და დავიღალე ყოველდღიურობით,
ცხოვრებას რომ ახლავს ოპტიმისტურობით,
ყოველდღე ვიღვიძებ, მზე არის ვხედავ
და რომ ვიძინებ მთვარეა ჩემთან.
ენაცვლებიან ისინი ერთმანეთს,
თითქოს მათ შორის სხვაობას ვერ ვამჩნევ.
რაღაც გრძნობები ერთმანეთს ედება
თითქოს ზაფხული ამ ზამთარს ერევა.
მე მენატრება ზაფხულის წვიმა,
ცხელ გულს სიგრილედ რომ ეჩვენება,
ვერ ვარჩევ გრძნობებს, აზრებიც მცვივა,
თითქოს ზამთარში ამ ზაფხულს ცივა.
გარეთ ფოთლები რომ აღარ ყრია,
ამ შემოდგომამ ალბათ დალია,
უკვე ზამთარიც მოვიდა ახლოს
და დროებით ზაფხულს დავადებ ტაბუს.
ასევე დაგაინტერესებთ:
|
