11:57 PM წერილი. . . | ||||||
 უბრალოდ მომინდა მომეწერა შენთვის.... ლამაზი წერილიც მიმიღია და პატარა უსიტყვო ბარათებიც,მაგრამ... მე წერილი არ დამიწერია... არ დამიწერია შენთვის.... არ ვაპირებ იმის მოყოლას თუ როგორ ვცხოვრობ... სად ვარ ან ვისთან... არ გეტყვი როგორი ბედნიერი ვარ... ან როგორი უბედური უშენოდ!... არ მოვყვები რა გრძნობა მაქვს,როცა ზღვაზე დაისს ვუყურებ... არც იმას გეტყვი ჩუმად როგორ ვტირი ბავშვების ყურებისას...
არ მინდა არაფრის გახსენება.... არ მინდა ტკივილი მოგაყენო... შეიძლება შენ არც არაფერი იგრძნო... ან სულაც არ წაიკითხო ჩემი წერილი... ვერ გამიხსენო... მაგრამ მაინც მინდა მოგწერო.... არ მინდა არაფრის თქმა და ...... მაგრამ მინდა ყველაფერი გითხრა.... ყველაფერი მოგიყვე.... მომისმინე.... სულ მე გისმენდი.... მაშინაც,როცა სიყვარული გამიმხილე... არ მათქმევინე ერთი სიტყვაც კი.... და მაშინაც,როცა სხვისი სიყვარული გამიმხილე... არც მაშინ მომეცი ნება ხმა ამომეღო და მეთქვა,რომ ცდები და დღემდე მიყვარხარ.... არ მაცადე... ახლა მაინც მაქვს დრო და საშუალება,რომ ყველაფერი ვთქვა,რაც მაშინ არ მითქვამს .... ყველაფერი... ოღონდ,როცა ამის კითხვას დაიწყებ,არ დახურო!...ბოლომდე წაიკითხე.... ბოლომდე.... გახსოვს,როცა პირველად გნახე?!... ვიცი,ყველა ესე იწყებს მოყოლას,მაგრამ მართლა ჩვენს პირველ შეხვედრას ვიხსენებ... მართლა!... არც არაფერი მომხდარა,მაგრამ არ დამავიწყდება პირველი შეხვედრა... რამდენი დრო დაგჭირდა,რომ გაგეგო რას გრძნობდი... რამდენი ცრემლი დამიღვრია მანამდე და მერე... შენ ხომ არ იცი არა?!.. როცა სიყვარულზე დამელაპარაკე,მართლა ბედნიერი და დაბნეული ვიყავი.... მიხაროდა და მეშინოდა... მეშინოდა.... მართლა მეშინოდა შენი დაკარგვის... სისულელეა ხომ?... ახალი ახსნილი გქონდა სიყვარული და მე შენს დაკარგვაზე ვფიქრობდი.... ვფიქრობდი იმიტომ,რომ მიყვარდი... შენ ამაზე არც გიფიქრია ხომ? ... ჩუმად დავდიოდი შენს გვერდით... მინდოდა შემესრუტა თითოეული შენი სიტყვა,შენი სუნთქვა,შენი სითბო ჩემს სულში... მინდოდა არ დამერღვია შენთვის სიმყუდროვე... არ მინდოდა მომებეზრებინა თავი.... ვიცი....ვიცი რო სისულელეა... ვიცი!... ბავშვური ქცევააა... მაგრამ შენ არ მეუბნებოდი:"ჯერ კიდევ ბავშვი ხარო?!"... ვარ!... დღემდე ვარ... ამდენი წელი გავიდა,რაც ბავშვობა შენთან დავტოვე და .... ჯერ კიდევ ბავშვი ვარ... არც მაშინ დამირღვევია სიჩუმე,როცა "დაგტოვებო!" მითხარი... არ მინდოდა შენს გვერდით ყოფნის ბოლო წუთები გამეფუჭებინა.... ვხედავდი როგორ გიკვირდა,რომ ჩუმად გისმენდი და გიღიმოდი ტირილის ნაცვლად.... შენი ნათქვამი ის სიტყვებიც მახსოვს:"ასეთი სიყვარულის მფლობელ ადამიანს როგორ გტოვებ მიკვირსო!" მეც მიკვირდა შენი ქცევა... მაგრამ ამჯერადაც გავჩუმდი... რა უნდა მეთქვა?!... დამემცირებინა თავი შენი სიყვარულის გამო?!... ყველას აქვს უფლება უყვარდეს და არ უყვარდეს ის ვინც მას სურს... ეს შენი სურვილი იყო ... როგორ შეგეწინააღმდეგებოდი?... მახსოვს ჩვენი განშორების პერიოდი... გაზაფხული... ზაფხული... დაემთხვა მზიანი დღეები... ჩემი დრო... სულ ვიღიმოდი... შენს სალამზე ღიმილს რომ გახვედრებდი,ვგრძნობდი გტკიოდა... ერთხელაც არ დაგანახე ჩემი ტკივილი... შენს ტკივილს კი აშკარად ვგრძნობდი... მაპატიე,მაგრამ მე ვერ მოვიდოდი... ვერ გეტყოდი:" დამიბრუნდი"-მეთქი... ეგ შენ უნდა გდომოდა... შენ კი ფეხს ითრევდი... არ ვიცი იმ დღეს რა მოხდა.... გახსოვს?!... თუმცა რა დაგავიწყებს... ზურგიდან ვირძენი შენი მზერა... ვერ გავბედე შემობრუნება... ვგრძნობდი როგორ მიახლოვდებოდი... აქამდე არასდროს მოსულხარ... იმ სიცხეში გავიყინე... შემცივდა... გული საშინლად მირტყამდა.... კინაღამ გასკდა,როცა შენი ხმა გავიგე:"გამარჯობა!"... დახუჭული თვალები გავახილე და შემოვბრუნდი... სახეზე შეგეტყო,რომ ამას არ ელოდი... ოდნავი ღიმილი გედო სახეზე და ისიც მაშინვე გაქრა.... არც მიპასუხე,როცა გკითხე:"როგორ ხარმეთქი?!"... სახეზე ფერი არ გედო... არც მე მიყურებდი სახეში... დიდი ხანი იყავი ასე... ვერ ვბედავდი რაიმეს თქმას... ბოლოს ხმა კი არა შენი სუნთქვა გავიგე მხოლოდ:"ეს მართალია?!"... შენ ხედავდი,მაგრამ არ გჯეროდა... თანხმობა,რომ გითხარი,მხოლოდ მაშინ შემომხედე... ღმერთოოოო...... კინაღამ მუხლები მომეკვეთა.... შენი ცრემლები არასდროს მინახავს... ახლა კი... ტიროდი... გულით ტიროდი... ჩემს გამო ტიროდი... ტიროდი... მეც ძლივს შევიკავე თავი,რომ არ მეტირა... ხმა ძლივს ამოვიდა ყელიდან,როცა მკითხე :" დიდი ხანია?!"... ზრდილობის გულისთვის იდექი ჩემთან .... ვიცი გაქცევა გინდოდა... გინდოდა რაც შეიძლება მალე მომშორებოდი,რომ უფრო მწარედ გეტირა... მე კი არ მინდოდა შენი წასვლა... მინდოდა შენთან ერთად მეტირა... თავზე მოგფერებოდი,როგორც ადრე და მეთქვა,რომ "შენია.... შენი!"... მაგრამ... ვერ გავბედე... "გილოცავო!" და წახვედი... მეტი არაფერი გითქვამს...არც შემოგიხედავს.... არაფერი... მხრები გიკანკალებდა და მივხვდი,რომ ისევ ტიროდი... მაპატიე ამდენი გაჩუმებისთვის... ჩემი ბრალიცააა... არ მაცადე თქმა,მაგრამ მე მაინც უნდა მეყვირა.... ხმამაღლა უნდა მეთქვა... მთელს მსოფლიოს უნდა გაეგო,რომ მიყვარდი..... რომ ჩემი სიცოცხლე შენ გეკუთვნოდა... მაგრამ გავჩუმდი... ბევრი მიზეზი იყო... ხომ იცი?!... არ მინდოდა გული მეტკინა... არ მინდოდა შენს სურვილს შევწინააღმდეგებოდი... არ მინდოდა შენთვის ოჯახი დამენგრია... შენს მეუღლესაც ძლიერ უყვარხარ... ვიცი... ადამიანები უამრავ შეცდომას სჩადიან... ზოგჯერ ვერც კი ხვდებიან,რომ ეს შეცდომააა... შენ მიხვდი და ეგ კარგია... გვიან, მაგრამ მაინც კარგია.... მერე რა,რომ ჩვენი ბოლო ნახვის მერე ერთხელაც არ მომსალმებიხარ... მერე რა,რომ დამივიწყე ხალხის დასანახად?!... ამით გულს მტკენდი,მაგრამ მე ხომ ვიცოდი,რაც ხდებოდა?!... მერე რა,რომ ერთხელაც არ გიკითხავს:"შვილო,მამაშენი ვინ არის?!"... მერე რა,რომ მხოლოდ ერთხელ შეხედე და ცრემლი დაგორდა ლოყაზე... მაინც მიყვარხარ დღემდე... მაინც შენით ვცოცხლობ... ვიცი,რომ არასოდეს აღიარებ ჩემს სიყვარულს და ამით დავიტანჯები მთელი ცხოვრება შენთან ერთად,მაგრამ მაინც მადლობელი ვარ... მადლობელი ვარ შენი სიყვარულის,შენი სიცოცხლის და შენი ცრემლისთვის... საბავშვო ბაღში,ბავშვების ყურებისას,შენ გხედავ... პატარა სიცოცხლეს.... შენს თვალებს,შენს ქცევას,შენს სითბოს,შენს ღიმილს... შენს ცრემლს.... შენ არა,მაგრამ ეს ხომ მაინც არის ჩემი სიცოცხლე?!... მადლობელი ვარ ამის.... გითხარი... ყველაფერი გითხარი,რაც ამდენი წელია არ მითქვამს... თითქოს 5წელი არაფერია,მაგრამ... შენ ხომ იცი რაცააა?!.. შეიძლება ეს წერილიც არ წაიკითხო... მაგრამ მინდოდა მომეწერა... ბოლოსდაბოლოს მეთქვა... შეიძლება არ გეტკინოს,მაგრამ მე შენი ტკივილისთვის არ მომიწერია... დღემდე მტკივა,მაგრამ შენი სიხარული მინდა... მინდა ის ცრემლი მხოლოდ ჩემი იყოს... პირველი და უკანასკნელი... აღარასდროს იტირო.... ყველაფერი გითხარი... ყველაფერი... ახლა კი მოვიფიქრებ, გამოგიგზავნო თუ არა.... მოვიფიქრებ.... ასევე დაგაინტერესებთ:
| ||||||
|
| ||||||
| სულ კომენტარები: 0 | |
