სიცხისგან იწვოდა, ივნისის მიწურულს ქალაქში ტემპერატურა ორმოც გრადუსამდე აღწევდა ზაფხულის მოყვარული არ აღიარებდა რომ უკვე ცუდად იყო ,მაგრამ აშკარად წამებს ითვლიდა შენობაში შესვლამდე. სავსე ავტობუსიდან ჩამოვიდა თუ არა მაშინვე სწრაფი ნაბიჯებით დაიძრა , ცხვირზე დაკოსილი სათვალე შეისწორა . თმები სახიდან მოიშორა და მხარზე გადაკიდებული ჩანთა თითებში მოიქცია . ეზოში სტუდენტები იყვნენ ,არავისკენ გაუხედავს მხოლოდ შენობაში შესვლა და კონდიციონერის წინ დადგომა სურდა.

-მარუსააა მოიცა -ზუსტად მაშინ გაიგო საკუთარი სახელი თანაც ნაცნობი ხმა ეძახდა და ინსტიქტურად შეჩერდა. მეგობრისკენ გაიხედა და წამსვე გაეღიმა

-თამარ ქალო ამ დროს აქ რას აკეთებ?- ხმაურით აკოცა ლოყაზე გოგოს და არც ამოუსუნთქავს ისე განაგრძო საუბარი- გეფიცები ვიწვი, ამ სიცხეში რამ გაგაჩერა ადამიანო შენობაში ვერ შემოხვალ? ისედაც შავი ხარ გეფიცები მალე ერთად რომ დავდგებით მე ბამბის ქულასავით ვიქნები. ვიწვი თამარაა არადა ამ კაბის გარდა უფრო თხელი და გრილი არაფერი მომეპოვება...ესეც რომ გავიხადო და ისე გავიარო ვითომ შესამჩნევი იქნება?

-გოგო - თამუნამ უცებ რომ აატრიალა თვალები ჩაახველა და გაჩუმება ანიშნა მერე ჩამოსწია სათვალე შეწყვიტა სახის წინ თითების ქნევა და იქვე მჯდომ მომღიმარ ბიჭს დახედა. წარბები მაღლა ჰქონდა ატყორცნილი და ისეტი გამომეტყველება ჰქონდა თითქოს წამში აალდებოდა - გაიცანი ჩემი ძმის მეგობარი დამიანე დადიანი

-უკაცრავად გეთაყვა ვერ შეგამჩნიეთ... სიცხე სამედიცინოს სტუდენტებზე ცუდად მოქმედებს ჩვენ სიგრილეში ყოფნას და წამლების სურნელს ვართ შეჩვეულნი ,არაადეკვატურად ვრეაგირებთ მაღალ ტემპერატურაზე - ისევ ქოთქოთი განაგრძო სათვალეც გაისწორა და ამჯერად დაბურული მინებიდან უყურებდა უკვე წინ მდგომ სილუეტს,რომელიც ირონიულ ჩაცინებებს არ წყვეტდდა.უცებ გაჩერდა და სათვალე მოიშორა- რაო რა მითხარი ვინო?

-დამიანე დადიანი...სასიამოვნოა გაცნობა- ბიჭმა თამარას არ აცადა მარიამის ხელი რომელსაც ისევ ისე აფრიალებდ ჰაერში ხელში მოიქცია და თითებიც მოუჭირა

-კაიი? მე ჯოლი ვარ ანჯელინა - იცინოდა ,მაგრამ უფრო სიმწრის სიცილი იყო -მეღადავები თამარა?

-ბევრი მიცნობს ,მაგრამ არც ისეთი პოპულარულია ჩემი სახელი. მიცნობ ალბათ ხომ? მაპატიე მე მგონია რომ პირველად გხედავ იმედია ცუდი არაფერი...

-ერთი წუთით ახალგაზრდავ . ხელი დამიბრუნეთ თუ შეიძლება - ბიჭს ხელი გამოსტაცა და თამარას შეუბღვირა- ამ სიცხეში, მოახლოებული გამოცდების დროს რომ არ მოგეშალა ნერვები ისე არ შეიძლებოდა? ყოჩაღ შენ ...მე წავედი ! დამიანე ...თან დადიანიო შავი თვალებიც რომ აქვს თან - ზურგი შეაქცია ორივეს მიდიოდა და ისე ლაპარაკობდა-სიმშვიდემდე არ ვიცი და მგონი სულ მთლად შევიშალე. არა არ შეიძლება ასეთ დროს ამ გადავსებული ავტობუსით მგზავრობა აშკარად სურნელით გამოწვეული ინტოქსიკაცია მაქვს... გამატარე შენი ჭირიმე უნდა დავჯდე- შენობაში რომ შევარდა ვიღაც სკამიდან ააგდო და დაჯდა

-რა ხდება ამჯერად რა გაწუხებს მარო?- კურსელი გოგონა სიცილით უყურებდა და თან კონსპექტს არ აშორებდა თვალს-იცი?

