აუ მერო რატო მოგყავს ცოლად არ მომწონს ეგ გოგო
-თეკლა ასეა საჭირო ჩვენი დახმარება სჭირდება ლიკას ხო იცი.
- არ მომწონს ეგ გოგო ისეთი დადის სიამაყის განსახიარებააა. აი მიყურე ასე დადის სიტუაციის გასანეიტრალებლად თეკლამ თავი მაღლა ასწია ლიკას გააჯავრა.და გაიცინა მეროსაც მის საქციელზე ჩაეიღიმა.
- თეკლა გივიმ ხო აგიხსნა რაც ხდება და რატო მამეორებინებ ათასჯერ?
-აი არ მომწონს და მომკალი.
- კაი რა აზრი აქვს.ქორწილი მალე იქნება და აზრი არ აქვს ხო იცი ლაპარაკას
- ვიცი,არაა შენი შესაფერისი და არ გამოგადგება.
- ხო იცი როგორც მომყავს და გავშორდებით როგორც კი ვითარება დალაგდება.
- ჰო ჰო თვიდან მასე ამბობ და მერე სხვანაირად იჭიკჭიკებ.
-შენ დამშვიდდი ნუ ნერვიულობ, ისე იქნება ყველაფერი როროგც უნდა იყოს.
..........
ისეთი ქორწილი იყო როგორიც კემულაირების ოჯახს შეეფერება.მერო გულის სიღრმეში ბედნიერებას ასხივებდა თუმცა ცდილობდა ჩვეულებრივობა დატყობოდა და არფერი შეემჩნია.ცოლად ის მოყავდა ვისი შეყვარებაც იქამდე მოესწრო სანამ საქმე მოითხოვდა. მშობლები,გია და ნაზი შვილის გაბრწყინებულ თვალებს ამჩნევდნენ და თვლიდნენ რომ ეს ის ქორწინება იყო რომელიც ამ ოჯახებს ერთმანეთთან დააახლოვებდა.ერთადერთი თეკლა იყო მოწყენილი მხოლოდ ის იყო ამ ქორწინების წინააღმდეგი და თვლიდა რომ ერთი დიდი ფარსი იყო რომელიც მის ძმას დააზარალებდა...
ქორწილის შემდეგ იყო მეროს სიყვარულით სავსე თვალები ლიკაზე ფიქრში გათენებული ღამეები. ლიკასთვის კი პირიქით, ვალის მოხდის მიზნით გატარებული ღამეები.მეროსთის უფრო დიდი ბედნიერება პირველი ლიკას ნათქვამი ორსულად ვარ იყო. პირველი ჩასუნთქვა,პირველად,მამობრივი გრძნობით ამღვრეული თვალები...მათი პატარას
პირველი ფოტო და გულის ცემა.ეს ყველაფერი უფრო მეტი იყო უფრო მეტს გრძნობდა. როცა იაზრებდა რომ მამა ხდებოდა თითქოს ფრთები გამოესხაო, ბედნიერებისგან აღარ იცოდა რა ექნა. ლიკას წუწუნი,მისი თხოვნები იმასთან დაკავშრებით რომ რამე ხილი ბოსტნეული ნამცხვარი და ა.შ მოეტანა მისთვის. უფრო დიდ ბედნიერებას ანიჭებდა..მშობიარობისას ასე არასდროს უნერვიულია.ვერაფერს ფიქრობდა და ვერაფერს გრძნობდა, დრო უსაშველოდ იწელებოდა.ყველა ელოდა პატარას დაბადებას. საშა მისი ბედნიერება იყო. პირველი ნაბიჯები სწორედ მამის თავლწინ გადადგა ეს მომენტი მეროს გონებაში ყველაზე ბედნიერ მომენტად ჩაინიშნა.....

მაგრამ......

ბოლო მოგონება ლიკას წერილი, დატოვებული საშა და უცებ დანგრეული, თავზე ჩამომხობილი ბედნიერება იყო. მეასედ წაკითხული წერილი და მასზე შრძენილი ლიკას სუნი..

ისევ საშა და მამა.
ისევ მარტო საშა და მერო. ისევ ლიკას გარეშე.

გასული დრო, დარჩენილი მოგონებები, გამქრალი ლიკა და ჩამკვდარი გრძნობები.

მერო დრომ და ლიკას გარეშე ცხოვრებამ შეცვალა. საშა გაიზარდა დედას გარეშე. მამობასაც და დედობასაც მამა უწევდა მამიკოს დიდი ბიჭია.
.......................

- ყოველთვის რატო უნდა მაგვიანდებოდეს? ფართხაფურთხით დადიოდა და ნივთებს ალაგებდა სინამდვილეში კი უფრო ურევდა .რატო ვარ ასეთი მოუხერხებელი? განა არ შეიძლება სამსახურში ჩუსტებით ხალათით და ასე აწეული თმით წასვლა? სარკესთან მდგარი თვის თავს ელაპარაკებოდა და ხელებს აქეთ ქით იქნევდა-ყოველთვის ან ფეხსაცმელი მავიწყდება ან კოლგოტს მისდის თვალი. იქაც განა ბევრი რამე მევალება? ლაქლაქი და მორჩა.სახლიდან გაქცეულს ეზოში სათვალე უვარდება და მის ასაღბადაც აღარ ბრუნდება. მერე გაჩერებაზე ვიღც გაბღნძილ კაცს ლანძღვს და დროც ასე გადის.
ძლივს მიღწეული სამსახურამდე თავს იმით იმშვიდებს რომ მენეჯერი ვერ შეამჩნევს.
-ნუცა ისევ იგვიანებ ხო?
- უი. ეს ისევ არ მომწონს რაღაც.
- არა პასუხიები ყოველთვის გაქვს.
-კარგი რა მენეჯერიც მეყოფა რომ დაიწყებს ხოლმე-ნუცა დღეს რატო დაიგვიანე?ლაინერი ვერ წაისვი თუ პომადა ?- ნუ დამცინი ასე არ იცის?
- ნუცა ვინ გაბრაზებს დილაუთენია? უკნიდამნ მენეჯერის ხმა ესმის ნუცას და სქასაცილოდ მანჭავს სახეს.
- არავინ ბატონო თამაზ ხო იცით ჩემი გამბრაზებელი
-ჰო ჰო საბურთალოს სასფლაობეში დაძრწის უგზოუკლოდ.თამაზს თვისივე ნათქვამზე გაეცინა. ნუცამ ხმამაღლი სისიცლი მორთო.
- არა ვერ დაგიკიკარგავთ იუმოს.
- დავიშალეთ დროა შეუდგეთ სამუშაოს. ორი კაცი ბირჟაა უკვე სიცილით ეუბნება მენეჯერი. ნუცა მოუხერხებელი და დაბნეული გოგოა. თვსი საქმეს კიკარგად აკეტებს მაგრამ რამე კურიოზი რიომ არ გადახდეს არ შეიძლება. მაგიდბეს შორის სხარტად დადიოდა და ხალხის შეკვეთებს ღოიმილით იღებდა.
- რაიყო რა მოხდა რა დავაშვე? მობეზრებლი სახთ ახედა ტამაზს.
- ხო გეუბნები როცა იწერ ვინ რას უკვეთავს დრო სახელი და მაგიდების ნომერბი უნდა მიუწერო? ნუცა რამდენჯერ გითხარი?? ცოტა არ იყოს თმაზი გაღიზიანებული იყო მისი საქციელით მაგრამ ამ გოგოს ისე ვერ უბრაზდებოდა როოგც სხვებს.
- აი ნახეთ ბატონო თამაზ. ბლოკნოტს დახედა ნუცამ.
- რა გავიგო შვილო? აქ ჯიმი აჯა ტრი კაცა , ან ეს ლომი ვეფხო რაღააა და ეს პიზისიატ რატო მიუწრე ?
- ნახეთ რა ხდება. პირველი ჯიმია სამ კაციანი შეკვეთით. მეორე კიდე ვეფხო რა სახელია გადაიკისკისა და კლიენეტების ყურადღბაც მიიქცია. უცე3ბ დასერიოზულდა და - ხო ეს ვეფხო 50კაცი.
- ნორმალურად დაწერე შვილო რო რამე გასული იყო სხვა მიმტანებმა რა გაიგონ.
- კარგით კარგი მიღებულია ბატონო თამაზ.
- წინაზეც მიღებული იყო და გახსოვს რაც მოხდა
- რა ჩემი ბრალია სულიკო ქალი მეგონა არა რა სასაცილოა კაცი სულიკო ისევ აკისკისდა ისევ.
- ნორმალურად წერე შვილო ნორმალურად
- არის უფროსო. დღ ჩვეულებრივად მიდიოდფა რსტროანში. ნუცა ისე აგრძელებდა თნამშრომლების გახალისებას.

ნუცა რესტორანში მუშაობს. ვალდებულია კლლიენეტბს რესტორნის შსასველელთნ დახვდეს და მათ კუთვნილ ადგილთნ მიიყვანოს. მენიუ გააცნოს და ა.შ. მისი მშობლები დიდი ხანია კანადაში ცხოვრობენ. სახლში მამიდა ბებო და მისი უფროსი და ნიტა იყვნენ.და კიდევ რონი რომელიც ასეთ გიჟს უძლევბდა.ნუცას და ნიტა გათხოვილია. თვითონაც არ იცოდა მესიჯით გაიგო რომ და გაუთხოვდა. სიძეს აქამდეც კი იცნობდა მაგარმ თავისი დისგან ამას არ ელოდბეოდა, ეძინა და ღამით მისი დის არ ყოფნა რომ შეამჩნია, ჭოტივით ყოფნა მოუწია და ნიტაც არ დაბრუნდა.მესიჯით გაიგო რომ და გაუთხოვდა. მამაზე გიჟდება, დედაზეც რა თქმაუნდა. ყველაზე მეტად მათი უცებ ჩმოსვლა ახარებს ხოლმე, მძინარეს თავზე რომ ადგებიან.
თუმცა ზოგჯერ ყველა ენატრება უნდა რომ მისი ნიტაც თან ჰყავდეს დედაც,მამაც, უნდა რომ ერთ მთლიან ოჟსხად იყვნენ ისე როგორც ადრე.ნიტა კი ხშირად სტუმრობს ხოკლმე არ აწყებს ხან თიტონ მიდის მასთან.
............
- თეკლა ის შენი მეგობარი აქ უშაობს ხო? რესტორანში შემოსული დიტო თეკლასთან ისე მივარდა გაკვირვებული იყო.
-ვაიმე დიტო რა სულელი მყევხარ ხო აქაა
- აუ ხო იცი შენ ძმის ხასიათი? როგორ არ მოსწონს ასეთ პონტები.
- აუ თუ არ შვიმჩნევთ და არ ვეტყვით ვერაფერსაც ვერ გაიგებს.
- იცოდე სამარე ხარ არ გაიგოს ჩემი ხელიც რო ურევია აქ თორე.
- თორე რა ერთს მოგდებს ბავშობაში როგორც იყო ხოლმე. თკლას სიცილი აუტყდა იმის გახსენებაზე თუ როგორ ჩხუბობდნენ დიმა და მერო ბავშვიობაში.-აუ ის გახსოვს?
- ჰო კაი ახლა.კარგად მახსოვს ყველაფერი.
- ჰო შენი ბრალია მომინდომა ბიჭმა სიყვარულის ახსნა
-ისე ამბობ სიყავრულის ახსნაო შენ არ გიყვარდი რას ამბობ.მანდ მივქარე მაგის მერე გამოუტანე ჩემ თავს განაჩენი.
-კარგი ახლა მოვრჩეთ.უცებ დასერიოზულდა თეკლა.
-რა იცი რო მოეწონება? იქნებ არ მოსწონს შენს ძმას მერე რა ვქანთ? ისე როგორ გაიცანი ერთი ეს ნუცა სულ მაგაზე რო ლაპარაკობ.
- მოიცადე მოგიყვები.
- გაჩერდი გაჩერდი მუსიაკს დავადევბ ვთომ პროფილში ვართ.
-ოჰ დიმა არ გაიშვა შენი იუმორი არსად.
- სად გაიცანი? როგორ? როდის? გთხოვთ სტუდიაში ქალბატობო თეკლა. ტაში გმირ თეკლას.დიმა ისევ აგრძელებდა ღადაობას და თეკლას ნევრებზე თამაშს.ეს ორი სუ ასე იყვნენ სულ კამათობდნენ სულ ჩხუბობდნენ და ერთმანეთს გარეშეც ვერ ძლებდნენ.
- დიტო მაცდი ახლა? პასუხის ნიშანდ დიტო თავს უქნევს.-გახსოვს 3წლის უკან რო ავიტეხე მუშაობა მინდა ჩემი ფული მინდა მეთქი და არ დავუჯერე არავის ,მამაც დამთანხმდა.ხო დავაგზავნე სივები სადაც კი შეიძლებოდა გაგზავნა.. პრომოდ ხო იცი რაცაა. აი მანდ დავიწყე მუშაობა. ნუცაც მანდ იყო მე არაყზე ვიყავი ის ღვინოზე ნუ ორივე სასმელების სექციაში ვიყავით.მივედი თუ არა მასწავლა ყველაფერი. ისეთი დაძაბული ვიყავი და რო მელაპარაკა და მასწავლა ცოტა დამამშვიდა,თან მეთქი პირველი სამუშაოა არასდროს მიმუშავია მეთქი და არ იდარდო აქ ასე ვსწავლობთო.ყველაზე სასაცილო ის იყო რუსული რო არ იცოდა ისე სთავაზობდა კლიენტებს სასმელს რომ სიცილისგან ვიწექი. აქციუ უნას ვინო , აძინ ვინო, ვპადარკუ ვსოკა ჭიქუ ი ენერგეტიკულ. აი ისეთი სახით და ხმით ამბობდა ვერ ვსუნთქავდით ხოლმე. ძაან ხალისიანი და უბრალო გოგოა.ორი კვირა ვიდექით ასე ხან რაზე გვაცინებდა ხან რაზე,პოზიტივია ცარიელი. ერთხელ ვიღაცას დარჩა დეგუსტაციაზე ტელეფონი მაღლები ეცვა მაგით გაეკიდა ის უკვე გასული იყო მაღაზიიდან.ეს მიზდევდა დაგრჩათო თან წარმოიდგინე როგორ მირბის ქუსლებზე.რო მობრუნდა რა გული მაქ სხვა ხო არ გაეკიდებოდაო.სადაც ეგ არის ჩათვალე მხიარულებააა.ჩემი უჟმური ძმა და ეს ხალისიანი კარგი წყვილია ხო იცი.ჰოდა აბ ჩვენ ვიცით.
- აქმადე სად იყავი რატო არ გაგვაცანი.
- ის არაადამიანი რო მოიყვანა მაშინ გავიცანი.და რაღა დროსი იყო ქორწილი ქონდათ.
- მაგას ნუ მახსენებ.
- ხო არ გვინდა ცუდის გახსენება. იმედია ეს გეგმა გაამართლებს თუ არ გაამართლა სხვა გეგმებს მივმართოთ
- შენ თუ ამბობ ა გეგმაც გამართლებს.
- იცოდე მერო არაფერს იგებს და მარტო ჩვენში კვდება ეს.
- თორე წინასწარ მოგვიწევს საფლავის გათხრა.
............
ოჰ ამ სიცივეში ამ რესტორანში არ მივღოღავდე.დაქალებს რა ვუთხარი თორე. წადი ვინმე გამოიჭირე და ლაივი ჩართე რესტორნიდანო. ჰოდა ჩართე შენც ჯერ გათბი და მერე მისია გაქვს ნუცა.-საკუთარ თვს ელაპარაკებდა და თან რესტორნისკენ მიდის მანქანა რომ მოდის და ნუცას მანტოს ზედ ავლებს გუბის ტალახს. - ასე სად შევიდე გამომისვრიან უკან უხხ დამაცადე შენ გიჩნვენებ მე. ნუცას შენაირები მოუსვია თავის ადგილზე? მანტოს გარეთ იხდის და გათოშილი შედის რესტორანში მისი მსხვერპლიც რესტორნისკენ მიიწევს და ნუცა უკვე გეგმის განხორციელებაზე ფიქრობს -ტორტი ნამდვილად მოუხდება მის სახეს. გაიფიქრა. ოჰ დაბადების დღზე მოსუოლა..მაგიდიდან ტორტით ხელში დგება გოგონა გბიჭიც გოგონასკენ მიიწევს უცებ ნუცა ფეხს უდებს მამაკაცს, ტორტიან გოგოს ეხუტება და ორივენი ძირს ეცემიან. ნუცა უცებ ტყდება ადგილიდან და ტაქსში ჯდება. თავისი საქციელით კმაყოფილი დაქალებს უყვება თვის ამბებს და ნიტასთნ მიდის...
-ნიტა იცი იმ დღეს ვის შევხდი?
- ჩემთნ მოსასვლელად არ გცალია და სხვებს ხვდები?
- შემთხვევით შევხვდი.
- ხო ვის შეხვდი?
- თეკლას კემულარიას. აი ჩემთან ერეთად რო მუშაობდა.
-ჰო მერე.
- გამო ჩემთანო შემიჭამა ტვინი გავალ ხვალ
- ჰო მასთან წადი და ჩემთნ არ გამოხვიდე.
- ნუ წუწუნებ თორე გაგიბრაზდება ის მუცლისკენ ანიშნებს. და ნიშნსმოგებით უცნისი დას.
ცოტახანი კიდევ საუბრობენ და მალე ლევანიც მოდის და ერტად ტოვებენ რესტორანს....
ნუცაც სახლში ბრუნდება და მის მირეულ სახლს ალაგებს. დაღილს ისე ეძინება განძრევის საშუალებაც არ აქვს. დილით თეკლასთნ წასასვლელად ემზადება თავის მეზობელ ტაქსისტ ზურას თეკლას სახლის მისამართს კარნახობს და მიდის.

_თეკლა უკვე შენს სახლთნ ვარ გამოდი გელოდები
- უი მოხვედი უკვე? ახლავე მოვდივარ.
- გახარებული მორბის თეკლა და სახლში ერთდ შედიან.ცოტა ხანს ჭორაობენ დიდი ხნის უნახავ მეგობრებს როგოც სჩვევიათ. ნუცა მალევე მიდის.ბებომ მოსწერა რომ ნიტა შეუძლოდ იყო და რომ არ მიაკითხოს არ შეიძლება ნაოშნიკებ მორგებული მიემართება და ეზოდან გადის..ნიტასთნ მისულს უკვე ყველკაფერი დაწყნარებული ხვდება და იმ ღმით მასთნ რჩება. ისევ ერთდ იძნებენ ადრე როგორც იცოდნენ ხოლმე და ერთმნეთს უყვებიან ამბებს. დილით ისევ ნიტასთნ ერთდ სადილობს, დის დიდი თხოვნის პირდება რომ მასთან კიდევ დარჩება და სახლში მიდის. მარტო ერთ დღით ისვენებს კვირაში და მაშინაც ვერაფერს ვერ ასწრებს. სახლში მისული ვანაში წვება და ეძინება ისვე ტელეფონის ხმა აღვიძებს. ისევ თეკლა რეკავს და მასთნ მისვლას თხოვს. უარი არ მიიღებაო თან რომ უთხრა.
-რა უნდა ამ გოგოს რას გადამეკიდა? თავის თავს ეკითხება ჯაკუზის ნაპირს თავს ადებს და ძილს განაგრძობს.
საათნახევარში უკვე თკლას კართნ დგას და მას და მის ძმისშვილს,საშას ელაპარაკება. ბავშვს ძალიან მოეწონა ნუცა და მასთან თმაშიც დაიწყო.
- ნუცა საშას ერთ თისება აქვს თუ ადამიანი არ მოეწონა ამს არც გაეკარებ და თმშძე ლაპარაი ხომ ზედმეტია.
_ანუ მე მოვეწონე?
-კი.თეკლას ტეელფონზე ურეკავენ და გადის საშას ნუცა ოთაში მიყავს და ორივე ისე ერთბა რომ ცვერ ამჩნევენ როროგო შმოდის მერო ოთახში.საშა მის ზურგს უკან რაღაცას უხერხულად უღის და საწოლიდან ჩმოდის ნუცაც მას ბაძავს და საწოლიდან უკანსვლით ჩმდოის როცა ვიღაცის მკლავებში ეცემა. თლკებს რამდენჯერმე ახამხამეს როცა იაზრებს რომ მისი მსხვერპლის მკლავებშია მოქცეული უცებ ხტება მეროს მკლავებიდან და წინ უდგება.
-ვინ ხარ რაგინდა აქ რას აკეთებ? მერო გაკვირვებული დგამს ისკენ ერთ ნაბიჯს.
- შენ თითონ ვინ ხარ რას მეხუტები ამ შენი მამონტის ხელებით? ნუცაც ისევ კან დგამს ნაბიჯს და საწლოს კიდეეს ეჯახება.
- გასკდა თავი ნუ ჭყიპინებთ საშა დროზე ქვემოთ ჩადი და იქ ითამაშე დამაძინე რა.
- არა საშ იხევ ვიხტუნაოთ არ ჩხვიდე.
- შენ ჩუმად იყავი საშა ჩადი და დაბლა ითამაშე კარგი?
-არა საშა
- შენ ვინ ხარ საერთოდ ჩემს შვილზე რა უფელბა გაქვს? ნუცას გაკვირვების ხმა აღმოხდა და ვერაფრის თმა მოახერხა.
- მამა ვერ გავიგე რა ვქნა. დავრჩე თუ ჩავიდე
- უი შენ თეკლს ძმა ხარ ბოდიში არ ვიცოდი
- ჩადი დაბლა და იქ ითმაშე ხო მა? შენ კიდე იცოდე ვის როგორ
უნდა ელაპარაკო და სად ხარ.
-თეკლა სად წავვიდა?
- ჩუმად ვარ არ ვიღებ ხმას კარგი ხო
თეკლაც სადღც გაქრა როდის მოვიდოდა ერთი სული ქონდა და ადგილზე ცქუმტავდა. კარიც ჩაკეტილი დახვდა. საშა ზევით ყავდა მასაც კი არ უშვებდა ქვევით მარტო ეულად იჯდა და ელდოებდოა თეკლას როდის მოვიდდა თან, მის მოსაკლავ გეგმას ადგენდა აგონებაში.მალე საშა და დემონიც ჩამოვიდნენ დაბლა. ისევ საშამ და ნუცამ დაიწყეს თამაში და მერო კი უყურებდა და ნუცას ირონიულ მზერას არ აშორებდა. თკლას მოსვლა და ნუცას ჩხუბი ერთი იყო. გოგონამ თავი იმით გაიმართლა რომ სასწრაფო საქმე გამოუჩნდა.
დროთა განმავლობაშ ნუცა და თეკლა უფრო დაახლოვდნენ საშაც უფრო დაუმეგობრდა ნუცას და თეკლას ხშირად სთხოვდა ნუცასთნ წაყვანას. მეროსაც დაუახლოვდა ნუცა და ისე ჩხუბით აღარ ხვდებოდნენ ერთმანეთს, თვდიან მათი ურთიერთბა fეისბუქით დაიწყო მერე ნომრებიც გაცავლეს და ხვდებოდნენ ერთმანეთს.მეორე მესამე მეოთხე დღეც და ასე დაწიყო მათი ურთიერთობაც.
თეკლა და დემეტრე მათი დაახლოვებთ ისეთი გახარებულები იყვნენ რომ აღნიშნეს კიდეც.
.......... მერო სხვანაირი გახდა ბევრჯერ საშსთვის დაბურალებია ის რომ ნუცას ნახვა უნოდადა და მასთნ წაუყვანია სინამდვილეში კი, მას უნდოდა ნუცას ნახვა. რაღაც ხდებოდა მის თავს მაგრამ არ იცოდა რა.

ნუცა ჯერ სამსახურში იყო მერომ რომ დაურეკა
- ნუცა ხო გცალია ღამე რო გავიდეთ საქმე მაქვს შენთან
- დღეს არ მაქვს დრო ხვალ რო იყოს 6ის მერე არ ვმუშაობ.
- ნუ ზარმაცობ საქმე მაქ სააწრაფო
- აქ რო მითხრა არა?
- აქ რო მდომოდა გეტყოდი
- 9ისკენ გამოგივლი და სპორტულად ჩაიცვი მაინც. არაფრის თქმა არ აცადა ნუცას და გაუთიშა
სამსახურიდან ადრე დაეთხოვა მენეჯერს გეხვეწები სასწარფო საქმე მაქვს და გამიშვიო. თვიდან კი უარზე იყო თმაზი მაგრამ მაინც დაითნხმა.
ვერაფერი ვერ გაიგო ნუცამ რა უნდა ეთქვა რა უნდა ყოფილიყო ასეთი საჩქარო ეკლბზე იჯდა 9საათი როდის მოვიდოდა.როგორც კი 9ს მიუკაკუნა საათმა ნუცა ჩაცმულ გამზადებული იჯდა და მეროს ზარს ელოდა.მერომაც არ დააყოვნა და მალევე ანანურისკენ მიმავალ გზას დაადგნენ უკვე ხმას არცერთი არ იღებდა ნუცა დაბნეული იყო მისი საქციელით. მერომ მანქანა გააჩერა.
- გადმო შენთან სალაპარაკო მაქვს.
- ხო მშვიდობაა რა საჭირო იყო აქ მოსვლა თბილისში ვერ იტყოდი?
- აქ მინდოდა მეთქვა და ჩუმად არ ილპარაკო ცოტა ხანი.
- გისმენ.
- ხო ხედავ რო როგორც ჩემი დის დაქალებს ეგრე არ გიყურებ. შენც ხვდები ,თავიდანვე გადამიყვანე ჭკუიდან პირველი ნახვიდან გამაგიჟე, ჯერ ის მაგიჟებდა რომ ასე მოქმედებდი,ყოველი ნახვისას რაღაცას აზიანებდი ჩემი ჩათვლით ჯერ ტორტი, მერე კინაღამ გამჭყლიტე იმ ნახტომით შემდეგ თეკლამ იყოჩაღა და გაგვაცნო ერთმანეთი შემდეგ ჩვენ შევქმენით ჩვენი გზა ერთმანეთისკენ მისასვლელი , ხო ხედავ რამდენი ვარსკვლავია ცაზე გპირდები რო ამდენი ბედნიერი დღე გექნება..ჰო საშა ჩემი მეორე მეა სადაც მე იქაც საშა. მე მინდა ჩემთან ერთად იყო ასე უბრალოდ აქ ამ ადგილას რომანტიკასთან მაინც ოდნავ ახლოს გეტყვი რო მიყვარხარ და მინდა ჩემი მეორე ნახევარი იყო და საშს დედა. ნუცა არ გაჩქარებ დროს იმდენს მოგცემ რამდენიც გინდა.
- არ მინდა ამხელა მონოლოგი რომანტიკა და ვარსკვლავები მეც მიყვარხარ მერო. დაუფიოქრებლად მიიწია მისკენ და სუსტი მკლავებით მოეხვია. მერე თითონ გამოიჩინა ინიციატივა და მეროს გამოუცდელად მაგრამ მაინც აკოცა.
მათი ისტორია რაღაცაირად უცებ მოხდა ვერც ვერავინ გაიგო თვით თეკლას და დემეტრესაც კი გამეოპარათ.
...............
წვიმდა გარეთ ციოდა წვიმის წვეთების ხმა ოთახში მყუდროებას ქმნიდა. ორივე ბუხართნ ისხდნენ ჩაის ფინჯნებით ხელში.
-როდის მიხვდი რო გიყვარდი მერო?
- იცი როდის? საგურამოში რო ვიყავით ყველანი გაზაფხულზე საშათან რო თამაშობდი ქარმა რო დაუვერა და კაბა აგეწია მაშინ. მეროს გაეცინა ნუცას სრცხვილისგან ლოყები გაუწიტლდა.
- აუ რა საძაგელი ბიჭი ხარ
-ნუ აკეთებ ეგრე თორე მოგაჭამ მაგ ტუჩებს
-აბა მითხარი რა
- და შნ როდის მიხვდი ეს ანგელოზივით ბიჭი რო გიყვარდა
- მე ცოტა ადრე მაშინ როცა წყნეთში გაგწუწე და მეჩხუბე ისე ემეწყინა.
მერომ მის რბილ თმაში ჩარგო თავი და ოთახში სიჩუმე ჩამოვარდა.
- რატო არ მიყვები ლიკაზე როგორ გაიცანი რა იყო მიზეზი მისი წასვლის?
- ეს ის თემაა რომელიც არ მინდა იყოს ჩემს გარშემო ,არ მინდა ის წლები არსებობდეს როცა ასე ვიტანჯებოდი და უბრალოდ ვერ ვგრძნობდი ვერაფერს. მის იქით ქალს ვერ ვხედავდი ,როცა მამა გამაცნო 23წლის ვიყავი მოსკოვიდან ახალი ჩამოსულები იყვნენ აი ომისდროს 93 წასულან ქვეყნიდან ,როცა მამა გაიგო ბრუნდებოდნე სახში მოიპატიჟა და აქ ვნახე პირველად ,დახვეწილი გამოყვანილი ფორმებით და ისე საყვარლად ლაპარაკობდა აქცენტით ისე თლიფინებდა ისეთი საყვარელი იყო ვერ გაუძლებდი არ მყვარებოდა ისც კი მახსოვდა პირველად რა ეხვა რამდენჯერ გაიცინა და რამდენჯერ თქვა ჩემი სახელი,მერე გავიგეთ რო მამაის პრობლემები შექმნა მოსკოვში იმიტომ ჩამოვიდნენ აქაც ვერ გაუმართლად და გივიმ შესატავაზა დახმარება იმდენად ამაყი იყო მამამის თავიდან იუარა რათ მინდა დახნარება დროებითია ისეთი არაფერია ეხა ჩამოვედით და მაგიტო ვერ ავეწყვეთო ,როცა ძან თვალშისაცემი გახდა ,ისევ თხოვა მამა ვალად თუ არ გინდა და არ აიღებო მაშინ ჩვენი რძალი გახდეს ვატყობ ორივეს აქ გრძნობებიო და ამზე უკეთეს რას ვიზამთო მეგობრობაც გამტკიცდება შვილებიც გაგვაერთიანებსო ....მე მიყვარდა უკვე თანახმა ვიყავი მაგრამ ლიკა იყო თავიდან წინაღმდეგი უარს ამბობდა ბოლოს დათანხმდა ქორწილიც გადავიხადეთ ...ერთად ცხოვრებაც დავიწყეთ. ვატყობდი რომ ვერ უღებდა ალღოს ოჯახს რა არ ვცადეთ რა არ ვქენი მოსკოვში წასვლაც შევთავაზე....მაგრამ არაფერი უნდოდა როცა უკვე საშაზე გავიგე ფეხმძიმედ იყო ცივ ნიავსაც არ ვაკარებდი არ მინდოდა ზედმეტიც რო ემოძრავა ღამე რამე რო ეთხოვა ვოცნებობდი ,მასაც დაეწყო ის წიკები მოვიმატე დავმახინჯდი არაფერი მიხდება....საშას დაბადება საოცრება იყო ისე უცებ მოევლინა ისე უცებ გავხდი მამა მწც ვერ ვხდები ვერ გავაცნობიერე რო ამ ერთიციდას მამა ვიყავი ....არ მახოვს ის მომენტი როგორ მაჩვენეს როგორ შევხედე როგორი იყო უბრალოდ ხმა მესსმოდ რო ტიროდა და აიკლო იქაურობა ყველა იძახდა ისეთი ხმა აქ ოპერის მომღერალი იქნებაო დღეააც ეგრეა მაღალ ხმაზეა ჩაწერილი.ვერ ხვდებოდა ლიკა შვილი რო ყავდა ვერ აზროვნებდა რო მისი ნაწილი იყო ერთ დღეს სასეირნოდ წავედით მე და საშა მერე ბიჭებიც შგვხდენ და ცოტა დაგვაგვიანდა სახში რო მოვედი წერილი დამხვდა ლიკას მაგივრად
- და რა ეწერა წერილში რატო დაგტოვათ?
- ეგ წერილიც მქონდა შენახული გულის ჯიბითი დავატარებდი ერთი პერიოდი ღამე მეძინა ლიკას ადგილას მედო , ბოლოს იმ ზომამდდე მივედი არ მსურდა ლიკას სუნი დაეკარგა მედო და უყურებდი, არ მსურდა გაცვეთილიყო ლიკას ხელის კანკალით დაწერილი წერილიც კი მიყვარდა .. არ სურდა ოჯახი, არ სურდა დედობა. მას თავისუფლება უნდოდა მისთვის ზედმეტი იყო ოჯახი, ეს ბოჭავდა, ეს უქმნიდა დისკომფორტს ორსულობამ დამამახინჯა ჩემი სილამაზე წაიღო დღეს აქ რო გავათენებ ხვალ იქ მინდა დავაღამო მას უბრალოდ სურდა საკრედიტო ბარათები მსოფლიოს მოვლა ხეტიალი თავისუფლება სულიერი ფიზიკური ამის გამო დაგვტოვა
- ვერ ვხდები ასე რატო მოიქცა. როოგორ შიძლება საშაზე მაინც არ იფიქრა
- საშა რო არ მყოლოდა ავიღუპებოდი მის გამო გამოვედი მდგომარეობიდან.ყველა ერთად ცდილობდა ოჯახი მეგობრები მარტო არ ვყოფილიყავი და არ გადავყოლოდი ალკოჰოლს
-მასეთი ადამიანი არ ყოფილა დედობის ღირსი. და რომ დაბრუნდეს რა უნდა ქნა?
- არც კი მინდა წარმოდგენა შემიძლია მივაკლა,საშა ჩემი სულის ნაწილია და მხოლოდ მის ნახავაზე ტუ დავნხმდები.
- მარტო შენი არა ჩემიც. მერო შენს ბავშობაზე მომიყევი
- აუ ნუცა ნუ ხარ საძაგელი .დედა მიყვებოდა თურმე სოფელში ვართ მარტვილის სოფელში "სალხინო "ასე ქვია სოფელს. ეზოს უკან წყალია თურმე წავსულვარ, მეძებენ ვერ მიპოვეს დედა უკვე კივილს აპირებს სათამაშო უნახიათ უკან წყალთან რო ეგდო ბიცოლას უთქვამს ჯერ დამშვიდიო მიუხედიათ უკან აი კრუხი ხო იცი ქათმებზე რო ზის მივსულვარ ამიგდია მე დავმჯდარვარ და ხელშიც კვერცხები მქონია ეგრე მიპოვეს
- ვაიმე ცუდად ვარ.აუ მე კიდე ხო შვიდთვიანი ვარ რო დავიბადე პატარა ვიყავი ძან მამაჩემს ანახეს თურმე ჩემი თავი თქვენ შვილს განახებთ წამოდიო მისულა მამაჩემი აბა თუ იცნობთ რომელიაო ერთი ყველაზე უშნო წითელი იწვაო ვოცნებობდი ოღონდ ეგ არ იყოს და სხვა ყველაო, ის ყველაზე უშნო ავღმოჩნდი ერთხმაზე ვიცინოდით ორივე
- ერთ გამახსენდა. დეიდას ქონდა თაფლი სოფელში თავთან ედო ადრე დავწექით ვიჩხუბეთ ბიჭებმა და აყირავდა ეს თაფლი გადაესხა რა ვქნათ თან ბავშვები ვართ ზამთარია მორიგეობით ვასხამდით ამ თაფლს ქილაში.
- მე კიდე ის მახსოვს დეიდაშვილს თმა ქონდა შესაჭრელი მოდი მე გაგალამაზებთქო მოდიო მაგანაც მივედი ხან აქ ავჭერი ხან იქ შევედით დეიდასთან ვანახეთ თავი ჯერ ის ცემეს როგორ დაუდე თავიო და მეც დამიმატეს.ყველაფრის შემძლე ნუცა ვარ მე.
- რა ყველაფერი კოცნა შენ არიცი არაფერი
- მეძინება წავედი ვიძინებ მე
-მაკოცე და წაბრძანდი ხო იცი შენი ოთახი? ლოყაზე აკოცა და ოთახში ავიდა.
...
ურთიერთბები მყარი ვერ იქნება კამათის გარეშე. მეროს და ნუცასაც ჰქონდატ ის პერიოდი როცა გამუდმებით კამათბდნენ ჩხუბობდნენ. დაშორდნენ კიდეც.

