_ პოლ,პოლ,როგორ მომენატრე_მაიმუნივით შევახტი და უაზროდ ვბუტბუტებდი მის სახელს.
_ ჩემო გოგონა,როგორ შეცვლილხარ
_ მართლა?_ ახლაღა ჩავხედე მის ცისფერ თვალებს და იქ ბედნიერების ნაპერწკლები დავინახე._ ვიცოდი რომ ჩამოხვიდოდი,მაგრამ ასე მალე?
_ ყველაფერი ისე არაა,როგორც უნდა ყოფილიყო,ამიტომ ვალდებული ვიყავი ჩამოვსულიყავი.
_ დეიდას ხომ არაფერი,რამე მოხდა?_ცოტა არ იყოს შემეშინდა
_ არა,არა,ნუ გეშინია ყველაფერი კარგადაა,დეიდაც კარგადაა.
_ შენ აქ ისწავლი?დიდი ხანია რაც აქ ხარ?მელოდებოდი?_ კითხვა კითხვაზე მივაყარე და ამოსუნთქვის საშუალება არ მივეცი_იცი ხვალ წვეულება გვაქვს,ძლივს ერთი დღით მოგვიხსნეს სწავლა.
_ ხო ვიცი,_თვალით მომღიმარ ენიზე მიმითითა.ის სულაც არ ჩანდა დანაღვლიანებული ან ჩემზე ნაწყენი.
_ დღეიდან შენს გვერდით ვიქნები_კიდევ ერთხელ ჩამეხუტა და თმა მომჩეჩა._მგონი გოგოებს გამოძინება არ გაწყენთ,მე წავალ,აქ უკვე ყველაფერი მოვაგვარე და ხვალ დილით შევხვდებით.
_ კარგი_ყურებამდე გაღიმებულმა გავაცილე პოლი და თვალი გავაყოლე მის სიმპათიურ მაღალ სილუეტს,შავი თმა მოკლედ შეეჭრა და აებურძგლა,ასე უფრო უხდებოდა.
პოლის წასვლის შემდეგ ენისკენ გავაპარე თვალი,დარწმუნებული ვიყავი,რომ გამკიცხავდა მოულოდნელი გაუჩინარების გამო,მაგრამ არაფერი ამდაგვარი.
_ ვიცოდი,რომ იმ შავ კაბას მე დამითმობდი,ძალიან ჭკვიანი ხარ,მაგრამ მაინც უკმაყოფილო ვარ,თან რომ არ წამიყვანე იმ ატელიეში სადაც ეს არაჩვეულებრივი რამ იკერება._გაოგნებული ვუსმენდი და ვცდილობდი არ შემტყობოდა,რომ აზრზე ვერ მოვდიოდი რაზე მიდიოდა საუბარი.
საწოლთან მისულს კი დიდი შავი ყუთი დამხვდა,რომ არა ენის საუბარი ვიფიქრებდი,რომ ეს პოლის საჩუქარი იყო,ან რაიმე ამდაგვარი,მაგრამ ახლა ყუთი გავხსენი და ჭაობისფერი საოცრად ნაზი,მაგრამ ამავე დროს გამომწვევი კაბის დანახვისას ერიკის საუბარი გამახსენდა,_გიხდება,მაგრამ,წითურს...
გამეღიმა და სიამოვნებისგან ფრთებშესხმული ლოგინზე მივესვენე ჩემს ახალ კაბასთან ერთად,ახლა მხოლოდ ისღა მრჩებოდა ენისთვისნ ნელ_ნელა შემეპარებინა,რომ წვეულებაზე ერიკთან ერთად ვაპირებდი წასვლას,მაგრამ არ ვიცოდი ეს როგორ უნდა მომეხერხებინა,სიტუაცია არც ისე სასიამოვნო იყო,.
მის გახსენებაზე არა მხოლოდ ჟრუანტელი,არამედ ვარდნის საოცრად აზარტული და ადრენალინით სავსე შეგრძნება მეუფლებოდა,ვოცნებობდი რომ ეს დღე ერთადერთი საუკეთესთოგანი იქნებოდა,რასაც მე და ერიკი ერთად გავატარებდით,მითუმეტეს ახლა როცა ყველაფერი იდეალურად მიდიოდა,პოლი ჩემს გვერდით იყო,მყავდა საუკეთესო მეგობარი,რომელსაც ვენდობოდი და საოცრად მომწონდა მასთან ყოფნა,რაც მთავარია ჩემს ცხოვრებაში გამოჩნდა ის,ვისთანაც ვისურვებდი ყოფნას და ემოციებით ვივსებოდი.ამ ორი კვირის განმავლობაში პირველად მომწონდა ვესტვუდის რუტინული და საშინლად ერთფეროვანი დღეები,ნაცრისფერი ფორმაც კი მესიმპათიურებოდა.
_ შენ უკვე სამკაულიც შეარჩიე?_ ღამურაზე მიმითითა ენიმ და თავისი ფეხსაცმელები მანახა.
_ ხო,...თმა როგორ გავიკეთო?_მისი მოტყუება არ მინდოდა,ამიტომ ლაპარაკი სხვა თემაზე გადავიტანე.იმედი მქონდა,რომ ჯერ ყველაფერს გავარკვევდი და მხოლოდ ამის შემდეგ გავუმხელდი მას ყველაფერს.
_ გაისწორე და ნახევრად აიკეცე,სულ ხვეული თმა გაქვს და ალბათ მოგიხდება სწორიც.
_ ხო,ალბათ,რა კარგია რომ პოლი ჩამოვიდა.
_ ვიცოდი,რომ მისი დანახვა გაგიხარდებოდა.
_ ახლა კი ნამდვილად ბედნიერი ვარ.მშვიდად დავიძინებ.
_ ძილი ნების.
ფეხშიშველი მივიწევდი წინ და ვგრძნობდი როგორ ძლიერდებოდა ქარი,
_ ერიკ,ერიკ....._ბოლო ხმაზე ვყვიროდი და დარწმუნებული ვიყავი,რომ ის სადღაც შორიახლოს იყო.ერთმანეთში ირეოდა გაურკვეველი ფერები,თანდათანობით კი ყველაფერი ნაცრისფერდებოდა.
_ ერიკ,_ისევ ვაგრძელებდი ყვირილს და ჩემს წინ აჩრდილი გამოსახულებაში იზრდებოდა,უკვე ვიწყებდი უცხო სხეულის შეცნობას და ვაცნობიერებდი,რომ სველ მიწაზე სრულიად მარტო,ფეხშიშველი მივაბიჯებდი,ჩემს წინ კი ძველი,ხის სახლი იყო.
მის წინ გავჩერდი,ამ დროს ქარი ჩადგა და საიდანღაც მგლების ყმუილი მომესმა,შემცივდა,სახლი ნელ_ნელა ბინდმა გადაფარა და მაშინღა შევამჩნიე ჩემს წინ მომავალი ოთხი წევრისგან შემდგარი მგლების ხროვა.
_ ერიკ...._ ისევ ვცადე მისი მოხმობა,მაგრამ უშედეგოდ,ერიკი არსად ჩანდა.შიშმა ამიტანა,გულში სწრაფად ვითვლიდი და გასაქცევად ვემზადებოდი,რომ მგელთაგან ყველაზე შავი და უკან მდგომი წინ გამოვიდა,გაქცევა ისევ დავაპირე,მაგრამ ფეხებს ვერ ვიმორჩილებდი და ქანდაკებასავით ერთ ადგილზე ვიყავი გაყინული.
შიში სადღაც გაქრა და უკვე აღარც მციოდა,ეს ყოველივე კი მისი დამსახურება იყო.
ის ჩემს წინ იჯდა,საოცრად მშვიდი გამომეტყველებით შემომყურებდა,მე კი მის ცისფერ,წყლიან თვალებს მივშტერებოდი და სულაც აღარ მეშინოდა.
_ პოლ_ვიკივლე და ლოგინიდან ერთიანად სველმა წამოვიწიე,ჩემს ყვირილზე დაფეთებული ენი ლოგინიდან წამოხტა და შუქები აანთო.
_ რა მოხდა მელისა,ხომ კარგად ხარ?
_ არა,უბრალოდ,ცუდი._ განა ეს ცუდი სიზმარი იყო?მისი ცისფერი თვალები გამახსენდა და დავმშვიდდი._ყველაფერი კარგადაა,ახლავე მოვალ.
_ სად მიდიხარ?
_ პოლს ვნახავ,რაღაც უნდა ვუთხრა.
_ კი,მაგრამ სადაცაა გათენდება.
_ არა,არა მანამდე ვერ მოვითმენ.
_ ფრთხილად იყავი მისის სმიტმა არ დაგიჭიროს.
_ არა,მალე მოვალ.
არ ვიცოდი რა უნდა მეთქვა პოლისთვის,მაგრამ ერთ რამეს ვიაზრებდი.მის სანახავად გათენებას ვერ დაველოდებოდი,ამიტომ სწრაფად გადავიპარე მარცხენა მხარეს,ბიჭების საძინებლებისკენ და სკოტის საძინებლისკენ წავედი,რადგან დანამდვილებით ვიცოდი,რომ ის ერთადერთი იყო მთელს სკოლაში,ვისაც ოთახის მეგობარი არ ჰყავდა და ამის გამო გამუდმებით წუწუნებდა,ამიტომაც დარწმუნებული ვიყავი,რომ პოლს ზუსტად 312 ოთახში ვნახავდი.
არჩევნის სიზუსტეში მას მერე დავრწმუნდი,რაც ოთახის კარი ფრთხილად შევაღე და მარჯვენა საწოლთან დალაგებული ჩემოდნები დავინახე,პოლი ზურგზე იწვა და მშვიდად ეძინა,ამიტომ გადავწყვიტე აღარ გამეღვიძებინა და ასევე უჩუმრად გამევლო დერეფანი ჩემს ოთახამდე.
ფეხშიშველი ფრთხილად მივაბიჯებდი და თითოეულ ნაბიჯს გულდასმით ვთვლიდი,რომ ყველაფერს აურზაურისა და ჯარიმების გარეშე ჩაევლო,რა თქმა უნდა,ჩემი რეპუტაციაც მაღელვებდა.თითქმის სამშვიდობოს ვიყავი გასული,რომ კარის მსუბუქი მოხურვის ხმა გავიგე და იქვე მდგარი დივანს ავეფარე,მეგონა რომელიმე ბიჭი ადრე ადგა და ქვემოთ აპიებდა ჩასვლას,მაგრამ შევცდი,ჩემს წინ ვარდისფერ საღამურში გამოწყობილი ქეროლაინი მიიგრიხებოდა,მისი საქციელი ნამდვილად არ გამკვირვებია,მანამ სანამ სამალავიდან გამოსულმა იმ ოთახის ნომერი დავინახე საიდანაც ორიოდე წუთის წინ ის გამოვიდა,ეს ერიკის ოთახი იყო.
გაოგნებულმა მშვიდად და უხმაუროდ შევაღე ოთახის კარი,მაგრამ გულდასმით ალაგებული ლოგინებისა და ცარიელი ოთახის დანახვაზე კიდევ უფრო გავოგნდი,იქ არც ერიკი იყო და არც მისი ოთახის მეზობელი გეილი.არ ვიცოდი რა შეიძლებოდა მეფიქრა,რა უნდოდა ქეროლაინს მის ოთახში?არ მინდოდა სულელი გოგოსავით ეჭვიანობის სცენები მომეწყო,ისტერიკა დამმართნოდა და უაზროდ ავვარდნილიყავი,ამიტომაც ჩვეული სიმშვიდით გავუყევი დერეფანს და ოთახამდე წყნარად მივედი.
_ მე სააბაზანოში შევდივარ,კარგი იქნება აქედანვე თუ დავიწყებთ მზადებას.
_ კარგი,რაიმეს გადავიცმევ და მერე მოვიფიქროთ თმას რა უნდა ვუყოთ._სარაფანი გადავიცვი და ჩემი კუთხის მილაგების შემდეგ წინასწარ მოვიშორე რამოდენიმე საწერი დავალება,ამასობაში სააბაზანო განთავისუფლდა და სხვა რაღა მინდოდა?ვანა ჩემი საყვარელი სურნელებით ავავსე და ნებივრობაში ვერ შევნიშნე როგორ გავიდა დრო,მხოლოდ მაშინღა მოვედი აზრზე,როცა მელისამ მოაკაკუნა და მითხრა,რომ ოთახში პოლი მიცდიდა,სწრაფად გადავიცვი და პოლის სანახავად გავვარდი.
_ არ ვიცოდი ასე ძალიან თუ გენატრებოდი,სულ რაღაც ორი კვირა_პოლის ხმაში უჩვეულო სიმკაცრე ვიგრძენი და ცოტა არ იყოს დავიძაბე.
_ შენ ვერ წარმოიდგენ,ვერ წარმოიდგენ,_ მის მკერდს აკრული მთელი ძალით ვუჭერდი ზურგზე ხელებს და ვცდილობდი დაკარგული დრო ამენაზღაურებინა_რა კარგია რომ აქ ხარ.
_ მელისა_ნელა გაინთავისუფლა თავი და თვალებში ჩამხედა.
_ იცი ბებიას უნდოდა,რომ..._ თვალები აუწყლიანდა,ამ დროს კი სიზმარში ნანახი ცისფერთვალება მგელი გამახსენდა.
_ რა უნდოდა ბებიას?>
_ ის რომ შენი თავი გეპოვნა.
_ ხო,ვიცი და არამარტო ჩემთვის.
_ მართალი ხარ ეს მხოლოდ შენ არ გეხება,ამიტომაც ვარ აქ.
_ მითხარი რამეს მიმალავ.
_ არა,ახლა ნერვიულობა არ დაიწყო,უბრალოდ მინდა მჯეროდეს,რომ შენ დამოუკიდებელი ხარ,ყველაფერს შენით იაზრებ და რაც მთავარია გინდა შენი მეს პოვნა.
_ იცი,უცნაურად მელაპარაკები,
_ ხო,ბებიას სიკვდილის შემდეგ...
_ არ გინდა_ ვაცნობიერებდი,რომ ჯერ ამ თემისთვის მზად არ ვიყავი და ვერც მასზე საუბარს შევძლებდი,მითუმეტეს მოსმენას.
_ მინდა,რომ ეს მოგცე._ქვემოთ დაიხარა და შავი ფოლადი ყდიანი წიგნი მომცა გაურკვეველი ინიციალებით.
_ ეს რა წიგნია?_დავინტერესდი და ფურცვლა დავიწყე.
_ კი,მაგრამ პოლ, ეს წიგნი არაა,ფურცლები ცარიელია.
_ ახლა ამაზე საუბარს აზრი არ აქვს,მაგრამ მინდა რომ ეს წიგნი შენთან იყოს და ყურადღებით მისმინე,არავის,გესმის?არავის არ ჩააგდებინო ხელში,დანახვითაც კი არ ანახო,რომ შენ გაქვს.
_ და არ მეტყვი რა არის ასეთი გასაიდუმლოებული?
_ ჯერჯერობით არა,შენთვითონ მიხვდები,უბრალოდ შეინახე.
_ რამე შარში ხომ არ გაყავი თავი?
_ არა,ეს შენია.
_ კარგი,იმედია მალე მეტყვი ეს რისთვისაა._ წიგნი საკეტიან უჯრაში შევინახე და გასაღები დავმალე.
_ წვეულებაზე ხომ წამოხვალ?_ მხიარულად შევცვალე სალაპარაკო თემა.
_ კი, თან...
_ რა?რა თან?
_ წავედი,უნდა მოვემზადო._ ადგა და სიცილით გაიძურწა ოთახიდან
_ მოიცა მითხარი..._ თვალი ჩამიკრა და უსიტყვოდ გავიდა.
კარის გახურვის ხმაზე ენი გამოვიდა და ჩემს წინ გაბუტული ბავშვის სახით დაჯდა.მეგონა სადაცაა ტირილს დაიწყებს თქო,რომ მომიტრიალდა.
_ მელისა,მაპატიე რა,მაპატიე ვიცი,რომ ჩემს დანაპირებს არ ვასრულებ და საერთოდ არ არის ეს კარგი საქციელი,მაგრამწვეულებაზე....
_ რა?ახლა არ მითხრა რომ კაბას რამე მოუვიდა,ან ფეხსაცმელი გაგიფუჭდა და საერთოდ თმას ვერაფერს უხერხებ,შეგვიძლია რამე მოვიფიქროთ არ ინერვიულო_სიტვა სიტყვაზე მივაყარე და ბოლომდე დამთავრება არ ვაცადე,..
_ მე პოლთან ერთად მივდივარ..._ სწრაფად და ნერვიულად დააბერტყა მერე კი თვალებზე ხელებაფარებულმა დამიწყო ყურება.
_ შენ და პოლი?_ ცოტა არ იყოს გამიკვირდა,მაგრამ თან გამიხარდა კიდეც მე არ მომიწევდა თავის დადანაშაულება და იმის თქმა,რომ ერიკთან ერთად მივდიოდი.
_ თუ ასეა,მეც უნდა გამოგიტყდე.მე ერიკთან ერთად მივდივარ
_ შენ და ერიკი?
_ ხო_ იგივე შეკითხვა გამიმეორე და ჩვენი გაოგნებული სახეები შეხვდნენ ერთმანეთს.
_ მოიცა,მოიცა აბა დაწვრილებით მომიყევი,რა ხდებოდა სანამ მე სააბაზანოში ვიყავი და საერთოდ მაშინ ,როცა პოლი ჩამოვიდა?
_ ააააააააა,ახლახანს მთხოვა რომ წვეულებაზე მისი მეწყვილე ვყოფილიყავი_ ამოისუნთქა ენიმ და საწოლზე გადაეშვა.
_ ძალიან კარგი,ესეიგი მოსწონხარ.
_ მართლა?
_ კი,დარწმუნებული ვარ_ ვიცოდი,რომ ჩემი ნათქვამი სიმართლე იყო,პოლს არასდროს აკლდა,ზედმეტიც კი იყო გოგოების ყურადღება მისთვის,მაგრამ ის რატომღაც ზედ არავის უყურებდა და ზოგადად მისთვის უჩვეულო იყო და მის ცხოვრებაში არაფერი ხდებოდა ისე უბრალოდ,ყოველ შემთხვევაში ის,რაც მასზე იყო დამოკიდებული და კიდევ წვეულებზე ან სადმე სხვაგან არ დაპატიჟებდა ისეთ გოგონას,რომელიც არ მოსწონდა,თან იცოდა რომ ჩემი მეგობარი იყო და მაინც გაბედა მარტო გავეშვი ამდენი ხნის უნახავ მონატრებული.
_ ნამდვილად,ნამდვილად მოსწონხარ და ერთმანეთსაც უხდებით_ გასროლილი ბალიში ავიცილე და გულში გააზრებულის თქმა დავაპირე,მაგრამ გადავიფიქრე არ მინდოდა მათი მოვლენების განვითარებაში ზედმეტად ჩავრეულიყავი.
დღემ საოცრად სწრაფად განვლო,ოთახში ამოტანილი საუზმითა და ჭორაობით დამთავრებული ყველაფერი მოვასწრეთ,საგულდაგულოდ ხვეული კულულები გავისწორეთ და ცოტა ავიტანეთ ზემოთ ნიღბებში რომ ჩაგვემაგრებინა,კაბებს რაც შეეხება ზუსტად ჩვენი ფერები იყო,პირველად ვიცმევდი ზურგ შეხსნილ და ასეთი სიგრძის სამოსს,მაგრამ ზუსტად ვიცოდი,რომ ერიის შერჩეული იყო და ძალიან მოეწონებოდა ამიტომაც თამამად უნდა მომერგო და ასეც მოვიქეცი,სანამ ენი თავის შავ ნაქარგიან კაბას იცვამდა პოლთან გავიპარე და ფრაკის ჯიბეში პატარა ცისფერი,ენისა და მისი თვალისფერი ყვავილი ჩავუსე.ძალიან მინდოდა,რომ მათ ურთიერთობას მომავალი ჰქონოდა,სიყვარული ხომ საოცარი შეგრძნებაა და როცა შენთვისთონ ხარ ამ გრძნობის მატარებელი გინდა რომ ეს გრძნობა ირგვლივ მყოფთაც გაუზიარო,მითუმეტეს იმ ადამიანებს ვინც შენს თავსა და სიცოცხლეს გირჩევნია.
საღამოს საგანგებოდა გაისმა შეძახილი და ნელ-ნელა საგანგებოდ მორთული დარბაზი შეივსო.მეგონა რომ ერიკი მომაკითხავდა,მაგრამ მისი ბარათი ვნახე,რომელზეც ეწერა:,,გელოდები<,
მზად ვიყავი კისრისტეხით ჩამერბინა კიბეები,ან საერთო გადავფრენოდი მათ,ოღონდ კიდევ შემეგრძნო ის ნაცნობი სურნელი და მწველი კოცნა.
დარბაზში სასიამოვნოდ გამოწყობილი ხელმკლავიან ენისთან და პოლთან ერთად შევედი,ყურადღება არ მიმიქცევია შახმატისებური იატაკისთვის,ვიცოდი რომ ერიკს ნიღაბი არ ეკეთებოდა,ამიტომ მისი ძებდა დავიწყე თვალებით ვცდილობდი მეპოვნა და როგორც კი დავინაზე თბილმა ტალღებმა გადამიარა.
შავ ფრაკში გამოწყობილს თეთრი პერანგი მაინც ჩახსნილი და დაკუჭული ჰქონდა რაც თავის მომხიბვლელ ღიმილთან ერთად კიდევ უფრო მეტ სექსუალურობას მატებდა,მისი შოკოლადისფერი თვალები და წითელი ტუჩები ვნების ცეცხლით მწვავდნენ და ერთ ადგილზე ვიყავი გაქვავებული.
თვითონ დაიძრა და ჩვეული ღიმილით წამოვიდა ჩემსკენ,მაგრამ ამ დროს წინ ვიღაცამ გადაუღობა გზა,ნიღბის მიღმა მაინც ვიცანი ქეროლაინი,რომელმაც მას რაღაც უთხრა და წამში ერიკის მზერა გაცივდა,ჯერ მრისხანებით გადახედა ჩემს ახლოს მდგარ პოლს მერე ისტერიულად გადაიხარხარა და მის კისერზე გაყინულ ქეროლაინის ხელს დასწვდა,მზერის მოუშორებლად მიიწია თავისკენ წელზე შემოხვია ხელები და თვალდახუჭულმა ვნებიანად აკოცა.

ასევე დაგაინტერესებთ: