თავი 1
ერთ სოფელში ცხოვრობდა ძალიან ლამაზი გოგონა.ეს გოგონა ისეთი ლამაზი იყო რომ ხალხი მისს სილამაზის სანახავად სხვადასხვა ქალაქიდან ჩამოდიოდნენ. გოგონამ თავისთავს უბედურება დაარქვა .რადგან მას მისი სილამაზის გამო დედა გარდაეცვალა. ამმ გოგოს აიანო ერქვა.ერთ მდიდარ და ამაყ მოეწონა ჩვენი აიანა.აიანა ღარიბი ოჯახიდან იყო. მან ისს ბიჭი დაიწუნა რის შედეგადაც ბიჭმა სახლი გადაუწვა აიანას და დედაც მანდ დაიწვა.წლები გავიდა აიანო 17 წლის გახდა. აიანა დეიდამისთან გადავიდა საცხოვრებლად.დეიდამის შვილი არ ეყოლებოდათ და ამიტომ აიანო იშვილეს. აიანო ძალიან მხიარული გოგონა. აიანო ყოველ ღამით ტორიდა რადგან დედა ძალიან ენატრებოდა.

მოგესალმებით, ამბავი, რომელიც ახლა მინდა გიამბოთ, დიდი ხნის წინ მოხდა. რადგანაც ტრადიციულ ოჯახში გავიზარდე, ბუნებრივია, ჩემი გათხოვებაც წესებისა და ტრადიციების დაცვით უნდა მომხდარიყო. ამიტომ ჩემმა შეყვარებულმა გადაწყვიტა, რომ ჩემი ხელი ოფიციალურად ეთხოვა.
ნანატრი დღეც დადგა. ულამაზესი თეთრი სარაფანი ჩავიცვი, საგულდაგულოდ გამოვიპრანჭე და საქმროსა და მისი მშობლების მოსვლას გულის ფანცქალით დაველოდე.

შუა ღამე იყო წვიმა და ქარიშხალი ერთმანეთში ერეოდა, ჭექა ქუხილის გარდა არაფრის ხმა ისმოდა, ნიტას ვწერდი მის ხვალინდელ დაბადების დღეზე მწერდა წყნეთში მივდივართ ძალიან მიხარია. წვეულებების მოყვარული ჩვეულებრივი გოგონა ვარ, მაგრამ ვცდილობ არ ვიყო მხოლოდ ჩვეულებრივი მე მთელი მსოფლიო უნდა მიცნობდეს, მე მომღერალი გამოვალ ჩემი მიზანია ვიყო გამორჩეული არა იმიტომ რომ საკუთარ თავს ვცემ პატივს იმიტომ რომ არ მინდა ვიყო ჩვეულებრივი ყველა

მოთხრობის დაწერის მიზეზი გახლდათ გახშიერებული ინფორმაციების მოძიება მაქციებზე: მითები მაქციებზე, ფილმები მაქციებზე.
მაქცია ინგლისურად (WEREWOLF)-ქართულად მგელკაცაას ნიშნავს მისი სახელი წამოვიდა უძველესი ხნიდან, და ის ძირითადად გვხვდება ძველ ბერძნულ და ნორვეგიულ მითებში ტუ როგორ ატერორებდა მგელკაცა მოსახლეობას.

გამარჯობა, მხვდა წილად დიდი ბედნიერება რომ ერთი ისტორია გიამბოთ. ალბათ დაგაინტერესებთ, მგონი საინტერესოა. ადამიანები ერთმანეთისგან რადიკალურად განსხვავდებიან, ზოგი უბედურია, ზოგი მოწყენილი, ზოგი მომცინარი, ზოგი ნიჭიერი, ზოგი უნიჭო, ზოგი ლამაზი, ზოგი მახინჯი. და ასე, უსამართლოდ არის განაწილებული განცდები, თვისებები ადამიანებში. აი ყოველივე ამის გამო ათასობით ადამიანი უბედურდება, დიახ, ადამიანებს მოთმინება არ უყვართ, მათ არ იციან რომ წვიმის მერე ცაზე ცისარტყელა ჩნდება, წვიმა ქრება, მზე ამოდის, ისინი აღარ ოცნებობენ, ისინი ახლა ფიქრობენ, ისინი მეტად რეალისტები არიან.

მეორე



უჩვეულო მოგზაურობამ და ქალაქის ახლად გამჯდარმა სიყვარულმა, თავისი გააკეთა და საძილედ ისე წამიღო, შუადღემდე თვალი არ გამიხელია. დილით მზის სხივები ლამაზად ეჯახებოდა ფანჯარას, რომელზეც ფარდა ოდნავ გადაწეული იყო და როგორღაც ახერხებდა ეცნობებინა დილის დადგომა.

ნეტავ რა მოხდებოდა იმ დღეს კლუბში რომ არ წავსულიყავით? წარმოდგენა არ მაქვს, მაგრამ მგონია, რომ უფრო დიდი ხანი ვერ გავაანალიზებდი სიმართლეს.
კლუბში მისვლისას თავიდან ყველაფერი ჩვეულებივ იყო.
-ნია, წავალ, სასმელს მოგიტან, - შემომთავაზა ბექამ და ხალხში გაუჩინდარდა. მე კი მანამდე ცეკვა დავიწყე.
უგონოდ გადავეშვი მუსიკის ჰანგებში. პატარაობიდანვე ისეთი შეგრძნება მაქვს, რომ მუსიკა ჩემს სისხლშია. სხეული თავისით მოძრაობდა. თვალები დავხუჭე და ინსტინქტებს მივენდე. სულ მალე უკნიდან ბარძაყზე შეხება ვიგრძენი. ხელი ნელ-ნელა უფრო ზემოთ მიიწევდა. თვალები გავახილე და უცხო ადამიანი დავინახე.

-ჰეი ოქროს თმიანო! მომესმა ხმა ქუჩაში მიმავალს,მაგრამ არ მიმიხედავს უკან,ისე განვაგრძე სიარული.
-ჰეი გოგონი,დამიცადეთ თქვენი საფულე! ისევ მომესმა ხმა და სიარული შევანელე.ჯიბეები შევამოწმე და რომ მივხვდი ეს ძახილი ჩემი მიმართულებით იყო,უკან მიხედვაც ვინებე.
-ძლივს არ მობრუნდით?! ქოშინით მოვარდა,ჩემს წინ მაღალი სილუეტი მუხლზე ხელები დაიწყო და ამოიხვნეშა.-აი,თქვენი საფულე ოქროს თმიანო!უცნაური ღიმილით ამომხედა,თითქოს ძალა გამომეცალა.დაბნეულმა შევხედე ბიჭის გამოწვდილ ხელს და საფულე იმდენად ნელა გამოვართვი,თავი ინდურ სერიალში მეგონა.

პ რ ო ლ ო გ ი

"რაც უფრო ღრმად შეტოპავ ტალახში მით უფრო ჩაიფლობი შიგ" ასეთი უხეში გამონათქვამი არსებობს და სწორედ რომ ეს შეესაბამება ამ პატარა გოგონას ცხოვრებას.ადრიანამ სასტიკი სიყვარულის გემო გასინჯა და ახლა უფროდაუფრო ღრმად ეფლობა ამ ბინძურ თამაშში.სიყვარული ღმერთის მიერ ნაბოძები უდიდესი გრძნობაა მაგრამ შემდეგ ჩვენ ადამიანები მას ბინძურ ტალახად ვაქცევთ რომლიდანაც ამოსვლა უკვე შეუძლებელია...
"სიყვარულს ასაკი არ აქვსო" ხშირად ხმარობენ ამ სიტყვებს თავიანთი საქციელის გასამართლებლად და ადრიანაც გამოიყენებდა ალბათ ახლა ამას..მაგრამ მას თავის გამართლება არ სჭირდება..ყველაფერი ისედაც ნათელია...

ბერლინური დღიურები

- ნატა ძალიან გთხოვ, როგორც კი ჩახვალ დარეკე
- დამშვიდდი დედა, პირველად ხომ არ მივდივარ უცხო ქვეყანაში - მეცინებოდა დედას ქოთქოთზე და თან ვეფერებოდი მათ
- პირველად მიდიხარ ამხელა მანძილზე, ნუგზარ, არა არ უნდა გაგვეშვა ხომ ვამბობდი, ახლა წნევა ამიწევს - ისევ ლაპარაკობდა და ნერვიულობდა
- კარგი ნინო დამშვიდდი, გოგო ამხელა გზაზე მიდის და შენ კიდევ გულს უხეთქავ - ამშვიდებდა მამაჩემიც.