გავყუჩდი...
პატარა ბავშვი მაძღარი...
ისე გავყუჩდი.
მაგრამ სუსხია გარეთ
და ალბათ მცივა...
ნატვრები ცვივა...
ცივი აღმოჩნდა ეს შემოდგომა,
ზამთარს ვერაფრით დავემალები.

“ქურდი თვალები”

“მე მომწონს ეს შავი თვალები ასე რომ მიმზერს,რომ ვდნები.
მომწონს ეს შავი თვალები ასე რომ მწვავს და მაბრმავებს.
მაგიჟებს მე შენი თვალები, ასე რომ მცქერის, მაწამებს.
მაგიჟებს შენი ქურდი თვალები ასე რომ მიპყრობს და მატყუებს.
ჩავიმალები მე შენს თვალებში მარადისობის,უკუნით დღემდე.
შევიპარები მე შენს თვალებში მანამ სადამდეც ორივე შევძლებთ.
ოხ ეს შავი თვალები ასე სპეტაკად რომ მიმზერს.

ახლა გაკოცებდი,
ისე მონატრებით…
ისე მენატრები, სულსაც გაჩუქებდი…
ღამის გათენებას, ერთად მოვასწრებდით…
ოღონდ, მენახე და სულაც, გავჩუმდები…
მე ვარ, შენი სული,
ერთი სხეულიდან…
შენი სიყვარულის უხმო ჰარმონია…
ისევ ამედევნა, სევდა წყეული და
ისევ მენატრება, ჩვენი მაგნოლია…
ისევ მომენატრა,
შენი ნელი სუნთქვა…

სანამ დაჭკნებიან მინდვრად გვირილები,
მზისგან მოვიპაროთ სითბო.
გინდა? გავაცოცხლოთ ჩვენი ღიმილები,
ადრე გულიდან რომ იყო.

სანამ დაისია,
სანამ მაისია,
სანამ ცა ვარდისფრად ელავს,
სანამ გაზაფხული სულმთალად გაილია,
თვალებს დააკვირდი - ღელავს.

ბრძოლის ველზე ფიცხი თვალებით
შუბებს ფერავდნენ ამორძალები,
ცხენს მრისხანებით შემომჯდარიყვნენ
გულს ედებოდათ მწველი ალები.

მათ სისხლი სურდათ მტრისგან დაღვრილი,
ბრძოლის წყურვილი ძლიერ იპყრობდათ
და მიდიოდნენ შუაგულ ბრძოლაში
თითქოს დემონი იქეთ იხმობდათ.

სიტყვებს ვერ ვრითმავ,
რადგან გრძნობები რითმას
ჩემამდე აღარ უშვებენ.
ეს ერთი ციცქნა,
გოგოს სხეული
იმხელა გრძნობებს
ვეღარ უთმენენ.
და თუ მე ვკვდები,
ბოლო სიტყვები მინდა,
ვთქვა მაინც ისევ ჩურჩულით,

დავიბადე გაზაფხულის ჟამს
აყვავდა ბაღში ალუბლები
მზემ ახარა დედას დროება
ჩემი ამქვეყნად მოვლინების

დედის სხეულში სითბოს შეჩვეული
დედამიწის ქარს ვერ შევეგუე
ახლა, სულ მუდამ მენატრება
იქ, არსებული სიმყუდროვე

დღეს მე ცრემლების არ მიდგას გუბე
მაგრამ ნამდვილად მაქვს სატირალი,
ეს უცრემლობა დამრჩება ხინჯად
რდო ვერ განკურნავს გარდამავალი.

დღეს მე ვერ ვხედავ უკანასკნელად
ჩამქრალ თვალებთან შთენილ ნაოჭებს,
მაგრამ ვერ ვტირი,ტირიან სხვები
არ ვიცი ცრემლებს თუ რა აოკებს.

ჩაფიქრებული ვუცქერ ცხოვრებას
ჩაფიქრებული მდუმარე ვდგევარ
ვარდობის თვეში დაბადებული
ამომავალი მაისის მზე ვარ.

ჩემში არსებობს ცა ცის მაგვარი
მზე მზით გამთბარი ცის მაგვარ ცაზე
ჩემში არსებობს გზა გზით ნავალი
ნაფეხურებიც გზით ნავალ გზაზე.

არსებობს დარდით ჟღერადი ჰანგი
კვდომაც არსებობს სიცოცხლის ნაცვლად
არსებობს მხოლოდ მხოლიდ არსებობს
და ისევ რჩება მარცვალი მარცვლად.