სათიბში მიჯნური მთვარე დაბანცალებს.
იციან _ იწვიან ვარსკვლავთა ნარგისნი.
მსურხარ და მაძალებ _ სულ ცოტა მაცალე _
სული თუ მოვითქვი _ სიყვარულს აგიხსნი.
გეტყვი, რა სახმილმა ეს გული დაფლითა
ან მთვარე რად ვიძმე _ ღამეთა პოეტი.

წუხელ, სიზმარი დამნახებია,
სიზმარი ცხადად მომჩვენებია,
და დამინახავს ისეთი რაღაც, 
რაც ჩემი აზრით აღარ ღირს თქმადაც, 
მაგრამ რატომღაც მაწუხებს გულში,
და გადავწყვიტე გიამბოთ ძმურში. 

და დავიღალე ყოველდღიურობით,
ცხოვრებას რომ ახლავს ოპტიმისტურობით,
ყოველდღე ვიღვიძებ, მზე არის ვხედავ
და რომ ვიძინებ მთვარეა ჩემთან.

ფიქრებში მუდამ მე ჩვენზე ვფიქრობ
მე და შენ ერთად ძმობამ შეგვკაზმა
მე მიგატოვებ შენ ამა ფიქრობ?
შენგან სიშორემ ლამის შემშალა

ცუდმა სიზმარმა" თავქვე წამიღო,
ძალით მიმგვარა ძილის კარიბჭეს,
უფორმო ღრუბლებს, შავ ნისლში ჩანთქმულს,
თითქოს ბნელეთი მარწუხით იჭერს...

მე
მომწონს
სიგიჟემდე შეყვარებული წყვილები
წვრილმანებში,
რომ
პოულობენ ბედნიერებას
და
უანგაროდ უყვართ ერთმანეთი
მამაკაცები გრძელი პალტოებით

გავაფერადებ ოცნებებს შენზე,
დავხატე ცაზე შენი ფერები,
ქალებზე ფიქრებს გადავდებ გვერდზე,
მთელი არსებით მოგეფერები.
შენი ბგერები ნაზად ჩამესმის,
ვტკბები ლამაზი თვალების ცქერით,
როგორ აგიხსნა მართლა არ მესმის,
არ გავაფუჭო გრძნობები ენით.

ხანდახან როგორ ძალიან მინდა, რომ ვიღაც ვიყო, რამედ რომ ვღირდე
და შენს კარებთან მოურიდებლად, უდრეკი სულით შევძლო მოვიდე,

ვიყო პოეტი და ჩემს ლექსებში ამ ემოციებს ნაზად ვაქსოვდე
და ტკბილი გრძნობა თავისუფლების უსივრცობაში ზანტად მათოვდეს,

"უკაცრავად . . .მაპატიეთ სითავხედე. . .
ვხედავ ჩქარობთ, მაგრამ უნდა დაგაყოვნოთ,
ვერ მიცანით? სულ ვერაფერს მიგახვედრეთ?
თქვენი ხსოვნის ნაწილი ვარ ქალბატონო.
რატომ შეკრთით, ღაწვებს ფერი დაჰკრავს თეთრი,
ნუთუ გულში ძველი გრძნობა კვლავ ბატონობს?
გამოცვლილხარ. . .

აბა რაღა ვთქვა,სიტყვით რა გითხრა,
რით გამოვხატო სინაზე ჩემში,
რომელსაც აჩენ ყოველდღე ძლიერ,
რომელსაც ეტრფი და უვლი მშვიდად.