არ ავარდე! (9)

კარებთან დავდექი და გაოცებული თვალებით შევყურებდი მათ...ნიკამ მომხედა
-ანაბელ...
დავიბენი ვერაფერი ვუთხარი და ახლოს მივედი,თიკას დავხედე სულ მთლად გაფითრებული იყო,უგონოდ იწვა.
-რა ხდება ნიკა
-ცუდად არის
-რა დაემართა?აქ რატომ არის?
-კიბო აქვს თიკას
ამას ნამდვილად არ მოვედლო,გავოცდი როცა ეს მითხრა და ფერი დამეკარგა,ესეთი პატარა და კიბო? რა შაშინელებაა,მის მიმართ სიბრალულით აღვივსე,არ ვიცი რა დამემართა და ცრემლები ვეღარ შევიკავე
-ანაბელ შენ რა ტირი?
არაფერი ვუპასუხე თიკას მივუახლოვდი და სახეზე ხელი მოვკიდე...
-რა საშინელებაა ნიკა
-მე მეგონა თიკა გძულდა
როგორც ჩანს ჩემგან ესეთ ქმედებას არ მოელოდა
-მე არავინ არ მძულს
-თიკა ძალიან მეცოდება,ეს იყო მიზეზი იმის რომ სულ მასთან ვიყავი,ეხლა ყველლაფერი იცი და იმედია გამიგებ
-რასამბობ ნიკა მაგას როგორ მეუბნები.შენ სწორად იქცეოდი,უბრალოდ უნდა გეთქვა ჩემთვის,მართალია მე და თიკას არცისესახარბიელო ურთიერთობა გვაქვს მაგრამ მაინც ძალიან ვწუხვარ მის გამო.რა დონეზეა სიმსივნე განვითარებული?
-უკვე მთელს სხეულზეა მოდებული.
მიუხედავად იმისა რომ თიკასთან ცუდი ურთიერთობა მქონდა,მაინც ძალიან განვიცადე მისი ამბბავი,ვერასოდეს წარმოვიდგენდი რომ მას ეს სჭირდა.ისეთი ამაყი და თავდაჯერებულია არამგონია ვინმეს სიბრალული მოეწონოს ამიტომ სჯობს რომ სანამ გონს მოვა აქედან წავიდე.კარებთან მივედი და ნიკამ გამომხედა
-მიდიხარ?
-კი ჯობს წავიდე
-დარჩი
-რისთვის?არ მინდა თიკას ეგონოს რომ ის მებრალება,ვიცი რომ ეს მისთვის დამამცირებელი იქნება.
-არ მეგონა თუ ამას იტყოდი,შენი და თიკას ურთიერთობიდან გამომდინარე მეგონა რომ ამას სპეციალურად გააკეთებდი.
-შეცდი ნიკა.. და გარეთ გამოვედი.
გარეთ გამოვედი,ცრემლები თავს არ მანებებდნენ,აი თურმე რატომ არის თიკა ასეთი არუნდა ვინმეს შეეცოდოს.აუ თურმე ნიკა რატომ იყო მასზე მიჯაჭვული.სახლში ავედი ხელები სულ გაყინული მქონდა,ვერაფრით გავითბე.მას შემდეგ 1 კვირა გავიდა ნიკა არ შემხმიანებია,სკოლაშიც არ გამოჩენილან ეგ და თიკა.ძლიან მაინტერესებდა თიკას ამბავი მაგრამ მისი დაქალისთვის რომ მეკითხა ალბათ მცემდა,მოვლენების განვითარებას დაველოდე.ერთ დღესაც ორივე მოვიდა,თიკას არაფერი ეტყობოდა ახალგამოწერილის,ისევ ისე ნაგლად შემოაბიჯა და ისევ ისეთი დაჟინებული თვალებით შემომხედა.გავუღიმე მის მიმართ ლმობიერება შემეტყო.ვერ შევძელი მისთვის ისეთივე თვალებით შემეხედა როგორითაც თვითონ მიყურებდა.