- ხო ვერ ვიცლით არ გვაქ დრო
- და დროის ბრალია ჩვენი ასე დაშორება
- აბა სხვა რა მიზეზი უნდა იყოს
- ადრეც არ გვქონია დრო მაგრამ ღამე ლაპარაკით მაინც ვახერხებდით ერთმანეთის შესახებ ყველაფრის გაგებას
- რა ვქნა ნუცა ვმუშაობ ვერ ვიცილი საშასაც კი ვერ ვნახულობ ნორმალურად, შენ რატო მელოდები მე? ჩემ პირველ ნაბიჯს რატო უყურებ?
- უბრალოდ მაინტერესებდა სადამდე გაგრძელდებოდა ეს ყველაფრი.
- და იქნებ მეც მაგას ვუყურებდი.
- აბა არ მცალიაო შენც ვერ გაგიგია რა გინდა ხო ჯობია თქვა პირდაპირ რა ხდება რა მოხდა. რამდნეიმე წამით მანქანში სიჩუმე ჩმოწვა მერე მერომ ისევ დაიწყო.
- ლიკამ დამირეკა ერთი კვირის უკან. ნუცას ფერები გადაუვიდა სახეზე.
- უბრალოდ მითხარი სათქმელი.
- ვერ ვხდები მიყვარხარ თუ მომწონხარ. საჭეს ოდნავ დაარტყა ხელი და ნუცას გახედა
- გასაგებია. სხვა არაფერი უთქვამს მამნქანის კარი გააღო და უთქმელად გადმოვიდა ნუცა.-კარგად შენ შენი გზით მე ჩემი გზით მერო.
- ასე არ მსურდა ხო იცი უბრალოდ
- არაა საჭირო ახსნა გასაგებია ყველაფერი.
- ნუცა
აღაღფერი უთქვამს .გაბრუებული განადგურებული ავიდა სახლში და საწოლზე ოთხად მოკეცილი ბოლო ხმაზე ატრიდა..გულში იმხელა ტკივილს გრძობდა ვინმესთის მოყოლაც კი ეზედმეტებოდა ვერც დედა და ვერც მამა ვერ გაუგებდნენ. ისევ ნუცას უნდა აგადეტანა ეს ტკივილი ისებ მარტოს უნდა გადაეტანა.
.................

-რაიო რა მოხდა? გაკვირვებულმა თკელამ აღრ იცოდა რა ექნა.
აუ რა ს...კო ხარ ფუ
-რაიყო რა მოხდა დიმა მე ჩამოვჩი მგონი
-აი მაგარი აკლია ამჩემისას
- რა შეც... რასაც ვგრძნობდი მაგ წამს უთხარი
-ასეთი ს... არაფერი გამიგია
- 5თვეა ერთად არიან და ეხა ეუბნება ეს იდიოტი მიყვარხარ თუ მომწონხარ ვერ ვხდებიო
- აუ ნუ ყ...რა სიმართლე უთხარითქო
- აუ ლაშა მომაშორე ეს დებილი აქედან
- ერთმა ზარმა აგრია და გამოგა ს... ამხელა კაცი
- შევეშვათ რა ამ თემას რო ნდომოდა ურთიერთობა ნუცას ასე უცებ არ დამთმობდა
- არა ბიჭო დაგიჯდებოდა დაგელოდებოდა როდის გარკვევდი გრძნობებს ჩაისისინა ლაშამ -აი მაგიტო მიყვარს ეგ გოგო ასეთი გიჟი როა გაჯახა დაშორება აყვა დიმაც
- კაით ნუ წაიღეთ ტვინი დავშორდით მორჩა
- ჰოდა იჯექი მანდ ან... და დაელოდე ქორწილის მოსაწვევს
- ჰო თამადის გვერდით დაგსვამენ უმატებს ლაშა და ბოლომდე ასწორებენ მიწასთან - ხო ნ... ბადალი არ გყავს ხელები მაინც არ გეცოდება სიცილით იძახის დიმა
-ხო მაგიტო მყავს შვილი მაგის მეტი რო არ ვიცი
- კაი ეხა ერთხელ ავრორაც გაისვრის - აუ რამდენი გაკლიათ სუ გა...დით
-ჩემი შენ გითხარიო
- ისე მერაბ რომელი მოგწონს სახმარად უკეთესი რომელია არომატებით თუ ისე
- რაიყო ამან რა იცის თითებს არ ჭირდება ეგ
- რავი მაინც რაიცი რა ხდება დაიზღვიოს თავი - ბუსუსებიანი თუ ისე მერაბ რომელი მოგწონს სახმარად უკეთესი რომელია არომატებით თუ ისე
- რაიყო ამან რა იცის თითებს არ ჭირდება ეგ - რავი მაინც რაიცი რა ხდება დაიზღვიოს თავი
- ასე გიჭირს დიმა ხო წაგიყვან ერთხელ ქალებში და მანდ დახარჯე ეს ძალა იუმორს რო უყენებ ,ჩაბარე წარსულს
- მოიხოდა ჩვენი მერო გვეშველა ავშენდით
- როდის არ ვიყავი რო
- ისე ვიაგრა გჭირდება ხო თუ ახალია რამე ჩემ სიბერეში ეგ იყო არ მოგერიდოს -თქვეჩემისებო ასეთი რა მოწიეთ ჩემსრო განიხილავთ თუ თქვენ არ გა...იათ
-შენი სუ სხვა ჩიტო .
-ისე კარგ დროს გაკეთე საშა თორე ეხა ისე დაბერდი კლი...მაქსი დაგეწყო მგონი
- ახალი საღადაო მიეცათ
-ჰო ისე ალებს მეც ვგრძნობ რო გახურებს
- შენ შენსას ხო არ გრძნობ ჩემ ძმას შია ხო არ გჭირს
-ნახს უკვე ყველაფერზე აღეგზნება ალები დაგერხა ძმაო თითებიც დაგიმახინჯდა მაგხელას ხო უნდა დაკავება და ჩა .. რა
-აუ ნუ ატრ ..თ თქვენ მოცუცქულებს მიხედეთ
- ესა მოცუცქული პროსტა ვისას აკადრა ამას ჩემ ღირსებას ამას ვერ მოვითმენ მოგიტანო სახაზავი დავატოლოთ პატარა არ შეგცხვეს მერე
-ფეხბურთის საყურებლად მოხვედით თუ საჭორაოდ ვერ გავიგე ან უყურეთ ან დავიშალეთ
- უიმე ისევ დაუბრუნდა სიბერის მაჩვენებელი ვერაფერი გიშველის იგივედ დარჩები ეჰ არადა შენ მაინც ხო იცი ღმერთო როგორრ ვცდილობდი რა არ ვიღონე ხელებს შლის და ზევით იყურება დიმა გეგონება ღმერთს როგორრ ვცდილობდი რა არ ვიღონე ხელებს შლის და ზევით იყურება დიმა გეგონება ღმერთს ელაპარაკება და პასუხს ელოდებაო

ამ ჩხუბში იყვნენვნენ თკლამ ისევ რომ შემოაღო კარი .
- ჩემ გოგოებს ველოდები და არ გვინდა ეს თვალების ბრიალი და კაბების და დეკოლტებისკენ ყურება
- ყველანი მოდიან? იკითხა დიმამ
- ყველაში ვინ ითვლება მაინც?
- რავი ვინც გყავს ანუ
-დიახ დიახ
-მერაბ შენი ნუცაც იქნება ხო
- ჩემი აღარაა ეგ გოგო უკვე ორი თვეა.
- უი ხო ხო შენ რა იცი სიყვარული რა ხილია
- მოკეტავ ეხა?
- არაფეს არ გრძნობ დავიჯერო? უაზრო.
- და რო გაიგო სხვა ყავს რას იზამ ლაპარაკში დიტო ერთვება.
- არაფერს ნუცას არაფერს ვუზამ და იმ ვიღცას მერე სააავადმყოფოშ ვინახულებ.
- რო კითხოთ არ უყვარს.
- კარგით რა მაქ დასამალი მიყვარს, მიყვარდა მაშინაც და მეყვარება.
- აბა ეგ ბაზარი რაიყო მიყვარხარ თუ მომწონხარ არ ვიციო.მერო გაჩუმდა სხვებსაც აღრაფერი უთქვამთ.

მალევე თეკლას მეგობრებიც მოვიდნენ.
- გაუმარჯოს გოგოებს როგორ ხართ?
- კარგად დიტო შენ
- ჩვენც კარგად ვართ ლონდა.
- თეკლა ,თეკლა
- რა გაყვირებს მოვდივარ.
-ჩამო გოგოები მოვიდნენ
- მერო თუ მატყუებ და იმიტო მეძახი რო რამე გინდა ბუზის საკლავით მიგაკლავ ადგილზე
- აქ არიან და რა ვქნა გავაბრუნო?
- უი მოხვედით უკვე? რა კარგია.
- თეკლა ნუცა სადაა მეროს გამო შენთანაც არ კონტაქტობს?
- ეს თუ სულელია და ვერ აფასებს იმ გოგოს მე რა შუაშ ვარ.
- და რატო არაა აქ? ისევ ეკითხება დიმა
- არ ცალია საქმეები აქ,კურტუმოს ქნევით გოგოებს წინ მიუძღვისდა თვსი ოთხშ მიჰყავს.
..........

-საქალბატონე ნუცავ ქოთქოთით შემოდის ნიტა სახლში.
- ვაიმე ჩემი გაბერიყლი მოსულა. გახარებული გარბის შესასვლელში და გაბერილ დას ეხუტება.
- ჩუ შენ მე და ჩემი ბიჭი დეიდაზე ნაწყენი ვართ.
-რატო რა მოხდა
- ათასში ერთხელ დარეკე მაინც თუ არ მოდიხარ.
- ხო იცი ეხა ნიტა რაც ხდება ჩემ თავს
- კიდე იმ უკუღმართი ბიჭის გამო ხარ ასე
- ხო ბიჭს ვერ გაურკვევია უყვარვარ თუ მოვწონვარ.მწარედ ჩაილაპარაკა ნუცამ და ახლად დაჭილი ნამცხვარი მაგიდაზე დადო.
- ეგ ლაშას რო ეკადრებინა ჯერ დავკუჭავდი მიწაზე დავაგდებოდი და დავახტებოდი იქამდე დავახტებოდი სანამ არ გასკდებოდა
- მაგას რო იზამდი ვიცი
- სადამდე უნდა იჯდე ასე და ელოდო როდის გარკვევს უყვარხარ თუ მოწონხარ
-არ ველოდები დამთავრდა ყველაფერი. ნაღვლიანად ჩაესვენა სავარძელში
- აუ ჩემი რონი სადაა?
-შენი იყო გახდა ჩემი
- შენი როდიდან ლაშამ მე დამიტოვა კარებთან თუ მახსოვს და ისიც მახსოვს როგორ შემოვიყვანე სახში ჩემი საჩუქარი
- კარგი ქალბატონო ნიტა ვიითომ რო ასეთი სიუპრიზებით განებივრებდნენ
- შენ რითი განებივრებდნე იმ სტაფილოს ყვავილებით?
- გავიცინეთ გვეყო
- როგორაა ბატონი იქ თავს როგორ გრძნობს
- რა უჭორს ამას მამამისმა იკიტხოს თორე და სიცილს იწყებს ნიტა
- ეგ არ მიკვირს ვიცი რო გაუმწარებდი სიცოცხლეს დარბენინებ ხო
- წინაზე ნაზუქი მომინდა ხაშურის ეგ მოვატანინე ,უკეთესი წელს არსად წავსულვართ არ გიყვარვართქო და ყაბეგში წავაყვანინე თავი ღამის თორმეტზე დილის 5ზე იქ ვიყავით.
- საწყალი ლაშა ვის ხელში ჩაგაგდე ეს ბუმბერაზივით კაც სიძევ.
ნუცაზე და ნიტაზე მარტო დევს ვერ უტყოდი ისინი დებზე მეტი იყვნენ ერთმანეთის გარეშე ვერ არსებობდნენ ახლაც ნუცას ყოველთვია გვერდით ყავდა მისი კაფანდარა გოგო და ზოგჯერ ისე ენატრებათ ერთმანეთი ნუცა ბევრჯერ მიდგომია სახლში .....
სახლში .....

...........
თეკო გილოცავ დაბადების დღეს პატარავ
- მადლობა ნუც რო არ მოსულიყავი ხო იცი არ გაპატიებდი
- კარგი ხო მოვედი ეს ჩემგან. ნუცამ.პატარა პარკში შეფუთული საჩუქარი გაუწოდა თეკლას და უეცრად მეროს მოკრა თვალი.
- იმ ვირს ნუ მიაქცევ ყურადღებას.
- ნუ.მიაქცევ ყურადღებას იმ ვირს. მე ვირებს აე ვაქცევ ყურადღებას. ორივე კისკისებს ნუცას ნათქვამზე. თეკლას დავადების დღის გადახდა სახლში ერჩივნა. მეროს ნუცასთვის უკვე ნათქვამი ჰქონდა რომ უყვარდა მაგარამ.ეს გოგო ისეთი ჯიუტია და მეროს ჯერ არ ურიგდება. და დაბადების დღეს თეკლას მეგობრებს ეკეკლუცება ნორმის ფარგლებში.მეროც შორიდან უკვესებს თვალებს.მალევე მერო მისკენ მიიწევს ნუცა ვითომ არ იმჩნევს.მერო მის განძრახვას ხვდება და ირონიულად ეღიმება ნუცას საქციელზე..საშაც მალევე მორბის ნუცასთან და ელაპარაკება როგორ დაგავიწყდი და აღარ მოდიხარ ჩემთანო. მალე სტუმრებიც დაიშალნენ საშამ.აიჩემა ნუცამ დამაძინოს ისე არ დავიIზნებოდა სხვა გზა რომ ად ჰქნდა დააძინა. თეკომ აიჩემა დღე აქ რჩები და შენი ხმა აარ გავიგოო.მერ ეგოგოებმა სახლი მიალაგეს ცოტა ხანი ისაბურეს და მალევე დასაძინებლად ავდინენ ორივე ისე იყო დაღლილი ძლივს მიაღწიეს საწოლამდე. ძილში იგრძნო რომ ვიღაც მის გვერდით დაწვა და ჩაეხუტა. ნუცა უხერხულად შეიშმუშნა და თვალები ჭყიტა, ჯერ ჩუმად იყო, ორივენი მომენტით ტკბებოდნენ სიჩუმე მერომ დაარღვია.
-ნუცა ადექი ჩაიცვი. ნუცა მის ნათქვამს არ აქცვეს ყურადღრბას და ისევ ისწ ჩუმად წევს.
-ნუცა ჩაიცვი მეთქი. მასე ჰომ? მერო დგება საწოლიდან ნუცას ზურგზე იკიდებს და მის ტანსაცმელთან ერთად გადის ოთახიდან.
-მერო დამსვი გეფიცები მოგკლავ.დამსვი მეთქი. მეროო გთხოვ.
მერო მანქანში სვამს და ტანსაცმელს აყრის რომ ჩაიცვას.მერე საჭესთან ჯდება და მანქანას ქოქავს.
-რა საქციელია? რა გინდა? გააღე მანაქნკს კარი. ნუცა ყვიროდა მერო კი მანქანა წყნარად და მშვიდად მართავდა. მალევე ქორწინების სახლთან გააჩერა მაქნაქანა.
-მისმიმე ახლა გადავალთ ხელს მოვაწერთ და წავალთ.
-მერო ეს რა სიგიჟეა.
-აბა ისე არ მირიგდები.
-შეგირიგდები.
-ეგ ვიცი მაგრამ ხელის მოწერა აუცილებლია. მერე ჯვარს დავიწერთ.ხელი მოაწერეს მოწმეებად ტაქსიატი და იქ კომუშავე გოფონა ყავდათ ..მალევე თბილისს გასცდნენ ნუცას ჩაეძინა და მაშინ გააახილა თვალები როცა საგზაო ნიშანთან მარტვილი წაიკითხა.
-სა დმივდივართ? ასე ვცდებით თბილის და მარტვილში მივყავარ გამოვექეცით ყველას და ყველაფერს...დილით მარტვილაში ჩავიდნენ მეროს ბებოს და ბაბუას გაუხარდა შვილიშვილსი ბედნიერება და სათანადო სუფრაც გაშალეს. დაპირდნენ რომ ყოველ ზადხულს მათთან ჩვიდნოდნენ.
.........
- აუ გაგაღვიძე?.დილის ცხრა საათზე ნუცას მეროს ზარი აღვიძებს
-არა სიზმრიდან გელაპარაკები
- კაი არ გვინდა ეს იუმორი.
- გათენდა უკვე
- რა ამბავია რა ხდება სწრაფად მიაყარა ნუცამ.კითვები და საწოლიდან წამოხტა.
- რა ამბავი და დღეს ანანურში გვინდა წასვლა ხო წამოხვალ
-ამ.არ ვიცი.ვინ მიდიხართ?
- ვინები და მე შენ თეკლა დიმა ლაშა და ლონდა
-მააშინ ვიფიქრებ წამოსვლაზე.
- კი და იცოდე დილაა ცხელა და შენი ჭორიკანა მეზობლები არ იჯდებიან ქვევით ეზომდე მოვალ
-ოოო არა ხო იცი სადაცაა ჩვენი ადგილი
- ჩუ ეხა მოვალ კორპუსამდე . დიდი ხვეწნის მერე ფანჯრიდან ხელი დაუქნია ნუცამ და მერო ისე გააცილა თან ტელეფონზე ელაპარაკებოდა,

ანანურში ორ საათში მიდიოდნენ.ნუცამ ჯერ ყავა გაიკეთა მერე საჭირო პროცედურები ჩაიტარა ტანსაცმელიც ჩააალგა და მეროს და დანაარჩენების მოსვლას დაელოდა. გზაში ხან დიმაზე იცინოდნენ ხან ლონდაზე ხან თეკლას მაიმუნობებს ყვებოდნენ...ანანური საოცრებაა ასეთი სილამაზის ნახვისას აქედან წამოსვლა არც მოგინდება..... 16 -17 საუკუნის ღვთისმშობლის მიძინების ტაძარი ულამაზესი ფრესკით და ხედით.ტყე და სიმშვიდე.
.- აი არ მესმის ხოლმე იმათი ვისაც ლიჟბი აქედან მოვტყდეო პირზე აკერია.
- ხო ამ სილამაზეს რო ვერ დააფასებ დიმას ლონდაც დაეთანხმა.
- ჯერ ჩვენი ქვეყანა ვერ მოგვივლია ვერ დაგიათვალიერებია და სხვა ქვეყანაში გვინდა წასვლა.
- ლაშა შეშვი სიბრძნეს გადმო კარგი ადგილი მოვძებნოთ რო ჩამოვსხდეთ.
- მიკვირს ნუცა როგორ გიძლებს.ლაშას ნათქვამზე ყველას გაეცინა გოგოები მდინარეში შეცვივდნენ და მალევე გამოვიდნენ წყალი ცივია და გავიყინეთო მერე მზეზე გაწვნენ და ორი საათი ცდილობდნენ გარუჯულიყვმენ.
- ნუცა ნუცა საით ხარ
- რაიყო მერო რა გაყვირებს
- რო ვერ გნახე მეთქი მომტაცეს ჩემი კნუტი. მერომ. ლონდაზეანიშნა ნუცა მაშინვე მიხვდა და მეროს მხარი აუბა.
- კაი ხო ვიცი რო კარგი გყავარ ჩემო აფთარო.
- არ შემიძლიხართ რა საიდან მოგაქვთ ეს სიტყვები გადაშენდით
-რაო.ლონდა შწნც გინდა შენი ლომი რომ.გყავდეს? ნუცას თავისივე ნათქვამზე ხმამაღლა გაეცინა ისე როგორც იცოსა ხოლმე.
- ნუცა
- ხო.ნუცას აე მოუხედავს მეროსკენ ჯსე განაგრძო სვლა მდინარისკენ
- ნუცა უკანა ბურთები არ ჩაგეჩუტოს რამე წვეტიანს არ გამოედო აქ ნახე ცუდი ქვებია სერიოზული ხმით ამბობს მერო.
- შენ ნუ დარდობ.ცოტაც და ფეხი აუსხლტებისა სლიპინა ქვაზე მეროს რომ.არ ემარჯვა და აე დაეჭირა. გოგონა ფეხზე წაკოაყება და საჯდომზე ოდნავ მისცხო ხელი
-არ ყოფილა ჩინური ჩუმად ჩასჩურჩულა სა მეორე კიდევ იგივე გაიმეორა.მერე ყელში მაგრად აკოცა გაეცალა.

-როგორ მიყვარს. ლოყებ აწითლებულმა ნუცამ მეგობრებს გადახედა და ყურადღების გასაფანტად წყალში შეცურა.
ზაგარიც მიღეს იკინკლავეს მწვადებიც მიირთვეს და დასვენებულები ისევ თბილისში დაბრუნდნენ.
...........
ნუცა მეროს სახლში იყო და ურთიერთობაზე საუბრიბდნენ.
-ისე მერო რა უცნაური ურთიერთობა გვაქვს.რომანტიკულად ხელი არ გითხოვია არც არაფეერი განსაკუთრებული.
- საშა გიჟდება მალე გახდეს ჩემი დედიკოო.მერო ღიმილით ეუბნება და მიანიშნებს რომ.თავადც სურს ნუცა მალე გახდეს მისი ცოლი.
- მგონი შენზე მეტად მიყვარს ეგ ბავშვი მაგის გამო მოგყვები. ნუცამ.გაუღიმა და მის კალთაში უფრო კარგად მოკალათდა
- ხო კაბა გინდა ეგ მითხარი.
- იცი როგორი? აი ბავშობაში ეზოში რო ჩავიდოდი მანდ ვტრიალდებოდი ხოლმე ამხელა კაბა მინდათქო.
- რაიყო მაგხელა კაბა მართლა კილომეტრზე უნდა ვიაროთ კაი რაა.მეროს ხმამაღლა გაეცინა.
- ნუ დამცინი.მართლა მაგხელა არაა უბრალოდ გაშლილია საყვარლად -ქორწილია ხვალ ქორწილი სხვა რამეზე იფიქრე.
-რაზწ ვიფიქრო? ყველაზე მაგარი გოგო მყავს გვერდით ასევე შვილიც.რესტორანი არის.თამადა არის მეტი რაზე ვიფიქრო
- ნუ როხროხებ სირცხვილია ყველა ჩვენ გვიყურებს
-მიდი ახლა გადახტი მანქანიდან ბევრი საქმე გაქვს შწნც და მეც.
ნუცა სწრაფად გადკოხტა მანქანიდანნდა მეროს ყვირილზე რომ კოცნა დაავიწყდა მიბრუნდა და ხელი დაუქნია.
......
ქორწილის დღეც ისე უცებ მოადგათ ვერც მიხვდნენ, დილიდანვე დაიწყო ჟრიამული ორივე ოჯახში ,ნუცა მაკიაჟს თუ იკეთებდა მერო წინდაუკან დადიოდა ნერვიულობისგან , მერო თუ უკვე პიჯაკს იცმევდა ნუცა ნერვიულობისგან ადგილს ვერ პოულობდა ,ჯვრისწერა მცხეთაში სვეტისცხოვეელში გადაწყიტეს .საშაც გამოპრანჭული შარვალკოსტუმში გაჯგიმული იდგა და ბაფთა ეკეთა მამისგან განსხვავებით ......ულამაზესი იყო ნუცა თვალები უბრწყინავდა , კაბა ისეთი იყო როგორიც ბავშობაში სურდა გაშლილი მეჯვარედ ნინია ყავდა ბავშობის დაქალი მეროს კიდე ლაშა .... მშობლებიც კი ჩამოვიდნენ კანადიდან ამ ბედნიერ დღეს ვერ დაკლდებოდნენ მათი პრინცესა თხოვდებოდა. სახლიდან წაიყვანეს რათქმაუნდა იმ ადგილსაც ბედნიერად ჩაუარეს სადაც მათი ადგილი იყო და მცხეთისკენ მიმავალ გზას დადგნენ . ჯვარიც დაიწერეს ერთმანეთს შეჰფიცეს ერთად ყოფნა ბედნიერების გაზიარება და სიყვარულის გაყოფა.მილოცვებიც მიღეს და უკვე ცოლქმრული კოცნა აჩუქეს ერთმანეთს ისეთი ქორწილი იყო როგირიც მეროს და ნუცას სურდათ
-ჩემო პრინცო მიყვარხარ.მე და პრინცი ასე ჰქვია ჩვენს იატორიას.
-ნუცა მოიწიე ერთი წუთი
- რაიყო უკვე ნანობ ხო
- არ რა მინდა გითხრა მაგარი იდეა მაქ
- რა ხდება აბა რა იდეა
- არ გინდა ქორწილიდან მოვტყდეთ
- რა მოვტყდეთ აბა არაო უჩემოდ ქორწილი არ შეიძლებაო
- ოოო ეხა ასე მინდა
- აუ კი კი მე და შენ ხო მარტო
- არა ჯუმბერი და ნაზიც მარტო აბა მეტი ვინ გინდოდა
-გაგიჟდებიან ჩვენები
- არაუშავს უპატარძლო უსიძეო ქორწილი იქნება
- ოოო თან მინდა თან არა
-წამო წამო გავიპაროთ და მე დაურეკავ ლაშას
- ვერ გავიქცევი ამ მაღლებით და მე გავალ შენ გართე არ მნახონ
- წადი დროზე გადი
-მივდივარ ხო.აუ მერო ეს ხო სიგიჟეა .
.მართლა ისე მოხდა როგორც დაგეგმეს ქორწილიდანაც გაიპარნენ . გია და ნაზიც გაგიჟდა ასე როგორ შეიძლება ვის გაუგია თუ არ უნდოდათ რას იხდიდნენო, მერე ნუცას მშობლებიც აყვნენ.მაგრამ რას გაუგებ როცა საქმე ორ გიჟს ეხება .პატარძალსაც არ აცადა ღამე (სხვა თქვენი საქმე არაა ჰორმონები ათუხთუხეს ეშველათ აგიზგიზდნენ და ალბათ ვერაფერი ჩაქრობს ერთი ორი თვე )ჰო გაპარულები ყაზბეგში წავიდნენ ხედით ტკბებოდნენ და ყოველ დღე გარეთ იყვნენთქო ვერ მოგატყუებთ რადგანაც ოთახიდან სამი სათით თუ გამოდიოდნენ ,საშას მონატრებამ და უბრალოდ საყავარელი ადამიანებსი მონატრებამ ორი კვირის მეტი ვერ გაჩერა და დაბრუნდნე ,ერთად ცხოვრება დაიწყეს იყო კინკლაობები იყო ჩხუბები იყო სიგიჟეც მაგრამ შერიგება უფრო ტკბილი და თბილი იყო . საშას საოცარი სიტყვები ყველაზე ემოციური იყო როცა პირველად დაუძახა ნუცას დედა პირველი ბედნიერების ცრემლები პირველი ბედნიერება გათხოვების შემდეგ, რათქმაუნდა საშამ იცის თუ როგორი დედა ნუცა მაგრამ თვლის რო დედას დაძახებას იმსახურებს ნუცა.ნუცა ისე ექცევა როგორც შვილს ვერავინ იფირებს რო მისი სისხლიდა ხორცი არა .მთავარი ის ხო არა ვინ გაჩინ და რომელ მუცელში იჯდა მთავარი ხო ისა ვის უნდა შენთან ვის უყვარხარ და ვინ გაწირავს შენგამო თავს ვინ ცდილობს გაგაბედნიეროს და უბრალოდ შენთან ერთად იყოს სიცოცხლის ბოლომდე. მეორე ბედნიერება იყო როცა გაიგო რო მათმა მუშაობამ უშედეგოდ არ ჩაიარა და ეს კაფანდარა მალე დედა გახდებოდა.ეს მეორე ცრემლები იყო ბედნოერების ვერ ხვდებოდა როგორ ეთქვა მეროსთვის ისე ორიგინალურად ხო სიგიჟის წყაროა .პატრულს თხოვა დახმარება სამსახურთან მივიდა პატრულის მანქანით სირენაში ჩაყვირა მერო კემულარია გამობრძანდი გარეთ ,გაფითრებული მერო გარეთ გამოვიდა ისევ ჩასახა ნუცამ მერო უკვე დიდი ბიჭი ხარ მეორედ ხდები მამა იმედია ეს უკვე პრინცესა იქნებაო, ჩვენ პატარა ოჯახს ახალი წევრი ემატებაო .იქ ამბები იყო მეროს აწყლიანებული თვალები ჰაერში აფრიალებული ნუცა და გაგიჟებული მაყურებლები.მას შემდეგ დაიწყო ნუცა ასე ნუ მოძრაობ ნუცა ამდენს ნუ დადიხარ ნუცა ნელა იარე .პურველი სურათი პირვეელი გულისცემა პირველი დარტყმა საოცრება იყო ბედნიერებით ანთებული თვალები და სიყვარულის მეტასტაზები ჰაერში ...დაწყები ჭირვეულობა ტირილ
ს და მეროს უსაზღვრო გამძლეობა.
........
-მამიკო რა შემპირდი შენ ?
-რა შეგპირდი არ მახოვს. მოჩვენებით ეუბნება მერო საშას
- ანუ გინდა თქვა რო დაგავიყდა? - მასე გამოდის.თვალს უკრავს და უღიმის შვილს
-აბა მომატყუე? სიტყვის კაცი არ ხარ?
-საშა საიდან იგონებ ასეთ რამეებს?მოჩვენებითი სივრაზუთ ეკითხება
- ბიძია დიმიტი მასწავლის ასე თქვიო. საშა საკმაოდ გამართულად ლაპარაკობდა მაგრამ დიმირტის მაინც დიმიტის ეძახდა ხოლმე.
- ბიძია დიმიტის მოხვდება გვერდებში.
-რატო? სწრაფად მიდის დიმიტრი მასთან
- ჩემი კაცი ჰაერში იყვანს და ატრიალებს.
-მამა დღეს სად წავიდეთ? ისევ დიმიტრის მხარზე გადაკიდებული ელაპარაკება მამამისს.
- კი მა ქალებში წავიდეთ
- არ მინდა ქალები. მე ჩემი გოგო
მყავს. იცი რა ლამაზია? ხუჭუჭა თმა აქვს და ელენე ქვია. საშა დიდი ეკოციებით უყვებიდა ყველას თავის გოგოზე და ისინიც მისი საქციელით გამხიარულებული ბავშვსხან რას ეტყოდნენ ხან რას.
-საშა ყვავილები ვუყიდოთ ხო? დიმამ.თვალი ჩაუკრა და მი კალთაში ჩაისვა
-კი დიმიტი ვუყიდოთ. შენ გოფოსაც ვუყიდოთ. დიმას დაბრიალებულ თვალებზე საშასაც თვალები გაუფართივდა.
-რაო რათქვა ბავშმა?
-არაფერი.
- წამო მა ვიბანაოთ და დავიძინოთ და მერე გავიდეთ გარე
- არ მინდა ბანაობა ბებია დამბანს შენ არ იცი.
როცა მერო რაღაცას შესარებით მკაცრად ეტყოდა საშა მაშინვე უგონებდა და ზედმერი ლაპარაკიც არ იყო საჭირო.ძილიც მოასწრეს გაღვიძებაც გარეთ გასვლაც ბურთით ფანჯრის გატეხვაც და მაიას გაგიჟებაც. ასე არიან როცა მამა შვილი ერთად ერთობა რაღაც მაინც უნდა გააფუჭონ.უფრო საშა აფუჭებს ვიდრე მერო მაგრამ.

-დედიკო
- ჰო პატარა.საშა მუცლისკენ იშვერს ხელს.
-ჩემი დაიკო ხო არ გაბრაზებს?
-არა დე.
-დედა ძალიან მიყვარხარ და ჩემი დაიკოც ძალიან მიყვარს. პატარა ხელები ნუცას მხრებს ეხება და ეხუტება.ნუცა ბიჭს ძლიერად იხუტებს და ცრემლების დასაფარვას მისი ხვეული თმით ცდილობს.
სახლში პარკებით ხელში შემოდის მერო
-საშა მა სადაა დედაშენი?
-საჭმელს აკეთებს მერო ნელი ნაბიჯებით მიიწევს სამზარეულოსკენ და გაზქურასთან.მდგარ ნუცას უკნიდან ეხუტება და ხელებს გაბერილ მუცეკზე აწყობს.
-ჩემო ტკბილო ხო იცი როგორ მიყვარხარ
- არ გეყვარები და ნახავ.აუ მერო სადმეს წავიდეთ.მე შენ და საშა.სულ სახლში ყოფნა მომწყინდა
- ჰო სახლში ხარ სულ აბა რა. ხან ლონდაო ,აქეთ ჩემი და იქით შენ დასთან ყველგან შენ ხარ სახლში ხარ ფაქტიურად.მეროს ხმამაღლა ეცინება.-წავდიეთ კი დღეს არა და ხვალ დილით გავიდეთ სადმეა ბუნებაში.-კარგი იქნება სამივესთვის. ქმარს შორდება და მალევე სამივე მხიარულ სუფრასთან გემრიელად მიირთმევს ნუცაც მომზადებულ.ჯერძს.
მეორე დღით საკივე ქალაქგარეთ იყვნენ დილით გასუკები საღამოს დაბრუნდნენ.ნუცა ბედნიერი უყო მეროც ერთმანეთის გარეშე ვერ და არ იყვნენ. საშა ალბათ ყველაზე სუფთა და ლაღიღიმილით უყურებდა დედას და მაამას როცა ფოტოებს ჩუმად უღებდა და.
სამნი იყვნენ...
მერო საშა და ნუცა
ნუცა მერო და საშა
მეოთხეც დაემატათ.
ნუცა ანამარია საშა და მერო. ------------------------------------------------------------------------




ეს ისტორია თუ რაცა ეძღვნება ნუცა ჯაველიძეს ჩემ სიყვარულს სიგიჟეს და უბრალოდ ბედნიერებას <3 ჩემი ბედნიერების წყარო ხარ იმედია რაღაც გამოვიდა ისე მაინც მოგეწონება ერთ წაკითხვაზე ვერ შგპირდები რო ისა რაც გაგაგიჟებს და უბრალოდ სუ წაიკითხავ გულით დაწერილია რა <3 უდიდესი მადლობა მარიამოს შენ რო არა რა მეშველებოდა ვერ გეტყვი შენ რო არა ეს ისტორია იარსებებდა რო დავფიქრდეთ მაგასაც ვერ გეტყვი აი იმხელა მადლობა დედამიწაზე რო ვერ დაეტევა <3 <3 შლონძას და ძაძამიას მადლობა ჩემი გაძლებისთვის და მოსმენისთვის მადლობა რო ჩემ ზურგს უკან დგეხართ და ამ ზურგს მიმაგრებთ <3 ჰოდა რა მინდა ვთქვა არ ვიცი რა უბრალოდ ორი დღის დაწერილი ისტორია ისეთი არა რო გირჩიოთ ჭაიკითხეთ და რაღაც უბრალოდ ისე დაწერილია ერთი ადამიანისთვის და რავი <3 იმედია წავა მაინც ნაბახუსევზე ხო ასე ისე დავბრუნდი ამ პაწო ისტორით მადლობა წინასწარ გყვარობთ თქვენი ბიბო

ასევე დაგაინტერესებთ: