სიყვარულო, ჩემო ერთო,
გილოცავ რვა მარტს,
ჩემი გრძნობის ერთო ღმერთო,
ეს ზღვა ხომ შენ გგავს.

მინდა გითხრა რომ შენს გვერდით ყოფნას არ სჯობს სხვა,
შენ მწვერვალი ხარ გრძნობების, მე კი მისი ზღვა,
ზღვა რომელიც მუდამ, მუდამ, გელოდება დღეს,
შენ კი გრძნობა მიამსგავსე მეგობრობის ტყეს.

ჩვეულებრივ ინტერნეტში მსგავს ვერაფერს ნახავთ, ირგვლივ მხოლოდ ტყუილია. აქ კი ყველაფერი დაემთხვა, ეს ძალიან მაგარია! ჩემ მეგობრებს ვურჩიე და მათაც 100%-ით დაემთხვა! ტესტი უკვე მაგალითია! საკუთარი თავს სხვა თვალით ხშირად ვერ შეხედავთ, ამ ტესტის დახმარებით კი თქვენი სულის ყველაზე საიდუმლო კუთხეების შესახებ გაიგებთ! თქვენი არჩევანი თქვენი საკუთარი ურთიერთობის საიდუმლოს ამოხსნის!

ლონდონის  ქუჩებში  ასეთი  რკინები  თითქმის  ყველა  ქუჩაზე  ბორდიულებზე,  სკამებსა  და  კიბეზე  დააყენეს,  მისი  დანიშნულება  კი  თითქმის  ვერავინ  გაიგო,  საინტერესოა  რისთვის  არის  ესენი  საჭირო...

ნეტავ რა მოხდებოდა იმ დღეს კლუბში რომ არ წავსულიყავით? წარმოდგენა არ მაქვს, მაგრამ მგონია, რომ უფრო დიდი ხანი ვერ გავაანალიზებდი სიმართლეს.
კლუბში მისვლისას თავიდან ყველაფერი ჩვეულებივ იყო.
-ნია, წავალ, სასმელს მოგიტან, - შემომთავაზა ბექამ და ხალხში გაუჩინდარდა. მე კი მანამდე ცეკვა დავიწყე.
უგონოდ გადავეშვი მუსიკის ჰანგებში. პატარაობიდანვე ისეთი შეგრძნება მაქვს, რომ მუსიკა ჩემს სისხლშია. სხეული თავისით მოძრაობდა. თვალები დავხუჭე და ინსტინქტებს მივენდე. სულ მალე უკნიდან ბარძაყზე შეხება ვიგრძენი. ხელი ნელ-ნელა უფრო ზემოთ მიიწევდა. თვალები გავახილე და უცხო ადამიანი დავინახე.

აქ ... ამ გზის ბოლოს,
ციცქნა ქოხში ორნი არიან,
პატარა გოგო
(კიკინებით)
შვილია ჩემი.
დედა ვარ, მაგრამ სხვებს თუ ჰკითხავთ
დედა არ მქვია,
მაშინ როდესაც სულის ტკივილს
ვერაფრით ვშველი.

აღწერა: ამჯერად ჯუმანჯის სახიფათო სამყაროში ოთხი მოზარდი აღმოჩნდება. მათ ელით ბრძოლა მარტორქებთან და შავ მაბებთან. ყველა ნაბიჯზე უამრავი ხაფანგი და გამოცანაა...

აღწერა: მას შემდეგ, რაც თურქეთი ტერორისტთა სამიზნე ქვეყნად გადაიქცა, ლეიტენანტმა იავუზმა ერთ-ერთი აფეთქებისას, ცოლი დაკარგა. თურქმა სამხედროებმა 12 მებრძოლისგან შემდგარი სპეციალური განყოფილება შექმნეს. მათი მიზანია იპოვონ ტერორისტთა ბანდდაჯგუფებები და ბოლომდე გაანადგურონ ისინი... ამ დაუნდობელ ბრძოლაში ქვედანაყოფს სათავეში იავუზი ჩაუდგება ...

მინდა ვიხილო აკორდის თრობა ძველ როიალზე ნოტების ჟღერით
ან სიყმაწვილის აზრების თხრობა იმ არდაღლილი წუთების ენით,

როცა უშენო მომავლის შიშით ღრმა აზრს იძენდა უაზრო ქიშპი
და სამუდამო გრძნობების ჟინით დაუოკებელ მებრძოლად ვიშვი,

რათა შევაქო ურჩი გონება ცრემლიან თვალებს რომ არ ემონა
და გავაქარწყლო ის მოგონება სიტყვის მარწუხებს რომ დაემონა,

რადგან აქ ისევ იხსნება ფარდა, უნდა დაიწყოს ლაღი ზღაპარი,
სადაც ტყუილი არაფრად ვარგა, სადაც ინთება სიყრმის ლამპარი...

იცი როგორ მიყვარხარ?? აუღწერლად,სიგიჟემდე,სულით ხორცამდე მიყვარხარ!
თურმე რა ახლოს ყოფილხარ,თურმე სულ მიყვარდი მაგრამ ამას ვერ ვხვდებოდი,მიკვირდა რატოომ? რატომ მიჩქარდება გული მას რომ ვხედავ,რატომ ვბედნიერდები მას რომ ვხედავ,რატომ მიხარია როცა მაწვალებს,იციი მიყვარხარ და მინდა ეს იცოდე,ალბათ შენც გიყვარვარ,ასე მგონია.

-ჰეი ოქროს თმიანო! მომესმა ხმა ქუჩაში მიმავალს,მაგრამ არ მიმიხედავს უკან,ისე განვაგრძე სიარული.
-ჰეი გოგონი,დამიცადეთ თქვენი საფულე! ისევ მომესმა ხმა და სიარული შევანელე.ჯიბეები შევამოწმე და რომ მივხვდი ეს ძახილი ჩემი მიმართულებით იყო,უკან მიხედვაც ვინებე.
-ძლივს არ მობრუნდით?! ქოშინით მოვარდა,ჩემს წინ მაღალი სილუეტი მუხლზე ხელები დაიწყო და ამოიხვნეშა.-აი,თქვენი საფულე ოქროს თმიანო!უცნაური ღიმილით ამომხედა,თითქოს ძალა გამომეცალა.დაბნეულმა შევხედე ბიჭის გამოწვდილ ხელს და საფულე იმდენად ნელა გამოვართვი,თავი ინდურ სერიალში მეგონა.