-მია, მთელი დღეა არაფერი არ გიჭამია._ ნახევარი ტანი შემოყო დედამ ოთახში და გვარიანად დამიბრიალა თვალები.
-არ მშივდება დე და რა ვქნა?_ თვალები ზუსტად ისე დავაწვრილე, რაზეც დედაჩემს გული უჩერდება. ქაქანით დაკეტა ოთახის კარები და გამცილდა.
საჭმლის თემით იმიტომ დავიწყე, ჩემს ვიზვუალს რომ მივდგომოდით. სუსტი ვარ, ისეთი სული რომ შემიბერო ქარის მიმართულებით წავალ. საჭმელზე გართულება არ მაქვს, ყველაფერს ვჭამ როცა მშვიდება, მაგრამ საქმეც მაგაშია ძალიან იშვიათად რომ მშივდება. დედაჩემის დაქალია ერთი, მარიკა, მთელი ცხოვრება გულგაწვრილებული დავდივარ. სულ სისუსტეზე მიჭედავს ყურებს. გეგონება მეტი სადარდებელი არ აქვსო. მეც მორჩილად ვუქნევ თავს და მის დასანახად პურს ვგლიჯავ. მამა ადრეულ ასაკში გარდაიცვალა. ორი წლის ვიყავი დედამ ატირებულმა რომ შემოაღო ჩემი ოთახის კარები და გულში ჩამიკრა. მაშინ მივხვდი რომ ჩვენი ცხოვრება ძალიან შეიცვლებიდა და გაჭირდებოდა. ჩვეულებრივი ოჯახი ვიყავით, არაფრით გამორჩეული, საჭმლის ფული ყოველთვის გვქონდა, ბიძაჩემის და დედაჩემის დამსახურებით. მამას შემოსავლის წყარო მისი სამსახური იყო და მისი დაკარგვის შემდეგ, ეს გზაც გაქრა. სწავლის გაგრძელება სულ მინდოდა, მაგრამ მეშინოდა რომ დაფინანსებით ვერ მოვხვდებოდი და დედას კისერზე დავაწვებოდი ძალიან. ამიტომ გადავწყვიტე სამსახური მეშოვნა. სარეკლამო სააგენტოში დავიწყე მუშაობა, პრომო გოგონად. მართალია სახარბიელი საქმე არ არ არის, მაგრამ რაღაცა დანაზოგს მაინც მოვაგროვებ. ორი წელია უკვე იქ ვმუშაობ, წელიწადია რაც სასწავლებელში ჩავირიცხე, სრული დაფინანსებით და ჩემი სადარდებელიც გაქრა. ტექსტის გასაგრძელებლად დააჭირეთ
ასევე დაგაინტერესებთ:
|
