ჰეი, მე ნია ვარ 14 წლის. ჩვეულებრივი გოგონა რთული ხასიათებით. ხოომ, ჩემს თავს იქამდე მივიჩნევდი ჩვეულებრივ ადამიანად, მანამ, სანამ თავი განსაკუთრებულ ადამიანად არ მაგრძნობინეს. ქალაქში რამდენიმე კვირის წინ გადმოვედი საცხოვრებლად, გარკვეული მიზეზების გამო. მანამდე სოფელში ვცხოვრობდი. ძალიან მიყვარდა იქაური ჰაერი, სკოლა, მასწავლებლები, მოსწავლეები, მიწა, ქვები, წყალი, ტროტუარები. ჩემი სოფლის ყველაფერი მიყვარდა. ახლა? ახლა კი ყველაფერი შეიცვალა. მასზე ფიქრიც კი მაშინებს, რადგან თვალწინ ცუდი რაღაცეები მიდგება.
ვდგავარ ქუჩის ბოლოს და ვგრძნობ, როგორ ვვნებ ჩემს ფილტვებს თითოეული ჩასუნთქვის დროს. ქალაქის ჰაერზე გული მერევა, თითქოს ყელში მეჩხირება ბურთივით, სულს მიხუთავს. ფიქრებში წასულმა ვერც კი შევამჩნიე, რომ ვიღაც მეძახდა. თვალებიდან უნებურად ცრემლები წამსკდა. ფიქრები ვიღაც იდიოტმა გამიფანტა რომელიც ქუჩაში ველოსიპედით მოძრაობდა და მოულოდნელად მხარი გამკრა.

„ჩვენი საუკეთესო სათნოებანი ამოზრდილია უბოროტეს მიდრეკილებათა ნიადაგზე.“- ფროიდი.

- Orchidée noire...
- გისმენ..- მიპასუხა მან, რომელიც მუდამ თავისი სიკეკლუცის წყალობით ადამიანთა გონებას სასთუმალთან აკავშირებდა.

შავი ორქიდეა ყოველთვის გაფიქრებინებდა, რომ ამ სამყაროში მხოლოდ თვითონ იყო ასეთი მშვენიერი და ამავდროულად საშინლად თავბრუდამხვევი. თითოეული ადამიანის სხეულში დაუპატიჟებლად იდებდა ბინას... თავისი სპეციპიკური სურნელით სულში ხელებს აგიფათურებდა და მთელი სამყაროს წინაშე დედიშობილაღა გტოვებდა. სწორედ Orchidée noire-ს სიყვარული ადგა და ჩემს გულში ისე თავხედურად შემოიპარა, რომ ვერც კი გავიგე როდის მოასწრო ყველაზე დიდი და ნათელი კუთხის დაკავება.

ჩემი ამოსუნთქვები შენს სხეულზე დარჩა. მოპარულმა კოცნებმა კი ლავიწის ჩაღრმავებაში იპოვეს ბინა. მათ ციხესიმაგრე დაიგულეს და არასდიდებით დატოვებენ ისინი მოპოვებულ სიმშვიდეს. ეს შენ იცი და კვებავ კიდეც მათ. ნეტავ, არ მოგბეზრდა?
ჩემი ძლივს შესაგრძნობი შეხებები შენს გრიგალივით მოვარდნილ ჟრუანტელში იშლებიან ატომებად მაშინ, როდესაც გახსენდება - როგორ ვითვლიდი შენი გამოკვეთილი ხერხემლის მალებს.
ჩვენს ატომში ნეიტრონი არ არის.

ჩაფიქრებული ვუცქერ ცხოვრებას
ჩაფიქრებული მდუმარე ვდგევარ
ვარდობის თვეში დაბადებული
ამომავალი მაისის მზე ვარ.

ვერძი

ერიდეთ ჭორებსა და საეჭვო გარიგებებში მონაწილეობას, თუ იქნებით სამართლიანი და თქვენს ენერგიას რაციონალური საქმიანობისკენ მიმართავთ ღირსეულ შედეგსაც მიიღებთ.

კურო

იმოქმედეთ გაბედულად და იყავით შეუპოვარი, რათა გადალახოთ წინააღმდეგობები და დაამტკიცოთ თქვენი სიმართლე. ნაყოფიერი იქნება სხვადსხვა სემინარებსა თუ ღონისძიებებში მონაწილეობა (თუნდაც ინტერნეტსივრცით).

კატეგორია: საინტერესო ამბები | ნანახია: 343 | Comments (0)

თენდება, მერამდენედ ისევ თეთრად თენდება ღამე...
ისევ სიჩიმე , ისევ სულის გამაყრუებელი ტკივილი, ისევ შინაგანი ხმის გოდება , ისევ ბოღმა და ისევ ბრაზი ....
ამ ყველაფრს ერთადერთი გამზიარებელი სიგარეტის ბოლია , რომელსაც არც კი იცი უკვე მერამდენედ უკიდებ ...
თითქო მხოლოდ მისი ღრმად შესუნთქული ბოლი გაძლევს ცხოვრების გაგრხელების ძალას .....

აღდგომა არ მოულოციათ, ადამიანები გარდაიცვალნენ, ერთი სამძიმარი არ უთქვამთ, ამდენი ბიზნესი დაიხურა და არც შეუმჩნევიათ, ამდენი ადამიანი დარჩა უმუშევარი და დახმარება კი არა ნუგეში არ უთქვამთ, ამდენი ბავში დაიმშა და ერთი თეთრით არ დახმარებიან და რა უხარიათ

ვინმემ შეიძლება მისაყვედუროს, მამა-შვილია და რასაც უნდათ თავის ოჯახში იმას გადაიღებენ და დადებენო!

კატეგორია: საინტერესო ამბები | ნანახია: 234 | Comments (0)


-გაიგე გოგო? მაყაშვილი საზღვარგარეთ წასულა..
-ეგ როგორ?
-აი ასე, მიუტოვები ყველა ანდრიას ჩათვლით და წასულა
-რატომ? ნეტავ რა მოხდა?
-ეგ არავინ იცის?ამბობენ სასწავლებლად წავიდაო
-შანსი არაა, მაქ რაღაც სხვა ამბავია, აბა გოგო ანდრიას ნაირ ბიჭს რო მიატოვებ თავში ტვინი გექნება?

----------------------

-ბიჭო გაიგე მაყაშვილი წასულა ამერიკაში...
-ვინ მაყაშვილი ბიჭო თათა?
-ჰო თვით თათა მაყაშვილი წავიდა ამერიკაში, როგორც ამბობენ სასწავლებლად
-და ყველანი მიატოვა?დაშალა მათი ამდენი ხნის მეგობრობა ტო?
-ჰო და წერეთელიც რო მიატოვა
-ვახ რა არ ხდება ხოლმე!
 


ჩემში არსებობს ცა ცის მაგვარი
მზე მზით გამთბარი ცის მაგვარ ცაზე
ჩემში არსებობს გზა გზით ნავალი
ნაფეხურებიც გზით ნავალ გზაზე.

არსებობს დარდით ჟღერადი ჰანგი
კვდომაც არსებობს სიცოცხლის ნაცვლად
არსებობს მხოლოდ მხოლიდ არსებობს
და ისევ რჩება მარცვალი მარცვლად.
 


  არსებობენ ადამიანები, რომლებსაც ჩვენს ცხოვრებაში ქაოსი შემოაქვთ. ყველაფერს, რაც მანამდე წიგნებივით თაროზე, მწკრივში ჩაგველაგებინა ერთი ხელის მოსმით ურევენ. ასეთი ადამიანები ყოველთვის მიდიან და დროთა განმავლობაში ბუმერანგის მსგავსად გვიბრუნდებიან. მიძინებულ ვულკანს ჰგვანან, რომლებიც ყოველი წასვლისას უფრო დიდ ალიაქოთს ტოვებენ.
ყველაფერი შენ.. ყველაფერი მე ...
გასულკვირას, პარასკევ დღეს, მაღვიძარამ გაფანტა სიზმრების მეჯლისი..
- ღმერთო, როგორ მძულს ეს ხმა.. თვალგაუხელლად, ხელის აქა-იქ ფათურით ვიპოვნე ტელეფონი და გავაჩუმე..
ცხრა საათი იყო, თერთმეტზე უნივერსიტეტში უნდა ვყოფილიყავი..

« 1 2 ... 46 47 48 49 50 ... 96 97 »