ახლა სახლში რომ არ წავსულიყავი ალბათ მოვკვდებოდი.კარი შევაღე თუ არა ნინამ მომახალა.
-გოგოებმა დაგირეკეს
-რა გვინდაო?
-ბათუმში მიდიხარ 2დღეში
ამ სიტყვების გაგონება მესიამოვნა.ცოტა ხანი დავისვენებ ამ საგიჟეთს თავს დავაღწევ.ოთახში ავედი და გათიშული ჩამეძინა.2დღე გადაბმულად მეძინა.როგორც იქნა თავი ავწიე,ძვლივს ავდექი.სარკეში რომ ჩავიხედე შემეშინდა,დასიებული თვალები.გაწეწილი თმები,ფერდაკარგილი სახე.ჩემოდანის ჩალაგებას შევუდექი ყველაფერი რაც მოკლე და გამჭვირვალე იყო ჩავალაგე.არც ჩემი ფერად ფერადი კეტები გამომიტოვია.გოგოები უკვე მისაღებში მელოდებოდნენ
-რითი მივდივართ?
-ვიცით შენ წანწალი როგორ გიყვარს ამიტომ ავტობუსით
-სხვა უარესი ვერაფერი ნახეთ?
-ნწ მეტი აღარაფერი იყო
წუწუნით მივადექით ავტობუს,ასვლაც კი მეზარებოდა.სკამზე მოვკალათდი ფანჯარასთან დავჯექი,გვერდით ნიაკო მომიჯდა.როგორც ყოველთვის ენას არ აჩერებდა.მაგრამ ვინ უსმენდა მე ჩემს ფიქრებში ვიყავი გართული.გაბოს ჩემი ფიქრებიდან ვერაფრით ვშლიდი.ფიქრებიდან ხმაურმა გამომიყვანა ავტობუში რამოდენიმე ბიჭი ამოვიდა ვიფიქრე,რომ უბრალოდ ჩვეულებრივი მგზავრები იყვნენ,ერთ-ერთი ჩემთან მოვიდა.
-შეიძლება ქვევით ჩამობრძანდეთ?
-რა ხდება?(მე)
-თუ არ შეწუხდებით გამომყევით
დამაინტერესდა რა ხდებოდა და გავყევი,ავტობუსის წინ რამოდენიმე მანქანა იდგა.ერთ-ერთ მანქანაში მიმითითა ჩავმჯდარიყავი.დაბურული მინები ჰქონდა და ვერ ვხედავდი ვინ იჯდა რულთან.მანქანაში ჩავჯექი და ადგილზე გავშეშდი.
-გაბო? აქ რასაკეთებ?
-რა მინდა კი არა გოგო შენ ხო არ გაჭედე.მომინდომა გოგომ დასვენება ბათუმში
ძრავი ჩართო და ადგილს მოწყდა
-შენ არავინ გეკითხება მე სად წავალ
-მოკეტე
-გაბოგააჩერე
-მოკეტე
-გამიჩერეთქო
მანქანა გამიჩერა ხმაც არ არ ამოუღია მანქანიდან გადმოვედი,ირგვლივ უკაცრიელი მინდორი იყო.გაბო ადგილს მოწყდა და გაუჩინარდა.ვცდილობდოი მანქანა გამეჩერებინა მაგრამ უშედეგოდ,საკმაოდ ცხელოდა უკვე სუნთქვა მიჭირდა.ჩემს წინ გაბოს მანქანა გაჩერდა.რულთან უცნობი ბიჭი იჯდა
-ჩაჯექი
ლაპარაკის |თავიც აღარ მქონდა.დაახლოებით 1საათში უკვე სახლში ვიყავი.ნინა გაოცებული მიყურებდა
-როგორც ყოველთვის გაბო ხო?
-აჰაამ
დაქანცულმა ვუპასუხე და იქვე დივანში მივესვენე.ცოტახანში ვიღაცის ძლიერმა მზერამ გამაღვიძა.ცალი თვალით გავხედე
-მმმ...გაბო!
და თავი ისვე ბალიში ჩავრგე.მისი ხელის შეხება ვიგრძენი.მთელ ტანში ჟრუანტელმა დამიარა
-გაბო ამიხსენი რა გინდა ბოლოს და ბოლოს
-მინდიხარ
-ზედმეტები ხო არ მოგდის?
-მმმ პატაა ხარ მაგრამ ძალიან სექსუალური
მისი ეს ცინიზმი მაგიჟებდა,უბრალოდ ვერ ვხვდებოდი რა უნდოდა
-წავედი და ჭკვიანად
შუბლზე მაკოცა და გავიდა,გადავწყვიტე მამის საფლავზე ავსულიყავი.უკვე კარგა ხანია არ ვყოფილვარ,მასთან საუბარი მომენატრა.იქვე ჩამოვჯექი და მასთან საუბარი დავიწყე.ალბათ ვინმეს რომ დავენახე იტყოდა ნამდვილად გაგიჯდა ეს გოგოვო.ვეკითხებოდი მას.რა უნდოდა გაბოს?მაგრამ კითხვაზე პასუხი არ ჩანდა ფიქრებიდან ნანა დეიდამ გამომიყვანა,მმას საფლავს დიდი ხანია რაც უვლის
-შვილო იცი აქ ყოველდღე ვიღაც ახალგაზრდა დადის
-ვინ? გაკვირვებულმა ვიკითხე
-არ ვიცი შვილო,ახოვანი სიმპატიური ბიჭია.ხშირად მეკითხება მამაშენზე რაღაცეებს
ვფიქრობდი თუ ვინ უნდა ყოფილიყო ის უცნობი ნანას ვთხოვე უფრო დეტალურად აეღზერა ის უცნობი პიროვნება.
-ხომ გითხარი შვილო.ახოვანი ბიჭია ესე 25-დან 30-მდე იქნება,მაღალი,ნავარჯიშები ტანი.ოდნავ წვერი და მისი ზღვისფერი თვალები დადებითად დამახასიათებელს ხდის.ეტყობა რომ კარგად აღზრდილი ყმაწვილია
-გაბო?
გაოცებისგან ჩავილაპარაკე,ნეტავ მართლა ის იყო?ან აქ რატომ დადის?ან რა ესაქმება მამაჩემთან?ჩემს თავში მრავალი პასუხგაუცემელი კითხვა ტრიალებდა.სახლში მისვლისთანავე მამის კაბინეტში შევედი მთრლი მისი საბუთრბი ამოვქექე,მაგრამ გაბოს სახელს ვერსად მივაგენი.

ასევე დაგაინტერესებთ: