არ ავარდე 4

სახელის თქმას რაღა უნდოდა რა უცნაური ხალხი ცხოვრობს აქ რა არის . მგონი უკვე დროა სახლში წავიდე ჯესის დავუძახე და სახლში ავედი.
- მოგეწონა სკოლა?
- კარგი რა ბებო მე-2 კლასელი ხომ აღარ ვარ ეგეთი სულელური სახით რომ მეკითხებიი ?
- გოგო რა ხარ ასეთი უხასიათო?
- გმადლობთ ბებო გავუღიმე და ჩემს ოთხში გავედი
აქაც მომბეზრდა , უკვე 2 დღე 3წუთი და 25 წამია რაც აქ ვარ .თუმცა არც თბილისში იყო უკეთესი ვარიანტები.რა უცნაურია არა ჯესი ცხოვრება? ან რა არის საერთოდ ჩემი ცხოვრება. შავი თეთრი ფერებით გარემოსილი ერთი დიდი უაზრობა რომელსაც არავინ მიფერადებს შენს მეტი. ფანჯარასთან მივედი საიდანაც ჩემი ახლად შეძენილი კლასელები დავინახე, რომლებიც როგორც მე შევატყვე კარგად ერთობოდნენ. ერთმანეთის გაქილიკებით და დაცინვით. არ მინდა მწუხარება , დარდი , ტკივილი,ეს ყველაფერი ჩემთვის უცხოა. რატომ უნდა შევიყვარო ვინმე , იმიტომ რომ ვიტირო და მერე გული მეტკინოს ? იბრალოდ იცხოვრე ისე რომ ყოველი დღე უკანასკნელი იყოს . აი ისევ ბებიაჩემის განწირული ხმა, რომელიც მისკენ მიხმობს
- ხო ბებო რა იყო ?
- მოდი აქ ?
- გავედი და ჩემი კლასელი მარიტა დავინახე
- გამარჯობა ანაბელ (განიღიმა)
ეჭვისთვალით ავათვალიერ ჩავათვალიერე
- ბებო ეს შენი კლასელია
- ხო მივხვდი უკვე ვნახე დღეს სკოლაში
- ჩვენი მეზობელი , ჩვენს პირდაპირ ცხოვრობს. შენებურები არ დაუწყო ახლა (ყურში ჩამჩურჩულა და გავიდა )
- აბა მარიტა რამე გინდოდა (ძალით გავუღიმე)
- არაფელი უბრალოდ ვიფიქრე ახალია და ...
- ხო იფიქრე ახალია და მეგობარი სჭირდებაო ხომ ?
- არა ცუდად არ მინდა გამომივიდეს ანაბელ მართლა
- კაი კაი დაწყნარდი , შემო ჩემ ოთახსი
ოთახში შევიყვანე , ჯესი რომ დაინახა კარებთან აიტუზა
- მოდი აქ
- მეშინია
- კარგი რისი გეშინია . მოდი ჯესი აქ
- რამხელაა
- ხო დიდია
- კარგი აბა .აქ კარგად მოეწყვე
- რავი კი
- ისე რა „ ლაითი „ პიროვნება ჩანხარ
- როგორი ? ამაზე კარგად ვიცინე
- „ლაითი"
- აუ ეგეთი ჟარგონები აქაც იცით ?
- ეგ ვიტომ რა იყო ეხლა ?
მოკლედ მე და მარიტამ ბევრი ვისაუბრეთ ერთმანეთის შესახებ , ცოტა ჩემებურებიც გავურიე , მაგრამ არც მან დამაკლო .
- ხვალ რას აპირებ ?
- არაფელს რა უნდა ვქნა
- შაბათია
- მერე რა რომ შაბათია ( გაოცებულმა ვუპასუხე)
- კასელებმა გადავწყვიტეთ ხვალ რესტორანში წავიდეთ ...
- ააა კარგია
- წამოხვალ ?
- არა მე არ მინდა
- კარგი რა ცოტას გაერთობი , აბა აქ რა უნდა აკეთო ნელისთან ( და ორივეს გაგვეცინა )
- აქაცაა რესტორნები და რამეე ?
- კარგი რა ნუ იცი ხოლმე ეგეთები
- ხო კარგი
- მოკლედ ხვალ მივდივართ და მორჩა
- კაი წამოვალ
- რას ჩაიცვამ ?
- რავი რამეს
- ხომ იცი კედები და რამე არა
- აბა კაბები მე არ მაქვს და
- მე გათხოვებ რამეს
- აუ არ მინდა რაც მაქვს იმას ჩავიცვამ . მადლობთ
- კაი როგორც გინდა
მარიტა წავიდა . გვიანი იყო და დავწექი...ჯესიც გვერძე მომიწვა .ჩემი ფუმფულა როგორ მიყვარს .....დილით გვიან გამეღვიძა ..ავდექი და საუზმე მაგიდაზე დამხვდა .შევჭამე და ჯესისაც ვაჭამე. პედიგრი დამთავრდა და დამეზარა ყიდვა...დღეს რომ ჩავალ ვუყიდი .აუ დღეს რესტორანში მივდივართ ...რა ჩავიცვა .....აჰააა ეს არაა არც ეს...არ რა ვქნა ...ბოლოს მუქი ლურჯი ჯინსი ავირჩიე ...ამავე ფერის ნაზი მხარზე ჩამოგდებული მოკლე ზედა და ნაიკის მაღალყელიანი კედები . ურიგო არ უნდა იყოს...კარებზე კაკუნია , მარიტაც მოვიდა
- აბა რა აარჩიე
- აი ესენი და ლოგინზე დადებულ ტანსაცმელზე მივუთითე
- ესენი ?
ეტყობოდა რომ დიდად არ მოეწონა , მაგრამ ვერაფელი მითხრა . მოკლეს მე და მარიტა მოვემზადეთ . მოკლე კაბა და ქუსლიანი ფეხსაცმელები ეცვა კარგად დავცინე და მერე წავედით რომ კლასელები გვენახა . აი ისინიც
- ესეც მოდის ?
- კი თიკა მეც მოვდივარ
ეტყობა რომ დიდად არ ესიამოვნა. მასთან ერთად ისიც დავინახე როგორ მოვიხსენიო სახელიც არ უთქვამს
- ანაბელ როგორ ხარ ?
- კარგად
- ნიკა, ნიკა მქვია და გამიღიმა
- ხო ნიკა
- კარგად გამოიყურები
- კარგი რაა
- არა მართლა გეუბნები ...ჩვენ შორის დარჩეს და სულაც არ მომწონს ეს გადაპრანჭული ქუსლიანი გოგონები
თავი ცოტა უხერხულად ვიგრძენი და გავუღიმე