გემშვოდობაბი, სიყვარულო, ჩემი ბატონი შენ აღარა ხარ,

რაგდან ცდილობ ცრემლი მადინო!

მე გადავწყვიტე, სენეკა და ბრძენი პლატონი

რომ შევისწავლო, გულმოდგინედ ვიმეცადინო.

ბრძოლა წავაგე, ამის ამის თქმის გაქვს შენ დღეს უფლება!

მაგრამ წაგებას ის ერთი აქვს მხარე ნათელი,

რომ არ დავკარგე ჩემი სულის თავისუფლება

და არ ჩამიქრა სამუდამოდ აზრის სანთელი.


ღამით გათანგული და გაბრუებული
გამოვალ უქუდო ფაფარგაჩეჩილი,
ამეკვიატება რაღაც უნებური
ფიქრი და ვიცი რომ არ ვარ შეშლილი.


სული დამიმძიმდა, გული დამიმძიმდა,
რადგან ვერ ვისრულებ იმას, რაც მე მინდა...
უსაზღვროდ მენატრები, მზემდე მიყვარხარ,
მინდა შენთან ვიყო, მაგრამ შორსახარ...
ნეტავ, მეღირსება კიდევ ერთხელ გნახოი!
ნეტავ, მეღირსება ისევ ჩაგეხუტოი!


როდესაც ვრჩები ჩემს თავთან მარტო ღამით
თავთან დავიდებ ფურცელს და კალამს
რომ ჩავფიქრდები სულ ერთი წამიტ
სხვა საფიქრელი შენს მეტი რა მაქ
თითქოს იახტით შევდივარ ზღვაში
და შუა ზგვაში ჩავუშვებ ღუზას
რაღაც აზრები მომივლის თავში
რომელსაც ქვია ლექსების მუზა
მეკითხებიან ვისზე ცერ ლექსებს
ვის მიუძღვენი ლექსების გუდა


არა, გაზაფხულზე რა უნდა მარტოობას,

მოგძებნი სადმე და სიყვარულს დაგიმტკიცებ,

მე შენი თვალებით შევხვდები ყვავილობას

არ გჯერაი თუ გინდა იებზე დაგიფიცებ!

-პატარა იების სიცოცხლეს გეფიცები,


შემომეჩვია ზრახვები ავი,
მინდა ამაღამ მოვიკლა თავი,
დამჩხავლებს ალბათ საფლავზე ყვავი,
გიჟი ყოფილა ეს საცოდავი,
მერე საფლავის გაყინულ ქვაზე,
ამოტვიფრავენ სიცოცხლის ხანას,
დამიტირებენ საოცარ ხმაზე,
მიმაბარებენ სულ სხვა ქვეყანას,


არ მიყვარს
უაივნო სახლები,
იქ ხომ ჩვენი სიყვარულის სარეცელს ვერასდროს გაამზეურებ..

არც დიდი სივრცე მჭირდება შენთან ერთად,
ჩემს ერთოთახიან გულში ჩამოგიბავ ჰამაკს
და რწევით გაგანებივრებ..არ მიყვარს
მრავალფეროვანი სუფრა,
მე ხომ შემიძლია შემწვარი კარტოფილიც მოგირთო მრავალფეროვნად.
და ალკოჰოლის ნაცვლად, ჩემი 45 გრადუსიანი სიყვარული შემოგატყუოო


ვინ გონივარი
-მე ისეთი შთაბეჩდილება დამრჩა რომ ფოტოები სხვისი დადე
-და მაგას რატომ მეკითხებიი
-ვინ უნდა მეგონოი
იმიტომ რომ ვიგაც გონივარ
და ვინი
-აზრი აქვსი
-მართლა მგონია ის არ ხარ ვინც ფოტოზეა
როცა მნახავ დარწმუნდები
რომ მართლა ის ვარ ვინც ფოტოზეა
-მეც ეგ მინდა.გეტყვი ვინც მგონიხარ
-მაგრამ არ აქვს აზრი


ნურასოდეს დაეჭვდები ჩემს სიყვარულში შენდამი ძვირფასო,იმიტო რომ, რაც გადის დრო, ეს სიყვარული დღითიდღე უფრო იზრდება და ძლიერდება.
ეხლა მე ვგრძნობ თავს ნამდვილად ბედნიერად,რადგან ბოლოს და ბოლოს გიპოვე...


ადამიანმა მართლაც შეიძლება ისურვოს სიკვდილი, რამე თუ სიცოცხლის გამჭვირვალობისა და სინათლის ფონზე ყოველივე ჰკარგავს მნიშვნელობას. ადამიანი იტანჯება და ფეხარეულს ქვა აღმართში ეწევა, მაგრამ იგი არაფეტს იმჩნევს და მორჩილად მიჰყვება გზას. ამ შეუპოვრობისათვის მას პატივს მიაგებენ, მაგრამ ერთ მშვენიერ საღამოს ყოველივეს ბოლო ეღება. იგი ხვდება მეგობარს, რომელიც

« 1 2 ... 12 13 14 15 16 ... 26 27 »