უბრალოდ მომინდა მომეწერა შენთვის.... ლამაზი წერილიც მიმიღია და პატარა უსიტყვო ბარათებიც,მაგრამ... მე წერილი არ დამიწერია... არ დამიწერია შენთვის.... არ ვაპირებ იმის მოყოლას თუ როგორ ვცხოვრობ... სად ვარ ან ვისთან... არ გეტყვი როგორი ბედნიერი ვარ... ან როგორი უბედური უშენოდ!... არ მოვყვები რა გრძნობა მაქვს,როცა ზღვაზე დაისს ვუყურებ... არც იმას გეტყვი ჩუმად როგორ ვტირი ბავშვების ყურებისას... არ მინდა არაფრის გახსენება.... არ მინდა ტკივილი მოგაყენო... შეიძლება შენ არც არაფერი იგრძნო... ან სულაც არ წაიკითხო ჩემი წერილი... ვერ გამიხსენო... მაგრამ მაინც მინდა მოგწერო.... არ მინდა არაფრის თქმა და ...... მაგრამ მინდა ყველაფერი გითხრა.... ყველაფერი მოგიყვე.... მომისმინე.... სულ მე გისმენდი.... მაშინაც,როცა სიყვარული გამიმხილე... არ მათქმევინე ერთი სიტყვაც კი.... და მაშინაც,როცა სხვისი სიყვარული გამიმხილე... არც მაშინ მომეცი ნება ხმა ამომეღო და მეთქვა,რომ ცდები და დღემდე მიყვარხარ.... არ მაცადე... ახლა მაინც მაქვს დრო და საშუალება,რომ ყველაფერი ვთქვა,რაც მაშინ არ მითქვამს .... ყველაფერი... ოღონდ,როცა ამის კითხვას დაიწყებ,არ დახურო!...ბოლომდე წაიკითხე.... ბოლომდე....
|
ნეტა რა არის პირველი სიყვარული? გრძნობა, რომელიც გვართობს და გვხიბლავს?! ნუთუ ორივე? ოჰ, ღმერთო ჩემო, ხვალ გამოცდა მაქვს უსაშინლესი და მეცადინეობის მაგივრად ვზივარ და იმ პირველ სიყვარულზე ვფიქრობ! გული დამიჭრა საზიზღარმა, შხამიანი ისრით. . . საშინლად მტკივა. ვგრძნობ ტკივილს უიმედო ნოსტალგიისას!. . . ბუზღუნებს ჩემი მეორე მე. . . - ხვალ გამოცდა გაქვს, იმეცადინე! - ვიცი! - რომ იცოდე სულელივით არ იჯდებოდი და სხვაზე არ იფიქრებდი! - ვინ სხვაზე? მე ხომ ვმეცადინეობ? - გეთანხმები, კითხულობ, წერ, მაგრამ თვალწინ ასოების Nნაცვლად ვის ხედავ? ფიქრში ვინ გიზის? გამოცდა თუ სიყვარული? - თავი დამანებე! ვმეცადინეობ! - მეცადინეობ? ნუ მაცინებ?არ გრცხვენია? იწვი, იფერფლები. . .
|
იქნებ შემიყვარო ?!-არა! თითოეული შეხვედრა ამ სიტყვებით მთავრდებოდა.ალბათ ძალიან სასტიკი ვიყავი,მაგრამ სხვანაირად არ შემეძლო,არ შემეძლო ისე მოვქცეულიყავი თითქოს მიყვარდა,სჯობდა თავიდანვე სცოდნოდა რომ,არ შემეზლო და არც მინდოდა მისი სიყვარული,ის კი ელოდა ელოდა ჩემს სიყვარულს სიყვარულს რომელიც იცოდა რომ არასოდეს მივიდოდა მასთან,იცოდა მაგრამ მაინც ელოდა.ის ყოველთვის მიმეორებდა რომ სიცოცხლის ბოლომდე ვეყვარებოდი.ასეც მოხვდა მას სიცოცხლის ბოლომდე ვუყვარდი,სიცოცხლის რომელიც დიდხანს არ გაგრძელებულა.ამას არასოდეს ვაპატიებ საკუთარ თავს ,მინდა ისე ვიცხოვრო რომ ცოდვა აღარასოდეს ჩავიდინო,მაგრამ ნუთუ შეიძლება რომ ადამიანმა ამზე მეტი ცოდვა ჩაიდინოს რაც მე ჩავიდინე?!ახლა ვხვდები რომ სჯობდა მონასტერს შევლეოდი და სიყვარული მეღიარებინა,მაგრამ გვიანია...
|
ცხოვრებაში მგონი წლების შემდეგ, პირველად ვარ უდარდელი, არ ვფიქრობ არაფერზე, ცუდზე... კარგზე... 12 წლის ასაკის შემდეგ 15 წელი გავიდა, მიკვირს რომ შემწევს ყველაფრის გადმოცემის უნარი, მაგრამ თან მიხარია...
12 წლის ვიყავი, სკოლაში დავდიოდი, კარგად ვსწავლობდი, უდარდელი ბავშვობა მქონდა, მამა ცნობილი კაცი იყო, თავის საქმის პროფესიონალი... დედა მე და ჩემს და ძმას გვივლიდა, ხანდახან თუ დაქალებთან ერთად სადმე წავიდოდა, ისე სულ ჩვენთან მოდიოდნენ მისი დაქალები... ჩემი ძმა 16 წლის იყო, და კი 18ის... ულამაზესი იყო მაიკო, მთელს უბანს უყვარდა, თვითონ კი ერთი იდიოტი კურსელი ბიჭი უყვარდა, იმ ბიჭმა არც იცოდა მგონი, არ მახსოვს... მასეთი საქმეებისთვის პატარა ვიყავი... არც ვერეოდი ხოლმე... პრინციპში ჩარევას ვერავინ დამიშლიდა რადგან ნაბოლარა, მამას ცოტა გათამამებული ვყავდი... არ მაინტერესებდა რა... ჩემი ძმა უფრო კაცობდა და მაიკოს ვითომ აკონტროლებდა, ბევრჯერ მის თაყვანისმცემელსაც შეხვედრია...
|
..მოსიყვარულე ადამიანი იყო არაფერს არ მაკლებდა,სულ ერთად ვიყავით,მაგრამ მაინც რაღაც ჩატეხილი ხიდი იყო ჩვენს შორის.
მე და გიოს საერთო მეგობარი გვყავდა ლიზი. ჩვენი სიყვარულის 1 წლის თავს დაემთხვა ლიზიკოს დაბადების დღე.
რა თქმა უნდა ორივე დაგვპატიჯა და წავედით.
მშვენიერ დროს ვატარებდით,მაგრამ უცბად გიო მოვიდა და მთხოვა,რომ აივანზე გავსულიყავით სალაპარაკო მაქვსო.
|
ჩვენი გაცნობა, ალბათ, უფალმა ინება! ოთხი წელი დიდი დროა იმ პატარა გოგონასთვის, რომელიც ახლა უნდა იწყებდეს ცხოვრებას. მაგრამ ღვთის ნებას ხომ ვერ გაექცევა ვერც ერთი ადამიანი?! ოთხი წლის წინ თოვლის მოსვლას ვნატრობდი, სწორედ მაშინ გაგიცანი . . . _ ნატვრის თვალი რომ ვიყო, რას ინატრებდი? _ მკითხე უეცრად. მე დავიბენი, შემეშინდა, გაქცევაც დავაპირე, მაგრამ ფეხები არ მემორჩილებოდა. _ უცხოოებს არ ველაპარაკები! _ უცხო რომ არ ვიყო, რას მიპასუხებდი? _ არაფერს! გავბრაზდი, რას გადამეკიდა ამხელა კაცი-მეთქი, გავიფიქრე.ალბათ მაშინ თოთხმეტი წლის ბავშვს მეჩვენებოდი ხუთი წლით წლით უფროსი ამხელა კაცად. შენ არ მომეშვი თითქოს მეც რაღაც მიზიდავდა და მაკავებდა შენს წინ.
|
_ჰო, ვტირი..._მერედა რატომ?_ეს მკითხა ქარმა დარჩენილს მარტოდ._გიყვარს?_ჰო, მიყვარს..._რამ შეგაყვარა_ დამძახის ქარი, მე უფრო მეტად მომაწვა დარდი... ქარი კიქროდა დღისით და ღამით, და მეკითხება:_რად გიყვარს მაინც? თუ მიგატოვა და გიღალატა ის სიყვარულის რაღა ღირსია?_დამნაშავეა, მაგრამ რა ვუყო, რომ ჩემი გული მხოლოდ მისია..._პატარა ქალო ნუ გადამრიე აღარ უყვარხარ ის ხომ სხვისია._გაჩუმდი ქარო, ნუ ვეყვარები, არ დავუჩოქებ ნება მისია. მაგრამ სიყვარულსდა წმინდა გრძნობებს არავის ვაძლევ სესხად, ნისიად...უკვე დაბნელდა და სიჩუმეში, ისე გაისმა ქარის ზუზუნი, მტვრის კორიანტელსცაში ახვევდა, მოჰქონდა ჩემთან ხეთა ჩურჩული:_მარტო ის გიყვარს?_ მკითხა ჭადარმა._მარტო იმისთვის ტირიხარ ასე?ვუწყრებით იმას, ვიმც ამისთანა ძლიერ სიყვარულს დაასამარებს. ვინც შენისთანაგულის მეუფეს გართობის ფიქრთან გაათანაბრებს.და ამის შემდეგ ძალიან ხშირად ქარს მოყვებოდა ცრემლების წვიმა, და ჩემთანერთად ტიროდა ყველა: ქარი, ჭადარი, მეცა და წვიმაც.ბოლოს სულ ბოლოს ქალის კივილი გაიგონა...-`ვაიმედედა~-დაიწერა ბაგეზე.
|
საბედისწერო ტყვიასაბედისწერო ტყვია აი, დადგა პირველი სექტემბერი, როდესაც ბავშვები ჟრიამულით მიიჩქაროდბენ სკოლაში.-ვაა, გიო როგორ ხარ? როგორ შეცვლილხარ ბიჭო...-რას ვიზამთ სალო უკვე მეათე კლასში ვართ, დრო მალე გადის და ჩვენც ვიცვლებით.. შენ როგორ ხარ?:)-მეც კარგად ვარ...როგორ გაატარე ზაფხული?-აი, იკაც მოსულაა.. რავა ხარ იკუშ? -კარგად თქვენ როგორ ხართ ბავშვებო?-"ჩვენც კარგად!" -უპასუხა გიომ!- ბიჭო შენი შეყვარებული სადაა?-ნათია? არ ვიცი ეე. გუშინ ველაპარაკე და ასე მითხრა მოვალო და მოვა რაა...
|
არ ავარდე! (დასასრული)
დიდხანს ვიდექით ესე მერე ბებიაჩემის ხმა შემომესმა და ნიკას ხელი გავუშუშვი
-რა ხდება ბებო?
-მოვიდა შენი კლასელი?
-კი მოვიდა აქ მყავს
-მერე რამე შესტავაზე გოგო
-კაი რა ბებო არაფერი არუნდა
-ყავა მაინც მოუდუღე
-არ სვამს! |
არ ავარდე! (11)
მე და ნიკამ გადავწყვიტეთ იმ დღის მერე ერთად ვყოფილიყავით,თიკა ხვალ
მიდიოდა გერმანიაში და დიდი იმედი გვქონდა რომ მის მდგომარეობას რამე
ეშველებოდა.თიკას დავემშვიდობეთ და მე და ნიკა წამოვედით.
-როგორციქნა ერთად ვართ ანაბელ
-ხო ნიკა ძალიან მიხარია
-მაგრამ დღემდე არ გითქვამს ჩემთვის მიყვარხარ!
-მიყვარხარ!მიყვარხარ!მიყვარხარ! |
« 1 2 ... 17 18 19 20 21 22 » |
