12:58 PM თბილის'ელები (პირველი ნაწილი სრულად) | ||||||
 -გაიგე გოგო? მაყაშვილი საზღვარგარეთ წასულა.. -ეგ როგორ? -აი ასე, მიუტოვები ყველა ანდრიას ჩათვლით და წასულა -რატომ? ნეტავ რა მოხდა? -ეგ არავინ იცის?ამბობენ სასწავლებლად წავიდაო -შანსი არაა, მაქ რაღაც სხვა ამბავია, აბა გოგო ანდრიას ნაირ ბიჭს რო მიატოვებ თავში ტვინი გექნება? ---------------------- -ბიჭო გაიგე მაყაშვილი წასულა ამერიკაში... -ვინ მაყაშვილი ბიჭო თათა? -ჰო თვით თათა მაყაშვილი წავიდა ამერიკაში, როგორც ამბობენ სასწავლებლად -და ყველანი მიატოვა?დაშალა მათი ამდენი ხნის მეგობრობა ტო? -ჰო და წერეთელიც რო მიატოვა -ვახ რა არ ხდება ხოლმე! ----------------------- -გაიგე ნანა ქალო?თათა მაყაშვილი წასულა საქართველოდან -ვაიმე ქალო არ გადამრიო...რაკაი გოგოა წესიერი,პატიოსანი,ერთგული... -აბა ქალო რა განადგურებულია ყველა, ოჯახიდან დაწყებული ანდრიათი დამთავრებული შენ არ იცი! -ანდრია რომელი წერეთელი? -ხო ქალო ეგენი ერთად იყვნენ... -ეჰ საწყალო ბავშვები ------------------- თათა მაყაშვილი-ქალი სრულყოფილება,თავის დროზე გაწონასწორებული და შესაფერის მომენტში ცანცარა...ყველასთვის სამაგალითო,საუკეთესო მოსწავლე,მასწავლებლების (ზოგიერთის გამოკლებით)ნერვების ჭია,საუკეთესო მესაიდუმლე და მრჩეველი...აი გარეგნობას რაც შეეხება სრული ქალღმერთი...იცით როგორი ლამაზი იყო?..მუქი ხორბლისფერი კანი,ფეხები რომელიც,,კისრიდან ეწყებოდა",გამოყვანილი ფიგურები,მსხვილი წარბები და დიდი მოვარდისფრო ტუჩები,საშუალო ზომის წამწამები,რაღაც განსხვავებული თაფლისფერი თვალები,და ასევე განსხვავებული და იშვიათი ფერი მოწაბლისფრო თმა რომელიც თითქმის ყოველთვის მოკლედ ჰქონდა შეჭრილი...ერთი სიტყვით მაყაშვილების ოჯახის სიმდიდრე და სიამაყე...დედა ადრეულ ასაკში გარდაეცვალა...ბებიამ გაზარდა...თბილისში კერძო სახლში ცხოვრობდა თავის 3 ძმასთან,მამასთან და ბებიასთან ერთად...დედის ადრე გარდაცვალებამ გამოიწვია მისი ასეთუ ისე ჩაკეტილობა...არუყვარდა ყველგან ნამდვილი მეს გამოჩენა,მხოლოდ მის სამეგობრო წრეში იყო ნამდვილი თათა... და მათ სამეგობრო წრეს იცი რას ეძახდნენ ,,ნაღდ" თბილისელებს ან უბრალოდ თბილისელებს, რომელშიც იყვნენ:თათა,მარიკუნა,სალომე,კატო ,ნინიკო,ლუკა,ნიკუშა,გიორგი,რატი და ანდრია... კატო-მშვიდი და გაწონასწორებული მარიკუნა-ხალისიანი,მუდამ ღიმილიანი,პოზიტივი გოგო სალომე-უმაგრესი მეგობარი,გამგები და ხანდახან მოსაწყენიც... ნინიკო-ცანცარა(ეს ერთი სიტყვა მთლიანად აღწერს მას????) ლუკა-,,რა მინდა გთხოვო"ბიჭი ნიკუშა-ბრაზიანი და სასწაულად მოსიყვარულე გიორგი-ბუზღუნა და ამავდროულად ცანცარა რატი-საუკეთესო იდეალოგი მაგრამ ბოლოს მაინც ეშლებოდა გეგმები???? და აი ანდრია? ეგ უკვე სხვა თემაა... ანდრია წერეთელი ბიჭი საოცრება...ძალიან მაგარი ადამიანი,მოსიყვარულე,ერთგული და პატიოსანი წერეთლების ოჯახიდან რომელშიც იყვნენ ანდრიას უფროსი ძმა ლუკა და უმცროსი და ტასო,მამამისი და დედამისი...ძალიან კარგი ოჯახი იყო მაყაშვილების ოჯახის მსგავსად... წერეთელი და მაყაშვილი-ოქროს წყვილი...წყვილი რომელმაც მთელი თბილისი აალაპარაკა...ბიჭები რომლებიც თათაზე ოცნებობდნენ და გოგოები რომლებიც ანდრიას ეგებოდნენ ფეხქვეშ...წყვილი საოცრება მათ წრეში ბევრი წყვილი ყავდათ მაგრამ თათა და ანდრია სულ სხვა იყო...ლეგენდები დადიოდა მათ სიყვარულზე... მაგრამ ის რაც ნამდვილია დიდი ხანი არ ძლებს ამ სამყაროში დღეს -დღეობით ანდრიასა და თათას სიყვარულის მსგავსად... დიდი თუ პატარა,ახალგაზრდა და მოხუცი ყველა საუბრობდა იმაზე თუ როგორ დატოვა თათამ ყველა და ყველაფერი და როგორ წავიდა ამერიკაში...და რა მოხდა სინამდვილეში? მოდით ყველაფერი მოვყვეთ თავიდან... ხომაგიგიათ რომ ყველა სამეგობროს თავისი ისტორია აქვს ასე იყვნენ ,,ჩვენებიც" ყველაფერი მაშინ დაიწყო როცა მარიკუნა ახალაძე,კატო ნოზაძე და მარიკუნას ძმა გიორგი ახალაძე გადავიდნენ ორმოცდამეთერთმეტეში და დაუახლოვდნენ თათა მაყაშვილს,სალომე ბენდელიანს,ნინიკო ჩხიკვიშვილს,ნიკუშა გაჩეჩილაძეს და ლუკა გოგაბერიშვილს ერთი გუნდი იყვნენ და ჩვეულებრივად მიმდინარეობდა ყველას ცხოვრება,ყოველდღე ერთობოდნენ,მაგრამ მაინც არიყვნენ ნამდვილები და აი როდესაც მათ შორის უკვე ადგილი დაიკავა რატიმ და მისმა ბიძაშვილმა ანდრია წერეთელმა უკვე აქ...აი აქ დაიწყო თბილისელების ნამდვილი ცხოვრება... ყოველდღე დადიოდნენ მთაწმინდაზე,შემდეგ იქიდან მაგდონალდში წავიდოდნენ,თბილისი მოლსაც ესტუმრებოდნენ და აიღებდნენ იქაურობას ყველა გაღიმებული უყურებდა და ყველამ კარგად იცოდა თუ ვინ იყვნენ და როგორებიც იყვნენ... სკოლა?!ეს უკვე სხვა საქმეა...სკოლაში დაისჯებოდა რომელიმე თავისი სიცანცარის გამო?(რომელიც უმეტეს შემთხვევაში იყვნენ ახალაძე და ჩხიკვიშვილი)დაისჯებოდა და დანარჩენებიც გვერდს აუბამდნენ მანამდე არ მოისვენებდნენ სანამ ყველანი ერთად არ აღმოჩნდებოდნენ დირექტორის კაბინეტთან... რამდენჯერ უჩხუბიათ,რამდენი უცემიათ და საერთოთ რამდენს უცემია და რამდენჯერ მიუკითხიათ დალურჯებულებს გოგოებისთვის, რომ პირველადი დახმარება გაეწიათ?!რამდენჯე?!მაგას ვინ მოთვლის... მოკლედ ეს ყველაფერი ასე მეგობრობის რეჟიმში მიმდინარეობდა სანამ... სანამ მთვრალმა წერეთელმა სიყვარული არ აუხსნა იუბილარ მაყაშვილს...აი ეს უკვე ყველასთვის შოკი იყო გარდა მათი ბანდისა...იმიტომ რომ ყველამ თავიდანვე კარგად იცოდა რომ მათ ერთმანეთი უყვარდათ...ამ დროს მაყაშვილი 17 წლის იყო ხოლო წერეთელი თვრამეტის... გადიოდა დრო ამ ამბიდან 2 წელი გავიდა თათა და ანდრია ისევ მისაბაძ წყვილად რჩებოდა... მაგრამ, ერთ დღეს თათა სახლში განადგურებული დაბრუნდა და აი აქ დაიწყო ყველაფერი... ილია (თათას მამა)-მამი კარგად ხარ? რა სახე გაქვს?.. მამას ხმა მოესმა და თვარებაცრემლებულმა შეხედა თათამ მამას და თავის 2 ძმას რომლებიც ფეხბურთს უყურებდნენ... თათა-კი მამა კარგად ვარ გასწორდა მამას სევდიანად გაუღიმა და არავის არაფრის თქმა არ დააცადა ისე გაიქცა თავის საძინებელში... სააბაზანოში გავიდა სარკეში შეხედა თავის განადგურებულ თავს შემდეგ ერთ ხელში ბრიტვა მოიმარჯვა მორეში კი ტელეფონი ანდრიას ნომერი აკრიბა და დაელოდა,თუ როდის უპასუხებდა მისი ცხოვრების სიყარული... გავიდა ერთი ზარი... მეორე... მესამე... და როგორც იქნა ანდრიამაც აიღო ყურმილი... -ჰო პატარავ... ჩასძახა მხიარული ხმით -ანდრი ჩემო სიცოცხლე... -თათ რა გჭირს რა ხმა გაქვს მოხდა რამე? -არა ანდრო არაფერი მომხდარა ჩემო სიცოცხლე უბრალოდ დაგურეკე რომ მეთქვა მიყვარხარ და მაპატიე და გთხოვ არ დამივიწყო... -თათ... არაფრის თქმა არ აცადა ანდრიას ტელეფონი გათიშა იქვე მიაგდო და ხელები დაისერა...იქვე დაენარცხა და ტვალები დახუჭა... მიშომ (თათას უფროსმა ძმამ)რომ ხმაური გაიგონა წამოხტა და მას უკან მამამისი და თოკო (მეორე უფროსი ძმა)მიჰყვნენ...თალის დახამხამებაში თათას ოთახში გაჩნდნენ და თათა რომ ასეთ მდგომარეობაში დაინახეს იქვე გაათავეს 5 სიცოცხლე...ილიამ სწრაფად აიტაცა ხელში თათა და საავადმყოფოსკენ გაექანა მას მიშო და თოკოც მიყვნენ...ანდრია კი გამწარებული რეკავდა თათას ტელეფონზე...ბოლოს თათაზე 3 წლით უმცროსმა ძმამ საბამ უპასუხა და დამფრთხალმა უთხა რომ თათა საავადმყოფოში იყო... ანდრიაც გაგიჟებული გაექანა საავადმყოფოსკენ და იქვე მდგარი თათას ოჯახი რომ დაინახა მათკენ წავიდა... მათაც უთხრას რაც იცოდნენ... მალე ექიმიც გამოვიდა და თქვა რომ თათას სისხლის გადასხმა სჭირდებოდა...სისხლი მიშომ გადაუსხა თავი გაიგიჟა ...თათას ნაკერები დაადეს და მალევე მოვიდა გონს ითხოვა რომ პირველი ილია შემოსულიყო... -თათა ჩემო პატარა სულელო გოგო რატო გააკეთე ეგ მა...შენ რომ რამე დაგმართნოდა ვერგადავიტანდი მა...მითხარი რამოხდა ... თათას ტირილი აუტყდა შემდეგ კი თქა... -მაპატიე მა...მე...მე უბრალოდ არშემიძლია ასე ცხოვრება მა...ანდრიას როგორ შევხედო თვალებში ...მამიკო უნდა წავიდე უნდა გამიშვა ამერიკაში წავალ და იქ გავაგრძელებ სწავლას...გთხოვ ასე არ შემიძლია... -კიმაგრამ რამოხდა თათა მა ხოიცი ყველაფერი შეგიძლია მითხრა... -მამა...მე...მა ...მე თათას ისევ ტირილი აუვარდა ილია კი გაშეშდა ერთ ადგილას გაშრა,მიხვდა რაც უნდა ეთქვა თავის ერთადერთ ქალიშვილს... როგორც იქნა ილიამ გაიაზრა ყველაფერი და ცრემლებიც კი ჩამოსცვივდა მისი ასეთი მდგომარეობის გამო... მის თვალებში სევდასთან ერთად სიბრაზე ჩანდა... -ვინ გააკეთა თათა ეს მითხარი... გაისმა პალატაში ილიას ცივი ხმა... -არვიცი მამიკო არ არვიცი... სინამდვილეში კი კარგად იცოდა თათამ მაგრამ იცით რა უშლიდა ხელს? ისევ და ისევ მუქარა ... ლაშა გიორგობიანი ეს არის სახელი და გვარი იმისა ვინც თათაზე იძალადა... ლაშა გიორგობიანი იყო ერთ-ერთი მდიდარი ბიზნესმენის გიგა გიორგობიანის ერთადერთი შვილი...არც გიგა იყო კარგი ადამიანი...მას დიდი კავშირები ჰქონდა და სწორედ ამ კავრირებზე დაყრდნობით დაემუქრა თათას რომ მამამისის საგვარეულო ბიზნესს გაანადგურებდა, რომელშიც ილიამ მთელი მისი ახალგაზრდობა ჩადო და ასევე მოკლავდა სათითაოდ აწამებდა მის ყველა ოჯახისწევრს,ილიადან დაწყებული თათას ბებიასთან დამთავრებული.. და ამგვარად თათას ეშინოდა,იმის რისიც ყველას ეშინია ამ ქვეყანაზე, საყვარელი ადამიანების დაკარგვის... -სიმართლე მითხარი -არა მა მართლა არ ვიცი...მამი ერთი თხოვნა მაქვს -გისმენ შვილო -მა...გთხოვ...ოდნავ მაინც თუ მცემ პატივს არავინ არავინ საერთოდ შენს გარდა არავინ გაიგოს ამ ყველაფერზე გთხოვ...გემუდარები -კიმაგრამ... -არა მამა ეს არის ის რაც შეცვლის ჩემს ცხოვრებას ოღონდ უკეთესობისკენ არა...ამიტომ გთხოვ დარჩეს ეს ყველაფერი ჩვენ ორს შორის...მპირდები? -შვილო...მე...კარგი გპირდები... -მე კი კპირდები დაისჯება დამნაშავე ოღონდ ჩემი ხელით... -კარგი შვილი მე ბილეთებს ვიყიდი და ჩემს მეგობარს დავურეკავ... -კარგი მამა...და კიდევ ერთი რამ ანდრიას უთხარი შემოვიდეს მაქ არის როგორც ვიცი... -აპირებ უუთხრა? -არა მამა ვაპირებ დავშორდე მიუხედავად იმისა რომ სიცოცხლეს მირჩევნია ილიამ ერთი სევდიანად შეხედა შვილს და პალატიდან გავიდა ცოტახანში ანდრია შემოვიდა, თათასკენ წავიდა და პირდაპირ ტუჩებზე დააცხრა მონატრებულს თათამ კი მოიშორა... -ანდრია უნდა დაგელაპარაკო საშინლად ცივად ჟღერდა მისი ხმა -გისმენ...რამე მოხდა? -კი მოხდა ამერიკაში მივდივარ სასწავლებლად 5 წელი... უნდა დავშორდეთ... -რაა?თათა სიცხე გაქვს?ნორმალური ხარ? ნერვიულად იცინოდა ანდრია -თათ ხოიცი რომ მიყ... -ართქვა...ართქვა გთხოვ...მე არ მიყვარხარ არ უყურებდა ისე ლაპარაკობდა -რა მითხარი?არგიყვარვარ?ნახევარი საათის წინ სიყვარულს მეფიცებოდი...აბა თვალებში შემომხედე და ისე მითხარი... თათამ უკანასკნელი ძალა მოიკრიბა თვალებში შეხედა და თქვა... -არმიყვარხარ ანდრია... ანდრიამ ცოტახანი უყურა მერე ხმისუთქმელად ადგა და პალატიდან წავიდა... მერე იყო არწახვიდე დარჩის თხოვნა...ცრემლები...თვითმფრინავში ჩაჯდომა...ამერიკა და ახალი ცხოვრება... ------ დილით ტელეფონის ზარმა გამაღვიძა,თავი ძლივს წამოვწიე ბალიშიდან და იქვე მიგდებულ ტელეფონს დავხედე მობეზრებულმა ავატრიალე თვალები და ჩემი მდივნის ზარს ვუპასუხე -გისმენ ამელია -დილამშვიდობისა ქალბატონო თათა,დიდი ბოდიში რომ შეგაწუხეთ,მაგრამ სასწრაფოდ უნდა მოხვიდეთ კომპანიში ჩვენმა ახალმა ბიზნეს პარტნიორება შეხვედრა გადმოიტანეს რადგან შემდეგ ვერ ახერხებენ მოსვლას... -მოვალ,არავითარ შემთხვევაში არაფერი არ გააკეთოთ ჩემს გარეშე (განრისხებულმა ჩავყვირე მდივანს ტელეფონში და მომზადებას შევუდექი) ესეც შენი ახალი დღის დასაწყისი,უკეთესს ვერც ინატრებ,მომინდომეს შეხვედრების გადმოწევა...როგორც ყოველთვის დღესაც არვუღალატე ჩემს სტილს (რომელსაც მხოლოდ სამსახურში ვატარებ არის იშვიათი გამონაკლისებიც)და ჩავიცვი შავი ნაჭრის კოჭებამდე გაშლილი შარვალი,ზემოდან თეთრი უბრალო პერანგი ეგრეთ წოდებული ,,საროჩკა" რომლის ბოლოებიც შარვალში მოვიქციე და ზემოდან ტყავის ქურთუკი ფეხზე კი ქუსლიანი ,,ბათინკები" ჩავჯექი ჩემს მანქანაში და სწრაფად წავედი კომპანიისკენ...ჩემი შესვლა და თანამშრომლების დაშტიმული თვალები ერთი იყო იმიტომ რომ ყველამ იცოდა 1 კვირით სამსახურის საქმეზე გავდიოდი ქალაქიდან სწორედ ეს მინდოდა მეც გამერკვია რა ხდებოდაჩემი აქ არ ყოფნის დროს მხოლოდ ამელიამ ჩემმა მდივანმა იცოდა სიმართლე... სასწრაფოდ შევედი ჩემს კაბინეტში ამელიაც უკან მომყვა ქურთუკი იქვე მივკიდე და ამელიას ვკითხე -უკვე აქ არიან?(და გაბრაზებულმა თან მაგიდას მუჭებით დავეყრდენი) -დიახ გელოდებიან -არანაირი პროექტები და განხილვები მათთან პარტნიორობა არ შედგება (ვთქვი და საკომფერენციო დარბაზისკენ წავედი რომ შევედი იქვე სკამზე ჩამომჯდარი 2 ბიჭი და ერთი ოდნევ ხნიერი კაცი იყვნენ,სამივეს ცინიკური ღიმილი დასთამაშებდათ სახეზე) -მოგესალმებით (შესძახა ერთ-ერთმა ბიჭმა და ,,მშიერი" თვალებით ამათვალიერა) -გამარჯობათ,ძალიან დამავალებთ თუ გამიმხელთ რას მივაწერო თქვენი შეხვედრა დღეს როცა მომავალი კვირის დასაწყისში იგეგმებოდა ყველა საბუთზე ხელმოწერა?(დასჭექა ჩემმა განრისხებულმა ხმამ ოთახში რომელშიც ჩუმად მყოფი 10 ადამიანი იმყოფებოდა 3 ახალი პარტნიორი დანარჩენები კი თანამშრომლები რომლებმაც კარგად იცოდნენ რა ქარიშხალი იყო მოსალოდნელი) -თავხედობაში ნუ ჩამომართმევთ მაგრამ ვიფიქრეთ რაც უფრო მალე გავაფორმებდით კონტრაქტს მით უკეთესი ასევე მომავალ კვირას სხვა შეხვედრები გვაქვს და ვერვახერხებთ -ეს უკვე წარმოუდგენელი ზომის თავხედობაა... (მივმართე ჩემს პირისპირ მდგომ კაცს)კარგით ახლა დროა მოგახსენოთ ჩემი გადაწყვეტილება კონტრაქტი არ შედგება (ვთქვი და უკან მივბრუნდი რომ გავსულიყავი მაგრამ გავიგე კაცის ცინიკური ხმა) -გასაგებია გეშინიათ რომ არგაქვთ საკმარისად ძლიერი კომპანია იმისთვის რომ ჩვენსნაირ კომპანიასთან დადოთ ხელშეკრულება გეშინიათ და ამას გარდა 25 წლის ღლაპი ხართ რომელსაც თავის თავზე დიდი წარმოდენა აქვს(დაამთავრა თუ არა სათქმელი მისკენ არაფრისმთქმელი გამომეტყველებით მივბრუნდი და ვუთხარი) -რომელ კომპანიასთან ბატონო ტომ ცხრაჯერ რომ არის მისი პატრონი ნასამართლევი თუ კომპანია რომელიც 5-ჯერ დაიხურა და გაიხსნა ფულზე დახამევული ადამიანების წყალობით?!რომელი მიპასუხეთ? იქნებ ის ჩემს ჩათრევას რომ ცდილობდა ბინძურ საქმეებში და მერე პოლიციაში აჩოტების ჩაბარებას და ჩემი ,საკუთარი კომპანიკს მისაკუთრებას?!არგეკადრებათ ეგეთი ტყუილები ბატონო ტომ...და მემგონი ამის შემდეგ აღარ გაქვთ ჩემზე ისეთი წარმოდგენა როგორც ,,სულელ ღლაპზე" არა?...ამელია გთხოვ ბატონები გააცილე ნახვამდის და წარმატებები (მშვიდად აღშფოთების გარეშე ვსაუბრობდი და ვხედავდი როგორ ემატებოდა განრისხება სახეზე...კმაყოფილი გამოვედი საკომფერენციო დარბაზიდან და ჩემს კაბიმეტში შევედი) -ქალბატონო თათა... (შემოვიდა ამელია კაბიმეტში) -ამდენჯერ გითხარი ამელ უბრქლოდ თათა (უცებ მომილბა ხმა) -კარგი... თათა დღეს კიდევ ერთი შეხვედრა გაქვთ კომპანიაში ბილუღალტრის ვაკანსიაზე და ასევე საამოს ვახშამი ,,talentinterprice"-ის მფლობელთან -აუ ახლა იმ 19 წლის ღლაპს უნდა ვუყურო მთელი საღამო როგორ ცდილობს ჩემთან რამე გამოუვიდეს (ჩავილაპარაკე ქართულად და ამელის მივმართე) -ამელ ბუღალტრობის კანდიდატს შევხვდები და დანარჩენი ყველაფერი გააუქმე კარგი? -კარგი თათა (მაინც დაიმორცხვა და ისე გავიდა კაბინეტიდან) ამელი ძალიან კარგი გოგოა,20 წლისაა...მოხუცებულ მამას და პატარა ძმას მარტო უვლის ამიტომ ავიყვანე სამსახურში და სწავლასთან ერთად მუშაობს,ამას გარდა ნახევრად ქართველია დედა ქართველი ყავდა და ძალიან კარგად იცის ქართული საქართველოშიც არის რამდენჯერმე ნამყოფი ჩემს მდივნად ძალიან კარგი გოგოა მეც შეძლებისდაგვარად ვეხმარები რაც შემეხება მე... 8 წელი გავიდა რაც საქართველოდან წამოვედი სკოლა უკვე დამთავრებული მქონდა,აქ მამაჩემის მეგობართან ზურა ბიძიასთან ვიყავი მან მასწავლა ყველაფეი ქალაქში და დამაყენა გზაზე...პირველი კურსიდან აქ ვსწავლობდი შემდეგ საკუარი ბიზნესი წამოვიწყე და დღეს დღეობით ნიუ-იორკში ერთ-ერთი ყველაზე ძლიარი ბიზნესვუმენი ვარ...ყველა მიცნობს როგორც შეუვალ გაუტეხელ ადამიანს რომელიც არასდროს მოტყუებულა და სწორედ ამიტომ ვარ ასეთი წარმატებული...არასოდეს ვაძლევ ადამიანს საბაბს რომ მოამატყუოს,რაც აქ ჩამოვედი არ მქონია არცერთ მამრობითთან ურთიერთობა,არც მეგობრები შემიძენია საერთოდ არცერთი ამელიას თუ არ ჩავთვლით ასე უფრო ადვილია,იყო დაუნდობელია და შეუვალი ადამიანის იმიჯს ტოვებდე ხალხში,ატ გქონდეს სუსტი წერტილი და გეკიდოს ყველაფერი... იმ დღიდან ყველანაირ ხელჩაშაჭიდს აგროვებს ლაშა გიორგობიანზე და ეძებს მის სუსტ წერტილს რომ დაარტყას იქ და დაასუსტოს იმისთვის რაც გააკეთა,იმისთვის რომ თათას ლაღინდა ხალისიანი ცხოვრება უარესობისკენ შეიცვალა,არა და ახლა შეიძლებოდა ანდრია და თათა უკვე დაქორწინებულიყვნენ და შვილიც ყოლოდათ ყოველშემთხვევაში თათა ასე ხედავდა მათ მომავალს მაგრამ ახლა...ახლა არავის აღარ ეხმიანება უკე 7 წელია არავის ურეკავს არც ბებოს არც ძმრბს მხოლოდ მამას და თან ძალიან ხშირად...სიგიჟემდე ენატრება ყველა მაგრამ როდესაც მათ რომელიმეს ელაპარაკება ახსენდება ყველაფერი და ტირილი უნდება და ასე რომ მოიქცეს ყველაფერი გამოაშკარავდება რაც ყველაზე მეტად არ უნდა... ამ ფიქრებში გართულმა ვერც კი გაიგო როგორ შემოვიდა ოთახში ამელია და უთხრა რომ რამდენიმე საბუთზე უნდა მოეწერა ხელი...მოაწერა ხელი ყველაფერი მოაგვარა და სახლისკენ წავიდა,ჯერ მხოლოდ ექვსი საათი იყო ამიტომ ბევრი სასუსნავები იყიდა და ზურა ბიძიასთან წავიდა...ზურა ბიძია თავის ცოლთან ნანასთან და 10 წლის შვილთან ელენესთან და 24 წლის გიორგისთან ერთად ცხოვრობდა ნიუ-იორკის ერთ-ერთ ქუჩაზე...ნანა ძალიან კარგი ქალი იყო და თათა შვილივით უყვარდა თათაც დედასავით ექცეოდა ყველაფერს უყვებოდა და რჩევებსაც იღებდა... გიორგი და ელენე კი და-ძმასავით ყავდა,გიორგისთან განსაკუთრებით თბილი ურთიერთობა ჰქონდა ყველაფერი იცოდნენ ერთმანეთზე და ძალიან უყვარდათ ერთმანეთი კარზე დააკაკუნა და კარი გიორგიმ გააღო რომელსაც ხელი შეხვეული ქონდა და მეორე ხელში მარკერი ეჭირა,გადაეხვია და ხელი რომ შენიშნა შეჰკივლა -რა გჭირს გიო -მოვიტეხე მაგამ არაფერია მოდი რამე დამაწერე(გაიკრიჭა გიორგი და მარკერი გაუწოდა) -მოიცადე ბიჭო რაიყო შემომიშვი ჯერ (ორივემ ჩაიხითხითეს და მისაღებისკენ წავიდნენ როგორც ჩანს ელენე მეგობართან ყოფილა და სახლშიც სიმშვიდე სუფევდა... -ზურა ბიძია,ნანა დეიდა იცი როგორ მომენატრეთ?!(გადაეხვია ორივეს თბილად) -ჩვენც ძალიან მოგვენატრე თათა ერთი არ უნდა მოხვიდე?(შესძახა ვითომ გაბრაზებულმა ნანამ) -ვუმე კაი რა ნანიკო ხოიცი როგორ მიყვარხართ და მთელი სული და გული თვენთან მაქვს უბრალოდ სამსახურში იმდენი საქმეა(ვუთხარი და ბუთურა ლიყებზე წავეთამაშე) -ვიცით თათა ვიცით ვიხუმრეთ უბრალოდ(ჩაერთო ზურა საუბარში) -აბა გიუნა რახდება ახალი? -რადა არც არაფერი (ვუთხარი მარკეტი გამოვართვი და დავწერე ,,მიყვარხარ გიუშ შე ნაგავო შენი ერთადერთი" ეს რომ წაიკითხა სიცილი მორთო მეც ავყევი) -რატო ვარ ნაავი რა დავაშავე -მაგაზე მერე დაგელაპარაკები... (თითი დავუქნიე და თვალი ჩავუკარი) -აბა რა ხდება ახალი შემეკითახა ზურა ბიძიამ მეც მოვუყევი დღეს რაც მოხდა და შემაქო ვიცი რო ჭკვიანი გოგო ხარ და არსად დაიკარქებიო...იმ დღეს ძალიან გავერთე სახლში გვიან მივედი მამას დავურეკე კაი ხანი მელაპარაკა და იქნებ დაბრუნდეო მაგამ მე კვლავ უარი განვაცხადე მალევე გავუთიშე და იმწამსვე ჩამეძინა) მეორე დილას 10 საათზე მუვედი კომპანიაში და სანამ კაბინეტში შევიდოდი თათამ მითხრა რომ დღეს თანამშრომლებს უნდა დავლაპარაკებოდი იმასთან დაკავშირებით რომ კომპანია ,,გაიცხრილებოდა"...