***

როცა შენ მოხვალ

მე აქ დაგხვდები,

და როცა წახვალ

კვლავ ავტირდები.

მარტო დავრჩები

მე ჩემს ფიქრებთან,

მარტო სულ მარტო

მე და ფიქრები.

შენ კი თუ მოხვალ

მე გავჩუმდები,

და თუ არ მოხვალ

კვლავ ავტირდები.

ეს ფიქრი წავა ოცნების იქეთ
და შენ გაჩნდები, როგორც მისანი.
მე დღესაც ვნანობ, რომ ვერ გამიგე,
რომ შენ ამდენ ხანს ვერ გამიცანი!

1-ჩემი თავი სუსტი მეგონა, თურმე ვცდებოდი... მეგონა უშენოდ ვერაფერს
შევძლებდი, მაგრამ ამაშიც ვცდებოდი... თურმე შენ უბრალოდ გატაცება იყავი...

1-ჩემი თავი სუსტი მეგონა, თურმე ვცდებოდი... მეგონა უშენოდ ვერაფერს
შევძლებდი, მაგრამ ამაშიც ვცდებოდი... თურმე შენ უბრალოდ გატაცება იყავი...

მითხრეს- შვრებიო მეტისმეტს,
თან გადაყევი როგორ!?
რომ ვღარ ამჩნევ სხვას-მის მეტს,
უხ ეგ გრძნეული გოგო !!!

მსგავსი ცვლილება შენი
არასდროს შეგვინიშნავს,
უკვე ამბობენ წყენით
-”სალმის არ გვაძლევს ნიშანს”.

აღარც სუფრასთან ილხენ,
უბანში არ ჭრი ბანქოს,
დარდსაც არავის გვიმხელ,
აღარც კადრულობ ნაქონს.

ქარის მოტანილი რა მაქვს, რომ უკან
გავატანო ქარსი
ჩემი სიყვარული თვითონ შემიქმნია და
როგორ გავატანო სხვასი
შენი სიყვარულით გამთბარიროგორ
მივეკედლო სხვასი

რომ ავყოლოდი გულისთქმას
ჭკუას არ დავიხმარებდი.
შენთან დავლევდი ჩემს დღეებს
შენს გულში გავიხარებდი...

გააღეთ სარკმელი,სინათლე მაჩუქეთ
ჰაერი მოუშვით ჩემამდე სასუნთქად...
ჩავფუშავ სევდას და გავახდენ ტკივილებს
ასე,რომ გასუქდა!

თითები შემახეთ გათოშილ თითებზე
დახეთქილ ტუჩებზე დამადნი მალამოდ
მოდი და ჩემს სულში იპოვე ის კუთხე
ჩემთვის, რომ დაგმალო!

წავალ დავტოვებ მე ამ ქვეყანას
და დარჩებიან ჩემი შვილები
ოდესმე მათაც მოვენატრები
და მიხვდებიან როგორ ვჭირდები


უმამოდ გაზრდა მართლაც ძნელია
მე რომ მანდ ვიყო გული მთელია
ჩემი სითბო და ჩემი ალერსი
ეს ყველაფერი მხოლოდ თქვენია

ის იტყოდა, რომ შენ მზე ხარ და სითბოს ასხივებ!
მე ვიტყოდი, რომ შენი ენერგიის ფართე ველი ძლიერ მიზიდავს.
ის დაგარქმევდა აპოლონ-ფებოსს, დაფნით შემოსილს.
მე დაგარქმევდი ჩვენი დროის ატიპიურ უცხო მოვლენას.
ის ფრთოსან ამბორს გამოგზავნილს ჰაეროვნებით მოგიძღვნიდა
და ოცნებებით შემოგეკვროდა...