არ ავარდე 2

კლასში შევედი და ჩემს ადგილას დავჯექი . კლასელებთან მაინცდამაინც გადასარევი ურთიერთობა არ მქონდა , იშვიათად ველაპარაკები მათ. მთელი ერთი გაკვეთილი ჩემი 3 კლასელის ტიტინს ვუსმინე ერთი ჩემს გვერდით იჯდა ის ორი კი ჩემს წინ . მატი სალაპარაკო თემა მხოლოდ ბიჭებით და ე.წ . „ზმანით „ შემოიფარგლებოდა . როგორც იქნა ზარი დაირკა. ჩემს გვერძე მჯდომმა ჩემს მეტი კლასში ვერავინ დაიგულა სალაპარაკოდ , ჯერ კარგახანს მიყურა. შემდეგ კი დაიწყო
- არა რა შენ ცოტა მაკიაჟი უნდა გაიკეთო , მაღალ ქუსლებზე შედგე და ეს კედები მოისორო კლასში ვერავინ გაჯობებს .
- ჰმ ..მარტო კლასში ? გავურიმე და კლასიდან გავედი .
როგორც იქნა გაკვეტილები დამთავრდა , სკოლიდან გამოვედი , იქ როგორც ყოველთვის ჩემი ერთგული მეგობარი ჯესი მელოდა , მასთან მივედი მოვეფერე და სახლში წამოვედით. რომ შევედი დდა და მამა რაღაცაზე საუბრობდნენ როცა დამინახეს ორივე გაჩუმდა
- რა ხდება
- ანაბელ რაღაც უნდა გითხრათ . ოღონდ დაგვპირდი რომ მშვიდად მიიღებ
- ხო კარგით მითხარით
- როგორც იცი ბებიშენი რაიონსი ცხოვრობს მარტო
- ხო მერე ?
- მერე ის რომ შენ უნდა გადახვიდე მასთან საცხოვრებლად
ამაზე დიდი რეაქცია არ მქონია , ჩემთვის დიდი მნიშვნელობა რ ქონდა აქ ვიქნებოდი თუ იქ .
კარგი გადავალ
ეს რომ ვთქვი ორივემ თვალები ჭყიტა
- მართლა გადახვალ ?
- კი დედა მართლა
- კი მაგრამ
- რა მაგრამ ?
- არაფელი
- როდის მივდივარ ?
- ხვალ დილით
- კარგი გავალ ნივთებს ჩავალაგებ , წამოდი ჯესი
ოთახში გავედი , ჩემი ნივთები ჩავალაგე საწოლძე წამოვწექი და დილას ველოდი . დედა შემოვიდა
- გუშინ შენს სკოლაში ვიყავი და საბუთები გამოვიტანე
- ხო კაია
- ანაველ შენ სულაც არ განაღვლებს ეს ამბავი ?
- რავი არა
- არ განაღვლებს რომ ჩვენგან შორს იქნები ?
- სამაგიეროდ ბებოსთან ვიქნები ახლოს და გავუღიმე
- არა რა შვილო ასეთი უცნაური ვის დაემსგავსე . წამოდგა და თავი გააქნია და ოთახიდან გავიდა.
ოხ დედიკო დედიკო ნეტა ვის დავემსგავსე ? რა საინტერესოა . ჯესი ვაბანავე მეც ვიბანავე ...
დილით 6 საათზე დედაჩემი შემოვიდა
- ადექი ანაბელ
- რა ხდება დედა ღამეა ჯერ ისევ
- ადექი 6 საათია მარშუტკა 7 ზე გადის
- აუ ხო კარგი
ავდექი მოვემზადე და მამაჩემს დაველოდე , ისიც მალე გამოვიდა ჯესის დავავლე ხელი , დედას დავემშვიდობე და წამოვედით . დიდუბემდე მივაღწიეთ მარშუტკაში ჩავჯექი ...
ხომ იცი სადაც უნდა ჩახვიდე ?
- კი მამა ვიცი
- კარგი აბა საყვარელო ძალიან მიყვარხარ . გადამკოცნა და წავიდა
მე და ჯესი ორ სკამზე მოვთავსდით (მამამ ორივესი გადაიხადა ) ჯესის შემხედვარე ყველას ეშინოდა , ნუ ზოგს კი პირიქით შიში და მოწონება ერთად ეუფლებოდა , ჩემი ჯესი ხომ ძალიან ლამაზი იყო. რუხი და ცისფერი თვალებით რომელიც მუდამ ანთებული ქონდა . მერე ვიღაც ბიჭი შემომიჩნდა
- რამდენისააა??~
- 3 წლის -
- გოგო თუ ბიჭი
- ბიჭია
- აუ რა კარგია მეც მინდა
აღარაფელი მითქვამს .. უბრალოდ გავუღიმე ... 4 საათიანი მგზავრობის შემდეგ როგორც იქნა ჩამოვედით ... საათს დავხედე 11 საატი იყო ..მძღოლმა გამიჩერა ჩანთები გამომიტანა და ტაქსი გამიჩერა , ნივთები ჩავდე და წამოვედი , ბებო ქალაქში ცხოვრობდა კორპუსში და მალევე მივედი .
- მოხვედი საყვარელო ? ანთებული თვალებით შემომეგება
- ხო მოვედი , რომელია ჩემი ოთახი
- აი ის მიმითითა და მეც უსიტყვოდ შევედი
ჯესი რომ დაინახა წივილი დაიწყო
- რა გაწივლებს ბებო ??
- ამან აქ უნდა იცხოვროს?
- ვინ ჯესიმ ?
- ხო აი ამ დიდმა არსებამ
- კი ბებო აქ უნდა იცხოვროს მივედი და ჯესის მოვეხვიე
- გამოდი აქეთ არ გიკბინოს
- რას ამბობ ბებო ... 3 წელია მყავს , ლეკვი იყო მამამ რომ მომიყვანა , არ გახსოვს ?
- მოიცა ეს ის პატარა ჯესია ?
- კი ბე ეგაა
- რამხელა გაზრდილა
- ხო აბა სულ ესევ ისეთი პატარა ლეკვი ხო არ იქნებოდა
ამაზე ოერივემ გავიცინეთ . ვისაუზმეთ და დასასვენებლად შევედი ოთახში . ცოტახანში ბებოც შემოვიდა
- შენი ახალი სკოლა აქვეა ბებო
- კარგია
- საბუთები უკვე შევიტანე თან დირექტორი ჩემი მეგობარია და
- ააა კაია ნაცნობი და რამე ბებოო
- ხო აბა და გამიცინა
იმ საღამოს ძალიან მომშივდა მეზინა დილით იმის ინტერესეთ თუ როგორი იქნებოდა ჩემი ახალი სკოლა 7 საათზე გავიღვიძე . დავიბანე , ჩავიცვი და ბებოს ოთახში შევუარდი .