მეც თავი დავუქნიე და კაბინეტში შევედი... მალევე შევკრიბე ყველა თანამშრომელი დიდ დარბაზში მე შემაღმაღლებულ ადგილს გავდექი და დავიწყე მკაცრად წარბშეუხრელათ ლაპარაკი) -თავდაპირველად მოგესალმებით ყველას...ახლა კი მიზეზი თუ რატომაც შეგკრიბეთ აქ ვაპირებთ კომპანიის გაფართოებას,ამის გამო მე ჩემს გვერდით მჭირდება შრომისმოყვარე და მცოდნე ხალხი რომლევიც გამოსავალს ნებისმიერ დროს მოძებნიან...ეს გარკვეულწილად მივაღწიე მაგრამ...მაგრამ ჩემს გვერდით არ არიან საკმარისი რაოდენობიდ ერთგული ხალხი...ყველას შესახებ ყველაფერი ვიცი...დღეს ამელია მპგახსენებთ ყველაფერს და ვინც წავა ნურავის დაგწყდებათ გული რადგან ეს თქვენივე ბრალი იქნება ვინც გავათავისუფლე ის ორი თვის ხელფასს მიიღებს და აქაურობას დატოვებს...ახლა კი დაგტოვებთ(ვთქვი და ჩემს კაბინეტში შევიკეტე...თავი მაგიდაზე დავდე და ღრმად სუნთქვა დავიწყე...) ცოტახანში კაბინეტში ტაშის დაკვრის ხმა გაისმა...სწრაფად წამოვწიე თავი და გავშეშდი გავქვავდი,ათასმა ფერმა გადამირბინა სახეზე ყველაფერს წარმოვიდგენდი მაგრამ ამას არა,აქ არა,ახლა არა,ჩემს წინ მიშო ,თოკო, საბა(თათას ძმები)იდგნენ...ერთმანეთს აწყლიანებული თვალებით შეჰყურებდა თათა რომელსაც ლოყაზე ცრემლი ჩამოგორებოდა და მიშო,თოკო და საბა რომლებსაც თვალებში სიბრაზე,სიცოდვე და მონატრება ერთად ამოსახვოდათ... -თქვენ...აქ...საიდან?.. -მაპატიე თათა ვერ შევაჩერე (მითხრა ამელიამ) -ამელ დაგვტოვე გთხოვ (ვუთხარი და ისიც ენის ამოუღებლად გავიდა ოთახიდან მე უხერხულად დავიწყვე ხელები ზურგზე და ქვემოთ ყურება დავიწყე თან ცრემლებიც არ ჩერდებოდნენ) როგორც იქნა მოიკრიბა ძალა თათამ და აკანნკალებული ხმით ვქვი... -დასხედით და ვილაპარაკოთ ყველანი დავანზე მოთავსდნენ მე კი მათ წიმ ჩამოჯდა -რატომ არაფერი არ გვითხარი?(გაისმა ოთახში თოკოს მკაცრი ბოხი ბარიტონი) -რას გულისხმობ(ვთქვი აკანკალებული ხმით) -არიცი არა? ჩვენ კი ყველაფერი ვიცით რაც ჩაიდინა ლაშამ რაც გაგიკეთა ყველაფერი ვიცით და იცი როდის გავიგეთ? ახლა 8 წლის შემდეგ მხოლოდ ახლა და ისიც შემთხვევით შენი და მამას საუბარს მოვკარი ყური რატომ არ გვითხარი რატომ?(დაიყვირა მიშომ) -რომ მეთქვა რა?რა მოხდებოდა იმის გარდა რომ მოკლავდით იმ არაკაცს და გაგიმწარდებოდათ მთელი ცხოვრება ჩემს გამო...მითხარი მეტი მოხდებოდა რამე -დდშვც არუნდა გეთქვა ჩვენთვის შენი საკუთარი ძმებისთვის? -მაპატიეთ მაგრამ ამაში აზრს ვერ ვხედავდი და არც იყო საჭირო მთელი დარჩენილი დრო ეს ტვირთი გეტარებინათ ჩემთან ერთად ...ამიტომაც არ ვთქვი -და რომ გაიქეცი ამით რა გააკეთე?(იყვირა ისც მიშომ) -გავექეცი ჩემს მეგობრებს და ანდრიას რომელთაც სირცხვილით ვეღარ შევხედავდი თვაალებში(მეც დავიყვირე) ცოტახნით ყველანი გავჩუმდით -მომენატრე თათ (ჩაიჩურჩულა საბამ) -მეც მომენატრეთ (ვთქვი და ყველას ერთად მოვეხვიე თვალებიდან ცრემლებმა დაუკითხავად იწყეს დენა) ჩახუტებით რომ იჯერეს გული თათა მის ადგილს დაუბრუნდა და ამელიას უბრძანა ოთახში შესულიყო -გისმენ თათა -მოკლედ ამელ დამლაგებელს დაურეკე რა სახლი მოაწესრიგოს და პროდუქტები აიტანოს და ფულიც გადაურიცხე გთხოვ -კარგი...სხვა -ჰო დღეს რაც შეხვედრები მაქვს გააუქმე ყველა...ამ კვირაში ყველა შეხვედრა გააუქმე განცხადებები დაბეჭდეთ თანამშრომელიბის თაობაზე,სავარაუდო კანდიდატები გადადე მაგრამ ჩემს გარეშე არ აიყვანო...და კიდე...ჰო ვსო და შენც თავისუფალი ხარ შეგიძლია წახვიდე -მადლობა და ნახვამდის (დაემშვიდობა ოთახში მყოფებსაც და ოთახუდან გავიდა) -კარგია წარმატებული რომ ხარ მაგრამ რატომ არ გვირეკავდი და არ გვიკავშირდებოდი? -იმიტომ რომ რომ გელაპარაკებოდით ყველაფერი მახსენდებოდა და ცუდად ვხდებოდი და ამ ყველაფრით თქვენც მიხვდებოდით სიმართლეს ამიტომაც ... -ჩემი სულელი გოგო(თქვა თოკომ და თათა მიიხუტა) -კაი და რამდენიხანი რჩებით? -ერთი კვირა და რომ წავალთ შენც მოდიხარ -არარსებობს მეტი აღარ თქვათ ახლა კი წავედით ჩემთან... ვთქვი და თავმომწონედ გავაბიჯე დერეფანში ბიჭებიც უკან მომყვენოდნენ ყველა ჩემსკენ იხედებოდა ჩემს მანქანაში ჩავჯექით და სახლშიც მალევე მივედი ოთახები გავუმზადე ბიჭებს ტანსაცმელი გამოვიცვალე ჩემი გრძელი ჯემპრი(პანდებიანი) და შორტები ჩავიცვი (ზამთარში????)და საჭმლის კეთებას შევუდექი მანამ სანამ ბიჭები ისვენებდნენ -აბა რას ვაპირებთ დღეს?კლუბი რამე რუმე?!(გამოვიდა საბა) -აუ დღეს არა რა და ხვალ დავათვალიერებთ ყველაფერს (თქვა მიშომ) -ოკ მე პრობლემა არ მაქვს...ახლა კი მოდით ჭამეთ ყველამ ერთად მივირთვით,ავალაგე ჭურჭელი დავრეცხე და მისაღებში გავედით -რაავებით ჩემო ცხოვრებებო?იცით როგორ მენატრებოდით? ვთქვი და საბა ჩავიხუტე -საბუ რამხელა ხარ ბიჭო... -ვიქნები აბა რა ...ბოლოს 8 წლის წინ მნახე... -მაპატიეთ...და ხოიცით რომ თქვენზე ძვირფასი არავინ მყავს... -მეც მოხვარხარ თათუსი (ყოველთვის ასე მეძახდნენ სამივე) -კარგი აბა ახალი რა ხდება?რამე რუმე (და წარბები ავუთამაშე ბიჭებს) -ნუ არის ერთი...(მიშომ დაიმორცხვასავით) -არის ერთი?არის ერთი კიარა საცოლეა უკვე (ადმოხტა გრძელი ენის პატრონი თოკო) -ოჰ ასე სერიოზულადაა საქმე? -კი უკვე 4 წელია ვხვდებით -კარგია მიშ მთავარია კაი გოგო იყოს და ყველაფერი გამიხარდება... -ეგრე მეც მყავს შეყვარებული(თქვა ამაყად თოკომ) -რომელი სალომე,ტასო თუ ლილე?(იკითხა სერიოზული სახით მიშომ მერე კი გადაიხარხარა) -ჯერ ვერგავარკვიე რომელი მიყვარს მაგრამ...სამივე ჩემი შეყვარებულია (განაცხადა სრულიად სერიოზულად მე კი მისი უტიფრობით ყბაამოვარდნილი დამტოვა) -ფუ ბაბნიკი(ჩავიცინე ჩემთვის) -კაი აბა შენ საბუ (საბა გაწითლდა...მოიცა ახლა მეჩვენება თუ ჩემს საბას რამის ცხვენია?როგორ შეცვლილა ის უტიფარი ნაგავი ბავშივი და აჰა უკვე ჩამოყალიბებული კაცია) -რავი არის ერთი (თქვა და კეფა მოიქექა) -და ჩვენ არ ვიცით ?(შეიცხადიეს ბიჭებმა) -ნწ...ერთი გოგოა რა და ძალიან მიყვარს უკვე ის კიდე უარს მეუბნება (თქვა და საზურგეს მიეყრდნო) -უფ შანსი არაა შენ ვინმე უარს გეტყვის?გადავიმტვრევ მუხლზე (განვაცხადე სრულიად სერიოზულად) -აუ მოიცა რა კიდე ვცდი იქნებ გამომივიდეს რამე... -კაი კაი...ასე უცებ ახლა ერთმა იდეამ დამკრა თავასი და არ გინდა განვახორციელოთ?(ვთქვი ჩემი იდეით აღფრთოვანებულმა) -აბა მიდი... -მოკლედ საბა რას იტყვი რომ გადმოხვიდე ერთი ორი წელი აქ ჩემთან და აქ განამტკიცო სწავლა?საუკეთესო უნიში მოგაწყობ და კარგ განათლებასაც მიიღებ გინდა? -დავფიქრდები(მითხრა საბამ და გამიღიმა) -კარგი კარგი მოიცა და შენსკენ რახდება?(ეჭვნარევი მზერა მესროლა მიშომ) -რასგულისხმობ? -რაიმე ურთიერთობა... -რაც აქ ჩამოვედი არანაირი ურთიერთობა არ მქონია არცერთ მამრობითთან ერთხელაც კი (ვუთხარი ისე არ დავასრულებინე კითხვა) -შენ რა კიდევ... (ისევ არ დავასრულებინე მიშოს) -ყოველთვის... (და სევდიანად ჩავიღიმე მიშო ანდრიას გულისხმობდა) -კარგი მაგრამ იქნებ მას...ხომ ხვდები (შემომაპარა საბამ) -ვხვდები საბა გაცნობიერებულიც მაქვს რომ დქვიწყებული ექნება ძველი გრძნობები ჩემდამი მაგრამ მე მის შემდეგ სხვისი შეყვარება არანაირად არ შემიძლია...არანაირი იმედი არ გამაჩნია მაგრამ მაინც...კარგი აღარ მინდა ამაზე საუბარი მოდი ხვალ დილით ზუა ბიძიასთან გავიდეთ -ვინაა ზურა ბიძია (სამივემ ერთდროულად მკითხა) -ზურა ბიძია მამას ახლო ძმაკაცია მე მასთან გამომგზავნა მამამ და სწორედ მან დამაყენა გზაზე და მისი წყალობით ვარ რაც ვარ დღეს (მოკლედ ჩამოვუყალიბე) -კარგი ბატონო წავიდეთ ახლა კი წამო დავიძინოთ (თქვა მიშომ) -აუ თათუსი გთხოვ დღეს შენთან დავიძინებ რა (მითხრა საბამ) -წამო (ვუთხარი მე გახარებულმა) -ეე მეც მინდა (ერთდროულად აბუზღუნდნენ მიშო და თოკო -თქვენც ოღონდ ხვალ თოკო ,ზეგ მიშო -კაი (ჩაიბუზღუნეს გაბრაზებულებმა მე კი გამეცინა და ორივეს გემრიელად ვაკოცე) მე და საბა გემრიელად მოვკალათდით საბას ჩემს გულზე ედო თავი მე კი თმებზე ვეფერებოდი ჩემი სიხარულები არიან ესენი და ცხოვრებას მიბედნიერებენ... მეორე დილით* დილით რააც სიმძიმის შეგრძნება მაღვიძებს თვალებს ვახელ და ვუყურებ მიშოს რომელიც ერთი მხრიდან მეხუტება,მეორე მხარზე საბა მეწებება ხოლო თოკოს თავი ჩემს წელზე უდევს... ღამე გადმოწოლილან...გამეღიმა და მიშოსთან მივედი ბევრჯერ ვაკოცე ლოყებზე და მანაც გაიღვიძა იგივე გავიმეორე თოკოსთან და საბასთან სამივემ ერთად წამოყეს ავი გაიკრიჭნენ და ისე შემომხედეს -კაი ხო იწექით საჭმელს გავამზადებ და დაგიძახებთ( კიდევ ერთხელ ვაკოცე სამივეს და ისიბიც განაბულები და ნასიამოვნების ღიმილაკრურები დაუბრუნდნენ წინანდელ პოზას...) სამზარეულოში გავედი და ფანჯრიდან გაავიხედე ჩემდა საბედნიეროდ 10 სართულზე ვცხოვრობ და ძალიან მაგრად ჩანს ნიუ-იორკის ხედი...საჭმელი მოამზადე და ბიჭებსაც დავუძახე...ისინიც მალე გამოფრატუნდნენ მიშოს მხოლოდ შორტი ეცვა,ფეხშიშველა და თმააბურძფნული -წადი ახლავე ფეხსაცმელი ჩაიცვი გაცივდები (დავუცაცხანე მიშოს ისიც ბუზღუნით გავიდა) მე კი წარბაწეული შევხედე იგივე მდგომარეობაში მყოფ საბას და თოკოს -თქვენ არ გეხებათ?(ისინიც ბუზღუნით გავიდნენ და უკან მაისურითა და ფეხსაცმლით დაბრუნდნენ გემრიელად მივირთვით) -ძალიან მომენატრა შენი გაკეთებული საჭმელი (მითხრა მიშომ და გამიღიმა) -მერე ეს ერთი კვირა გაგანებივრებთ (თვალი ჩავუკარი მათ და მაგიდა ავალაგე) -აბა?...12 საათია და წავიდეთ ზურა ბიძიასთან? -ხო ჩავიცვათ და გავიდეთ მალევე მოვემზადეთ და ზურა ბიძიას სახლისკენ წავედით...კარზე დავაკაკუნე და ელენემ გამიღო -თათააააა....როგორ მომენატრე დედა მამა თათა მოვიდა... (გასძახა მშობლებს და დააკვირდა ჩემს უკან მყოფ მისთვის უცნობ ბიჭებს) -კარგი რა თათა კარჰი რა ასე უნდა დაგვივიწყო რამდენი ხანია ჩვენთან არ ყოფილხარ -კაი ნანჩო ნუ ქოთქოთებ მაგიორში ნახეთ რა სტუმრები მოგიყვანეთ( და ბიჭებისკენ ვანიშნე) -აბა გაგვაცანი შვილო(მითხრა ზურა ბიძიამ) -გაიცანით ესენი არიან მიში,თოკო და საბა ჩემი ძმები,ეს ზურა ბიძიაა ეს კი ნანა დეიდა ზურა ბიძიას ცოლი ეს პატარა ქალბატონი კი მათი შვილია და... -სსასიამოვნოა (ხელი ჩამოართვეს ბიჭებმა ზურა ბიძიას და ნანა დეიდას გადაეხვივნენ) -როგორ გავხართ ყველანი ილოს...ყოჩაღ კარგი შვილები აღუზდია(თქვა ზურა ბიძიამ)მოდით აქეთ დასხედით შვილო ყველანი მისაღებში დივანზე დავსხედით -ზურა ბიძია ის მუტრუკი სად ბრძქნდება?(ვკითხე ზურა ბიძიას გიორგიზე) -არვიცი შვილო დილით ადრე გავიდა და ჯერ კიდევ არ დაბრუნებულა(მითხრა დანანებით) -მოიცა დავრეკო... ტელეფონზე* -ალო (მიპასუხა მხიარულად გიორგიმ) -ალო კი არა ინებებ და მობრძანდები სახლში?(ვუთხარი ვითომ გაბრაზებით) -ვნახოთ (გაიცინა) -ვნახოთ კი არა 10 წუთში თავით დაერჭვე აქ ისეთი რამე მაქ სათქმელო შეილება გულმა დაგარტყას -10 წუთში სახლში ვარ მითხრა და სწრაფად გამითიშა... -10 წუთში აქაა (ვთქვი და გამარჯვებული ღიმილი ავიკარი სახეზე) ზურა ბიძიამ და ბიჭებმა კარგად გაუგეს ერთმანეთს და ბევრიც ილაპარაკეს მე ნანა დეიდას ვეხმარებოდი სამზარეულოში როცა ქარიშხალმა ჩამოიქროლა მთელს სახლში სახელად გიორგიმ...ისე შემოგლიჯა კარები და დამეტეკა რახდება გვერდით ერთხელაც არ გაუხედავს -რაიყო შვილო რა გეცა? -მე რა მეცა?10 წუთში სახლში იყავიო რაღაც სერიოზული უნდა გითხრაო შეილება გულმა დაგარტყასო და მე მეცა? -კაი ბიჭო ამოისუნთქე და გეტყვი -სწრაფად მიდი (მოემზადა და...) -გიო მოკლედ რაც უმდა გითხრა ისაა რომ შენ ჩემი ძმა ხარ და ხალიან მიყვარხარ (ჯერ მიყურა,მიყურა და ბოლოს ამოიკნავლა) -ეს უნდა გეთქვა?(საწყლად შემომხედა) -ჰო (ვუთხარი და სიცილს ძლივს ვიკავებდი) -საწყალო გიორგი როგორ მეცოდები ამის ხელში ამისთვის ავიკიდე იმხელა ჯარიმა?არადა ორასით მოვდიოდი და ისე ვძვრებოდი მანქანებს შორის თავი აგენტი მეგონა დამნაშავეს რომ მისდევს(თქვა დანანებით და მერე მოავლო თვალი ოთახში მყოფებს რომლებიჩ იცინოდნენ) -მოკლედ გიო გაიცანი ესენი არიან ჩემი ძმები მიშო,თოკო და საბა ეს კი ზურა ბიძიას უფროსი შვილია გიორგი -სასიამოვნოა (წამოიძახეს ერთად) დივანზე მოვკალათდით ვატყობდი გიო ძალიან გახარებული იყო მის გვერდით დავჯექი და ვკითხე -რამოხდა გიო -ასე მეტყობა? -ჰო თვალები გიბრწყინავს -მოკლედ ანას სიყვარული ავუხსენი და მითხრა მეც მიყვარხარო -იესსსს (წამოვხტი ფეხზე და მთელი ძალით ჩავეხუტე გიოს) -რამოხდა (იკითხა ზურა ბიძიამ ღიმილით მე გიოს შევხედე მანაც თავი დამიქნია) -რა და ძლივს დათანხმდა ერთი გოგო თქვენს შვილს შეყვარებულობაზე ... -აუ რამაგარია ანამ კიო?(იკითხა ელენემ) -ჰო (ვუთხარი მე) გიორგიმ კარგად გაუგო ბიჭებს და გადაწყდა რომ საღამოს კლუბში მივდიოდით... კლუბშიც მალევე მივედით და ბევრიც დავლიეთ სახლი ძლივს მივაგენით იმ საღამოს გიო ჩვენთან დარჩა...მეორე დღეს საკმაო თავის ტკივილმა გამაღვიძა ავდექი და სამზარეულოში ჩავედი გაზიანი წყალი ავიღე და ვსვავდი როცა სამზარეულოშო ბიჭები შემოვიდნენ და მიშომ ნაბეღლავიო რომ დაიძაა ეს გაზიანი წყალი პირდაპირ მის სახეზე მოხვდა პირიდან გამივასხი სიცილისგან იმდენად მოულოდნელი იყო -სადაა ბიჯო ნაბეღლავი გავიწყდება სად ხარ? -უი ჰო -აი გაზიანი წყალი იმ დღეს ვიმხიარულეთ ერთი ორჯერ კომპანიაშიც მომიწია წასვლა ამ კვირაში მაგრამ ერთიანობაში ძალიან კარგი იყო მართალია მონატრება ვერ დავიკმაყოფილე მაგრამ მაინც კარგი იყო ეს ერთი კვირა... მე და გიომ გავაცილეთ ბიჭები აეროპორტში...ცრემლები თავისით მომაწვა როდესაც დავინახე როგორ ადიოდნენ ექსკალატორზე მაგრამ ,თავი შევიკავე და ასევე ცრემლებიც.... მათი წაავლიდან 1 თვე იყო გასული ყოველ დღე ველაპარაკებოდი და არვიმჩნევდი როგორ ძალიან მენატრებოდნენ კომპანიაში ყველაფერი დავალაგე და მოავაწესრიგე სანდო ხალხი შემოვკრიბე ჩემს გარშემო და ცხოვრება ჩვეულ ტემპს დაუბრუნდა ახლა ჩემს კაბინეტში ვზივარ და საბუთებში რაღაცეებს განვიხილავ როცა ტელეფონში ამელიას ხმა ისმის -თათა ვიღაც გირეკავს საქართველოდან და ამბობს ძალიან სასწრაფოაო და გადმოვრთო? -კი მიდი ტელეფონზე* -გისმენთ... ცოტახანი სიჩუმე მერე კი ნამტირალევი აკანკალებული ხმა და ამბავი რომელმაც მთლიანათ შემძრა -გამარჯობა თათუ (ასე მხოლოდ ბავშვები მეძახდნენ ჩემი მეგობრები) -ნიკუშა?(ვთქვი აკანკალებული ხმით) -მიცანი თათუ?მემეგონა ყველა დაგვივიწყე... მე ხმას ვეღარ ვიღებდი მხოლოდ ვტიროდი უხმოდ ჩემს გულში მაგრამ მაშინ როცა ნიკუშამ მითხრა მიზეზი თუ რატომ რეკავდა მთელი სამყარო თავზე დამექცა იქვე მოვკვდი და გავქვავდი რატომ შეგაწუხე ახლავე გეტყვი... გიორგი მოკვდა (თქვა ნამტირალევმა აკანკალებული ხმით,)(გიორგი ამ შემთხვევაში თათას მეგობარი და არა ზურას შვილი) -გიორგი?..არ ეს შეუძლებელია...არა გიორგი ვერ... -კი ასეა მოკვდა და რაც შეგეხება შენ მისი ბოლოთხოვნა იყო რომ შენ ჩამოსულიყავი ...თუ არჩამოხვალ ჩვენ არაფერი უბრალოდ ამით გიორგის ხსოვნას შეურაწყოფ აქ დაგხვდებით და არვიცი ... -როგორ მოხდა?(კითხა უკვე მომტირალმა თათამ) -მოკლეს... -რაა?ვინ? -ლაშა გოგაბერიშვილმა (ეს თქვა ნიკუშამ და გათიშა თათა კი დატოვა ასე განადგურებული) ვეღარ გაუძლო ამდენს ვეღარ გაუძლო ამხელა გრძნობებს და გარშემო ყველაფრის მტვრევა და გიჟივით ყვირილი და ტირილი დაიწყო...ამელია სწრაფად შევარდა ოთახში და მის დამშვიდებას შეეცადა მაგრამ ვერაფერს გახდა...მალევე იქვე მიესვენა ცოცხალმკვდარი...ამელიამაც არიცოდა რა ექნა და ზურა ბიძიას დაურეკა მალევე მოვიდნენ ის და გიორგი და ოთახში რომ შევიდნენ სანახაობიდან გაკვირვებულებმა პირი დააღეს... -თათუ,თათუ ჩემო ცხოვრებავ რამოხდა მითხარი რაგჭირს კარგადხარ?(ეკითხებოდა გიორგი მაგრამ არანაირი ცვლილება ისევ ისე გაეშტერებინა ერთი წერტილისთვის თვალი და არაფერს ამბობდა) -თათა (გაისმა ზურას მკააცრი ბარიტონი) იმწამსვე შეხედა თათამ მას და თქვა -ის მოკვდა,მან მოკლა,მე კი ბოლოჯერ ვერვნახე,ის მოკვდა (ჩაიჩურჩულა და იქვე დაკარგა გონება) ზურამ საავადმყოფოში წაიყვანა გადასხმა გაუკეთეს და დამამშვიდებელი შეუყვანეს თათას მეორე დილამდე ეძინა გიორგი და ზურა მთელი ღამე მასთან იყვნენ და ერთხელ არ მოშორებია არცერთი თათას... დილით რომ გამოეღვიძა თათას პირველად წყალი მოითხოვა... ცოტახანში სრულად გამოფხიზლდა და გიორგიმაც არ დააყოვნა კითხვა -თათუ რამოხდა?ვინ მოკვდა? -გიორგი...ჩემი ერთ-ერთი ყველაზე ახლო მეგობარი რომელიც ცზოვრებას მერჩივნა - გუშინ მოკვდა? -ჰო მოკლეს და იცი ვინ?ლაშამ მოკლა...არდავტოებ მას ასე ყველაფრისთვის მიეზღვება როგორც ვიცი გაქცეულა და იმალება ამიტომ აქედან საუკეთესო დედექტივს წავიყვან და ყველაფერს გამოვაძიებინებ ჩემს სიმართლეს დავამტკიცებინებ და ყველაფერი აქ მორჩება... -ვიზიარებ თათუ... -მადლობა და გთხოვ რა ბილეთები ამიღე ისე რომ ამ საღამოს გავფრინდე... -კარგი იმ დღეს ყველაფერი მოვაწესრიგე ...ბარგიც ჩავალაგე...დედექტივიც დავიქირავე რომელიც ჩემთან ერთად წამოვიდოდა,და დილის 5 საათზე გავფრინდით...10 საათზე უკვე იქ ვიყავით...დედექტივს ყველაფერი მოვუგვარე პოლიციაში და ასევე საცხოვრებელიც...მერე კი სახლში წავედი...კარი ბებიამ გამიღო და რომ დამინახა კინაღამ გული წაუვიდა მეც მივედი მასთან მოვეხვიე სახლში ყველას მოვეხვიე მამას მოვესიყვარულე და გამოვიცვალე რადგან აქ ძალიან ცხელოდა გაშლილი შავი შარვალი ფეხზე ქუსლიანი შავი ბათინკები და შავი მოტკეცილი ზედა ჩავიცვი ზემოდან კი ასევე შავი მოსაცმელი...არც დამისვენია ისე ვთხოვე მიშოს რომ გიორგის სახლში გავეყვანე სადაც მისი ცხედარი იყო დასვენებული... ყვავილები ვიყიდე და კირპუსთან რომ მივედი ღტმად ჩავისუნთქე და მშვილი სახით გადავედი მანქანიდან მაგრამ საზეზე მეტყობოდა ყველაფერი ჩაწითლებული უძინარი და ნამტირალევი თვალები სახეზე ფერი გადასული და მისუსტებული...სახლში რომ შევედი იქვე დავინახე სასახლე და შიგნით მყოფი გიორგის უსულო სხეული ვერ გავბედე მისვლა ვერ გავბედე ახლოს მისვლა უკან დავბრუნდი კარებთან მივედი და შეხვეულ ხელზე(რომელიც მაშინ დაიზიანა ოთახშინრომ დალეწა ყველაფერი) ვიკბიმე რომ ჩემი ხმა შემეკავებინა...ცრემლები ღაპა-ღუპით მომდიოდა როცა ზურგზე ხელის დადება ვიგრძენი...შევბრუნდი და იქ ლუკა დამხვდა რომელიც ჩემზე უარეს დღეში იყო... -გამარჯობა თათა -გამარჯობა ლუკა -როდის ჩამოხვედი? -ნახევარი საათია... -კარგი შესული იყავი? -არა ახლა შევდიოდი(ვთქვი და ოთახისკენ დავიძარი) -სასახლეს შემოვუარე ყვავილები იქვე დვდე და სასახლესთან ჩავიმუხლე გიოს ხელი ავიღე და თავი გულზე დავადე -მაპატიე გიო,მაპატიე,მაპატიე რომ ვერ გნახე ბოლო წუთებში,მაპატიე ყველაფერი,ყოველთვის რომ გამორჩეული იყავი ჩემთვის და ყოველთვის მახსოვდი ეგ ხომ იცი ისიც ხომიცი რომ სასწაულად მიყვარხარ და გპირდები რომ იმ ღორს ვაზღევევინებ ყველაფერს ვაზღვევინებ ყველა იმ ტკივილს რაც მოგვაყენა გპირდები ჩემო ცხოვრებავ... (ვჩურჩულებდი ჩეუმათ ხელზე ვაკოცე და მალევე მოვშორდი სასახლეს და მივუახლოვდი ჩემს უკან მჯდომარე გიორგის დედას რომელიც ტიროდა და ისე მიყურებდა...) -გამარჯობა ნატო დეიდა ვიზიარებ... -მადლობა ჩემო ლამაზო გოგო ძალიან დიდი მადლიბა...მადლობა რომ პატივი მიაგე მის სულს ხომ იცი როგორ უყვარდი ,არასდროს ბრაზობდა შენზე გულწრფელად -ვიცი ნატო დეიდა და გპირდებით რომ პასუხს ვაგებინებ მას ვინც ეს ჩაიდინა გპირდებით.. გამარჯობათ! მე ვარ ახალი ამ საიტზე და ესეც ჩემი პირველი მოთხრობა...დიდი იმედი მაქვს მოგეწონებათ და ისიამოვნებთ! ასევე დაგაინტერესებთ:✔ ჩვენ ვქმნით საუკეთესო ნივთებს თქვენთვის, მთავარია ისურვოთ და საპოვნელაში აუცილებლად იპოვით✔ აღნიშნე ჩვენთანერთად ვალენტინობა ❤️ ✔ ლაზერით ჭრა და გრავირება ✔ რა ვაჩუქო? მოგვწერეთ მოგეხმარებით საჩუქრის შერჩევაში
| ||||||
|
| ||||||
| სულ კომენტარები: 0 | |