-ვიცი ... მაგრამ თუ რამე ხო მეტყვი პასუხებს

-მე ჩემი გამჭირვებია...

-ასე იტყვის და მერე ყველაზე მაღალ ქულას მიიღებს - ერთ-ერთი მაგიდაზე დაუსკუპდა და მარიამის სათვალე მოირგო-მიხდება?

-ბატონო გიორგი უმორჩილესად გთხოვთ თქვენი საჯდომი მოაშოროთ ჩემს მერხს და ჩემი სათვალე დააბრუნოთ ზემოთ აღნიშნულ მერხზე . ძლივს მომიხდა ერთი სათვალე ორი საათი ვარჩევდი სარკე დაიბზარა ამდენ ხანს რომ ვიხედებოდი და ნუ გაწელავთ თქვენი გლობუსისოდენა თავით

-ბოლს გამოუშვებს მალე ხომ გეუბნებით... არც სუნთქავს რა ფილტვები გაქვს ასეთი

-არავარ კარგად... ექიმთან უნდა წავიდე

-კონკრეტულად ვისთან ჩემო დრამა ქვინო?

-არ ვიცი სავარაუდოდ გულის ექიმი მჭირდება...ამ ბოლო დროს

-ამ ბოლო დროს გულისცემა გესმის ხო? ხო არ ბაგუნებს გუგუნებს რა ვიცი იქნებ შეყვარებული ხარ და ისე გიჩქარდება

-აუუ თუ ღმერთი გწამს ეკუნა მორჩი ჩემს პრობლემებზე ღადავს.ექიმი ხარ მომავალი ცოტა სერიოზულად მიუდექი ჩემს მდგომარეობას როგორც სერიოზული პაციენტის

-უნივერსალური პაციენტის ...

-ჩემი როგორც კუსრის საუკეთესო სტუდენტის შეფასებით ქალბატონ მარიამს პირველ რიგში ნერვოლოგი ესაჭიროება. აუცილებელია მის ტვინზე დაკვირვება რათა დავადგინოთ ასე რა დაზიანების გამო აზროვნებს და საუბრობს. გავარკვიოთ ასეთი ჩქარი მეტყველების უნარის მიღმა რაიმე ზებუნებრივი ხომ არ იმალება- ამჯერად ლაშა გამოვიდა სიტყვით და მარიამმა კიდევ ერთხელ დაატრიალა თვალები. თავი უკან გადასწია თმებში თითები ნერვიულად შეიცურა და უკან გადაიყარა

-მე რომ არ ვარსებობდე და არ ვსუნთქავდე ამ კურსზე ნეტავ რაზე ისაუბრებდით

-უშეენოოოდ მზე არ მზეოოოობს უშეეენოოოოდ

-სიცოცხლეც არ გინდა ? ლაშააააა - ბიჭმა რომ წაუმღერა წამსვე გახალისდდა და თვალების ჟუჟუნთან ერთად ხმამაღლა სიცილიც დაიწყო. ამ დროს ლექტორიც შევიდა და წამში მოკუმა ტუჩები-არ დავივიწყებ იცოდე ვერ გამექცევი

-აქვე ვარ ...მერე ვიმღეროთ ბულბულო - ბიჭმა თვალი ჩაუკრა და მის უკან დაჯდა-რომ დაწერ მიკარნახე

-ავადმყოფი მერე მე ვარ!

-კარდეოქირურგობა მე მინდა და იცოდე მაინც- ჩუმად ეჩურცულებოდა ყურში ბიჭი და თან იცინოდა

-გაჩუმდი თორე გაგვაგდებს ორივეს- თვალები უბრიალა ბიჭს და მერე სემინარს მიხედა. მოყოლა დაეზარა,მხოლოდ დაწერა კითხვებზე პასუხები შემდეგ რამდენიმეს გადააწერინა. თავადაც გადაამოწმა პასუხები გოგონებთან და რომ დარწმუნდა მზად იყო ლექტორს გადასცა ფურცლები. მომდევნო ლექციაც იმ აუდიტორიაში ჰქონდათ ,პირდაპირ კონდიციონერის წინ იჯდა და როგორც იქნა სხეულის ტემპერატურაც დაურეგულირდა. დამშვიდდა და ყურადღებით უსმენდა ლექტორს, შიგადაშიგ კომენტარებს აკეთებდა გვერდით მჯდომს ესაუბრებოდა და შენიშვნაც მიიღო რამდენჯერმე . ლექციების შემდეგ შენობის დატოვება ისე არ უნდოდა ,რომ ლამის კუს ნაბიჯებით მიდიოდა. კურსელებთან ერთად მიაბიჯებდა ეზოში ისევ რომ შენიშნა ნაცნობი სახე და ნერვებმა ისევ უმტყუნა. ბიჭი უყურებდა ისევ ისე იცინოდა ,მარიამმა ყურადღება არ მიაქცია თავი გადააქნია და გზა განაგრძო. სახლში რომ მიაღწია , გამოიცვალა, წყალი გადაივლო და საჭლის მომზადება დაიწყო მერე დაურეკა თამარას.

-რა გააკეთე დღეს მარიამ?

-მე უნდა გითხრა ეგ და აქეთ მეჩხუბები შე გაფუჭებულო ქალო?

-რა ბზიკმა გიკბინა გოგო იმ ბიჭს ჰგონია მიცნობს და რაღაც ამბები მოხდა მითხარი ვინააო? ვერ დავარწმუნე მგონი რო არ იცნობ. რას გაჭედე გამაგებინე

-დამიანე დადიანიო და არ გავჭედავდი?

-ლამაზი სახელია მერე?

-შენ აზრზე არ ხარ თუ მეღადავები ისევ?

-რას გაკივი ქალო გაიგო მთელმა კორპუსმა

-ეგ მადარდე ახლა...თვითონ ნაირ-ნაირ სიმრერებს მასმენეინებენ და მე აქ ჩუმად ვიყო? გაიგონ რომ ვცხოვრობ

-დამშიდდი ახლა და მითხარი რა ხდება ,რამ გაგაცოფა მარუსა

-ღმერთო შენ მიშველე რამ გაგაცოფაო კიდე რო მეუბნება...მაცადე ახლა დამეწვა კარტოფილი

-ერთი კარტოფილი რით არ მოგბეზრდა

-ჩემსა და კარტოშკას შორის საუკუნო სიყვარულია, სამარადისო სიკვდილამდე არ ვუღალატებ! წავედი

-მე სამეცადინო მაქვს და სავარაუდოდ დღეს ვეღარ დაგიკავშირდები

-ხვალ ლექცია გაქვს ჩემთან?

-არაა მაქეთ არ გამოვდივარ ...ზეგ გნახავ მარუსა

-კარგი , აბა შენ იცი

კარტოფილი რომ მიირთვა და მაგიდაც მიალაგა .ცხრილი ნახა და მეცადინეობა დაიწყო. თუ გგონიათ თავს იკლავს ცებით, უბრალოდ ყველაფერს გადაიკითხავს, ანატომია თუ აქვს იმეცადინებს ბოლოს ყველაფერს ჩანთაში ჩადებს და გათიშულ ,გადაღლილ ტვინს სიმღერებით გამოაფხიზლებს. აუცილებლად რაიმე ენერგიული უნდ აიყსო ისეთი ყველა უჯრედს რომ გამოუცოცხლებს და ცეკვას მოანდომებს. მერე დაიწყებს თეძორს რხევას და ბოლოს კარგ ხასიათზე რომ მოვა მიუჯდება ლეპტოპს და დაიწყებს წერას. იმ დღეს რამდენჯერაც გახსნა ფაილი იმდენჯერ „სიმშვიდემდე შეშლილი“ გაახსენდა და ცოტა აკლდა კითხვის დაწყებამდე.

ისევ ისტორიას უტრიალებდა ფეისბუქში შეტყობინება რომ გაუგზავნეს. კურსელს წერდა „დამიანე დადიანისგან მეგობრობის თხოვნა რომ მიიღო. თვალები რომ გაუფართოვდა ვეღარც დახუჭა. ფოტოებს უყურებდა,კომენტარებშიც დამიანეთი მიმართავდნენ და აშკარა იყო მისი ვინაობა. გაშლილი ხელი შუბლზე რომ მიირტყა და უკან გადაქანდა ისეთი ხმა ამოუშვა თითქოს რაღაც ჯიშის დაჭრილი ცხოველი იყო

-ოოო ზუსტად ამის დრო იყო ახლა... კიდევ კარგი უკვე დასრულებული მაქვს ეს ისტორია და დამიანეს გადაყვარებაც მოვახერხე თორემ მერე რას ვაპირებდი ნეტავ. მე ისეთი არანორმალური ვარ ამოვიჩემებდი ამ არსებას და აბა თუ ბიჭია გამქცეოდა მერე.არა რას წარმოვიდგენდი ასე ახლსო თუ დააბოტებდა ჩემი გმირი...რა ჩემი გმირი ტვინი შემერყა მგონი. ლაშას უნდა დავუჯერო ტვინი უნდა შევიმოწმო. არავარ კარგად

როგორ უნდა ეთქვა ჩემი ისტორიის გმირს შევხვდიო,ან როგორ უნდა გაჩუმებულიყო? როდის შეეძლო ინფრომაციის შენახვა როდესაც თავად იყო მოქმედების ეპიცენტრში. აფეთქდებოდა რომ არ ეთქვა, ვის ეტყოდა თუ არა იმ ორს. თითები ასტკივდა იმდენი რამ მისწერა, იმდენჯერ მოეშალა ნერვები,იმენჯერ გაიცინა და საერთოდ იმდენჯერ შეეცვალა განწყობა რომ ბოლოს ცუდად გახდა. ტექსტის გაგრძელება 

ასევე დაგაინტერესებთ: