ყური დაუგდე, ნუთუ არ გესმის?
როგორ გეძახის ეს ჩემი გული,
ნუთუ ვერ ხვდები შენზე რომ ვფიქრობ
და ძლიერ რომ ვარ შეყვარებული.
წუხელ სიზმარში გამომეცხადე
ახლოს ვხედავდი შენს ლამაზ თვალებს,
მერე წყვდიადში გაუჩინარდი
არ მახსოვს როგორ გათენდა ღამე. |
ხშირად ამბობენ, რომ სიყვარული ნეტარებაა,
აფსურდიაო - ისიც ხშირად გამიგონია,
ქვეყნად მრავალი ჯადოსნური შედარებაა,
მე კი რატომღაც ასე ვფიქრობ, მგონია
სიყვარულია აპრილის სუნთქვა, ნოემბრის სევდა, |
მიუვალობამ დაღალა გონი,
გადაფარული ფიქრების გროვით
დავეძებ ჟანგბადს!
ვართ მხოლოდ ორნი ამქვეყნად მგონი,
მე და ეს თოვლი,ეს ცივი თოვლი. |
და შენ არ იცი, თუ რა რიგად მოუხდებოდი...
სევდისფერ ქუჩას გადავივლიდი, შენზე ფიქრებით,
ავიწყვიტავდი გადარეულ სურვილთან მოცდას,
იქნებ გეცანი შენი თვალებით ესე რომ მიცდის,
შემომხედავდი ოდნავ ღიმილით უზადო მორცხვად... |
მე ის ვარ შენ რომ გაღმერთებს,
შენ ის ხარ მე რომ ვირწმუნე,
შენს სიყვარულს არ მაცლიან,
ჰოდა აი მეც ვწუწუნებ. |
თუმცა ნათელი მესხვისა,
ზეცა შავ ღრუბლებს გადარევს,
დრო მოვა, ბოკერს ვეფხისას
ერთხელ მეც მოვინადირებ.
თუმც ყელზე მომდე ბაწარი,
ქარს მიაქვს თოკის ნარჩენი.
სიძულვილს როგორ მასწავლი,
სიყვარულისთვის გაჩენილს.
უფსკრულმა ჯანგი აშალა,
ვერ ვთქვი,
საწურთო ბინდია...
ჩემი დამჭერი ავშარა
ცხრა ზეცის მიღმა ჰკიდია. |
დგანან ვერხვები გათანგული სიკვდილის ლანდით,
მოდის საღამო, მგლოვიარე ფერები მოაქვს,
აბორგებულა ან უბრალოდ გამწყრალა ქარი,
ან წარმავლობის აქ უთუოდ მომხდარა ბრძოლა.
ვდგევარ ქაოსში და სამყაროს ძახილებს ვუსმენ,
სადღაც ნაცრისფრად მწუხარების დაეშვა ფარდა,
მე არეული უგზო-უკვლოდ მივყვები ქუჩებს
და სულში რაღაც უმოწყალო ტკივილი ჩამრჩა.
დრო სარეცელზე გათანგული სიკვდილს აზიდავს,
აქ მწუხარებას საქორწილო აცვია კაბა,
სხივიც იქნება და ოდესმე გზაზე გაგიყვანს,
თუ უსაშველოდ არეული ქარები ჩადგა.
მაგრამ მკურნალად დროს ვერ ვეტყვი ქათინაურებს,
დრო მეხად მოდის და სიკვდილთან გაშინაურებს.
|
მაინც დამსაჯა ამურმა ტრფობით,
დაღად დამასვა ვნების ნიშანი,
მაისის ვარდი გინახავს დილით?
ზუსტად ისე თრთის - ვით შენი ტანი.
ტუჩები ნაზი - თბილი ბარხატი,
ნდომით ცახცახებს ჩუმად კვნესის...
როგორც უცნობი მხატვრის ნახატი,
ფერთა გამა კი მხოილოდ მე მესმის.
შენი ჟღურტული იავნანაა,
შენი ღიმილი - დილა მაისის,
ო ღმერთო! როცა მიახლოვდები,
უმალ მუზების ჰანგი გაისმის.
|
ის გამოჩდა როგორც ახდენილი ნატვრა, მწყურვალს უდაბნოში რომ მეპოვოს წყალი მხატვარს ერთი ნახვით დამავიწყა ხატვა, ქალღმერთი ხარ ვკითხე თუ ნეკნით შექმნილი ქალი..? |
წუხელ, სიზმარი დამნახებია,
სიზმარი ცხადად მომჩვენებია,
და დამინახავს ისეთი რაღაც,
რაც ჩემი აზრით აღარ ღირს თქმადაც,
მაგრამ რატომღაც მაწუხებს გულში,
და გადავწყვიტე გიამბოთ ძმურში.
ეს რა მომხდარა?რა ხდება ირგვლივ?
ეს ხალხი ნეტა რად სტირს ყოველმხრივ?
რად შეჰღებვიათ კაბები წითლად?
და რად მოჰფინე მათ ნათელლს ბნელად?
უფალო, შენ გეკითხები ყველაფერ ამას,
მაგრამ პასუხი, ხალხო მითხარით სადა აქვს ამას?
უკნიდან მოდის მოგორავს რაღაც,
თურმე სამგზავრო ბევრ რამეს მალავს,
ხალხს ნდომებია თურმე ეს რაგაც,
თურმე მიაგნეს მათ ამით ეამალს,
მაგრამ სად არის ადგილი მათთვის,
სამგზავრო უკვე დაშლილა ლამის.
|
« 1 2 ... 8 9 10 11 12 ... 28 29 » |
