-ხვალ,ნინას დააბადების დღეა,გოგოები ვუხდით,თუ გინდათ თქვენც შემოგვიერთდით
-აუცილებლად.დასალევს ჩვენ მოვიტანთ
-როგორც გინდა

-ძმა ადექი,წავედით დასალევი უნდა ვიშოვოთ
-რა იყო ტასუნია არ შეგირიგდა და დარდი სასმელში უნდა ჩაახშო?
-ჰა-ჰა,იუმორის მამა, ნინა როა ბუთქუზა გოგო,იმის დაბადევის დღეა და გოგოები უხდიან,ჩვენც დაგვპატიჟეს

დასალევი ვიყიდეათ და წავედით ,რო მივედი ანასტასიამ ვერ შემამჩნია,სუფრას დიდი ქალივით აწყობდა,სიცილი დავიწყე,გაწითლდა,მაგრამ არ შეიმჩნია.
დასალევმა მალე იმოქმედა ჩემზე და ცოტათი დავთვერი მგონი,სიმღერაც კი დავიწყე.
-ნიკა,წამოდი
-სად?
-წყალი მინდა,გამომყევი
ჩემი ღვთაება,მთვარის შუქზე,კიდევ უფრო ლამაზი ჩანდა,მისი წითელი ტუჩები,კიდევ უფრო წითელი ჩანდა,უეცრად ძალიან მომინდა მასზე შეხება,მივუახლოვდი,მაგრამ ანასტასიამ თავი ამარიდა,რატომღაც მეწყინა,გული მეტკინა....წყალთან მიმიყვანა და სველი ხელები სახეზე შემახო.
-ნიკა,მთვრალი ხარ
-შენი სიყვარულით
-სასმელით
-ცოტა სასმელითაც
-გთხოვ აღარ დალიო მეტი
-კარგი.
მისი თხოვნის მერე აღარ დამილევია,ძალიან კი მეწყინა მისი საქციელი,მაგრამ თავს იმით ვიმშვიდებდი რო მთვრალი ვიყავი და ასე ამის გამო მოიქცა.დილით გვიან გამეღვიძა და აღმოჩნდა რო ანასტასია დიდხანს ვალოდინე,საბაც წასულიყო მათთან ერთად ტყეში. მეც მოვწესრიგდი,წყალი გადავივლე და მათი ძებნა დავიწყე.
საბედნიეროდ შორს არ წასულან და პიკნიკი მოუწყიათ.ანასტასიასთან მივედი და გადავკოცნე,ისე თბიალდ მომეხვია გული საგულედან ამომივარდა,ძალიან მიყვარდა ეს არსება,სახელად ანასტასია.
-ჩემო ტკბილო
-ძილისგუდავ
-უჩემოდ მშვენივრად ერთობით არა...საბა,მადლობა,რო გამაღვიძე
-არაფრის,ძმა


-როგორც იქნა წავიდნენ
-ბოროტო
-ბოროტი,რა შუაშია,ვერ ხვდებიან რო შეყვარებულები მარტო უნდა დატოვონ
-და შენ რად გინდა მარტო დარჩენა,ასე ძალიან?
-ანასტასია
-გისმენ ნიკა
ისევ მივუახლოვდი
-ნიკა,მე...
-რა შენ ანასტასია?
-არავისთვის მიკოცნია
-რა?ძალიან გთხოვ არ მომატყუო ანასტასია,ჩემთვის არ აქვს მნიშვნელობა,ხო იცი?ორი წელი სხვასთან იყავი,როგორ არ გიკოცნია?
-როგორ და ჩვეულებრივად,გადაითვალე ორი წლის წინ რამდენი წლის ვიყავი...ცპოტა რო წამოვიზარდე მერე ურთიერთობაც დაიძაბა და არ მინდოდა კიდევ უფრო იმედგაცრუებული დავრჩენილიყავი.
გავვოცდი,ამას ნამდვილად არ მოველოდი,მართალია ვთქვი რო ამას მნიშვნელობა არ ქონდა,მაგრამ არ ქონდა იმ მხრივ რომ ამის გამო არ დავშორდებდოი და მისდამი სიყვარული არ გამინელდებოდა,მაგრამ როცა გავიგე რო მე უნდა ვყოფილიყავი პირველი ვინც მის ღვთაებრივ ტუჩებს შეეხებოდა,ძალიან ავღელვდი,გამიხარდა,ბედნიერი ვიყავი,ძალიან ბედნიერი.
-გპირდები,მე იმედებს არასდროს გაგიცრუებ.მიყვარხარ დის სულს გეფიცები,მართლა მიყვარხარ.
ისევ მივუახლოვდი...და გაჩერდა დრო,ირგვლივ ყველაფერი გაქრა,მხოლოდ მე და ანასტასია ვარსებობდით...მისი ტუჩები,ისეთი თბილი,ისეთი წმინდა...
ანასტასია კანკალებდა,თვალები უბრწყინავდა,ცრემლიც კი იყო შესამჩნევი,მის გულისცემას ვგრძნობდი...გულში ცავიკარი,ასე დიდხანს ვიყავით,სრულიად ჩუმად...

ასევე დაგაინტერესებთ: