მტკივა ეს სული,შემიხორცდა ბინძურ სხეულზე,
გაქრა საზღვრები მისასვლელი ყველა გრძნობასთან,
ვეღარ შევძელი!გესმის მაინც როგორ ვერ ვუძლებ?!
ვიცი ეს ფიქრი,შენთვის ახლა გიჟის ბოდვას გავს.
სუნთქვაც მაწამებს,ვიძაბები ლექსის წერისას,
ყელში წაჭერილ თითებს ვებრძვი...ისევ წავაგე
კვლავ ზღაპარში ვარ,დასასრული აღარ მეღირსა,
ჩამოვანგრევდი ზეცის კედლებს,
ვეძებ სავანეს.
ვიშლები ღმერთო...შევიშალე როგორც მუსიკა,
როგორც მხატვარი დახატვისას ისე ვნავარდობ...
მიშველე ღმერთო ეს ცხოვრება აღარ მიზიდავს,
ვურევ ნაბიჯებს აღარ მინდა ისევ გამაგდო.
მიმაქვს წარსული,სხვისგან არა...
ჩემი დროიდან.
სიცოცხლე ვიცით როგორია,
აღარ განაგრძო...
ცხოვრება თუგინდ სხვებს მიეცი
მე რაღად მინდა.
წავალ დავწვები რაღას ვიზამ,საწოლს გავათბობ.
სულ მთლად ვცახცახებ,
მგონია რომ მხედავ შორიდან,
იცინი არა?!ამრიეს და ვეღარ დამაწყვეს.
სასაცილოა!გაცინება მეც კი მომინდა...
რადგან სიკეთე აღარ მომაქვს...
უნდა დავმარცხდე.
ასევე დაგაინტერესებთ:
|
