არ ვიცი რა არის ლექსი თუ სადღეგრძელო მაგრამ ჩემ ცოლ უყურებდი მძინარეს და ჩვენი შეყვარებულობის პერიოდი გამახსენდა ამასაც მაგას ვუძღვნი ისევე როგორც ჩემ ყოველ ამოსუნთქვას.



სიყვარულს გაიმარჯოს უთქმელს ან ახსნილს,
აი ისეთ სიყვარულს ორს შორის გულ გახსნილს,
მოდი იმ ორს გაუმარჯოს იმ გეგმით და ფიქრით,
ერთმანეთით გაუმაძღრებს თეთრ რაშით რომ მიქრით,
მოდი იმ რაშს გაუმარჯოს ვინც აქროლებს ზურგით,
ვინც იმ ფინალს აახლოებს არ ღალატობს მუხლი,
მოდი მუხლებს გაუმარჯოს ვისაც ტაძარში მიყავს,
მოდი იმათ გაუმარჯოს ვინც იძახის მ ი ყ ვ ა რ ს!

სულ მაფიქრებდა მე ეს სამყარო
მრავალი აზრით თავბრუხვეული
სადაც არსებობს ადამიანი
დიდი გრძნობებით გაბრწყინებული

ყველას როდი აქვს პიქრი მთვარეზე,
და ან ვის ესმის სიტყვები წვიმის,
მე დავინახე ეს შენს სახეზე,
და უშენობა ძალიან მიჭირს.

ნეტავ შემეძლოს, უცებ წავშლიდი,
თვალებს, რომელიც მუდამ თან მახლავს,
რას ვიფიქრებდ თუ მისი ცრემლი,
მე ჩამძირავდა ასე თანდათან.

თუ ქალის სხეულს არ დამხობილხარ
თუ ძუძუს თავზე არ გიკოცნია
თუ ქალი ოთხად არ მოგიკეცავს
სხვა უკეთესი რა გიგემია?
თუ თბილ თითებით თმებს არ უფურჩქვნი
თუ გრძნობის ოფლი არა გდენია
თუ ფეხებამდე ქალს არ ჩახედავ
სხვა უკეთესი რა გიგემია?
თუ არ გაათევ ტკბილ ღამეს თეთრად
ჭიდილში სული არ აგზვრენია
ბროლივით სხეულს თუ არ დალეწავ
სხვა უკეთესი რა გიგემია?
თუ ხშირი სუნთქვით შეხებას ვერ გრზნობ
და ქალის კვნესა არა გსმენია
ღამე ჩურჩულში თუ არ დაგიწვავს
სხვა უკეთესი რა გიგემია?

ჩვენი გულები გრძნობით ფეთქავენ
და სიყვარულის ამბებს ყვებიან
მარტო დარჩენის ნუ გეშინია
დაგიბრუნდები ჩემო ფერია
აბა უშენოდ როგორ ვიცოცხლებ?
მე სიცოცხლეზე მეტად მჭირდები
მუხლმოდრეკილი მხოლოდ ერთსა გთხოვ
როცა მე წავალ ნუ ატირდები
შენი ცრემლები დარდად გამყვება
მწარე წარსულად გამყვება გულში
მე ხომ ისედაც დატანჯული ვარ
რომ დარდი ვნახო შენს სიყვარულში
ჩვენ მომავალი კვლავ შეგვახვედრებს
ჩვენ ხომ ერთმანეთს ასე ვჭირდებით
განშორება ხომ შეხვედრას უხმობს
და შეხვედრამდე ნუ ატირდები!"

8 მარტის მისალოცი ლექსები , მალე გასაფხული მოდის 8 მარტიც ახლოვდება და ჩვენს მშვენიერ ქალბატონებს მივულოცოთ ლექსით ეს უმშვენიერესი დღე...



გახსოვს, ჩემო, მთის ფერდობზე
როგორ ვკრეფდით ია–იებს?
მოდი, თორემ იმ სიყვარულს
წარსული არ გვაპატიებს!...

სად წავიდა, სად გაფრინდა
ის სინორჩე, ის სიალე?
შენზე ფიქრი წვრილ ხაზებად
დასტყობია ირგვლივ თვალებს.

დღეს კი... დღესაც 8 მარტია...
როგორც მაშინ, გვათოვს დღესაც...
შესცივნია ჩვენს სულებს და...
დაენანა სითბო მზესაც.

მე თუ არ გეტრფი...
უჩემოდაც ბევრნი გეტრფიან,
თუმც ტრფიალების ბევრს არა აქვს
ნიჭი და თავი.

მე თუ არ გიმღერ...
უჩემოდაც ბევრნი გიმღერენ
და გამანებე, გამანებე
რა, მუზავ თავი!

ჰოი, მთაწმინდავ, მთაო წმინდავ, ადგილნი შენნი
დამაფიქრველნი, ვერანანი და უდაბურნი,
ვითარ შვენიან, როს მონამენ ცვარნი ციურნი,
ოდეს საღამოს დაშთენ ამოს ციაგნი ნელნი!

უსიყვარულოდ
მზე არ სუფევს ცის კამარაზე,
სიო არ დაჰქრის, ტყე არ კრთება
სასიხარულოდ....
უსიყვარულოდ არ არსებობს
არც სილამაზე,
არც უკვდავება არ არსებობს
უსიყვარულოდ.