არ ავარდე! (9)

კარებთან დავდექი და გაოცებული თვალებით შევყურებდი მათ...ნიკამ მომხედა
-ანაბელ...
დავიბენი ვერაფერი ვუთხარი და ახლოს მივედი,თიკას დავხედე სულ მთლად გაფითრებული იყო,უგონოდ იწვა.
-რა ხდება ნიკა
-ცუდად არის
-რა დაემართა?აქ რატომ არის?
-კიბო აქვს თიკას

უკან მოუხედავად წამოვედი,არ მინდოდა მისგან კიდევ გამეგო ის რომ ვუყვარდი! გულამოვარდნილი ავედი სახლში და ლოგინზე უსულოდ დავეშვი.არ მინდოდა მისი სიყავრული! თან მძულდა თან მიყვარდა.სრულ ქაუსში მოექცა გონება და გული! ეს რა მჭირს,თავი როგორ დავღწიო ამ გაურკვევლობასა და ქაოსს? აღარ უნდა ვნახო.მორჩა ნიკა მორჩა!!!

სახლში წავედი.. და ოთახში ჩავიკეტე.. არც მობილურს ვპასუხობდი და არც კარს ვუღებდი ვინმეს .. ვიწექი .. ცრემლები მომდიოდა .. არ ვტიროდი მაგრამ ცრემლები მომდიოდა .. ტელეფონს დავხედე .. საბას 27 უპასუხო ზარი იყო შემოსული .. 1 უცხო ნომერი .. გამიკვირდა .. დამაინტერესა ვინ იყო და დავრეკე ..
– უკაცრავად რომელი ხარ ?
– ნიკა ვარ შენ რომელი ხარ ?
– ნინი ვარ და ამ ნომრიდან ზარი იყო შემოსული და რატოომ მირეკავდიი ?
– მეეე ? მე არ დამირეკავს ძმაკაცმა მთხოვა დამარეკინეო და ალბათ იმან დაგირეკა ..

არ ვიცი ეს იყო რაღაც საშინელება .. გახსენეებაც კი არ მინდა.. გიო მიწას მივაბაერთ.. დაახლოვებიით ერთ თვეში კი ის არავის ახსოვდა.. დედიის საბას და ჩემს გარდა .. რაც მთავარია სულ დამავიწყდა.. ბექა ჟღენტსააც არ დავიწყებია .. ყველაფერი წყნარად იყო ჯღენტიიც ნორმალურად იქცეოდა აღარ მაწუხებდა .. . სამაგიეროდ მე შევაწუხე .. არ ვაპატიე გიოს დაკარგვა ..ყველანაირად ვავიწროვებდიი .. სიცოცხლე სანანებელი გავუხადე .. ვუყვარდი .. სამაგიეროდ მე მძულდა .. ჩემი და საბას ურთიერთობა კი უფრო და უფრო გაძლიერდა .. ერთმანეთი სიგიჟემდე გვიყვარდა .. კვირა არ გავიდოდა ისე რომ გიოს საფლავზე არ ავსულიყავით .. ერთ დილას საბამ დამირეკა ..

ორი თვის განმავლობაში მე და გიო გონზე ვერ მოვედიით.. ერთმანეთს გვერდიდან არ ვშორდებოდით.. ორშაბათს დილით გიო დამადგა სახლში დილაადრეან..
– ნინი გაიგვიიძე მალე და ჰაიდა სკოლაში მივდივართ..
– რაა ? რატოო ? რამე ხდებაა ?
– ადექი ნიკას ჩვენ ისეთები უყვარდით როგორებიც ვიყავით მის გარდაცვალებამდე . ხოდა ადექი მალე და წავედით სკოლაში.. დარწმუნებული ვარ ეხლა ცოცხალი რო იყოს საშინლად გაბრაზდებოდა სახლებში რო ვართ ჩაკეტილები..
– კარგი კარგი გადი და გამოვალ ..
– წავედი მე სადარბაზოსთან გელოდები..

– გიორგი – საშინლად დაიყვირა ვიღაცამ ..
ეს ჩემი მეზობლის ნატოს ხმა იყო .. თავიის შვილს უყვიროდა .. ნატოს შვილი ყოველთვის ცუდ დღეში აგდებდა .. გიორგი ჯერ სულ რაგაც 16 წლის იყო მაგრამ სულლ შარში ეხვეოდა .. სულ გარეთ იყო .. ხანდახაან რამდენიმე დღითაც კი იკარგებოდა ხოლმე.. მას მამა 11 წლის ასაკსჰჰი გარდაეცვალა .. ამან მასზე სასჰინლად იმოქმედა.. მამიის სიკვდილს შემდეგ საერთოდ შეიცვალა .. მე და გიო პარალელური კლასელები და ამავდროულად დზალიან კარგი მეგობრები ვიყავით .. არაფერს ვუმალავდით ერთმანეთს ..
– ნინიიი .. დამიძახა დედაამ .