 მე თუ არ გეტრფი...
უჩემოდაც ბევრნი გეტრფიან, თუმც ტრფიალების ბევრს არა აქვს ნიჭი და თავი. მე თუ არ გიმღერ... უჩემოდაც ბევრნი გიმღერენ და გამანებე, გამანებე რა, მუზავ თავი! |
 ჰოი, მთაწმინდავ, მთაო წმინდავ, ადგილნი შენნი
დამაფიქრველნი, ვერანანი და უდაბურნი, ვითარ შვენიან, როს მონამენ ცვარნი ციურნი, ოდეს საღამოს დაშთენ ამოს ციაგნი ნელნი! |
 უსიყვარულოდ
მზე არ სუფევს ცის კამარაზე, სიო არ დაჰქრის, ტყე არ კრთება სასიხარულოდ.... უსიყვარულოდ არ არსებობს არც სილამაზე, არც უკვდავება არ არსებობს უსიყვარულოდ. |
 მინდა შენი სიცოცხლე მერქვას შენი უზადო ფიქრი ვიყო... მინდა შენი ოცნება მერქვას, შენი სითბო და სიგიჟე ვიყო. იცი?მიყვარხარ მინდოდა მეთქვა მაგრამ დრო უფრო ძლიერი იყო... |
 ... ყორღანებიდან გნოლი აფრინდა, ყაბარდოს ველი გადაიარა, ისევ აღვსდექი! მუხრანის ბოლოს ჩასაფრებული ვსინჯავ იარაღს. ქსანზედ, არაგვზედ ისევ ჰყვავიან ხოდაბუნები თავთუხებისა, შენი ტუჩებიც ისე ტკბილია, როგორც ბადაგი დადუღებისას. ხოხბობას გნახე, მიწურვილ იყო როცა ზაფხული რუსთაველისა, ნეტამც ბადაგი არ დამელია და იმ დღეს ხმალი არ ამელესა! ტრამალ და ტრამალ გამოგედევნე, შემოვამტვერე გზები ტრიალი, მცხეთას ვუმტვრიე საკეტურები, ვლეწე ტაძრები კელაპტრიანი! |
 რამდენიმე ლამაზი ლექსი უმშვენიერეს არსებაზე რომელსაც ქალი ქვია და რომელიც ბევრი პოეტის მუზაა
|
 მომბეზრდა ! გულში ამ ბოღმის თოვა, მომბეზრდა ! ღმერთო ჯურღმული სახლად, მომბეზრდა ! ლოდინი ის როდოს მოვა... მომბეზრდა ! სულთან გაბმული ბრძოლა, |
 მე მეშინია შენი გულის უცხო ნაპირის
და მე მაშინებს დამალული დროში ქარაგმა, რომ დამამძიმებს ღრუბელივით, გამინაპირებს, ფუძეს ჩაშლის და... გამიტაცებს გრძნობის არაგვი- წლებს გამაყოლებს. მერე ალბათ სადღაც გამრიყავს, სველი კენჭებით ამომივსებს ჰაერს დარჩენილს, შენ კი მოდი და დეკემბერში გადაჭრილ ნამყენს სითბო მომხვიე, სიშიშვლისგან გადამარჩინე... |
 სილამაზეზე ლექსები თქვენი
რჩეულის (გოგონას –ქალის) გულის დასაპყრობად გამოგადგებათ. ასევე
რომანტიული პირებისთვის მისი წაკითხვა ძალიან ემოციებთან იქნება
დაკავშირებული....
|
 ვწევარ, გიხსენებ და მომდის ცრემლი,
ცრემლი ამ თვალებს ისევ ასველებს. ვწევარ და ვფიქრობ; კიდევ როდემდე, სევდა როდემდე არ დამასვენებს? დავხუჭავ თვალებს და მაინც გხედავ, თვალებს გავახელ და შენ დამხვდები, მოგონებებში ჩავიძირე და საკუთარ აზრებს არ ვეთანხმები. შენ ისე ცივი, ისე შორი ხარ, აზრი არა აქვს შენზე ოცნებას, მე რომ მოვუყვე შენს მუქ თვალებზე, ალბათ ცხრათვალა მზეც გაოცდება. მოვითვლი დღეებს, უკვე რამდენი, მართლაც რამდენი ხანი გავიდა... გაუწყრეს ღმერთი დროს და საათებს, მე შეგუება ბედთან არ მინდა! მაინც არ იცდის დრო დაწყევლილი, არც დამცინავი კედლის საათი; "ფეხს აუჩქარეთ, წარმოდგენამდე დარჩა სულ რაღაც ერთი საათი!" ფიქრს მოვიშორებ, მაინც თან დამსდევს შენი ხატება _ ძილშიაც მოვა; წახვედი შენ და ღამის სიზმრები, მოგონებები დამრჩა სახსოვრად. შენზე ვერავინ ვერ იტყვის აუგს, სანამდე სითბოს გრძნობენ ხელები და შენ იცოცხლებ მანამდე, სანამ იარსებებენ ჩემი ლექსები |
