იცი როგორ მტკიოდა? თითქოს გრძნობა ყველა მხრიდან მაწვებოდა და შუაზე მჭ....ტდა, გასაქანს არმაძლევდა, და სიმწრის ცრემლებიც წამსკდაა. ესიყო ტკივილნარევიი ცრემლები, გეფიცები აღარვიცოდი რაზე მეტირა, აზრებიი ისე მქონდა არეული ტვინი მეჭყლიტებოდა... მონატრებას კი ყელში წაეჭირა და ისე მახრჩობდა ვერაფერს ვგრძნობდი, მჭირდებოდიი შენკი ამდროსს ბნელ, სევდიან ქუჩებში სეირნობდიი... ალბათ რამდენჯერ გაგახსენდი ხომ მართალივარ? იცოდიი, იცოდიირომ მეშინოდა. რისი? იმის რომ მარტოს შეგცივდებოდა მეკიი არშემეძლო შენზე ძველებურად შემომეხვია ხელები, მერე მაგრად მოგხუტებოდიი და საშვალება არმომეცა მკლავებიდან დამსხლტომოდი... რასარდავთმობდიი ოღონდაც შეენი სურნელი მეგრძნოო, რაააზეარვიტყოდიი უარს შენთვის რომ შემომეხედა მაინც... ახლა უკვე ვგრძნობბ როგორ მიჭირს სუნთქვა, მინდა ვიყვიროო რომ გაიგონო. დაბრუნდი, მარტოობის მეშინიააა, მე არვარ ძლიერიი, მე არაფერი ვარ უშენოდ. გევედრებიი უვნებელიი დაბრუნდიი, დაბრუნდიი რომ ისევ გიგრძნო, ჩემი ბედნიერებისთვის დაბრუნდიი...
გტხპვთ დააკომეთ და ტქვენი აზრი გმოტქვი

ასევე დაგაინტერესებთ: