Мой сайт

დამელოდე, მე უთუოდ მოვალ შენთან,
გაკოცებ და ჩემსკენ ნაზად მიგიზიდავ,
არ იფიქრო, რომ სიშორით დრო გაჩერდა,
რომ ცხოვრების განთიადი მიიბინდა.

შენთან ვარ, მაგრამ მაინც დაგეძებ, როგორც დაეძებს საჭმელს მშიერი...

ჩემთვის ჩემი საკუთარი დილა თენდება, მაშინ, როცა შენთვის ღამდება...
P.S. მიყვარხარ...

აუცილებლად დაქორწინდი...
თუ კარგი ცოლი გარგუნა ბედმა, გამონაკლისი იქნები...
და თუ ცუდი – ფილოსოფოსი მაინც გახდები...

მიყვარს შენი თბილი, რაღაცნაირი ფერის თვალები... შენი აზრიანი და სევდით სავსე გამოხედვა...მიყვარს შენი სიცილიც და სერიოზულობაც...)) ჩემს სამყაროს შენი ფერი აქვს

***
იცხოვრე ყოველდღე ისე, თითქოს ეს შენი უკანასკნელი დღეა, და დაისახე ისეთი გეგმები, თითქოს წინ მარადისობაა."

***

თუ მოსეირნე დამინახეთ უაზროდ ფიქრში,
ნუ იტყვით ჩემზე: – როგორ წააგავს გალეშილ გიჟს…
მე კოშმარები კვლავ მიხსნიან სიყვარულს ძილში
და ეს ფიქრებიც მთვარეულივით მძინარეს მჭირს.
ახლაც კალამი არ მიჭირავს, თქვენ გეჩვენებათ!..
უბრალოდ ვფიქრობ და მელანი მღალატობს კვლავაც,
მოფარებული, სანთლის შუქზე რომ შემეჩვევა
ჩემს ყველა სიტყვას ჩუმად უხსნის სანთლების ლავას.
დავალ…

მე რომ შემეძლოს,
ჩემს დაძარღვულ სხეულს შენი ცრემლით დავნამავდი
და შემდეგ შენივე ხელებით გავაუთოვებდი.
მე რომ შემეძლოს,
ჩემს გონებას ჩავუკეტავდი ყველა აზრს
და მხოლოდ შენზე ფიქრებს დავტოვებდი.
სამყაროში ჩავრაზავდი ყველა კარს,
დაწყებული უშორესიდან და მოყოლებული თანდათანობით ჩემსკენ,
რომ საბოლოოდ შენი ერთადერთი ბინა

1.ვიცი, მეც მარტს ვგავარ შარიანს... რა მინდა, კაცი ვერ გამიგებს.. მარტის ამინდივით ვიცვლები, ნიღაბზე კვლავ ნიღაბს ვიკეთებ, ძლივს მიძლებ, ძლივს მიძლებ და მაინც... სხვისთვის ფიქრადაც ვერ მიმეტებ
2.მთელს სამყაროში ერთი მყავდი, ზღაპრად მიმყავდი... ახლა რაღა დროს! უკაცრავად, მე შენ მიყვარდი
3.გყოფნის? ყოფნის შენს ლოდინს?რასაც გიმზადებ?დღევანდელისთვის მე გიხდი ბოდიშს,არ გამიბრაზდე...უბრალოდ ზოგჯერ ამოვიჩემებ -მარტო ჩემი ხარ!და ესეც ალბათ ბრალია იმის...მომნატრებიხარ

ცაა ცარიელი,
დაბლა გამომშრალი გდია დედამიწა...
მინდა მოვიშორო ხორცი - ბარიერი,
მკერდზე სიგარეტით გული ამოვიწვა.

ჩემს უხეშ ხელებს მოენატრა მაგ თმის სირბილე,
ჩემს დამცრალ თვალებს- მაგ თვალების კრთომა-კვესება.
მოხვედი, გულზე წვიმასავით გადამირბინე,
წახვედი უცებ და ტკივილი იგრძნეს ფესვებმა.

ხედავ? მევსება ბრმა ცრემლებით რქა საზედაშე,
მზის ჩასვლის სცენას შენთან ერთად სულ სხვა ხიბლი აქვს.
გახსოვს, ფრთებზე რომ ვოცნებობდით, კარგო, მე და შენ -
იარწივეო, მე ვიქნები მხოლოდ ნიბლია...

გავსხალი ღამე, სულ მისხალ-მისხალ,
ჩამოვაწამლე ცას ვარსკვლავები,
მითხარი რამე... შიშხინებს გული,
შემომაცურე მხრებზე მკლავები...

ვწერ უაზრო, არაფრისმთქმელ სიტყვებს
დრო იყო, როცა ერთმანეთი გვიყვარდა…
იპოვე სიყვარული ჩემს შიგნით, სიღრმეში, სულის ნათელ სიბნელეში…
დრომ გაიარა...
მეც გაგიარე.
სიჩუმით მისჯლი, აუტანელი სიჩუმით...