 და რამდენ დედას გმირის საფლავთან ცრემლიანად დაუმღერია აკაკიმ ჩონგურს შეგვიდარა ეს სანაქებო ჩვენ კი გვიწოდა მისი სიმები ამაყი იყავ შენ საქართველო ოდესმე დიდი ყოფილაო ესეც მსმენია რამდენი გმირი შეწირულა შამქორს ბასიანს რამდენ გმირს ჩვენთვის ბევრი რამეც მოუთმენია თავიანთი კბილებით რომ იცავდნენ მიწას მადლიანს იმ მიწას სადაც გაუვლია აღმაშენებელს იმ მიწას სადაც რუსთაველი წერდა პოემებს აქ მოჭრეს მარჯვენა სვეტიცხოვლის ამაშენებლს |
 მეფე კვდებოდა.ამის შესახებ უკვე კარგა ხანია დაირხეოდა ჭორები,რომელთა დაჯერებაც არავის სურდა,მაგრამ ახლა რანგით უკანასკნელი მსახურით დაწყებული,დედა-დედოფლით დამთავრებული,უკლებლივ ყველამ უტყუარად იცოდა ეს და სასახლე სამარისებურად გარინდულიყო.ჩვეულებრივ ხალხით გაჭედილი დერეფნები,რომლებშიაც თაგვი კუდს ვერ მოიქნევდა,ახლა უკაცრიელი იყო,თუ არ ჩავთვლით სამეფო პალატების წინ განმარტოებით მდგარ გოგონას.დროგამოშვებით მას ფეხაკრეფით ჩაუვლიდა რომელიმე მსახური და უხმაუროდ შესხლტებოდა შიგნით,მაგრამ ეს სულშთაბერილი გალათეას ქანდაკება მას არავითარ ყურადღებას არ აქცევდა.სახეზეც უკიდურესი გულგრილობა აღბეჭდოდა და მხოლოდ თითები,რომლებითაც მდიდრულ სპილოსძვლისფერ კაბას ჭმუჭნიდა,ცხადყოფდა,რომ გრძნობების განცდის უნარს საბოლოოდ არ მიეტოვებინა. |
 ლექსში ტკივილს ვდებ და თან სიყვარულს, სითბოს, ტანჯვას და რითმებს მოპარულს, სიტყვის ძალას ვგრძნობ მე ჩემს სტროფებში და თან ვცდილობ, რომ ჩაგსვათ როლებში. |
 |
 ქალწულებივით ხიდიდან ფენა" დღეს 2007 წლის 21 იანვარია და ჩემი დაბადების დღეა. რა უნდა იყოს ამაზე საშინელი,ამაზე საზარელი და საძულველი დღე. დღე ჩემი ფიზიკური დაბადებისა და სულიერი სიკვდილისა. დღე,როდესაც გავჩნდი მე და წავიდა დედაჩემი. |
 |
 ყვირილი უნდოდა, თითქოს ყვიროდა, თუმცა უხმოდ გულში, ასე იყო მანამ სანამ მან თავისი არ დააკმაყოფილა. ყველგან ადებდა თავის ბინძურ ხელებს, ცდილობდა მოეშორებინა, თუმცა ეს შეუძლებელი ჩანდა. ვერაფერი ვერ გააკეთა თავის გადასარჩენად, ის უბრალოდ დანებდა. ყველაფერი კი მანქანაში ჩაჯდომიდან დაიწყო, როცა მანქანის ტარება უნდა ესწავლა. მაშინაც ხელს კიდებდა, თუმცა ასე თუ ისე ცდილობდა მის შეჩერებას. |
 გტოვებ 20 აგვისტოდან, არ გეგონოს წერილს ვწერდე, გორიდან და თბილისიდან. ოცი წელი შემისრულდა, საქართველოს ყურზე ვჭამდი, ღვინოს ვსვამდი ჩემს ნებაზე, ვწითლდებოდი როგორც ვარდი. |
 ამ სამყაროს რომ ვუყურებ ყველაფერი მარაზმდება მარაზმია ყველაფერი რასაც ხალხი აკეთებს მეგობარი მეგობრისთვის ფოლგიან ბოთლს აფეთქებს ყველაფერი მარაზმია ხალხმა უნდა გაიგოს ახალგაზრდა ბიჭი ვერ შორდება კაზინოს მარაზმია ქუჩაში ცარიელი ბოთლები არყის ფულს რომ მათხოვრობენ დღეს ქუჩაში ლოთები მარაზმია წამლის ფულს რომ მისტირის 80 წლის ბებო შენ კი მამიკოს ნაყიდ პრადოს ჯიპში ეგდო მარაზმია ბავშვები უპატრონოდ დარბოდნენ და იმათი მშობლები შოპინგის ფულს დარდობდნენ მარაზმია კაცი ქალს უმოწყალოდ ურტყამდეს ხმა დროულად ამოიღეთ სანამ უარესს უზამდეს მარაზმია ძმაკაცებში შენს ნაშებზე მოყოლა მის სახელზე იფიქრე სანამ რამეს მობოდავ მარაზმია შენს მშობელზე გინება და ფურთხება სჯობს არ ანანებინო იმ სიცოცხლის ჩუქება მარაზმია კაცები ჭიქაში რომ ძვრებიან |
 |
