხვისთვის კრეფ და სხვისთვის წნავ გვირგვინს. იცი კიდევ რა მახსოვს? თითები, რომლებიც ჩემს ხელისგულს ათბობდნენ, შენი თვალები მახსოვს უფსკრულისკენ რომ მიმაქანებდა და სუსასრულოდ მითრევდა შიგნით. ხანდახან იმდენად რეალურად გხედავ რომ მგონია ისევ შენთან ვარ და ისევ დამიწნი გვირგვინს და მე მას დაჭკნობამდე არ მოვიშორებ თმიდან, თუმცა არაფერი ცოცხლობს მარადიულად ამ ქვეყნად, ოდესღაც კი ისინიც დაჭკნებიან და თმინდა მოვიშორებ მაგრამ არ გადავყრი, მე მათ ჩემი ფანჯრის რაფაზე დავდებ, მერე კი ერთად დაველოდებით შენს გამოჩენას. ახლა კი ვიხსენებ მთელ ჩვენს ისტორიას და ვნანობ, რადგან მე ვაიძულე საკუთარი თავი დამეტოვებინე, თუმცა ამის თქმას ახლა აზრი არ აქვს, რადგან შენთვის მხოლოდ "წარსულის მაწანწალა" ვარ. ----------------------------------- ძველია, მაგრამ მაინც განსაკუთრებულად მიყვარს... ასევე დაგაინტერესებთ:
| ||||||
|
| ||||||
| სულ კომენტარები: 0 | |
