არ ავარდე 5

ყველანი შევიკრიბეთ , თიკა ისევ ცდილობდა ჩემს ჭყობიდან გამოყვანას , მაგრამ ვერ ეღირსება, მის ყველა უკმეხ პასუხს დუმილით და ღიმილით ვპასუხობდი რაზეც საშინლად ბრაზდებოდა. მივედით რესტორანში , ისე არაუშავდა ...აქაც თუ იყო მსგავსი რამ არ მეგონა
- მოგწონს ანაბელ ? (ჩამჩურჩულა ჩემს გვერძე მჯდომმა მარიტამ)
- კი კარგია და ირგვლივ მიმოვიხედე
- ჩვენ აქ ხშირად დავდივართ
განახათ ერთი თავი როგორ ეჭირათ. თიკა ხომ საერთოდ ტყავიდან ძვრებოდა ოღონდაც ნიკს ყურადღება მიეპყრო...ამ ყველაფერზე სულელივით ვიცინოდი. ნიკამ როგორც იქნა დაიხსნა თიკას „კლანჭებიდან" თავი და ჩემსკენ წამოვიდა , სკამზე მსუბუქად დაეშვა
- აღარ შემიძლია ამდენი ცეკვა
- მერე ვინ გაძალებს
- თიკა
- ო , ეგ რთული შემთხვევაა
- ხო ძალიან
- შენ არ თქვი თიკას ჩემზე გავლენა არ აქვსოო ?
- არც აქვს მერე
- კარგი რა.... გავუცინე
- აღარ გვინდა ამ თიკაზე საუბარი ..მთელი საღამო ტვინი შემიჭამა
- მერე რატომ ხარ მასთან ? (ოოპს რა თამამი კითხვა დავსვი ? )
- მიყვარს და იმიტომ
- ვინც უყვართ იმაზე ასე არ ლაპარაკობენ
- როგორ ასე ?
- არ ასაზიზღრებენ სხვის თვალში
- ხო მართალი ხარ მაგრამ თიკა იმსახურებს
მივხვდი რომ არ უყვარდა , უბრალოდ მასთან იყო მხოლოდ იმიტომ რომ თიკა ყველაზე მაგარ გოგოდ ითვლებოდა
- შენ არ გყავს შეყვარებულიი ?
- არა (გადაჭრით ვუპასუხე )
- არა ?
- ხო რატო გაგიკვირდა აუცილებელია მყავდეს?
- არა ისე....და გამიღიმა
- წადი თიკამ არ შეგამჩნიოს მე რომ მელაპარაკები თორე ვაი
- რა ვაი ? ვაი შენთვის თუ ჩემთვის ?
- ჩემთვის არა , იმიტომ რომ მის ყოველ სიტყვას ვაიგნორებ , აი შენ კი კარგი დღე დაგადგება.
ალბათ ვეღარ მოითმინა დაცინვა და წავიდა .მთელი საღამო ცეკვავდნენ და „იტყლარწებოდნენ" გვერძე მაგიდიდან ვიღაც ბიწი მიყურებდა ისეთი დაჟინებით რომ შემეშინდა .ბოლოს როგორც იქნა გამბედაობა მოიკრიბა და ჩემთან მოვიდა
- გამარჯობა ( დაბნეულობა ეტყობოდა )
- გამარჯობა ( ღიმილით ვუპასუხე)
- შენ ის არ ხარ რაღაც უცნაური სახელი რომ გქვია?
ამაზე კარგად ვიცინეთ მე და მარიტამ
- თუ ჩემი სახელის გაგება გინდა პირდაპირ მკითხე რა შორიდან უვლი ?
- არა არა მართლა
- რა მართლა?
- ანაბელი გქვია ხო ?
- კი შენ საიდან იცი ?
- არ გახსოვარ ? პატარები რომ ვიყავით სულ ერთად ვთამაშობდით
- აბა გამახსენე სახელი
- საბა
- აუ შენ ის საბა ხარ ?
- ხო გაგახსენდი ?
- კი გამახსენდი მსუქანი და ღიპიანი ბავშვი მეორე ქუჩიდან
ამას არ მოელოდა და დაიბნა
- ხო კარგი რა გჭირს ვიხუმრე , მახსოვხარ როგორ არ მახსოვხარ . ეხლა შეცვლილი და გაზრდილი ხარ
- გამიხარდა თუ მიცანი ...აქ რა გინდა ? როგორც ვიცი თბილისში ცხოვრონ
- ვცხოვრობდი ! ახლა აქ ვარ ბებოსთან
- ანუ აქ ცხოვრობ ?
- კი
სახეზე კმაყოფილება აღებეჭდა . დამემშვიდობა და წავიდა . როგორ შეცვლილა ეს ანცი და პუტკუნა ბიჭი, მაღალი ათლეტური და ულამაზესი თვალებით გამომეცხადა.
- გოგო მართლა იცანი თუ
- რა თუ მარიტა ?
- იცანი ?
- კი ვიცანი ჩემი ბავშვობის მეგობარია
- კარგი ბიწია?
- ხო კარგი ბიჭია
- რაო რა მქვიაო?
- რაო რა მქვიაო ?
- რა იყო გულში ხომ არ ჩაგივარდა?
- არა გოგო
- მგონი მარიტას მოეწონა თუმცა დასაწუნი ბიჭი ნამდვილად არ იყოომოკლეს ჩემთვის მაინც სულერთია . საათს დავხედე და უკვე 2 ხდებოდა
- აღარ მივდივართ?
- მგონი ესენი არ აპირებენ ნახე როგორ ერთობიან
- ხოდა მაშინ ჩვენ წავიდეთ
- ეწყინებათ
- კარგი რა ვის ეწყინება თიკას ?
- ხო კარგი წავიდეთ
ჩანთებს დავავლეთ ხელი და წამოვედით.გარეთ რომ გამოვედით ჯესი მელოდებოდა . თვალები გამიფართოვდა რომ დავინახე
- შე სულელო ძაღლო აქ რა გინდაა?
- ალბატ ბებიაშენმა გამოგზავნა ...( სიცილით მითხრა მარიტამ)
- ღმერთო სულ მშიერია არაფელი უჭამია დილის მერე საწყალი
-აჭმევდა ბებიაშენი
- კარგი რა რას აჭმევდა ნელი , აქ სადმე ზოო მაღაზია არ არია 24 საათიანი?
- დაეშვი ღრუბლებიდან თბილისში არ ხარ
- აუ რა ვუყო?
- კარგი რა მოითმენს ხვალამდე
- ხო კარგი სახლში ვაჭმევ რამეს
ვერანდაზე თიკა და ნიკა გამოვიდნენ , თიკას ეტყობოდა რომ გახეული მთვრალი იყო და ნიკას ეჭირა .