დილით ისევ ქუინსში წასვლა მიწევს ერთი კვირაც ქეთა,ერთი კვირაც და ყველაფერი დასრულდება! ვამხნევებ საკუთარ თავს კარს იმედიანად ვაღებ
-ბრაზიანო! დაგაგვიანდა! პირველივე მაგიდიდან მიღიმის „ქართველი“ ღმერთო,ნუთუ ასე ახლოა ჯოჯოხეთი?!
-ეს თქვენ მოსულხართ ადრე. ვუღიმიდა გამოსაცვლელად შევდივარ. ბლოკნოტს ვიღებ შეკვეთებისთვის და თავზე ქუდს ვიფარებ რომელსაც წითელი რქები აქვს(რამე ხო უნდა იყოს აბა ჯოჯოხეთური?!) იმის გამო რომ ერთადერთი კლიენტი ეს ქართველია მის მაგიდასთან მივდივარ და ისე ვიღიმი მგონი ყველა კბილი მიჩანს.
-გამარჯობა,წარმატებულ დღეს გისურვებთ! რას ინებბთ? ვეუბნები ინგლისურად
-ასე უკეთესია! მეუბნება გამარჯვებული სახით. ყავა მომიტანე ორმაგი კაპუჩინო,ბევრი რძით და ორი ნატეხი შაქრით. მელაპარაკება ქართულად
-უკაცრავად,ამდენი ქართული არ ვიცი. ვეუბნები და ისევ ისე ვუღიმი ცოტას იბნევა მაგრამ მერე იგივეს ინგლისურად მითარგმნის. შეკვეთის მოსატანად გავდივარ მაგრამ გამოსვლისას უკვე წასული მხვდება. გაჭრა! ასეც ვიცოდი! მისი დაინტერესება მხოლოდ იმან გამოიწვია რომ ქართველი ვიყავი,ახლა კი ამაში ნამდვილად ეჭვი ეპარება. რესტორნიდან ადრე წამოვედი,გამომცემლობაში უნდა შემევლო. ლიფტში ვიღაც ორ ქერა გოგოსთან ერთად მოვხვდი-რომლებიც ვოგის მოდელები აღმოჩნდნენ. ერთი მეორეს ეუბნებოდა რომ მაგარ დიეტაზე. დიეტა შემდგომში მდგომარეობს:არ ჭამ მთელი დღე არაფერს და თუ იგრძნობ რომ გული მიდის სალათის ფოთლებს უნდა მიასკდე.ვუყურებ და 0 ზომაშიც ჩაძვრებიან ესენი მე კი 4 ვიცმევ. თუმცა სულაც არ ვფიქრობ რომ მსუქანი ვარ! მგონი არც არავინ არ ფიქრობს...
სევენთინში შევდივარ მარმარილოს იატაკზე ეს ქუსლების კაკუნი უკვე ტვინში მირტყავს. მაშინვე ელენთან მივდივარ და წინ სტატიის მზა ვარიანტს ვუდებ
-დაგიკავშირდები. მეუბნება წყნარად და ჩემს კითხვაზე უნდა გავაგრძელო თუ არა მუშაობა რესტორანში თავის დაკვრით მპასუხობს რომ არა! კიდევ ამატებს რომ შემიძლია ორ კვირიანი შვებულება ავიღო. როდიდან გახდა ასეთი კეთილი? მგონი კვდება და უნდა კარგი სახელი დატოვოს. უნებურად მეცინება ინგლისურის მასწავლებელ გამახსენდა ჩემი. მეცხრე კლასში ვიყავი რომ ყველას ათიანები დაგვიწერა რა იცი იქნება ვკვდები ხვალო,ერთ კვირაში მართლა მოკვდა,საწყალი...
სახლში მივდივარ,ალექსი წესით უკვე შინ უნდა იყოს. ჯერ ერთი იმიტომ რომ მისი სამსახური სახლიდან ახლოა,მეორეც-მისი შავი პორშეთი ყველაფერი გაცილებით ადვილია.
ალბათ გაინტერესებთ როგორ გავიცან ალექსი. ბრაუნში,პირველ კურსზე ვსწავლობდი. მოგეხსენებათ იქ სტუდენტური საცხოვრებლებია და ჩემთან ერთად ალექსის და ცხოვრობდა. ერთ საღამოსაც როცა ჩემთვის წყნარად მეძინა ვიღაცის კოცნამ გამაღვიძა, ალექსი იყო ლოყაზე მკოცნიდა და თან თმაზე ღიმილით მეფერებოდა. ისეთი კივილი მოვრთე რომ ჩემს მეზობლებს კი არა მთელ უნივერსტეტს გაეღვიძა. ჩემი „რუმმეითერი“ კი საწოლიდან წამოხტა ალექსო იკივლა და ძმას კისერზე ჩამოეკიდა! საბოლოოდ გაირკვა რომ უბრალოდ ალექსმა სიბნელეში ვერ გაარჩია დის სახე. მას შემდეგ დავმეგობრდით. არაჩვეულებრივია ალექსი! ბავშვობაში ბევრი მეგობარი არასდროს მყოლია იმიტომ რომ ვერავინ მიგებდა მაშინ ჩემი შეხედულებები დროს სცდებოდა,90-იან წლებში როცა ქმრები ცოლებზე ძალადობდნენ და ამას ცოლები ყურადღებას არ აქცევდნენ,მაშინ როცა დამკვიდრებული იყო ფრაზა „ქალი ვიცი მე კუხნაში სპალნაში და სუფრასთან“ აბსურდი იყო ქალისა და კაცის თანასწორობაზე საუბარი. აბსურდი იყო იმის თქმა რომ კაცის და ქალის ღალატი ერთი და იგივეა აბსურდი იყო იმის თქმა რომ ქალს და კაცს ზუსტად ერთი და იგივე „მოთხვნილებები“ აწუხებდათ. და თუ გაბედავდი და მაინც იტყოდი აუცილებლად ბო*ად მოგნათლავდნენ. ალექსმა გამიგო და როცა უკვე მისი ორიენტაციის შესახებ გავიგე ორმაგად შემიყვარდა იმიიტომ რომ ვიცოდი ჩემში მხოლოდ მეგობარს ხედავდა და მეტს არაფერს.
ბინის კარი შევაღე არც შუქი ენთო და არც გემრიელი სუნი გამოდიოდა როგორც ალექსს ჩვევია ხოლმე.
ალექს! დავიძახე მაღალ ხმაზე. წესით უკვე სახლში უნდა ყოფილიყო.
-აქ ვარ. ჩუმი ხმით დაიძახა და მეც მის ოთახს მივაშურე. ასეთი ალექსი პირველად ვნახე ამ ხუთი წლის მანძილზე. საწოლზე იჯდა იატაკს უაზროდ დაჰყურებდა და ბოლომდე ცდილობდა თვალებიდან წამოსული ცრემლების შეკავებს
-ალექს,კარგად ხარ? ვუთხარი შიშით.
-არა. თავი გააქნია ალექსმა და ტუჩები სატირლად დაბრიცა.
-ალექს რა მოგივიდა. გვერძე მივუჯექი და მოვეხვიე,ახლა კი ვეღარ მოითმინა და ატირდა
-kate don’t leave! Everybody leaves. მითხრა ძლივძლივობით და თავი მხარზე დამადო
-ალექს,გთხოვ მითხარი რა მოხდა
-მეთმა მიმატოვა! ძლივს ამოღერღა ალექსმა და მეტად ატირდა.
-მეთიუმ? არარსებობს. წამომცდა უცებ
-შესაძლებელია! თქვა და უფრო მეტად აღრიალდა. სხვა შემიყვარდაო,გესმის? ცხოვრება ა-ღა-რ მი-ნ-და. ტირილს გამო ძლივს მოუყარა თავი სიტყვებს
-ალექს! ვუტხარი მოწყენილი ხმით ამჯერად მეტი ვერაფერი მოვიფიქრე გასამხნვებლად
-მე კიდევ შვებულების აღებას ვაპირებდი,ერთად უნდა დაგვესვენა. განაგრძობდა ტირილს ალექსი
-კარგი რა ალექს. ჩვენ წავიდეთ ერთად! ვუტხარი მხიარულად მეც შვებულება უნდა ავიღო
-სად? ტირილი შეწყვიტა ალექსმა და სველი კანი მარჯვვენა ხელის მუშტით გაიწმინდა ბავშვებმა რომ იციან ხოლმე ისე.
-ჩემთან! „მწვანე“ ნათურა ამენთო უცებ გონებაში. საქართელოში წავიდეთ. გავუმეორე ისევ ალექსს. ახლა მამაჩემის იუმორი და დედაჩემის ხაჭაპურები მისწრება იყო მ ისთვის.
-it’s impossible. თავი გააქნია ალექსმა.
-რატომ?! ხომ მაინც იღებდი შვებულებას. წავიდეთ რა ალექს წავიდეთ!
-ჰო,კარგი ზეგ წავიდეთ. გინდა?
-ალექს! ვიყვირე სიხარულისგან და ჩავეხუტე
-you are my sunshine,my own sun. ღიმილით მიტხრა ალექსმა და თავზე მაკოცა.
ფრენა დილის ოთხზე იყო. რასაკვირველია ბილეთები ალექსმა იყიდა-ბოლობოლო ვოგის მთავარი ფოტოგრაფია! იმ დილით საოცრად გამეღვიძა ალექსი თავზე მედგა და მტელი ძალით მანჯღრევდა თან კიოდა: wake up kate now! I amn’t kidding,wake up!
როგორც იქნა მოახერხა გაღვიძება და რეგისტრაციის გასავლელად სულ კისრისტეხით შევვარდით რომ ვიღაცას მწარედ შევეჯახე. ჩემს წინ „ქართველი იდგა,მფრინავის ფორმაში.
-დამშვიდდი,მითხრა ქართულად და თან გაიცინა. სანამ მე არ ავალ მაინც ერ დაიძვრება ეგ თვითმფრინავი
-ვითომ რატომ?
-პილოტი მე ვარ.
-იმედია არ დავიხოცებით. დავსგესლე მაინც
-მეც დიდი იმედი მაქვს. მიტხრა და გამიღიმა. წავედი მე აბა! რომ ჩავალთ გნახავ. ისე დამიბარა გეგონება დიდი ხნის ნაცნობი იყოს ჩემი.
ალექსს თვითმფრინავში რამდენიმე სიტყვა ვასწავლე:გამარჯობა,ნავამდის,ძალიან გემრიელია,გაგიმარჯოთ!
აეროპორტში მთელი ჩემი სანათესავო დამხვდა,ალექსი გავაფრთხილე რომ ტავისი ორიენტაციის შესახებ არაფერი ეთქვა. მეტი დამაჯერებლობისთვის ის ამბავიც მოვუყევიი ფშავში გეები რომ დაჟეჟეს და მერე მდინარესთან დაყარეს. ჰოდა ისე შეეშინდა ერთი ხანი წამოსვლაც გადაიფიქრა. 5 წელია რაც აქ არ ვყოფილვარ თიტქოს ყველა და ყველაფერი შეცვლილი დამხვდა. მათ შორის ოჯახიც. ჩემი მშობლები დაბერებულან ჩემი ძმები გაზრდილან. მეგობრებიდან მხოლოდ ორი იყო:თამთა და ნატალი. ისინიც გაზდილან,მეტიც ორივე გათხოვილი დამხვდა! გამიკვირდა სალომე რომ არ იყო,ვიკიტხე კიდეც თამთა აწრიალდა საქმე ჰქონდა და ვერ მოვიდაო. ალექსი ყველამ ჩემს შეყვარებულად ჩათვალა. იმასაც კი ეკითხებოდნენ ცოლად როდის მოგყავს ჩვენი გოგოვო? რათქმა უნდა მსგავსი არაფერი გადამითარგმნია მისთვის. ის იყო სახლში წასვლა ვაპირებდით უკვე რომ უკნიიდან დამიძახა „ქართველმა“ .
-უჰ,ძლივს არ გიპოვე?! მითხრა და თან დაღლილმა გულზე ხელი მიიდო. ჩემს გაოცებულ სახეს ყურადღება არ მიაქცია და გამეცნო
-ალექსანდრე,სანდრო გიორგობიანი.
-სასიამოვნოა,ქეთა არაბული.
-ძლივს არ გაგიცანი? ბოლოს რომ გნახე მეგონა ამერიკელი იყავი და ალბათ უბრალოდ ქართულად რამდენიმე სიტყვა ისწავლათქო. გამიღიმა ფართოდ. მეც გამეცინა მივხვდი „რამდენიმე სიტყვაში“ რასაც გულისხმობდა. ალექსმა დამიძახა არ მოდიხარო? შეწუხებული სახე ჰქონდა ეტყობა ბევრი ელაპარაკეს და ვერაფერი გააგებინეს...
-სასიამოვნო იყო შენი გაცნობა. ვუთხარი ალექსანდრეს სიცილით და ალექსს წელზე ხელი მოვხვიე. მოდი ალექსანდრეს სანდროს დავუძახებ თორემ ძალიან ბევრი ალექსები გამომივა.
-ქეით,შენს ოჯახში ინგლისურად არავინ ლაპარაკობს? მიტხრა ჩურჩულით (გეგონება ვინმე გაიგებდა)
-მხოლოდ ჩემი უმცროსი ძმა. ვუთხარი ალექს სიცილით
-ხომ გამაცნობ? ესენი მელაპარაკებიან მე კი ვერაფერს ვიგებ. აღშფოთებულმა მიტხრა ალექსმა.
სახლში მისვლისას ჩვენი მეზობელი ავეტიკა გადაეხვია:სიძეე შე ძველო! უთხრა ალექსს ხმამაღლა და თან მსუქანი თითები ბეჭზე დაარტყა.
-kate what is sidze? მკიტხა ალექსმა ალბათ უფრო იმიტომ რომ ეს სიტყვები ბევრჯერ მოხვდა ყურში
-it’s means friend. ვუთხარი რაც პირველი მომაფიქრდა
-oh,you are my sidze?
-yes,I am your sidze. ვუტხარი და თან სიცილით ვკვდებოდი. დედაჩემმა და მამაჩემმა ცალკე ტვინი წაიღეს ეს უთხარი ეს კითხე ეს მიაწოდე. სადღეგრძელოებიც კი მათარგმნინეს მოგვიანებით! ალექსს ყველაზე ძალიან ჩემი ძმა მოეწონა. აკაკი-17 წლისაა,შესაბამისად ინგლისურადაც კარგად ლაპარაკობს. თანაც ალექსმა ბევრ რამეში გაუგო აკაკისაც გაუხარდა,თავი მოჰქონდა რომ ასე უცებ დამეგობრდნენ.
სუფრა იყო გაშლილი... აი როგორ გითხრათ! სამი თეფში ზედიზედ რომ ალაგია ერთმანეთს იმიტომ რომ საჭმელების ტევა აღარ არის დაახლოებით ეგ სიტუაცია იყო.
თამადამ სიტყვა ითხოვა და დაიწყო... 1121 წელი იდგა... გადაუთარგმნე გოგო! მე მომიბრუნდა გია ბიძია. მამაჩემის მეგობარი და კაი მსმელი კაცი. უეჭველი იყო დღეს ალექსს ყანწების სმა მოუწევდა. მე კი საქართველოს ისტორიის გახსენება. სუფრა ჯერ გახურებულიც არ იყო (მხოლოდ ორი ყანწი და ალბათ 20 ლიტრა ღვინო დაელიათ ჯერ) რომ ცეკვა და სიმღერა დაიწყეს ალექსი კი საწყლად იჯდა თავი მაგიდაზე დაედო და ამდენი საჭმლის გადამკიდე ძლივს სუნთქავდა. ალექსი გავაპარე და ოთახში შევიყვანე ჯერ სადა ხარ ალექს,კახეთში რომ წავალთ დალევა და ქეიფი მერე ნახე შენ! ამდენი ღვინით ალექსს მაშინვე ჩაეძინა. გადამერია გია ბიძია სად წაიყვანე გოგო სიძეო?
-არ არის ამდენ დალევას მიჩვეული და. ვუთხარი ღიმილით
-არაუშავს,დავით აღმაშენებელზე ხო მოუყევი მთლიანად?
-კი გია ბიძია მოვუყევი.
-უჰ მაშინ არაუშავს. გამხიარულდა გია და კრწანისის ბრძოლა ხვალისთვის შემოინახა.
აკაკი გავიყვანე ოთახიდან ვინაიდან ის ერთადერთი ფხიზელი იყო ამ ოჯახში(ჩემს გარდა).
-აბა კაკო მოყევი რა ხდება! ვუთხარი ღიმილით და მის საწოლზე წამოვჯექი.
-აუ ქეთ რაღაც უნდა გითხრა მაგრამ ჩემს თავს გაფიცებ არ ინერვიულო რა.
-რა იყო კაკო. ვუთხარი შეშინებულმა.
-ყველა გიმალავს ტო,მე კიდე მგონია უნდა იცოდე. თიტები ერთმანეთში ნერვულად გადახლართა აკაკიმ და აქეთ-იქით სიარული დაიწყო. მოკლედ-ღრმად ჩაისუნთქა და თვალები რამდენიმე წამით დახუჭა-ბაჩოს ცოლი მოყავს. არ მინდოდა ეს მაშინ გაგეგო სალომე რო ქორწილში დაგპატიებდა რა
-ვა სალომეც თხოვდება? გამკვირდა უცებ
-ბაჩოს მიყვება ქეთა,შენ ბაჩოს.


------------------------------
პირველ რიგშიი,ძალიან დიდი მადლობა მინდა გიტხრათ ვინც წაიკითხეთ პირველი თავი და უფრო დიდი მადლობა იმათ ვისაც მოგეწონათ! დიდი იმედი მაქვს რომ ესეც მოგეწონებათ. ველი თქვენს შენიშვნებს და შეფასებებს!

ასევე დაგაინტერესებთ: