3:08 PM სვანური თავგადასავალი (1) | ||||||
 თურმე როგორ მომნატრებია თბილისის ჰაერი, 16წელია საქართველში არ ვყოფილვარ, 5წლის ვიყავი როცა ავსტრიაში წავედი სასწავლებლად, ასე რომ ვთქვათ მთელი ოჯახი გადავსახლდით მაგრამ ბოლო 6წელი მარტომ გავატარე, მშობლები ავარიაში დაიღუპნენ, ჩემი ძმა კი საქართველოში წამოვიდა რათა ოჯახის ბიზნესისთვის მიეხედა, მეც დავამთავრე სწავლა და დავუბრუნდი სამშობლოს. მე ვარ კატო ჯაფარიძე, წარმოშობით სვანეთიდან კერძოდ მესტიიდან, ჩემი ძმას ქვია დემეტრე,როგორც უკვე აღვნიშნე მშობლები გარდაიცვალნენ, ბებია და ბაბუა კი მესტიაში ცხოვრობდნენ. თბილიში ჩემს მეგობართან ერთად დავბრუნდი, ისე აქედანაც ერთად მოგვიწია წასვლა, ჩემი მშობლები და მისი ოჯახი ერთად წავედით ავსტრიაში, ბავშვობის მეგობრები იყვნენ, მე და თორნიკე მეტრეველი ერთად გავიზარდეთ, ჩემგან განხვავებით ის ხშირად ჩამოდიოდა აქ და ბევრი მეგობრებიც ყავდა, მე კი მხოლოდ ერთი მეგობარი მყავდა მის გარდა თიკა ხარძიანი. ისიც ავსტრიაში გავიცანი მაგრამ 2 წლის წინ საქართველოში დაბრუნდა და მხოლოდ სოციალური ქსელებით ვკონტაქტობდით მაგრამ ძალიან მნიშვნელოვანი ადამიანი ჩემს ცხოვრებაში, ჩემზე ყველაფერი იცის და მეც ყვეკაფერს მიყვება.ეს მოკლე ისტორია ჩემს შესახებ, დღეს 14 ივნისია და თბილიში საკმაოდ ცხელა. -რას შვები ცუნცულ?-თიკას მხიარული ხმა გაისმა ტელეფონში. -ამ წუთას გამოვედით აეროპორტიდან, სახლში მივალ და შენც გელოდები.-მეც მხიარულად ვუპასუხე. -არ დამელოდები და შენი აჯობებს, ძალიან მომენატრე, მოვემზადები და 30წუთში შენთან ვარ.-მივხვდი რომ ახლა წამოდა საწოლიდან. -კარგი, გელოდები.-ყურმილი გავთიშე და თორნიკეს მანქნაში მოვთავსდი. გზა დიდხანს არ გაწელილა, სახლში მივედით, დიდი ხნის უნახავ ძმას შემოვეხვიე და მდივანში ჩავესვენე. -როგორ მომენატრე.-ღიმილით მომიჯდა გვერძე დემეტრე. -აუ მეც ძალიან, ახლა შევალ წყალს გადავივლებ, მალე გამოვალ, მანამდე საჭმელი გამიმზადე,კიდევ თიკა მოვა და უთხარი სააბაზანოში რომ ვარ. -როგორც მიბრძანდებთ.-თავი დამიკრა, სიცილი ძლივს შევიკავე. -ნუ მასხრობ, წავედი და მალე მოვალ. შხაპზე უკეთესი თუ რამე არსებობს არ ვიცი, ისე მესიამოვნა გრილი წყლის შეხება რომ ვერ აღვწერ, მთელი დაღლილობა თითქოს წყლისავით აორთქლდა, ვერც კი გავიგე დრო როგორ გავიდა, თიკას ბრახუნმა მომიყვანა ამ ქვეყანაზე. -კატო რას შვებიი ამდენ ხანს? წყალს ხომ არ გაყევი მილებში?-მობეზრებულმა მითხრა. -გამოვდივარ.-წლის ნაკადი წამებში შეწყდა, 5 წუთში გავემზადე, რადგანაც ცხელოდა, გაშლილი იუბკა და ტოპი ჩავიცვი. -ვაიმე ჩემიი ცუნცულკა როგორ მომენატრე.-კარებში გასვლა ვერ მოვასწარი რომ მესცა თიკა. -მეცცც ჩემოო პატარავ.-მეც მოვხვიე ხელები. -კარგით გაჩერდით ახლა თორე უკვე ცუდი მეფიქრება.-სიცილით შემოგვხედა დემეტრემ. -შენ ნუ გაქვს მჟავე ენა.-დაეჭყანა თიკა. -თიკუშ მჟავე არა მწარე.-შეუსწორა ჩემა ძმამ. -არა ძვირფასო მჟავე გაქვს მწარე არა.- ირონიულად უპასუხა. -თქვენ რა კიდევ ვერ გადაეჩვიეთ კინლკავს?-თვალები ავატრიალე. -შენი ძმის ხელში როგორ ვარ ცოცხალი ეგ მიკვირს.-უკმაყოფილოდ მითხრა და საწყალი თვალებით შემომხედა. -ვაიმეე როგორ მოისაწყლა თავი.-დემეტრე წამოდგა და წამებში თიკა მდივანზე აღმოჩნა. -გთხოვ გაჩერდი ხო იცი როგორ მეღაჭუნება.-თან სიცილს ვერ წყვეტდა. -უფრო მეტად მთხოვე.-ეშმაკურად შეხედა. -მეტი როგორღა გთხოვო?-ცოტათი ამოისუნთა სავით. -დამიჩოქე.-ამაყად თქვა. -აუუ კატო მიშველე.-მუდარიანი თვალებით შემომხედა. -დემეტრე მოშორდი ჩემს გოგოს და საჭმელი თუ გამიკზადე? -კი ძვიფასო პიცა შევუკვეთე, ახლა ჩემი ძმაკაცები ამოვლენ და ცოტას გავერთობით.-მართლაც რომ მოშორდა თიკას. -მე არ მინდა გართობა მირჩევნია ოთახში შევიდე და დავისვენო. -დაიცა დემე ვინ შენი ძმაკაცები?-თიკაც ჩაერთო საუბარში. -ვითომ არ იცოდე.-უკმაყოფილოდ თქვა და ჩამოთვლა დაიწყო.-დათუჩა, გეგი, თორნიკე და ლაშა. -ჩემი ძმაც?-გაკვირვებით იკითხა. -ხო რა იყო რა გაგიკვირდა. -მაგას მოვკლავ, რომ კითხო დღეს საღამოს მნიშვნელოვანი ვახშამი აქვს.-გაბრაზებულმა თქვა. -ჩემთან ყოველთვის მნიშვნელოვანი ვახშამი არის ასე რომ არ უცრუია.-სიცილით უპასუხა. -ერთი ჭკუის ხართ.-ხელი აიქნია. -კაით ხო წამო თიკა ოთახში.-ხელი ჩავკიდე და კიბებისკენ წავედი.-პიცა რომ მოვა დამიძახე.-მეორე სართულიდან ჩავძახე. ცოტა ვიჭორავეთ, თან ოთახი მოვაწესრიგე. -აუ რა კაია რომ ჩამოხვედი, ივნისის ბოლოს მესტიაში წავიდეთ, ცოტა დავისვენოთ, ჩემს გოგოებსაც გაგაცნობ, სხვათაშორის ერთი ჩემი დაქალი გეგის შეყვარებულია, ძალიან საყვარლები არიან. -თუ გინდა დაურეკე და ამოვიდნენ. -კარგი იდეაა, ცოტა გავერთობით. თიკამ ბავშვებს დაურეკა და ისინიც დათანხმდნენ. ნახევარ საათში უკვე ჩემთან იყვნენ. თიკამ ორივე გამაცნო, მარიამ კოპალიანი და ალექსანდრა მარგიანი, სვანები რომ იყვნენ ძალიან გამიხარდა. მალევე დავუმეგობრდი, მართლაცა რომ ისეთები იყვნენ როგორც თიკამ მითხრა, მეორე სართულიდანაც ხმები უფრო მატულობდა. -კატო პიცა მოვიდა ჩამოდით.-თორნიკემ შემოაღო კარები. -შენ კარზე დაკაკუნება ხომ ვერ გასწავლე რა.- უკმაყოფილოდ ვუთხარი. -ვა გოგოებო თქვენც აქ ხართ?-ვითომც არაფერი არ მითქვამს ისე გააგრძელა საუბარი. -როგორც ხედავ კი.-სიცილით უთხრა თიკამ. -კაით ჩამოდით, შენი სიცოცხეთ აქ არის მარი.-კარები გაიხურა. -არც კი შემოუხედავს ჩემთვის, მასე არა.-გაბრაზებულმა თქვა სანდრამ. -ანუ?-გაკვირვებულმა შევხედე. -უი შენთვის არ მითქვამს ხო.-ხელი აიქნია უმისამართოდ.-ვაჟბატონმა მითხრა მომწონხარო, მე ვუთხარი დრო მომეცითქო და მეორე დღეს სხვა გოგოსთან ერთად დავინახე, მაგის მერე არ ვცემდი ხმას, მერე თვითონაც დაიწყო გაბუტვა და ახლა არც კი შემომხედა. -ოხ თოკას უყურე შენ არც უთქვამს ჩემთვის თუ ვინმე მოწონდა, დღეს ნახე რა ვუქნა.-ეშმაკურად შევხედე. -მეც მოგეხმარები.-გვერდით ამომიდგა. -ორი მუშკეტერი.-სიცილი დაიწყეს მარიმ და თიკამ. -გირჩევნიათ თქვენც დაგვეხმაროთ.-სერიოზული სახით უთხრა სანდრამ. -ერთი იდეა მაქვს, უნდა აეჭვიანო.-საწოლზე ჩამოვჯექით. -როგორ? ყველაფერი დავგეგმეთ და ქვევით ჩავედით. -ხო გახსოვს მე თოკას გვერდით ვჯდები შენ კი გვერძე უნდა დამიჯდე.-გადავჩურჩულე სანდრას. -კი.-თვალი ჩამიკრა. ბიჭებიც გავიცანი, მათთანაც გამოვნახე საერთო ენა. მალე სანდრას ტელეფონმა დაიწყო რეკვა. -ის არის.-ყურში გადმომჩურჩულა მე კი თორნიკესთან ისე ახლოს ვიჯექი რომ მასთანაც მივიდა ხმა. -კაი მიდი უპასუხე და რომ მოხვალ ყველაფერი მომიყევი.-სერიოზული სახით ვუპასუხე. სიცილის ძლივს ვიკავებდი თორნიკეს ცალი ყური ჩვენთან ქონდა, ცდილობდა არ შეემჩნია მაგრამ რას იზავდა, სიყვარული რას არ გაგაკეთებინებს. მარგიანი 15 წუთში გვერდით მეჯდა. -ამდენ ხანს რას ელაპარაკებოდი, მეთქი ხომ არ მოიტაცათქო.-ჩურჩულით ვუთხარი. -ხვალ საღამოს პაემანი მაქვს, მიმილოცე.-ისეთი გახარებული სახე მიიღო მეც კინაღამ დავიჯერე. -კაია, 1საათით ადრე ჩემთან ამოდი და მოგამზადებ.-ცოტათი ხმამაღლა ვთქვი. -აუცილებლად.-თიკა და მარი სამზარეულოში იყვნენ, ასე გვითხრეს სიცილის ვერ შევიკავებთო. -რა ხდება ხვალ?-ვეღარ მოითმინა ვაჟბატონმა. -შენთვის საინტერესო არაფერი.-უხეშად უთხრა ალექსანდრამ. -ძვირფასო მე კატერინას ვკითხე.-ირონიულად უპასუხა. -თოკა უკვე გასარკვევად გიპასუხეს ხომ?-ლოყაზე ვუჩქმიტე. -მასე ნუ შვებითქო რამდენჯერ უნდა გითხრა.-მკაცრად მითხრა თან ლოყას ისრესდა. -მე კი რამდენჯერ უნდა გითხრა მასე ნუ მსაყვედურობთქო უფრო საყვარელი ხარ და მინდება კიდევ გიჩქმიტო.-ენა გამივუყავი და სამზარეულოში გავედით. -როგორ მიდის საქმეები.-კარებში შეგვხვდნენ გოგოები. -მშვენივრად, ინტრიგის სუნი არ გცემთ?-სიცილით თქვა სანდრამ. -ცოტა არ იყოს კი.-აყვა მარიც. -ახლა ჩვენ გავალთ, თოკას კი ელოდე, მალე მოვა დარწმუნებული ვარ.-გოგოებს ხელი მოვკიდე და ბიჭებს შევუერთდით. -ცოტა არ იყოს მოვიწყინე რამე გავაკეთოთ.-შუაში ჩავუხტი გეგას და დემეს. -მოიცალეთ ჩვენთვისაც.-უკმაყოფილოდ შემომხედა გეგამ. -კი ძვირფასო.-გვერდით მიუჯდა მარი. -ივნისის ბოლოს მესტიაში მივდივართ გოგოები და თქვენც ხომ არ შემიგვიერთდებოდით?-თიკამ ამოყო თავი ტელეფონიდან. -აუ ისე კაი იქნება, მე მოვდივარ.-პირველი მსურველი დათო იყო. -მეც წამოვალ.-გეგაც აყვა. -მე თავისთვად.-ლუდი მოსვა დემეტრემ. -თორნიკეც წამოვა, ესეიგი ყველა მივდივართ.-ხელიდან ლუდი გამოვაგლიჯე ჩემს ძმას. -შენ რა იცი იქნებ და საქმეები აქვს? -მაგის საქმეები გოგოების დევნაა, მოვატყუებ კარგი გოგოები იქნებიანთქო და ჩვენზე ადრე ის წავა.-კმაყოფილად ვუპასუხე დათოს. -მალე გოგოების სადევრად აღარ ეცება.-კმაყოფილად თქვა დემემ. -რატო?-გაკვირვებით კითხა მარიმ, სამივეს ერთიდაიგივე აზრმა გაგვიარა, “ამათაც იციან რამე” -ვიღაც გოგო მოწონს თანაც რამდენიმე თვეა, ოღონდ არ ვიცი ვინა, არ გვეუბნება, ჯერ ავაწყო ურთიერთობაო.-მშვიდად აგვიხსნა გეგიმ. -შემთხვევით ხომ არ უთხრა უკვე რომ მოსწონს.-თავი ვეღარ შეიკავა თიკამ როგირც ყოველთვის, მე და მარის თვალები გადმოგვივარდა. -კი... რა? შენ საიდან იცი?-თავიდან ვერ მიხვდა და კითხრა თიკამ. -ძვირფასო მე ყველაფერი ვიცი ის გოგოც ვიციი ვინცაა.-კმაყოფილმა უპასუხა. -ვინაა?-ეცადა დაეტყუა გოგონას სახელი. -არავინ, სახელი არ ვიცით, ანუ ჩვენი ახლო მეგობრის დაქალია და სახელი აღარ გვახსოვს.-დავნეული საუბრობდა მარი. -არ მჯერა, სახელიც იცით და იცნობთ კიდევაც.-დათომ შემოგვხედა ეჭვის თვალით. -არ ვიცით ხო თქვა მარიმ უკვე.-მეც ჩავერთე საუბარში. -ნუ იტყუებით, ვიცით რომ ალექსანდა მოწონს, თქვენც იგივე უნდა იცოდეთ წესით.-დათომ გვიპასუხა ისევ. -თუ იცოდით აქამდე რას გვაწვალებდით.-ხელი აიქნია თიკამ. -იმედია ახლა მაინც გაცემენ ხმას ერთმანეთს. -თქვენ რა რამე გაუჩალიჩეთ. -კი ძვრიფასო, თორნიკე უნდა ვაეჭვიანოთ, აბა რა ეგონა ვიღაც გოგოსთან ერთად რო დასეირნობდა ქუჩაშ, სანდრამ დაინახა მერე ხმას არ ცემდა, არც თოკამ დაუთმო ახლა კი დადიან გაბუსხლები, თქვენ როგორც ჩანს ვერაფერი ვერ მოიფიქრეთ და ჩვენი გასაკეთებელუ გახდა ეს საქმე.-მოკლედ ავუხსენი ყველაფერი. -იმ გოგოსთან გავლა ჩვენ ვურჩიეთ, იქნებ,იეჭვიანოს და გამოგიტყდეს სიყვარულიშთქო მარა ცუდად განვითარდა მოქმედებები, ხვალ აპირებდა დალაპარაკებას სერიოზულად.-დათო ჩაერთო საუბარში. -უიმე თქვენ ხომ არაფერში გამოადგებით ადამიანს, ისე ნეტა ამდენს ხანს რას შვრებიან.-უკმაყოფილოდ თქვა თიკამ. -არ ვიცი მგონი მშვიდობაა, რადგანაც მტვრევის და კივილის ხმა არ ისმის.-სიცილით თქვა გეგიმ. *** თორნიკესთან და ალექსანდრასთან -ვის უნდა შეხვდე ხვალ.-უკნიდან მიეპარა, მართალია ელოდა მაგრამ მაინც შეეშინდა. -შენი საქმე არ არის.-მზერა აარიდა. -სანდრა ჩემი საქმეა რადგანაც მე გითხარი რომ მომწონხარ, მაგრამ შენ ჯერ კიდევ არ გითქვამს პასუხი, ასევე ხმასაც არ მცემ. -შენაირი იდიოტთან ყოფნა მაშინაც არ მომინდება რომც მომწონდე, ერთ დღეს მეუბნები მომწონხარო მეორე დღეს კი სხვასთან გარბიხარ, როგორ გონია მაგ საქციელის შემდეგ პასუხს გეტყვი?-გავრაზებულმა ყველაფერი უთხრა რასაც ფიქრობდა -პირველ რიგში იმ გოგოსთან შენს საეჭვიანოს გავიარე, მეორე ის გოგო ჩემი ბიძაშვილია, მესამე იქნებ და ინებოთ და მითხრათ პასუხი.-მშვიდად საუბარს განაგრძობდა. -ღმერთო ეგ სისულელე ბიჭებმა მოგაფიქრებინეს? -ჰო აბა არ ვიცოდი რა უნდა მექნა. -რა უნდა გექნა და ჩემს პასუხს დალოდებოდი.-ღიმილი შეეპარა. -კიდევ დიდხანს მომიწევს ლოდინი?ხვაკ ვის უნდა შეხვდე?-მაინც არ ეშვებოდა. -პაემანი მაქვს აბა მარტო შენ ხო არ ივლი ქალებში.-ისეთი სეროზული სახით უთხრა რომ კინაღამ დააჯერა. -მოიტყუეთ ხო? -ჰო აბა მარტო შენ ხო არ მაეჭვიანდებდი, ისე აღიარე გოგოების გეგმა ჯობდა.-სიცილით უთხრა. -მაგაში ვერ შეგედაები, პასუხი როგორც ვატყობ არის “მეც”.-ხელი გადახვია. -ვატყობ მასეა.-ღიმილით შეხედა. -ძალიანაც კარგი, ესეიგი მარტო ერთი გოგო მყავს დღეიდან.-ღიმილით შეხედა. -მასე ნუ იღიმი თორემ ვიბნევი.-სიცილი ვეღარ შეიკავა. -მე კი მომწონს როცა იბნევი. -კაი ხო გავიდეთ.-თვალი აარიდა. -ჯერ ერთი რაღაც უნდა გავაკეთო.-თავის სხეულზე ააწება და მის ტუჩებს დაეწაფა.-ამის გაკეთება დიდი ხანია მინდა მაგრამ შენი ხასიათი რომ ვიცი...-აღარ დაამთავრა და სხვებს შეუერთდნენ. გადაწყვიტეს რომ ივნისის ბოლოს მესტიაში ყველანი ერთად წავიდოდნენ. რათქმაუნდა ყველას გაუხარდა მათი ამბავი. იმ საღამოს კარგად გაერთნენ გოგოები კატოსთან დარჩნენ, ბიჭები კი გვიან დაიშალნენ. ასევე დაგაინტერესებთ:✔ ჩვენ ვქმნით საუკეთესო ნივთებს თქვენთვის, მთავარია ისურვოთ და საპოვნელაში აუცილებლად იპოვით✔ აღნიშნე ჩვენთანერთად ვალენტინობა ❤️ ✔ ლაზერით ჭრა და გრავირება ✔ რა ვაჩუქო? მოგვწერეთ მოგეხმარებით საჩუქრის შერჩევაში
| ||||||
|
| ||||||
| სულ კომენტარები: 0 | |
