ტყიდან გამორბის გოგონა... გიჟის პერანგით და თეთრი კედებით, თმა გაჩეჩილი, მთელი სხეული უკანკალებს, მგონი ცოტა შიაა და წყურია... არა არა ყველაზე მეტად სცივა ახლა ხალხის სითბო და სიყვარული უნდა დედის მოფერება... მაგრამ არავინ ყავს მგონი... ის ხომ საგიჟეთიდან გამორბბის, არა გიჟი არა ძალით აგიჟებენ, გოგონა იქნება ასე 22- 23 წლის ასაკის, შავგვრემანი ლამაზი გოგოა თითქოს ჩვეულებრივი მაგრამ მაინც განსხვავებული... რატომ გამოიქცა საგიჟეთიდან? არავინ იცის ალბად დაიღალა იქ ყოფნით, მაგრამ გიჟები არ იღლებიან აშკარად წესიერი გოგოა... გზაზე გადადიოდა კანკალით როცა მის ფეხებთან მანქანა გაჩერდა და ღამის წყვდიადში ფარები მიანათა, გოგონას შეეშინდა და ძირს დაეცა უგონოდ... მანქანიდან ორი მამაკაცი გადმოვიდა, ერთი ხნიერი იქნებოდა ჭაღარა ჰქონდა შერეული, ხოლო მეორე ახალგაზრდა, სიმპატიური ბიჭი 27-26 წლის, ისიც შავგვრემანი და ცისფერთვალება... ბიჭმა მასთან მიირდბინა და ხელსი აიყვანა, მანქანაში ჩასვა და წამოიყვანა... თან გზას გასცქეროდა თან გოგონას უყურებდა, მის გვერდით მჯდარი მამაკაცი კი მის ამ საქციელს აკვირდებოდა და ეღიმებოდა შემდეგ უთხრა
-დამშვიდდი შვილო უბრალოდ გული წაუვიდა
-ადვილია თქვა უბრალოდ, როცა ჯერაც არ მოსულა გონს, მიდი პულსი შეუმოწმე
-კარგი.- ხნიერი გადმოიხარა და ყელზე მიაბჯინა ორი თითი გოგონას, გოგონა შეკრთა და თვალები ოდნავ გაახილა, შემდეგ კარგად დააკვირდა და ოდნავ წამოიწია
-სად ვარ?.- იკითხა და ამჯერად წამოჯდა და დაიწყო სალონის თვარიელება
-ნუ გეშინია, საავადმყოფოსი მიგიყვანთ.- გოგონას ამის გაგონებაზე ჟრუანტელმა დაუარა და წაილუღლუღა
-გთხოვთ მანდ რ წამიყვანოთ, მე კარგად ვარ.... მხოლოდ მარდ არ წამიყვანოთ მეშინია.-თქვა და ცრემლები წამოუვიდა, ბიჭი შეშინებული უყურებდა გოგონას თუ რა სჭირდა, ცნიერი კი ირიმოდა
-ნუ გესინია გოგონი, ეტყობა პატარა ბავშვივით ხარ ექიმების რომ გეშინია
-არა მათი ახლაც მეშინია.ეხლაც იქიდან გამოვიქეცი ჩემი გაგიჟება უნდათ, არ გჯერავთ?.- კითხა მათ და ხან ერთს შეხედავდა ხან მეორეს
-კარგი როგორც გინდა, მასინ ჩვენთან წამოდი დღეს იქ იყავი და მერე სახლსი წადი
-არა.- უეცრად წამოიყვირა გოგონამ
-მე სახლი არ მაქ, არავინ მყავს
-როგორ არავინ გყავს?.- გაუკვირდა ჭაღარა მამაკაცს
-არა! მე იქ ჩამკეტეს დიდიხანია, მარტო საწამებლად გამოვყავდით მერე გამოვიპარე, გამოვექეცი.- ცოტა სინანულით და ამავდროულად სიამაყით თქვა
-იცით მე ბევრი ფული მაქ, შეიძლება ამას თქვენთან არ უნდა ვამბობდე მაგრამ, კი ბევრი ფული მაქ მახსოვს ბაბუამ ანდერძი დამიტოვა კი და 18 რო გავხდებოდი მე ავიღებდი მაგრამ აქ გამომკეტეს უკვე 6 წელია, კი ახლა 23 წლის გამოვდივარ, უი სულ დამავიწყდა ჩემი სახელი კატო წიკლაური.- მოხუცს გაეღიმა და ხელი გამოუწოდა
-მე გიორგი გელოვანი, ეს ჩემი შვილია დავითი, შენ ამის მერე ცვენთან იქნები დაგეხმარებით ყველაფერში, რათქაუნდა შენ თუ თანახმა ხარ
-კი.- მოკლედ უპასუხა გოგონამ და მადლიერი თვალებით შეხედა
-როგორც კი ანდერძი ჩემი გახდება, მაშინვე ნახევარს თქვენ მოგცემთ, კი უდავოდ თქვენ კარგები ჩანხართ
-ასე ნაადრევად ნუ ამბობ მაგას
-არა თქვენ უკვე ჩემი ოჯახი ხართ.- ამ დროს მანქანა დიდი სახლის წინ გაჩერდა ორ სარტულიანი აგურისდან ნაშენი ლამაზი სახლი იყო, აი ისეთი ზღაპრებში რომ არის, კატომ ორივე ხელი ფანჯარას მიადო და ფანჯრიდან ზემოთ ახედა სახლის ასათვარიელებლად...
-არ გადმოხვალ?.- ფიქრებიდან დავითმა გამოიყვანა
-კი.- კარები გააღო და ფრთხილად გადმოდგა ნაბიჯი, კატო აქეთ-იქით იყურებოდა და შეშინებული ათვარიელებდა იქაურობას, თან სციოდა და ხელებს ერთმანეთს ხვევდა, კარი გოგონამ გაარო და ბიჭს მოეხვია კისერზეე
-დაათ მომენატრე.
-მეც პატარა, აი ეს გაიცანი კატოა დღეიდან ცვენთან იცხოვრებს, კატო ეს ეკა ჩემი პატარა და
-სასიამოვნოა.- გოგონამ დალურჯებული ხელი გაუწოდა, ეკამ აათვარიელა და მაინც ჩამოართვა ხელი, კატო მიხვდა და თავი დაბლა ჩახარა მიხვდა რომ ეკას არ მოეწონა ის
-ჩემთვისაც.-უთხრა და ზურგი აქცია, ავითმა კატო მისაღებ ოთახში შეიყვანა და დივანზე ჩამოსვა
-აქ იყავი, მე ტანსაცმელს მოგიძებნი და ეკას ვეტყვი ოთახი მოგიმზადოს
-არა იყოს, არაა საჭირო ეკა არ შეაწუხო
-ნე ღელავ, აქ იყავი და ტელევიზორს უყურე.- ბიჭმა ტელევიზორი ჩაურთო და აი ახალი ამბებიიც, აქ გადმოსცემდნენ რომ საგიჟეთიდან გაიქცა მეტად საშისი გიჯი ატო წიკლაური და საქართველოს მასშტაბით ძებნა იყო გამოცხადებული, გოგონა უყურებდა და თვალიდან ცრემლი სდიოდა, თან ამაყად ეჭირა მაინც თავი... ამ დროს დავიტი შემოვიდა და....

-ბავშვებო გადავწყვიტე ახალი ისტოიის დაწერა მაინც ვერ ვძლებ.... კლავიატურაზე რო არ ვაწკაპუნო :დ თან მომენატრეთ.... მისი შეფასება თქვენთვის მომინდია, გავაგრძელო თუ არა იმედია კარგი იქნება

ასევე დაგაინტერესებთ: