 მე ძველ კალენდარს ვინახავ ისევ, როგორც საყვარელ დღიურის ფურცელს, უკან გადმოვშლი მგონია ისევ, რომ წარსულ დღეებს ვიხილავ უცვლელს... თითქოს ხატის წინ იდგეს მლოცველი, მე ძველ კალენდარს დავცქერი ისე, თითქოს გადმოვშლი დღეებს მოცელილს, და შენ შეგხვდები ხელახლა ისევ... |
 ეჰ რატომ ტირი ბაგეც სველია კლდესაც შეხედე ისიც კი ტირის ტვალი შეავლე იმ მოხრილ ტირიფს შენც ის იგრძენი რასაც ვგრძნობ ახლა იცი რამდენი ტანჯვა გადამხდა მაგრამ ცრემლი ხომ წმინდა წვეთია და შენზე ფიქრშიც ჩამომწვეთია |
 ცრის ციდან ლურჯი წვიმის წვეთები, საუცხოოა აქ სურნელება მაშინ, როდესაც ბეღურებს ელი. არ წყდება წვიმა, უფრო უმატებს, იმნაირად, რომ ცა ჩამოიქცეს თუმც თქეში არის, მაგრამ არ გცივა და ხვდები მალე - გაიმაისებს! აქ სუნთქვა უფრო ადვილი არის, |
 გამდნარა თოვლი - მარილი ზამთრის, და როგორც შარშან, და როგორც ძველად, ჩვენს შორის კვამლი და ქარი დაჰქრის. |
 მაგრამ რაც იყო, იქნება კვლავაც: გზა გაიხსნება, ან შეიკვრება, მომსვლელი მოვა, წამსვლელი წავა… |
 უბრალოდ ვუთხრა, როგორც სუფრაზე ყველას გვაქვს ჩვენი პატარა კუთხე, სადაც ჩვენვე ვართ ჩვენი უფროსი. |
 შენთან ფერები არაფერია შენს თავს ვერ ვანდობ უნიჭო მხატვარს შენ დედოფლობის დიდო ფერიავ. შენთვის არ კმარა პიკასოს ფუნჯი არც ლეონარდოს ნიჭი უბადლო, შენი მხატვარი მხოლოდ ერთია შენ მხოლოდ იმ ერთს უნდა უმადლო. |
 და სიზმრებით მოვედი , შენ რომ არ ყოფილიყავ მე გამოგიგონებდი... უნაირო გზის შემდეგ ისევ შენთან მოვალ დღეს , იცი?,დავიღალე და მხოლოდ შენ თუ მომარჩენ . წვიმა ცრემლად შემარგე_ ცრემლიც უკვე გამიშრა, როცა მოვალ შენდამდე უკან აღარ გამიშვა . |
 იმ ყვავილებს ნუ მომიძღვნი – სხვას რომ უძღვნიდი, იგივე სიტყვებს ნუ მაჩუქებ – სხვას რომ ამკობდი, იგივ ალერსით ნუ დამათრობ სხვას რომ ათრობდი... და თუ გიყვარვარ – მოიგონე ჩემთვის ახალი – შენგან არ ვითხოვ ცას და მიწას, არც ოქროს და ვერცხლს, გამეხარდება შენეული თუნდაც მაყვალი.. |
 რაგდან ცდილობ ცრემლი მადინო! მე გადავწყვიტე, სენეკა და ბრძენი პლატონი რომ შევისწავლო, გულმოდგინედ ვიმეცადინო. ბრძოლა წავაგე, ამის ამის თქმის გაქვს შენ დღეს უფლება! მაგრამ წაგებას ის ერთი აქვს მხარე ნათელი, რომ არ დავკარგე ჩემი სულის თავისუფლება და არ ჩამიქრა სამუდამოდ აზრის სანთელი. |
