უკან მოუხედავად წამოვედი,არ მინდოდა მისგან კიდევ გამეგო ის რომ ვუყვარდი! გულამოვარდნილი ავედი სახლში და ლოგინზე უსულოდ დავეშვი.არ მინდოდა მისი სიყავრული! თან მძულდა თან მიყვარდა.სრულ ქაუსში მოექცა გონება და გული! ეს რა მჭირს,თავი როგორ დავღწიო ამ გაურკვევლობასა და ქაოსს? აღარ უნდა ვნახო.მორჩა ნიკა მორჩა!!! ტელეფონი არ გაჩერებულა შეუწყვეტლივ რეკავდა ერთ ზარს მეორე მოზდევდა,მეორეს მესამე,მესამეს მეოთხე. ოხ ნიკა! ტელეფონი გამოვრთე და დავწექი იმ იმედით რომ ცამეძინებოდა.მთელი ღამე ვბორგავდი,ჯესის წკმუტუნმა დამაწყნარა ვერაფრით გავაჩერე,მთელი ღამე თეთრად გავუთიე,მგონი ცუდად არის,აღარ ინძრევა ღმერთო რა ვქნა საღამოს 5 საათია,ამ დროს სად წავიწვანო.ტელეფონი ავიღე და მარიტას დავურეკე მაგრამ არ მიპასუხა ალბათ სძინავს.სხვა ვერაფერი მოვიფიქრე იმისა რომ ნიკასთვი დამერეკა,სხვა გზა არ მქონდა ჯესი მიკვდებოდა! დავურეკე და მანაც მიპასუხა
-ანაბელ შენ ხარ?
-კი ნიკა მე ვარ გთხოვ დამეხმარე
-რა გატირებს?
-ჯესი ნიკაა
-რა მოუვიდა ჯესის?
-არვიცი ძალიან ცუდაა არ ინძრევა
-კარგი მოვდივარ არ შეგეშინდეს
ტელეონი გავთიშე და მას ველოდი,არ დააყოვნა და 10 წუთში ჩემთან იყო. კარებზე დააკაკუნა საბედნიეროდ ბებიაჩემს ძალიან ღრმა ძილი აქვს და ვერაფერი გაიგონა,კარები გავუღე და ჯესისთან მივიყვანე.
-ნიკა რა დაემართა? აკანკალებულმა და ნამტირალევმა ძლივს ამოვიღე ხმა
-დაწყნარდი,ალბათ რამე ჭამა ისეთი
-რა უნდა ეჭამა
გამახსენდა რომ 1 დღის გამავლობაში საჭმელი არ ქონდა და შესაძლო იყო რამე ისეთი ეჭამა რამაც მისი ესეთი მდგომარეობა გამოიწვია.
-აქ ვეტერინალი გყაავთ?
-კი მგონი არის,
-რა ვქნათ როგორ წავიყვანოთ.
-არ დასჭირდება ვეტერინალი დამშვიდდი
3 წუთი არ იყო გასული ჯესიმ თვალი რომ გაახილა,ამის დანახვაზე თვალები სიხარულით ამევსო და მივვარდი.გამალებით ვეხუტებოდი და ვკოცნიდი.
-ნიკა რა მოხდა რა უქენი ესეთი?
-ისეთი არაფერი
-მითხარი რა,შენ ჩემი გმირი ხარ
გამიცინა და ხელი მომკიდა
-ხომ იცი რომ მიყვარხარ
ხელი გამოვტაცე და ისეთი სახე მივიღე ვითომ არაფერი უთქვამს.
-იმედია ასე აღარ შემაშინებ ჯესი.ჩემო ბიჭო
-ძალიან გიყვარს ხომ?
-კი თავზე მეტად.
-სხვანაირად არც შეიძლება
-ჩემი სულის ნაწილია
-რაც მე გითხარი იმაზე რა აზრის ხარ?
-მომისმინე ნიკა სანამ შენ თიკასთან ხარ ამაზე აზრი არავითარი აზრი არ მექნება
-ანაბელ!
-რა ანაბელ?რა გინდა თქვი ბოლომდე არ მეუბნები რაღაცას.
-არ მინდა ამაზე ლაპარაკი
-მე მინდა!
-წავედი მე.
-წადი.
ნიკა წავიდა,მისთვის ყურადღება აღარ მიმიქცევია.ჯესი ლოგინზე ამოხოხდა და თავი დამადო.დიდხანს ვეფერებოდი.ამასობაში შემოგვათენდა. 7საათზე ავდექით საჭმელი ვაჭამე,მეც მოვწესრიგდი და წასვლის წინ ბებიაჩემის ოთახში შევვარდი
-ბებო ჯესის შენ გიტოვებ,არაფერი ჭამოს ყურადღება მიაქციე
-ოხ მეტი საქმე არ მაქვს!
-გთხოვ რა გუშინ კინაღამ მომიკვდა.
-ხო კარგი.
იმის იმედით რომ ჯესის მიხედავდა სკოლაში წავედი.ჩემდაგასაკირად არც თიკა და არც ნიკა არ იყვნენ სკოლაში.დამაინტერესა და გოგონების ლაპარაკს მოვკარი ყური.გავიგე რომ თიკა საავადმყოფოში იყო.მის დაქალთან მივედი
-რა სჭირს თიკას?
-რაში გაინტერესებს?
-მითხარი გთხოვ
-აუ გადი რა
ამ ყველაფერმა ძალიან დამაეჭვა,რა უნდა დამართნოდა თიკას,თან ნიკაც არ იყო.გადავწყვიტე ნიკასთვის დამერეკა
-ნიკა სად ხარ?
-ეხლა არ მცალია და მერე დაგირეკავ,ცივად მითხრა და ტელეფონი გამითიშა.
ძალიან დამაინტერესა რა ხდებოდა და საავადმყოფოში წასვლა გადავწყვიტე,არ გამჭირვებია მოძებნა იმისა თუ რომელ საავადმყოფოში იწვა,აქ მხოლოდ ერთი საავადმყოფოა,გაკვეთილების მერე წავედი.შევედი მორიგე ექთან ვკითხე
-უკაცრავად თიკა შელია რომელ პალატაშია?
-მეორე სართულზეა ბოლოდან მეორე ოთახია 4 პალატაა
სასწრაფოდ ავედი კარები შევაღე და მასთან ნიკა დავინახე,გვერდზე ეჯდა და მისი ხელი ეჭირა.