ზუსტად ჩემს წინ ჩამოჯდა, მთელი თავისი მომხიბვლელობით მობრუნდა და გამიღიმა.
იმ წამს ვინმეს რომ ეკითხა რას ისურვებდი ყველაზე მეტადო, ყველაფერი მაქვს მეთქი ვეტყოდი, ისეთ ბედნიერებას ვგრძნობდი, თითქოს ყველა ვარსკვლავი ჩემთვის ჩამოვარდა რომ საკუთარი ოცნება ამესრულებინა.
მისი მწვანე თვალები იმდენად ელავდნენ, იმდენად მიმზიდველები და სასწაულები იყვნენ წამით ვიფიქრე რომ მათში ვიკარგებოდი.

ვნანობ,ვნანობ ყველაფერს,რაც შენ გეხება.ნეტავ არასდროს გათენებულიყო ის დღე,როცა დაგინახე და ერთი ნახვით შემიყვარდი.ხანდახან მგონია,რომ მაშინაც მიყვარდი,როცა არ მყავდი ნანახი,სხვანაირარ შეუძლებელია ახსნა ის გრძნობა,რასაც შენ მიმართ ვგრძნობ.ვნანობ იმ დღეს,რადგან იმ დღეს თავიდან დავიბადე და თან მოვკვდი,რადგან ჩემი სიყვარულით შენ მოგეცი უფლება ან ბედნიერება მოგენიჭა ჩემთვის,ან მოგეკალი.შენ მეორე აირჩიე და ნელ-ნელა მიღებ ბოლოს.ვნანობ იმ დღეს

შენ მიყვებოდი ამბებს ჩემამდელს,
მე კი შენამდელ აზრთან ვდაობდი.
განცდა მწვდებოდა ლამის ყელამდე,
ისე მარტივი თავისთაობით...
მერე შეწყვიტეს თხრობა ტუჩებმა,
და მხოლოდ მზერა ალაპარაკდა.
ყურთან კი ფიქრმა წაიჩურჩულა,
-კარგი იქ არის, სადაც არა ხარ!..

საკუთარ ცრემლებს ზემოდან დავყურებ.
არ მჯერა !
არ მჯერა რომ ბრბოს წინაშე შიშველი და დარცხვენილი ვაგდივარ .
თვალებს გაჭირვებით ვახელ,ჩემს გარშემო ასობით ადამიანია შეკრული,რომელთა გონებაშიც წესები ფილმის კადრივით ტრიალებს და ადამიანურ გრძნობებზე ბევრად მაღლა დგას.
მათი თვალები ჩემსას ერთვის,სულს მიყინავენ და ძარღვებში გამავალ სისხლს აჩერებენ.

გამოშვების წელი: 2018
აღწერა: ჯეკი და მისი ოთხი და-ძმა პატარა პროვინციალური ქალაქის მახლობლად ცხოვრობენ. მიუხედავად ხალხის მახლობლად ცხოვრებისა, ბავშვები ამჯობინებენ არ იკონტაქტონ უცნობებთან. ბევრი ადგილობრივი მაცხოვრებელი ფიქრობს , რომ ისინი რაღაცას მალავენ. ქალაქის მაცხოვრებლებს შორის დადის ხმა, რომ სახლში რაღაც ბოროტება ხდება. RNმალე ირკვევა, რომ ჭორები მართალია. მათ ცოტა ხნის წინ დედა გარდაეცვალათ და თუ ამის შესახებ ინფორმაცია გავრცელდება, ბავშვებს ერთმანეთს დააშორებენ. ბავშვები ფიქრობენ რომ სრულწლოვანებამდე შეინახავენ საიდუმლოს, მაგრამ თავად ჯეკი ვერ შეძლებს დაიცვას თავი გოგონას სიყვარულისაგან, რომელიც მეზობლად ცხოვრობს. სახლში ბავშვების გარდა ბოროტი სულიც ბინადრობს, რომელსაც ჩვენს სამყაროში შემოჭრა სურს.

ამ ლექსს მივუძღვნი ერთადერთ ქეთის,
მას ჩემი გული მუდმივად ეტრფის,
გულში ადგილი მაქვს მხოლოდ ერთის,
და ამ ერთ ადგილს მხოლოდ ის ერთვის.

ახლა მე მის თვალებს ვხედავ,
კითხულობენ ლექსს,
მისთვის მე სიყვარულს ვბედავ,
ის ჩემთვის არფერს.

შემიყვარე, მხოლოდ ერთხელ შემიყვარე,
სევდით გულმა გაათია საუკუნე.
ერთხელ მაინც შემომხედე, შემიბრალე,
ან ის მითხარ, ჩემს სულს რაღა დაუწუნე...

ქარი დაჰქრის, წვიმა ცრემლად მედინება
სული ტირის, რა ქნას ისევ დამიობლდა,
წახვედი და თან შორიდან გეღიმება,
მე.... გრძნობები შენახული დამიობდა...

კვლავ შენი არსებით ამევსო პროფილი,
არადა ავსტრიულ კონტრასტებს ვეცადე,
ღვინო და ქალები.. მრავალის ძმობილნი,
მაკლია წლებია ბინდების ცრეცამდე,

დავტოვე ტაეპში გრძნობათა ხაფანგი,
როგორც სიმფონიის მეხუთე აკორდი,
მივწვები ვარდების ფურცლებზე ნაბანგი,
და გადამეშლება ბულბულთა ნაკორტნი..

ვიგრძენი როგორ მომაწვა რაღაც საფეთქელზე და უცნაურმა გრძნობამ დამიარა.
წამით ვიფიქრე ვიღაც მეხუმრება მეთქი, მაგრამ ირგვლივ რომ მიმოვიხედე ვერავინ დავინახე, ოდნავ გავიარე და მაინც ვერავინ შევამჩნიე.

კლასთან ვიდექი და მთელი ემოციით ველოდებოდი როდის ჩამოივლიდა.
ზუსტად ვიცოდი რომ წუთი წუთზე უნდა გამოჩენილიყო და ერთი სული მქონდა მისი მწვანე თვალები დამენახა. არადა არ გამოჩნდა, იმედგაცრუებული შებრუნებას ვაპირებდი მისი სიცილი რომ მომესმა.
სუხო, ნიკოლოზ სუხიაშვილი, ჩემი ოცნების მამაკაცი.
ვინ იცის მერამდენე წელია მიყვარს, ალბათ რომ გადავითვალო, მეხუთე იქნება. ის კიდევ საერთოდ ვერ მამჩნევს. ერთიანად ალეწილი ვდგავარ კარებთან, უკვე თხუთმეტი წუთია რაც ზარი დაირეკა, მე კიდევ მას ველოდები.