ცვალებადია ყოველი წამი,წააგავს თვალებს.
და დრო თავს იკლავს ,ვნებააშლილ ქალწულის მკერდში,
რემარკისეულ ბებერ "კალვადოსს” ღრუბლებით დავლევ,
შემიყვარდება ნიკე ქალღმერთში.

და შემოდგომის ფოთლისფერია ჩემ გულში დილა,
შენ კი საფირონს დაატარებ თვალების ნაცვლად,
ალბათ ოდესღაც, მილიარდი მზეების წინათ,
ალბათ ოდესღაც, მილიარდჯერ მთვარეზე მაღლა,
ამტკივდა შენი არსებობა,
შენ კი ვერ გრძნობდი რატომ არის მზე ასე თბილი,
ალბათ ოდესღაც მილიარდი ჩასუნთქვის წინათ,
მე ვგრძნობდი ჩემივ პოეტურ ტირილს.

მაშინ იმასაც ვიტყვი, რომ მიყვარხარ!!!!ძლიერ!!! ძალიან ძლიერ!!! იმასაც ვიტყვი რომ მენატრები,უზომოდ,უზომოდ მენატრები!!!!იმასაც , რომ ბევრს ვფიქრობ შენზე!....ბევრს ვფიქრობ შენს სიტყვებზე, შენს საქცილეზე, ვფიქრობ იმაზე რომ არ გიყვავარ!!!

ახლა მიდიხარ? როცა ჩემი სულის ყველა უჯრედი "ჩვენით" არის გაჟღენთილი, როცა ჩვენ ძალიან, ძალიან ერთნი ვართ.. ახლა მიდიხარ? როცა ჩემს ყოველ ამოსუნთქვას თან ახლა-ვხარ....

მოდი,ვარსკვლავები დავითვალოთ!
მოგატყუებ და ზევით აგახედებ,
ყელში შეგაპარებ მსუბუქ კოცნას
მინდა გაოცებით გადმომხედო.

მე ასეთი ვარ, ვერ ვიქნები რადგან სხვაგვარი.
დრო მკურნალია, დრო ტკივილებს ერთად აქუჩებს,
ხელს ვერ ავუქნევ რითმებს, როგორც მშიერ ბეღურებს,
გამოვაზამთრებ სევდას, ჩემგან ცრემლებმიუჩვევს.

საკუთარი თავის რწმენა დამიბრუნე.
შენ მე დაკარგული მაჩუკე ოცნება.
და ეხლა მჯერა ის რაც არ მჯეროდა.

სიზმარში გნახე, გუშინდელ ღამეს,
შენ შემეკითხე, ნეტავ ვინახარ?
სიზმრიდან ცხადში გადმოვაბიჯე,
და გეუბნები მე შენ მიყვარხარ.
ბედნიერება რა არის ნეტავ?
ცისკრის ნათება? მზის ელვარება?
ბედნიერება ის არის ალბათ,
უყვარდე იმას, ვინც გენატრება.

ეგ საოცარი ბროლის ყელი
და ფიქალ მკერდზე,
თეთრ ღილ-კილოდან ასხლეტილი
ოქროს ღილები…