-კარგი ოღონდ მალე,სადაცაა ზარი დაირეკება.
ლიზას ტელეფონი მიაწოდა და პასუხს დაელოდა.
-ალო!მამიკო მე ვარ ლიზი.უთხრა ბავშვმა
-ლიზა,რა ხდება?
-არაფერი მამიკო,დღეს შეიგიძლია ადრე მოხვიდე?ძალიან მოგვენატრე მე და ანდრეას.
-ლიზა არვიცი.იცი ახლა შეხვედრა მაქვს და ვერ დაგელაპარაკები.
-კარგი მამიკო..გაუთიშა და ცრემლიანი თვალებით შეხედა დედას.არვიციო დე,შეხვედრაზე ვარ ვერ დაგელაპარაკებიო.
-კარგი.არ ინერვიულო სიხარულო.მოვა საღამოს და ნახავ.მიდით ახლა ოთახში შედით და ჭკვიანად იყავით,ბაბუა გამოგიყვანთ.მერე ორივეს აკოცა და გამობრუნდა.საშინლად იყო გაბრაზებული...“ღმერთო შენ მომეცი ძალა,საკუთარმა შვილებმა რაღა დაუშავეს,აღარ შემიძლია“.
მანქანა ადგილიდან დაძრა და გეგასთან გადაწყვიტა წასვლა.
-გამარჯობა ნათია,როგორ ხარ?გეგა ოთახშია?მდივანს მიესალმა და მოიკითხა.
-კარგად ქალბატონო ნუკი.კი ოთახშია,შებრძანდით!
კარი დაუკაკუნებლად შეაღო და შევიდა.არ ელოდა ნუკის,ზურგით იდგა კარისკენ და ტელეფონზე ლაპარაკობდა,ალბთ მდივანი ეგონა და ხელით ანიშნა დამელოდეო.
-კარგი მაშინ დღეს საღამოს გამოგივლი და სადმე წავიდეთ.უთხრა მან ტელეფონზე ვირაცას.ამის გამგონე ნუკის თითქოს ფეხქვეშ მიწა გამოეცალა,გვერდით მდგარ ტუმბოს დაეყრდნო რომ არ წაქცეულიყო.
-ნუკი,აქ რას აკეთებ?ცუდად ხარ?მისკენ წავიდა დასახმარებლად.
-არ მომეკარო!დაუყვირა ნუკიმ.გეგაც ადგილზე გაჩერდა.
-რა დაგემართა?შეეკითხა ცოლს.
-რანაირი ადამიანი,რანაირი მამა,რანაირი ქმარი ხარ?მითხარი შვილის ცრემლები არაფრად გიღირს?ანდრეას რა მაგალითს აძლევ?მე თუ არ გიყვარვარ ჯანდაბას,მაგრამ ბავშვებმა რა დაგიშავეს მითხარი.
-რაზე მელაპარაკები ნუკი?
-იცი შენ.ბავსვს უთხარი შეხვედრაზე ვარო,რატომ მოატყუე?შენზე მზე და მთვარე ამოდის ორთავეს,შენ კი რას უკეთებ?
-შენ რა ცდილობ ბავშვებით დამაშანტაჟო და დამაბრუნო სახლში?
-რა კარგად გამაცინე.ახლა რასაც გეტყვი კარგად დაიმახსოვრე.არასოდეს,გესმის?არასოდეს გამოგეკიდები და შეგეხვეწები სახლში დარჩენას,მითუმეტეს ბავშვებს არ გამოვიყენებ იმისთვის რომ სახლში დაგაბრუნო.თუ წასვლა გინდა წადი,მაგრამ ბავშვების გამწარების უფლებას არასდროს მოგცემ.კეთილი ინებე და ბავშვებს დაელაპარაკე შენ წასვლაზე და ისე წადი სადაც გინდა.1 თვეა ბავშვები არ გინახავს და შენ მამობაზე მელაპარაკები?ძალა მოიკრიბა ნუკიმ და ოთახი დატოვა.ძლივს ჩაიარა კიბეები.მანქანა სასწრაფდ დაძრა და წავიდა.
გეგა დიდხანს იდგა ერთ ადგილას,თითქოს დასჯილი ყოფილიყო,მერე მამას დაურეკა
-მამა დღეს მე მივალ სკოლაში.
-კარგი შვილო როგორც გინდა!
გეგამ საათს დახედა,უკვე დრო იყო ბავშვების გამოსვლის და მანქანიდან გადავიდა.რამდენიმე წუთში ჯერ ლიზა,შემდეგ კი ანდრეა გამოჩნდა.ლიზიკოს გაბრწყინებულ თვალებს რომ გადააწყდა, მაშინ მიხვდა, რომ ძალიან ენატრებოდა ბავშვები.
-მამა შენ მოხვედი?დაიყვირა ლიზიკომ და მისკენ გაიქცა.გეგამ ხელში აიყვანა და მაგრად ჩაეხუტა,მერე ანდრეას მოეფერა.
-მა დედიკოსთან წაგვიყვან?შეეკითხა ანდრეა
-არა,დღეს ჩვენ გავისეირნებთ,მერე ბებოსთან წავალთ.დედა დღეს მუშაობს.
-რა მაგარაია,მამიკო პარკში წაგვიყვან?სიხარულის ტაში შემოკრა ლიზიმ და ბედნიერი თვალები შეანათა მამას.
-კი ჩემო გოგო,დღეს სადაც მოინდომებთ იქ წავალთ,მერე ბევრი ნაყინი ვჭამოთ.
საკმაოდ დიდხანს იყვნენ პარკში,არცერთი ატრაქციონი არ გამოუტოვებიათ.გეგა იქვე იჯდა სკამზე და ბავშვებს უყურებდა.
-მამიკო წავიდეთ რა,აღარ გვინდა.უთხრა ანდრეამ
-კარგი როგორც გინდაც.დედაც სახლში იქნება და წავიდეთ.

ასევე დაგაინტერესებთ: