 ვით შემოდგომის ქარი ყვავილებს, თმები ბაგეზე ეფინებოდნენ და ტუჩის საცხით იჟდინთებოდნენ. მის ლამაზ სახეს, მშვენიერ თვალებს, მას მზის სხივები ეფინებოდნენ, კანს უნათებდნენ, როგორც ბრილიანტს, ქალი, ქალგმერთი, ნეტა რა ქვია?? |
 გრძნობა კი არა, იყო ტყუილი, იყო მიყვარხარ. იყო ცრემლები, სიცილი იყო და ყველაფერი ხანმოკლე იყო. თითქოს არც იყო, იყო კი, არა, ცხოვრებამ ისე |
 როცა მეგობარს კარგავ.... |
 ვით უშოვარი წამლის რეცეპტი, მე კი გავყვები იმ მისამართებს უმისამართოდ რომ დავეძებდი. |
 მთელი ცხოვრება სულ წამებში აღმიწერია... უცნობზე ფიქრით ამივსია ცრემლით თვალები, მე ამ ცხოვრებას არც გავურბი, არც ვემალები... როგორ მიხვდები შენ ჩემს გრძნობას, ანდა იარას? მე გულზე ისეც ბევრმა დარდმა გადამიარა... |
 სინათლეს ვეღარ ხედავ, უსმინე ჩემს ხმას, მუდამ იცოდე- მე მხოლოდ შენ ერთს გხედავ... ო.. როგორ გტკივა , ჩემო სიცოცხლე ტყვიით დაჭრილი გული... |
 მაგარია როცა სახლის ზღურბლთან გიცდის. მაგარია როცა შენთვის ღამეს ათევს, გზას გინათებს ბნელში, ვით სანთელი მნათეს. გვერდით რომ გყავს მუდამ, ერთგული და სანდო, შეგიძლია ვისაც შენი თავი ანდო და ფაქიზი მზერით აგიტაცებს ცაში, ათრთოლება შენით შეემჩნევა ხმაში . |
 |
 ჩვენ ვხვდებით გვიან... რომ სიყვარული არ არის წამი... რომ ყველა გძნობას სახელი ჰქვია.... .და ეს არ არის არავის ბრალი.... დრო ჩვენ არ გვიცდის უბრალოდ მიდის და ეს არ ნიშნავს ჩვენ ვაგვიანებთ... ცხოვრება მიდის ჩვეული რიტმით... და ეს არ გვესმის ადამიანებს.. |
 როგორც ტკივილი მომეძალები. როცა დაგკარგავ ავტირდები და როცა გიპოვი მოგეკრძალები. როცა შეგხვდები დავდუმდები და ზეცის ფერებით დავიფარები. როცა მინატრებ დავბრუნდები და როცა გადაგღლი გავიპარები. არდავიწყებას დაგპირდები და შენი სიშორით განა ვიცვლები? შენი ცრემლებით ავტირდები და შენი ტკივილით გარდავიცვლები. |
