დავსევდიანდი...ასე უმიზეზოდ და უმისამართოდ..
ცრემლები ისევ მიწვავს ამ თვალებს...
არ ვიცი ახლა ფიქრს სად მივყვები...
ან იქნებ ვერც ვფიქრობ მაგრამ ვიგრძენი დაღლა.

მხრებჩამოყრილი სასოწარკვეთა...
და ამღვრეული ჩემი თვალები...
ყელში გაჩრილი მსხვილი ბურთები
სუნთქვის უფლებას ამ დროს რომ მართმევს.

ახლა არ ვიცი რა მინდა...რატომ...
რისთვის მიბოჭავს მთელს სხეულს დარდი...
გახევებული მგონია მკვდარი,
ეს ჩემი თავი...ფიქრები წამის...

უსუსურობის მძაფრი სურნელი,
გრძნობები მეცლება თანდათან ხელიდან...
ვებღაუჭები...გაშვება არ მინდა,
ვცდილობ ვეძებო სინათლე სარკმლიდან...

პ.ს.მხოლოდ წამის ემოცია

ასევე დაგაინტერესებთ: