-გამარჯობა თეოო
-აჰ გაგიმარჯოს ალექსანდრე
უხალისოდ მივესალმეე და მე და ლუკამმ ისევვ სიცილიი განვაგრძეთ ნომერში ავირბინეე გამოვიცვალეე და ისევვ ქვემოთ ჩამოვედიი დედა ალექსანდრე და მამამისიი საუბრბოდნენ მე იქვეე ფანჯარასთან ვიჯექიი როცაა ლუკა მომიახლოვდაა და მითხრა
-აჰა გოგო გამომართვიი მოგაგნოო ამ გადარეულმაა
ტან ტელეფონი გამომიწოდაა
-რაშვებიი თეე? (ლილე)
-რავიი ლე ბოდიშიი ვერ დაგემშვიდობეთ ვეღარ მოვასწარი
-კარგიი მაგასს არაუშავსს მაგრამმ ანდროო სადაა? ან საერთოდდ რა მოხდაა?
-რა მოხდაა? სადაA?
-მე შენ გეკითხებიი.. მე და ლუკამ ყველა სავარაუდოო ადგილიი მოვიარეთ მხოლოდ შენ სახლთან ვნახე წერილი
-რა წერიაა?
-ის რომ შენ ალექსანდრესთან იქნები ბედნიერიი დაა ეს შენი თხოვნაა კიდევ ის რმ უშენოდდ ვერ გაძლებსს
-ლილე დამაცადეე ერთი წუთით 2 საათში მანდ ვარ
ლილეს ტელეფონი გავუთიშეე და მთელ ხმაზეე დავიწყეე ყვირილიი
-შენ ბიჭოო მისმინეე.. მივუბრუნდიი ალექსანდრეეს
როგორრ ბედავვ და ერევიიი ჩემს საქმეშიი? ქურდოო ლაჩაროო ვოს რა უნდაა უთხრაა? საკუთარიი ბიზაშვილი გააუპატიურეე რა გინდაა რომ ვინმეს ურჩიოო? როგორ გაბედეე ჩემს საქმეში ცხვირის ჩაყოფაა
-ამის მოთმენას არ ვაპირებ (ალექსანდრე)
-ნეტაა რაზე ამბობ ვიცოდეე... სიმართლე არ გიყვარსს მამიკოს ჩმორო?
-ალექსანდრე მე ვთხოვე ყველაფერი (დედა)
-შეენ? ხმა არ გამცეე შემეშვიი... შენნ მე სიცოცხლეე მომისპეე... რით ჯობს ალექსანდრე ანდროს? არ მომძებნოთ სავარაუდოდ არ დავბრუნდებიი... გარეთ ვაპირებდიი გასვლასს როცაა ლუკამ გამაჩერაა
-მოიცაა თეე მეც მოვდივარ
-კიმაგრამ შენ რატომ? (დედა)
-თეოსს პრობლემაა აქვსს და ვირაცა პიდ... ალექსანდრეესს ეუბნებიი? თქვენნ ვერ ხართ... თუუ ეგრეე ძალიანნ მოგწონსს იშვილეე.. არცერთიი შვილიი არ გყავსს შეენ... მე და ლუკა გამოვარდით გარეთ და ჩავხტით მანქანაში
-საით თეე?
-თბილისშიი ლილესთან
2 საათშიი ჩავედით თბილისშიი და თან პირდაპირრ ლილესთან
-მოდიი თეე...
-სადაა ანდროო? (მეე)
-არ ვიცი(ლილე)
-მომეციი წერილიი
ლილესს წერილიი გამოვგლიჯე ხელიდანნ და კითხვა დავიწყე
"ვიციი რომ უნდა ვიბრძოლოო მაგრამმ ჩვენი დაშორება შენი სურვილი ყოფილა... ვიციი რომ მოგენატრებიი მაგრამმ შენი მონატრებაა არაფერიაა ჩემს ტკივილთან... იმედიაა შევხვდებით ერთმანეთს ოდესმეე ოღონდ შენ უკვე შენ პატარაა პრინცესასთან იქნებიი... და ჩემს დანახვაზე დაიბნევიი და ბავშვს ჩემს თავს ვერ გააცნობ... დამინახავ და ვერ მომიახლოვდებიი შიშისგან... ბედნიერებას გისურვებსს... თუ გაიგეე რომ მოვკვდიი მხოლოდ შენ გეცოდინება მიზეზი... თუუ ცოცხალიიი ვარ და ეს იციი... იცოდეე რომ მე მიჭირს და მჭირდები... მაგრამმ კიდევვ მადლობაა ყველაფრისთვის... ბედნიერი იქნებიი უკვე შენი ცხოვრებით... მიყვარხარრ.. და იცოდეე უშენოდ მიჭირს"
ვკითხულობდიი და თან ცრემლებიი მომდიოდაა წერილიი გვერძე გადავდეე და მთელი ხმით მოვრთე ღრიალიი ლუკა მომმვარდაა მაწყნარებდაა მაგრამმ არ მინდოდაა არავისს ნახვაა არ მინდოდაა მეცოცხლაა ანდროსს გარეშეე... გვიანიი იყოო უნდაა დამეძინაა მაგრამმ როგორრ? ესს არც კი გამომდიოდა.... რა მექნაა? შუაა ღამეე იყოო მე ჯერ კიდევ მეღვიძაა ტელეფონის ზარიი იყოო დავხედე მაგრამმ ნომერიცც კი უცხოო იყოო... ვუპასუხეე ტელეფონსს მაგრამმ ხმაა არავის ისმოდაა მხოლოდდ ვიღაცისს აჩქარებულიი გულსს ჩემაა რომელიცც ტელეფონის სადენებშიც კი აღწევდაა.. მხოლოდდ ორიი სიტყვაა ვთქვიი... რომელი ხართ? და თან გაითიშაა ამ ზარმაა შემაშინაა დაახლოებითტ ვხვდებოდიი რომ ანდროო იყოო მაგრამმ ვერაა და ვერრ მოვისვეენეე
დილით გათენდაა თუ არა აეროპორტში გავიქეცი და მოვითხოვე ენახათ ბოლოს გადაფრენილიი თვითმფრინავის მგზავრები
ოპერატორმაა კი ჩქარა და მშვიდადდ ჩამომითვალა
-ნია ჩხეიძე, სალომე გოგუაძე, ნიკოლოზ თუთიშვილი, ანდრია თოდაძე ამ სახელის გაგონებაზეე ცრემლებიი წამომივიდაა და გარეთ გამოვარდიი.... ასეე გრძელდებოდაა დიდხანსს უნიში დავდიოდიი და ვუყურებდიი ანდრიას მერხსს და მახსენდებოდაა ყველაფერიი თითქოსს მოკვდაა ან მე მოვკვდიი....
-თეოო ადექიი (ლე)
-აუუ გოგო მაცადეე
-გოგო მისმინეე დღესს გამოცდაა კაიი რა ადექიი არ გინდაა ბრიტანეთშიი წასვლაა? ....
გავაგრძელოო? ბოდიშიი დამაგვიანდაა მაგარიი ცუდიი დღეები მქონდაა მოკლედდ რაა ...
ასევე დაგაინტერესებთ:
|
