ნუ რა თქმა უნდა სოფი და ნინაც აქ არიან ხო და თოკაც...
სტუმრებიდან ნახევარს არც კი ვიცნობდი, მე სოფი და ნინა ჩვენთვის ვიჯექით, ვლაპარაკობდით და ცოტას ვსვამდით
-ნიკააა-დავიყვირე
-ჰო-თქვა და შემოტრიალდა
-სად ხარ დაკარგული?
-აქ-კბილები დაკრიჭა
-რას მეკრიჭებიი?
-ეე რა გინდა?
-კაიი ხო მიდი, გოგოებს ეძებ ეხლა ვიცი-თვალი ჩავუკარი
-ჰოოდა წავედი... არა რა ეს ნიკაც რა გიჟია, ტყუილად კი არაა ჩემი ძმაკაცი...
-აუ ნეტა თორნიკე სადაა-სოფიმ და ნინამ გაკვირვებულებმა შემომხედეს, უი ხმამაღლა ვთქვიი?
-ჰოო...
-არა ამას თორნიკე უყვარს რაა-თქვა ნინამ
-საიდან დაასკვენი? უბრალოდ ვიკითხე სადაათქო და მეტი არაფერი
-ხო რავიი
-წამოდით რა ეხლა
-სად?
-სად და სანდრო მოვძებნოთ... სანდრო რამდენიმე რამდენიმე ბიჭთან ერთად იყო და სვამდა
-აბა გოგოებო ერთობით?
-არც ისე
-რატო ანიიი?-მკითხა თორნიკემ
-იმიტოოომ...ცოტა ხანი ბიჭებთან ერთად ვიყავით და ვსვამდით... ცოტათი დამცხა ამიტომ წამოვდექი და ვთქვი
-აუუ ცოტა ხნით გავალ რა და სოფის და ნინას მიმიხედეეთ- შემდეგ გარეთ გამოვედი... სუფთა ჰაერი ძალიან მესიამოვნა,კარგი ამინდი იყო, სახლში შესვლაც კი აღარ მინდოდა, უცებ ვიღაც მხარზე შემეხო.
-თორნიკეე, ერთხელაც გული დამარტყამს იცოდეე
-რაიყო ესე შეგეშინდა?
-ჰო-სიცილით ვუთხარი
-მოწყენილი ხაარ?
-ცოტათი
-ჰმ... რით გაგამხიარულო?-მკითხა და შემომხედა, უცებ ტელეფონი გამომგლიჯა ხელიდან
-თორნიკე ნუ ბავშვოობ, დამიბრუნე ტელეფონი
-ეცადე, რომ შენთვითონ დაიბრუნო-მითხრა და გაიქცა... მეც მეტი რა მინდოდა, უკან დავედევნე... დაახლოებით ღამის 1 საათი იყო, ქუჩაში კი მხოლოდ ჩვენ ორნი ვიყავით, მივრბოდით და თან გიჟებივით ვიცინოდი... გზაზე გადავრბოდით, უცებ თორნიკე გაჩერდა მე კი თავი ვეღარ შევიკავე, დავეჯახე და წავაქციე
-დებილოო-დავიყვირე და ადგომა ვცადეე
-ეე სად მიდიხარ?
-აბა რა ვქნა გზაზე ვიწვეე??
-ჰოო
-გიჟი ხარ-გავიცინე და მის გვერძე დავწექი, ცოტა ხანი ესე ვიყავით და გიჟებივით ვიცინოდით...
-რა ლამაზი ცაა-ვთქვი და ვარსკვლავებით მოჭედილ ცას დავაკვირდი
-ჰოო-დამიდასტურა თორნიკემ.
-...და რამდენ ხანს ვიყოთ ესე, სანამ მანქანა არ გადაგვივლიის?
-ჰოო-მითხრა სიცილით...
-თორნიკეეე-დავიყვირე და წამოვხტი, თორნიკეც მაშინვე წამოდგა და გზიდან გადავედით
-ეე რატო წამოხტიი?
-ცოტაც და მანქანა გადაგვივლიდა სულელო-ვუთხარი და თმები ავუჩეჩე...უცებ ხელში ამიყვანა და დამატრიალა
-თოკააა-დავიყვირე
-ხოო კაი-თქვა და დამსვა
-წავიდეეთ... სალხში შევედი, უცებ ტელეფონზე დამირეკეს, დედა იყო, მაშინვე ვუპასუხე და მივხვდი თუ როგორ მომენატრა მისი თბილი ხმა, ცოტა ხანს ვილაპარაკეთ... როგორცკი გავუთიშე მაშინვე ტირილი დავიწყე...
-აუუ კაი რა ანიი, ძლივს გაგამხიარულე და შენ კიდე ტირიხარ?
-აღარ ვიტირებ
-მპირდები?
-ჰო-ჩავიჩურჩულე
-მაშინ წამო, ნინა და სოფი გელოდებიან... მათთან მივედი
-რა მოხდაა? სად იყავი?-მკითხა სოფიმ მაშინვე
-ცოტა ხნით გარეთ გავედი, სუფთა ჰაერი მჭირდებოდა
-აა
-ეხლა კიდე დავლიოოთ რააა
-რა დალევა აგიტყდა გოგო?-თქვა სანდრომ
-ეე დამანებე რა თავი-ჭიქა ავიღე და ბოლომდე დავლიე, კიდევ რამდენიმე ჭიქა და... სააბაზანოსკენ წავედი
-ანიი კარგად ხარ?-მკითხა სოფიმ
-ხო, უბრალოდ გაგრილება მჭირდება-ვუთხარი და გზა გავაგრძელე, აბაზანაში შევედი და კარების დახურვას ვაპირებდი, მაგრამ თორნიკემ ხელით დაიჭირა, შემდეგ შემოვიდა და კარები ჩაკეტა,
-აქ რა...თორნიკემ დამთავრება არ დამაცადა, კოცნა დამიწყო, მეც ავყევი, კედელს მიმაყუდა, კოცნას აგრძელებდა, მაიკა გაიხადა... ოპა აი აქ კიდევ უფროო დაცხაა... შემდეგ მეც გამხადა მაიკა... ყელზე დამიწყო კოცნა
-თორნიკე-დავიძახე, კიდევ კარგი სიმღერა იყო ჩართული თორემ ჩემს სიამოვნებისგან კივილს ყველა გაიგონებდა... თმაში ხელი შევუცურე, ხარბად დაეწაფა ჩემს ტუჩებს, მე კი შეწყვეტას არც კი ვაპირებდი... უცებ ვიღაცამ კარების სახელური ჩამოწია, კიდევ კარგი ჩაკეტილი იყო...
-თორნიკე-დავიჩურჩულე შემდეგ კი დავიყვირე „ეხლავე გამოვალთ...გამოვალ“, მაგრამ რანაირად როცა თორნიკე ისევ არ ჩერდებოდა, უცებ ხელი ვკარი
-დროზე ჩაიცვიი-ვუთხარი და მეც ჩემს მაიკას დავავლე ხელი...
-ეხლა შენ გადიი, ოღონდ არავინ დაგინახოს-თორნიკემ კარები გააღო და მაშინვე გავიდა, შემდეგ მეც კარებთან მივედი და გავიხედე, არავინ არ იყო ისეთი ვისაც ვიცნობდი, მაშინვე იქიდან გამოვედი და ჩემი ოთახისკენ წავედი... ღმერთო ჩემო ეს რა იყო-ჩავიჩურჩულე და ლოგინზე წამოვწექი... ჩამეძინა, თუმცა დიდხანს არ მძინებია, ამხელა მუსიკის ხმაში რა დამაძინებდა ნორმალურად... ოთახიდან გავედი და სოფი და ნინა მოვძებნე, თუმცა არ მინდოდა იმის მოყოლა რაც მოხდა...
იმ ღამით სოფიც და ნინაც ჩემთან დარჩნენ...დილით თავი საშინლად მტკიოდა, ამიტომ მაღაზიაში გავედი და „ნაბეღლავი“ ვიყიდე, უკან რომ დავბრუნდი თორნიკეს დამხვდა... ეტყობა ღამით აქ დარჩა...
-ვა შენ რა გღვიძავს უკვე?
-ჰოო, როგორც ხედავ მღვიძავს და მაღაზიაშიც კი ჩავედი-ვთქვი და ჭიქაში ჩავასხი ნაბეღლავი...
-შენც თავი გისკდება ხო?
-ხო აბა რატო ჩავიდოდი ნაბეღლავის საყიდლად? შენ კი არ გიყიდდი!
-რატო მესწერვები?
-არ გესწერვები
-ხო ნუ რასაც აკეთებ
-რა გინდა თორნიკე?
-მიბრაზდები ხო გუშინდელზე?
-აი ეგ იყო შეცდომა და მორჩა, აღარ გამახსენო!
-კარგი ბოდიში... ჭიქა მოვიყუდე, ბოლომდე დავცალე და ოთახში დავბრუნდი. ნინასაც და სოფისაც გაღვიძებოდათ, სოფი იცმევდა, ნინა აბაზანაში იყო
-რატო ხარ მოწყენილი ანიი?
-ნერვებს მიშლიის და არ მკითხოთ ვინ, თქვენც კარგად იცით!
-ხო კარგი...
-გოგო იცი გუშინ სანდრომ რა მითხრა?-იკითხა ნინამ
-რაა?-დავინტერესდი
-მომწონხარ მაგრადოო
-ვაახ მართლაა?
-ჰოო-გაწითლდა ნინა
-უფრთხილდი მაინც ჩემი ძმაა-ვთქვი და გამეცინა
-ხოოო რავიი... სამივე ქვევით ჩავედით, სანდრო და თორნიკე ტელევიზორს უყურებდნენ
-ბიჭებო აბა კარგაად-დაიძახა სოფიმ
-მოიცა ტოო მიდიხართ?-ფეხზე წამოდგა სანდრო
-ჰოო
-მანქანით გაგიყვანთ
-ამმ, კარგი-თქვეს გოგოებმა... კარები დავხურე თუ არა ჩემი ოთახისკენ წავედი, შემდეგ მოვტრიალდი
-უნდა ვიმეცადინო და ხელის შეშლა არ გაბედო-ვუთხარი თორნიკეს და ოთახში შევედი... რამდენიმე საათი ვიჯექით და ვმეცადინეობდი, ბოლოს დავიღალე და ოთახიდან გამოვედი, თორნიკე ტელეფონში იყო ჩამძვრალი, სამზარეულოში გავედი ნაყინი ავიღე, შემდეგ თორნიკეს გვერდით დავჯექი და ტელევიზორის ყურება დავიწყე, თან ნაყინს ვჭამდი გემრიელად, თორნიკე კი ხან ტელევიზორს შეხედავდა ხოლმე, ხან მე, ნუ უფრო ხშირად მე...
-წავედი მე-თქვა, წამოდგა და კარებისკენ წავიდა
-ჰო-მხოლოდ ეს ვუპასუხე და მეც მას მივყევი, კარები გააღო, მაგრამ შემოტრიალდა, ცოტა ხანი უბრალოდ იდგა და მიყურებდა, შემდეგ გარეთ გავიდა
-ნახვამდის-მხოლოდ ეს თქვა და გამიღიმა, შემდეგ კი წავიდა, კარები დავხურე და ოთახში გავედი...მთელი დღე სახლში მარტო ვიყავი, ფილმსაც ვუყურე, შემდეგ წიგნიც წავიკითხე, ცოტა ვიმეცადინე, რომ მოსაღამოვდა სანდროც მოვიდა
-ამდენ ხანს სად იყავი?
-მეე... ნინასთან...
-ჰა? მომესმა?
-ნინასთან ერთად ვიყავი, კაფეში და მერე კინოში
-აჰა, გასაგებია-გავუღიმე და ისევ ოთახში შევიკეტე... სკაიპით დედას და მამას ველაპარაკე, მაგრამ მხოლოდ ცოტა ხნით... ემოციები ვეღარ შევიკავე და ტირილი დავიწყე... შემდეგ აბაზანა გავავსე და ჩავწექი, ეს ხომ ასე მამშვიდებდა... ცოტა ხანში ლოგინში ჩავწექი... ხვალ ისევ სკოლა და მასწავლებლები, ერთ კვირაში კი გამოცდები, მერე ბანკეტი....
დიდი იმედი მაქვს რომ მოგწონთ
ასევე დაგაინტერესებთ:
✔ ჩვენ ვქმნით საუკეთესო ნივთებს თქვენთვის, მთავარია ისურვოთ და საპოვნელაში აუცილებლად იპოვით
✔ აღნიშნე ჩვენთანერთად ვალენტინობა ❤️
✔ ლაზერით ჭრა და გრავირება
✔ რა ვაჩუქო? მოგვწერეთ მოგეხმარებით საჩუქრის შერჩევაში
|
