„სიყვარულის მიზეზმი მხოლოდ სიყვარულია !“
არ არსებობს დედამიწაზე იმდენად მრავალფეროვანი საგანი როგორიც სიყვარულია . იგი მარიონეტად აქცევს ადამიანს , მის ფიქრებსა და ქმედებებს აკონტროლებს სრულიად ამოუცნობს ხდის . ამსხვრევს ყველა კედელს, ლახავს ყველა ბარიერს და სულში გადგმული ფესვებით სამუდამოდ რჩება მთელს არსებაში.
ღიმილიანი სახით უყურებდა საყვარელ ბიჭს . ვერაფერს ამჩნევდა , მხოლოდ მას ხედავდა და ზოგჯერ თავს აიულებდა მზერის სხვა რომელიმე საგანზე გადატანას. არ ესმოდა, ვერ აღიქვამდა , სამყაროს იყო მოწყვეტილი და უბრალოდ ტკბებოდა თვეების შემდეგ სამშობლოში დაბრუნებული სიყვარულის ცქერით. მანამ დაფარფატებდა ბედნიერი სანამ ეს უკანასკნელი ფეხზე არ წამოდგა და მოულოდნელად გამოჩენილ უცნობი გოგონა არ წარუდგინდა მრავალრიცხოვან სამეგობროსა და ოჯახისწევრებს
-გაიცანით ჩემი საცოლე გვანცა ვეკუა - აჩქარებული გულისცემა ნელ-ნელა შენელდა და ბოლოს გაჩერდა. სახიდან ჩამოერეცხა ღიმილი და იგრძნო შინაგანი ტკივილი,რომელიც მთელს სხეულს მოედო. ქაოსი იყო ირგვლივ, ყველა გაოცებული უყურებდა წყვილს, არავინ იცნობდა , გოგონას რომელიც ასე ამაყად იდგა ბიჭის გვერდით. თავადაც არ იცნობდა , მისი უამრავი მეგობარი გოგონა ჰყავდა ნანახი , ყველა ვისაც კი შეყვარებულის სტატუსი ჰქონდა ის კი სრულიად უცხო იყო . უცნობი რომელიც მალე მისი საყვარელი კაცის ცოლი გახდებოდა, მოკლავდა ყველა იმედს რომელიც სადღაც გონების კუნჭულში ჰქონდა , გაანადგურებდა ოცნებებს და ყველაფერს დაასრულებდა.
-ფერია შენ არ მომილოცავ?- ბიჭის რომ მიუახლოვდა შემდეგ გამოფხიზლდა, ძლივს წამოდგა და მის მკლავებში ჩაიმალა. როგორი ბედნიერი იყო, როგორ სწრაფად უცემდა გული სიხარულისგან , გოგონა კი სულ უფრო და უფრო ცუდად ხდებოდა
-გაოგნებული ვარ- ძლივს თქვა სიტყვები და გამოსავალიც იპოვნა - რატომ არ ვიცოდი მის შესახებ მათე?- მზერა გაუსწორა და გაღიმებას ეცადა
-ყველაფერი უცებ მოხდა , მიყვარს ქეთუ ...სიგიჟემდე - იღიმოდა, ისე ქეთას რომ უყვარდა, თვალები უნათებდა და ბედნიერებას ასხივებდა. ალბათ ეს იყო საკმარისი გოგოს სიხარულისთვის. ისევ მოეხვია და ყელში მოწოლილი ბურთი გააქრო. წვრილი მკლავები ყელზე შემოხვია, მისი სურნელი შეიგრძნო და ლოყაზე აკოცა
-გილოცავ მათე ... ვიცი ბედნიერი იქნები - კიდევ უნდოდა რაღაც ეთქვა ,მაგრამ ბიჭის სხეულს მოაშორეს. გვანცამ ხელები მოხვია და ტუჩები დაუკოცნა
-მათუუ არ უნდა გამაცნო შენი ყველა მეგობარი? - ბიჭს ტუჩებდაბრეცილი უყურებდა და შემდეგ ქეთაზე გადაიტანა მზერა
-გაიცანი ჩემი ბავშვობა , ჩემი ფერია ქეთო ახვლედიანი - ორივე ხელი საცოლეს შემოხვია და ყელში აკოცა
-სასიამოვნოა მათე შენზე მიყვებოდა ... მიხარია რომ გაგიცანი - სიტყვები სხვას ამბობდნენ მისი მზერა კი სხვას
-მეც ... მეც მიხარია- მთელი სხეული გაეყინა . ისეთი შეგრძნება ჰქონდა თითქოს მალე წაიქცეოდა და ნამსხვრევებად იქცეოდა.
ირგვლივ უამრავი ადამიანი იყო , მათი დიდი ოჯახი, მეგობრები , ნათესავები ამიტომ იქაურობას მარტივად დააღწია თავი. ეზოში გავიდა , კედელს მიეყრდნო და მკერდზე ხელი მიიჭირა. სუნთქვა უჭირდა, თვალები ეწვოდა და თავს ვეღარ აკონტროლებდა . ცოტაც და ქვითინს დაიწყებდა , თავი უსკდებოდა, ვეღარ ხედავდა, აღარ ესმოდა მხოლოდ წასვლა უნდოდა ,შორს ყოფნა და სხვა არაფერი .
რამდენიმე საათი გაჭირვებით გადაიტანა , უკანასკნელი ძალები მოიკრიბა თავის მოსაჩვენებლად და სახლში დაბრუნებისთანავე საძინებელში შეიკეტა. მთელი ღამე თეთრად გაათენა, ყველა მათეზე და გვანცაზე საუბრობდა, ყველა ვინც ირგვლივ იყო . ვერ დარჩებოდა, მათი ქორწილის სამზადისში ვერ ჩაერთვებოდა ეს ყველაზე დიდი ფარსი იქნებოდა, არ ჰქონდა ამის ძალა . უნდა წასულიყო, ყველაფერი დაეტოვებინა და რაც შეიძლება შორს გაქცეულიყო.
იქნებ სიახლოვის ბრალი იყო გრძნობები რომლებსაც ვერ იმორჩილებდა. იქნებ სწორედ იმიტომ უყვარდა ასე გამეტებით მთელი ცხოვრება გვერდით რომ ჰყავდა, ყველაფერი იცოდნენ ერთმანეთის შესახებ უამრავი ადამიანი ჰყავდათ , მაგრამ ყოველთვის განსხვავებული ურთიერთობა ჰქონდათ. ზოგჯერ ამოკვიატება ეგონა, ან მეგობრული სიყვარული რომელიც თავის დოზებს აჭარბებდა და უბრალოდ ერეოდა სხვა გრძნობაში. ეს აკრძალული სიყვარული იყო , ღალატად მიაჩნდა დიდი ხნის განმავლობაში და რცხვენოდა კიდეც მას შემდეგ რაც მიხვდა რომ საუკეთესო მეგობარს ისე უყურებდა როგორც კაცს. ეჭვიანობდა , ენატრებოდა, უნდოდა რაც შეიძლება ახლოს ყოფილიყო. დრო გადიოდა და სურვილებიც იცვლებოდა, ყველაფერი რთულდებოდა მისგან შორს ყოფნა აღარ შეეძლო . ეზიზღებოდა ყველა ვისაც ხვდებოდა, ყველა ვისაც კოცნიდა, ეფერებოდა, სიყვარულს უხსნიდა და ვინც მოსწონდა. გვიან მიხვდა , იმდენად გვიან რომ უკვე ძალა აღარ ჰქონდა თავის დასაღწევად. მათე იყო მთელი მისი ძალა , რომელიც ერთ საღამოს დაკარგა. ერთ დილას სუფრასთან შეკრებილ ოჯახისწევრებს მშვიდად გამოუცხადა ამერიკაში მივდივარო და წარმოშვა კიდეც ქაოსი
-რას ნიშნავს მიდიხარ ... გუშინ არ მიდიოდი და წუხელ რა მოხდა ქეთო - ნინიმ ფერი დაკარგა და სიტყვებს ძლივს ამბობდა- შვილო გამაგებინე რას ნიშნავს მიდიხარ. ასე ადგები და მიდიხარ ? ძლივს ორივე სახლში იყავით ერთი ჩამოვიდა მეორე მიდიხარ რა არის ჩემი გაგიჟება გინდათ? აქ რას ვერ იღებთ ...რა გაკლიათ დემეტრე უთხარი რამე ...უთხარი რომ არ უშვებ თორემ შევიშლები გეფიცები- ჩუმად მჯდომ ქმარს შეუტია და მაგიდაზე ხელები დაარტყა- დემეტრე
-სრულწლოვანია ... მისი გადასაწყვეტია სად უნდა სწვალის გაგრძელება. ბავშვი აღარ არის უნდა და წავა კიდეც
-მააა... მიყვარხარ- ქეთოს გული ყელში ებჯინებოდა ნერვიულობისგან მთელი სხეული გაეყინა. უცებ მოეხვია მამას და მანაც ძლიერად შემოხვია მკლავები სხეულზე- საუკეთესო ხარ- თითქოს შვება იგრძნო მის მკლავებში. თავი მხარზე დაადო და ისე როგორც ბავშვობაში ახლაც მის მუხლებზე მოთავსდდა
-გაგიჟება შეიძლება...ანდრო შენ რას ფიქრობ დავიჯერო მხოლოდ მე არ მინდა მისი მარტო გაშვება?-ნინი ემოციებს აჰყვა და თავს ვეღარ აკონტროლებდა. ცოტაც და ტირილს დაიწყებდა
-დედა მარტო რატომ , მეც ხშირად ჩავდივარ...იქ უამრავი მეგობარი მყავს რომელთაც ქეთო იცნობს და ყველაფერი კარგად იქნება. უბრალოდ მოგვენატრება ... გაიგე ნინჩო რომ აღარ ვართ პატარები და სულ ჩვენთან ვერ იქნები - ანდრო დედას მოეხვია და ცრემლები შეუმშრალა- კაი რა დეე არ იტირო ...ხო არ ვათხოვებთ ტო სასწავლებლად მიდის
-არ მინდა რომ წავიდეს...იქ დარჩება მერე მე რომ მაგის ამბავი ვიცი ...აღარ დაბრუნდება და მე რა ვქნა 18 საათიანი მგზავრობა მომიწევს იქ ჩასასვლელად -პატარა ბავშვივით ტიროდა ქალი და ვაჟის სხეულს ეკვროდა. ასეთი იყო, ემოციური და საყვარელი. ვერ იტანდა შვილებისგან შორს ყოფნას , გიჟდებოდა ოჯახს ერთად რომ ხედავდა . ქეთოსაც ძალიან უყვარდა მშობლები , ძმა და ყველა ნათესავი, მაგრამ ტკივილს ვერავინ შეუმსუბუქებდა . სხვა გამოსავალი არ ჰქონდა, უნდა წასულიყო ყველაფერი გადაეფასებინა, დაელაგებინა , გრძნობები დაემორჩილებინა შემდეგ კი , შემდეგ ალბათ დაბრუნდებოდა.
საღამოს უკვე ყველამ იცოდა ქეთას გადაწყვეტილების შესახებ. საბუთებს ამზადებდა, დროულად რომ მოესწრო ყველაფერი სახლში დაბრუნებულს კი მთელი ანსამბლეა დახვდა. მათეს ქორწინების ამბავი ჯერ კიდევ არ ჰქონდათ გადახარშული ახლა კი ქეთოს გასაცილებლად იწყებდნენ მზადებას. ყველას უთხრა რომ ადრე ჰქონდა გადაწყვეტილი გამგზავრება, რომ რაღაც ახალი სჭირდებოდა და თითქოს დაიჯერეს კიდეც ეს ამბავი. მათე იქაც კი არ მისულა, გვანცას მიეჯაჭვა მთელ თავისუფალ დროს მასთან ატარებდა და სახლშიც კი არ გამოჩენილა. იქაც არ იყო, ელოდა ყოველ წამს ელოდა მის გამოჩენას , მაგრამ არ ჩანდა. სული ეხუთებოდა , სახლში გაჩერება აღარ შეეძლო, ისეთი ხმაური იყო, არავის მოსმენა არ სურდა. შუაღამეს წავიდა სახლიდან, აგარაკზე განმარტოვება გადაწყვიტა სახლში არც კი შესულა ეზოში დაჯდა . ფიქრებში ჩაძირული ცრემლებლად იღვრებოდა , თვალები დაებინდა, სახე ხელებში ჩამალა და სიცივისგან გაყინული სხეული აუთრთოლდა . ყველაფერი ერთმანეთში ირეოდა, სრული კოშმარი იყო რისი ატანაც აღარ შეეძლო . მეგობრების ზარებს არ პასუხობდა, არც საუბრობდა ვინმესთან, არც შეტყობინება გაუგზავნია თითქოს ქანდაკებად იქცა . უყვარდა ? სიგიჟემდე უყვარდა , იმდენად რომ მისი გადაყვარების იმედი არ ჰქონდა, მხოლოდ ტკივილის შემსუბუქებას ელოდა და დარწმუნებული იყო გამგზავრება დაეხმარებოდა.
..............
მარტო იყო , ფიქრებში ჩაძირული ცდილობდა სწორი გადაწყვეტილების მიღებას. არ უნდოდა საყვარელი ადამიანებისგან შორს ყოფნა, მაგრამ იქ დარცენაც არ შეეძლო. ყველაფერი რთული იყო, იმდენად რთული ,რომ უბრალოდ ინსტიქტს უნდ ამინდობოდა.
-ჩემი პრინცესა მოწყენილია და მეც კი უძლური ვარ - მხრებზე მოეხვია დემეტრეს მკლავი და ლოყაზე ტუჩების შეხებაც იგრძნო
-მაა ... შენ ხომ იცი ,რომ ძალიან მომენატრებით
-ისიც ვიცი, რომ ზოგჯერ სჯობს გენატრებოდეს . შეიძლება მოაგვარო , სიშორეს მოერიო ამ საუკუნის შესაძლებლობები გვაძლევს საშვალებას, მაგრამ სიახლოვით გამოწვეულ ტკივილს ასე მარტივად ვერ აჯობებ , პატარავ - ამღვრეულ თვალებში უყურებდა შვილს , კიდევ ერთხელ დაეუფლა სისუსტის შეგრძნება. არადა დემეტრე ახვლედიანის მოუგვარებელი საქმე არ არსებობა, აქ კი უძლური იყო
-აუცილებლად უნდა წავიდე...არ ვიცი იქნებ შეცდომაა , მაგრამ ვცდი
-სცადე, თუ უარესად იგრძნობ თავს დაბრუნდები ... იმაზე მარტივადაა ყველაფერი ვიდრე გვგონია - თავზე გადაუსვა თითები და ისევ აკოცა- რომ შემეძლოს , ნეტავ ისეთი ტკივილი გქონდეს რომელსაც მოვერეოდი მა , ჩემო პატარავ
-შენ ...ხომ არ იცი მიზეზი
-ქეთო , გგონია არსებობს რაიმე რასაც ვერ ვიგრძნობ და ვერ გავიგებ ?
-მამა - წამოწითლდა, დაიბნა... არ ეგონა თუ დემეტრე ამ ამბავს გაიგებდა და ასე მშვიდად შეხვდებოდა. ყოველთვის აოცებდა და ამჯერადაც გამოუვიდა - მაპატიე რა ... მე სხვანაირად ვერ შევძელი
-რა უნდა გაპატიო ჩემო პატარავ... სიყვარული ? ეგ ერთადერთია რისგან დაცვაც არ შეიძლება... ის საფრთხე რომელსაც ვერ მოგაშორებდი მა , რომელსაც თავად უნდა ებრძოლო ან თავის დახსნისთვის ან მოპოვებისთვის სხვა გზა არ არის. ორივე გამართლებულია, ორივეს დიდი ძალა სჭირდება - გულში ჩაიკრა გოგონა და მისი ფერება განაგრძო-მთავარია მიხვდე რომელი გზის არჩევაა სწორი
-რთულია ... საშინლად მძიმეა და მგონია რომ ვერ გავუძლებ . არ მინდა მამა, არ მინდა რომ ვგრძნობდე რატომ არ შეიძლება უბრალოდ თავი დავარწმუნო და მორჩეს.
-არ ვიცი , წარმოდგენა არ მაქვს რა იქნებოდა ჩემი ცხოვრება ნინის რომ არ შევყვარებოდი. არც ის ვიცი მოვერეოდი თუ ვერ ...არ ვიცი პატარავ. შენ თავად უნდა იპოვნო გზა , მე ... მე მჯერა შენი. შენ გაქვს ძალა რომლითაც ყველაფერს შეძლებ. შენ ჩემი გოგო ხარ, ჩემი ქეთო ახვლედიანი- თავი ააწევინა და მზერა გაუსწორა.
არაფერია მამის მკლავებზე მყარი საყრდენი , როდესაც იცი რომ მშობლები ზურგს უკან გყავს გზას აგრძელებ იმედით რომ დაბრუნებისას იქ დაგხვდეიან, თუ საჭირო იქნება ნაბიჯ-ნაბიჯ გამოგყვებიან , შორს იქნებიან ,მაგრმა მაინც ახლოს.
........................
დღეები დიდი სიჩქარით მიდიოდნენ, საქმეები რომლებიც დროს ერეოდნენ და გამოსამშვიდობებელი წვეულება. იქ მხოლოდ იმიტომ იყო რომ თავი მოეჩვენებინა, მეგობრების გამო , ადამიანების გამო ვინც მასზე ღელავდა, იღიმოდა, ცეკვავდა, ერთობოდა თითქოს და თან აიგნორებდა მათეს , რომელიც ამ დრომდე არ დალაპარაკებია, მის ბრაზიან მზერას იგნორით პასუხობდა. თვალს ვერ უსწორებდა სანამ სასმელის ჭარბმა დოზამ არ დაავიწყა ყველაფერი, სიმსუბუქეს გრძნობდა ,მაგრამ ფრენაში ხელს უშლიდა მძიმე ჯაჭვი რომელიც მიწისაკენ მიათრევდა.
ჩაბნელებული დარბაზი, მოცეკვავე წყვილები, ხმაური, კვამლი, არეული განათება სიცილი და ქაოსი რომელიც ტვინს ურევდა. მიდიოდა , ჭიქით ხელში წონასწორობადაკარგული მიაბიჯებდა მანამ სანამ სუფთა ჰაერი არ ჩაისუნთქა. ეზოში იდგა და ცარიელ ჭიქას დაჰყურებდა , სასმელი აღარ იყო ისიც მოიშორა ,ბალახზე მძიმედ დაეცა და სადღაც გადაგორდა. ქეთო კი მაღლა ცისკენ იყურებოდა სანამ ნაცნობი ხმა არ გაიგო
-არ მჯერა რომ მიდიხარ... თანაც ასე უთქმელად. ჯანდაბა შენ მე არაფერი მითხარი...რამდენიმე წლით აპირებ წასვლას და მე შემთხვევით გავიგე . ქეთევან არ გინდა ამიხსნა ეს ყველაფერი? - მკლავზე მოხვია ხელები და თავსიკენ შეაბრუნა, გაბრაზებული იყო. ქეთო კარგად ცნობდა მის თითოეულ გამოხედვას ,საშინლად იყო გაცოფებული. რამდენიმე წუთს უყურებდა მერე გაიცინა და უკან დაიხია
-შენ ხარ გაბრაზებული? შეენ მათე? ღმერთო დამცინი? - კიდევ უფრო ხმამაღლა გაიცინა და სულ გადარია ბიჭი
-მთვრალიც ხარ ყველაფერთან ერთად ... ქეთევან
-ქეთევან ... ფერია აღარ?
-მიდიხარ თან როგორ შორს და თან რამდენი ხნით ...გიკვირს რომ ვბრაზობ? შენ მე არაფრად ჩამაგდე არც კი მითხარი
-როგორ არ გრცხვენია ...ნუთუ სულ არ გრცხვენია ჩემზე რომ ბრაზდები მაშინ როცა შენ სხვებთან ერთად გამომიცხადე ცოლს ვირთავო. მოიყვანე სრულიად უცნობი გოგო რომელზეც მანამდე არაფერი გითქვამს და ათას კაცთან ერთად მახარე ჩემი საცოლეაო . მე სწავალს ვაგრძელებ, ხომ იცოდი გამოცდის ამბავი, რა გაგიკვირდა? მე მივდივარ და დავბრუნდები და შენ? შენ ცხოვრებაში ყველაზე მნიშვნელოვანი გადაწყვეტილება მიიღე , მანამდეც მიმალავდი გოგოს რომელიც თურმე ძალიან გიყვარს და შენ ბრაზდები კიდევ? - ჯერ იცინოდა, მერე ცრემლები მოერია და მალე ტირილიც დაიწყო- ღმერთო მეტი აღარ შემიძლია
-ქეთო ... მე და შენ სხვა ვართ. მე უცებ გადავწყვიტე და შენ ? შენ ხო ყველაფერზე წინასწარ ფიქრობ , დამიმალე მე კი გითხარი როგორც კი გადავწყვიტეთ ქორწინება მაშინვე გამოვიქეცი და გახარეთ
-მახარე ... საოცარი ამბავია
-ფერია - მის ცრემლებს ვეღარ გაუძლო ხელი მოხვია და თან სახეს უმშრალებდა- რატომ დალიე ამდენი , ხომ ხედავ ემოციებს ვეღარ აკონტროლებ. - ლოყაზე მიაწება ტუჩები ქეთო კი სრულიად მოსწყდა სამყაროს. ხელები ყელზე მოხვია , შემდეგ თმაზე შეეხო. სახე მის ყელში ჩამალა და სურნელით გაბრუებულმა დაკარგა აზროვნების უნარი . თითები მის თითებში ახლართა და გულთან მიიტანა. ჯერ კიდევ ახლოს იყო , მაგრამ ამჯერად თვალებში უყურებდა-ქეთო რას აკეთებ
-გრძნოობ? მე უკვე ვეღარ ვგრძნობ ისე სწრაფად ცემს სულ მგონია რომ ვეღარ გაუძლებს და გასკდება. ზოგჯერ ძალიან მინდა რომ გაჩერდეს, სულ გაჩერდეს და მორჩეს ეს ტანჯვა. ღმერთო , ნეტავ იცოდე როგორ მინდა რომ დასრულდეს ჩემი წამება . ნეტავ შემეძლოს გაგაქრო , გადაგიყვარო , წაგშალო ... ყოველი შენი მოახლოება, დანახვაც კი მთლიანად მანგრევს , მავიწყდება რომ ვუღალატე ჩვენს მეგობრობას, მავიწყდება რომ არ შეიძლება მიყვარდე , მინდოდე... უნდა წავიდე ! მე შორს ,ძალიან შორს უნდა წავიდე და აღარ გნახო. დიდხანს , ძალიან დიდხანს აღარ მოგიახლოვდე - ცრემლები შეუჩერებლად ცვიოდა, ათრთოლებულ ტუჩებს უსველებდა და დამძიმებულ წამწამებს ძლივს ახამახამებდა. არ უნდოდა დაენახა მათეს გაოგნებული სახე, უყურებდა მის ტუჩებს და ზღვარს ამცირებდა. სულ წამით შეეხო და ბიჭის გამოფხიზლებაც მოახერხა. ისე ძლიერად წვდა მკლავებში თითქოს ნაღმს იშორებდა
-შეიშალე...რაღაც მიიღე , რაღაც სასმელთან ერთად ხომ? ქეთა ... ამის დედაც მეხუმრები ხომ? რა ...რა სიყვარული და გრძNობები შენ საკუთარ დაზე მეტად მიყვარხარ შევიშლები! შენ ჩემი სული ხარ ,ქეთო - ხელებიც უცებ მოაშორა და უკან დაიხია. თავზე მოიჭირა თითები და იღრიალა ქეთასთვის უკვე მნიშვნელობა აღარ ჰქონდა თან ჰქონდა მისთვის მოპარული სითბო- თქვი რომ მეხუმრე, თქვი ... ჯანდაბა შენ როგორ შეგეძლო ასე თამაში შენ მე რამდენი წელი მატყუებდი , რამდენი წელი თამაშობდი მე კიდე ჩემ სულის ნაწილად გთვლიდი
-მორჩა, გავთავისუფლდი, დასრულდა ეს ფარსი ... მივდივარ . ბედნიერებას გისურვებ შენს საყვარელ ქალთან ერთად ... მე დავსრულდი - სევდიანმა ღიმილმა გაუპო ბაგე. ცრემლებით დაღარული სახე წამით გაუნათდდა ზურგი აქცია ჯერ კიდევ შოკში მყოფ ბიჭს და წავიდა.
ქეთომ ქვეყანა დატოვა, ყველა იყო აეროპორტში ... ყველა აცილებდა ახვლედიანს მათეს გარდა. ეს იყო დასასრული , თავისუფლება, მძიმე ჯაჭვიც მოშორდა და გეგმების ასასრულებლად გაფრინდა შორეულ ამერიკაში. 

ასევე დაგაინტერესებთ: