მზის სხივები შემოიჭრა ჩემს ოთახში და ნათელი მოჰფინეს ყველაფერს.გაგეცნობით მე ანასტასია გავაშელი ვარ 23 წლის,ვცხოვრობ თბილისში,უნივერსიტეტი რამოდენიმე თვის წინ დავამთავრე და იურიდიულზეც ჩავაბარე.მაგრამ მაინც ვმუშაობ მოლარედ.ჩემი ოჯახის მაღაზიაში.რადგან დედამ რომელი სამუშაოებიც მომიძებნა ყველგან ჩემი ნებით წამოვედი,რადგან სიტუაცია არ მომეწონა,რანაირი სამუშაოა კაბინეტში რომ ხარ გამოკეტილი და მხოლოდ ფურცლების აქეთ იქეთ მოტანა მიტანა რომ გევალება.ისე ძალიან თბილი ახლობლები მყავს,დედა თე ბოლქვაძე ექიმია,ხოლო მამა კახა გავაშელი სწორედ მას აბარია მაღაზია და ჩემი უმცროსი ძმა-გაბრიელ გავაშელი.მე ის განსაკუთრებულად მიყვარს და ყველანაირად ვცდილობ რომ არაფერი ეწყინოს და მუდამ მხიარულობდეს,მას ხომ ასეთს ვიცნობთ მუდამ საყვარელს და ბუნჩელას.ახლა ცოტა ჩემზე: მოკლე ტალღოვანი ყავისფერი თმით,საშვალო სიმიღლის და ლურჯი თვალებით.მინდა რომ სამაყაროში ვიმოგზაურო ის ხომ მართლაც მშვენიერია,მაგრამ სამწუხაროდ ამ ოცნების ასრულება არ შემიძლია.რადგან ჩემს მშობლებს არ უყვართ მუდმივი მოგზაურობა,და ურჩევნიათ რომ ერთ ადგილას დიდხანს იყვნენ უფრო სწორედ სამუდამოთ.და თან მათ სურთ რომ ადვოკატი გამოვიდე,ვაღიარებ ამის ნიჭი ნამდვილად მაქვს,მაგრამ მე ფოტოგრაფია უფრო მიზიდავს და მინდა ის უფრო კარგად შევისწავლო მაგრამ ამის შესახებ თთქმის არავინ არ იცის.მშობლებს რომ ვუთხრა ფოტოგრაფობა მინდათქო გული ძალიან დასწყდებათ,მე კი ეს არ მინდა.რამოდენიმე ხნის წინ ფოტოაპარატი ვიყიდე დედას ვატყუებ ხოლმე ვითომ ლიზასთან მივდივარ ხოლმე და ვცდილობ ჩემი თავი არ დავკარგო.ხო ლიზა ჩემის საუკეთესო მეგობარია სამწუხაროდ მხოლოდ ერთი მეგობარი მყავს მაგრამ ლიზა იეთი კარგი გოგოა 10 მეგობარს უდრის,ის ჩემი არაბიოლოგიური დაა.საყვარელი არც წიგნი მაქვს,არც მომღარალი, როცა მეკითხებიან რომელია ჩემი საყვარელი მომღერალი ან წიგნი ყოველთვის ვპასუხო 3-4 და არა ერთს ჩემს მშობლებს უკვირთ ასე როგორ დავემსგავსე დეიდას ის მსოფლიოს გარშემო მოგზაურობს,და სამწუხაროდ მხოლოდ 3 წელში ერთხელ შემიძლია მისი ნახვა.მოკლედ ჩემი ცხოვრება იდეალური აპპ უფრო სწორედ თითქმი იდეალური სანამ ჩემს ოცნებას არ ავიხდენ ჩემი ცხოვრება სრულყოფილი ვერ იქნება.დღესაც არ დაარღვია ჩემა ძამიკომ ტრადიცია და ჯერ თვალები კარგად არც მქონდა გახელილ რომ მაშინვე თავზე დამახტა.
-როგორ არის ჩემი რეპტილია ( მე )
-ხომ გითხარი ნუ მეძახი რეპტილიას (გაბო)
-ხარ და არ დაგიძახო ( მე )
ჩემს მკლავებში მოვიქციე და ღუტუნი დავუწყე სიცილი ატეხა და თვითონაც მომიღუტუნა.ამ დროს დედას ხმა გავიგეთ.
ბავშვებო ჩამოდით საუზმე მზადაა ( დედა)
-ახლავე დეეეე ( მე და გაბო )
-მოდი აბა სააბაზანომდე ვინ მიასწრებს (გაბო)
-გამარჯვების იმედიცარ გქონდეს ( მე )
რა თქმა უნდა მოვაგებინე,ის ხომ ბავშვია და ძალიან ეწყინებოდა რომ წაეგო.
-მოგასწარი......მოგასწარი ( გაბო )
-ეჰ...........ჩემა რეპტილიამ გამასწრო ვბერდები მგონი ( მე )
-2 და 3 წლის ხარ აბა რა იქნება ( გაბო )
-ჰა,ჰა,ჰა ორი და სამი ხო, ორი და სამი.(მე)
-ანა მოეშვი შენი ძმის წვალებას.( დედა )
-აუ ანაააა გამიშვიიი ( გაბო )
აჰა გაგიშვი სააბაზანოში შედი და იცოდე -და მალე გამოდი ( მე )
-იმედიც არ გქონდეს ( გაბო )
დედა მეორე სართულზე ამოვიდა.
-დედა სად ხართ ამდენ ხანს ანა დღეს შენ მოგიწევს მაღაზიის გაღება მამას არ სცალია.( დედა )
-კაი დე,დღეს გაბოს მე წავიყოლებ მაღაზიაში ( მე )
-კაი აბა შენს იმედზე ვარ ( დედა )
მალე გაბოც გამოვიდა სააბაზანოდან.და ლიზას სახლისკენ ავიღეთ გეზი.
-წამო ახლა გაბო ჯერ ლიზას შევუაროთ და მერე გავხსათ მაღაზია თორემ ხალხი აგვიჯანყდება.(მე)
დიდი გზის გავლა არ დაგვჭირდა ჩემი და ლიზას სახლი ერთ ქუჩაზე და მაღაზიაც.კარზე დავაკაკუნე კარი მანანა დეიდამ გაგვიღო ლიზას დედამ.
-გამარჯობა ქალ-ბატონო მანანა,შეგიძლიათ ლიზას დაუძახოთ.
-კი რა თქმა უნდა.
ამ დროს ლიზა თავისით ჩამოვიდა კიბეებზე.
მე გვერდი ისე ამიარა ვითომ არც ვარსებობდი და გაბოს ისე ჩაეხუტა შემშურდა.
-ანასტასია ნახე შენს მეგობარსაც კი შენზე მეტად ვუყვარვარ ( გაბო )
ამ დროს ოთხივეს სიცილი აგვიტყდა.ლიზას დედის ჩათვლით.
88888888
პირველ რიგში მინდა ავღნიშნო რომ ეს ისტორია ჩემი არ არის ეს ისტორია და მისი მონახაზი ეკუთვნის Bird of life მაგრამ მან სამწუხაროდ შეწყვიტა ამ ისტორიის წერა.და უბრალოდ მინდა იცოდეთ რომ ისტორიის ქურდი არ ვარ და ნებართვით და ყველაფრით გავაგრძელებ წერას 1,2,3,4. თავები მისია ხოლო 5 თავიდან უკვე მე გავაგრძელებ.
ასევე დაგაინტერესებთ:
|
