მე: .......
გიო: შენი სახლი უკვე ვიცი - თვითონვე მოაყოლა.
მე: ხო, მარა სახლში არა, მირჩევნია სხვაგან გნახო.
გიო: კარგი, როგორც გინდა, უბრალოდ არ მინდა აქ ბოლოჯერ გხედავდე.
მე: არა, ბოლოჯერ რატო....
გიო: კაი...
მე: აბა მომავალ შეხვედრამდე.
გიო: კარგად... - წავიდა, მე სახლში შევედი, გოგოები შემომყურებდნენ რას ვიტყოდი
მე: კაი ტიპია არა...?
ელე: რავი აბა...
ლიზი: მე მგონია რო კაი ვინმე უნდა იყოს.
ელე: შეიძლება. - სამზარეულოში შევედით. რაღაცეები მოვამზადეთ და მაგიდას მივუსხედით.
მე: მთელი ღამე არ მძინებია.
ლიზი: ალბათ არც მას...
ელე: ეგ ამას კითხე - და ჩემზე ანიშნა.
მე: კაი რა იყოო... რო არ მეძინებოდა აივანზე გავედი, არც იმას ეძინებოდა და გამოვიდა, რა მოხდაა?
ელე: არაფერი. - ცოტა ხანში გოგოებმა ჩვენ წავალთო და მადლობა გადავუხადე დარჩენისთვის. დედამაც დარეკა მშვიდობით ჩავედითო. მთელი ღამის უძილოს დღისით მკვდარივით მეძინა.
მოკლედ იმ ამბის მერე ერთი კვირა გავიდა, გიო არ შემხმიანებია. ჩემთან ღამე ჩემი ბიძაშვილი რჩებოდა. 1 დღესაც სახლში რომ მარტო ვიყავი დარეკა ტელეფონმა, მე ჩემს რომელიმე დაქალს ველოდი.
მე: გისმენთ...
-როგორ ხარ მარი?
მე: კარგად, რომელი ხარ? - მე დავიბენი, ხმა მეცნო
-გიო ვარ, 1 კვირის წინ შენ რომ შემიფარე.
მე: ააა... შენ როგორ ხარ? ჩემი ნომერი საიდან?
გიო: მეც კარგად, მაგას რა მნიშვნელობა აქვს....
მე: კაი, ჩავთვალოთ რო არა აქვს.
გიო: შეიძლება შეგხვდეე?
მე:კი, რატომაც არა... - დროზე და ადგილზე შევთანხმდით. რატომღაც მალე მინდოდა მენახა. ყურმილი გავთიშეთ და კარზეც დააკაკუნეს. გავაღე და ელე და ლიზი დამხვდნენ.
მე: კარგ დროს მოხვედით
ელე: როგორ ხარ..
ლიზი: რა იყო რა ხდება...
მე: აბა ვინ დამირეკა...
ლიზი: ვინ?
მე: გიომ...
ელე: ვინ გიოოომ??? აააა იმააან???
მე: ხოოო იმან...
ლიზი: ვაა შენი ნომერი საიდან?
მე: არ ვიცი, ეგ მეც ვკითხე მარა რა მნიშვნელობა აქვსო ასე მითხრა...
ელე: აჰა...
მე: იცით კიდე რა მითხრაა???
ელე: ლიზი: რა?
მე: შემხვდიო...
ლიზი: ვააა..... ეგ უკვე აღარ ხუმრობს....
ელე: მერე რას აპირებ, შეხვდებიი??
მე: ვუთხარი კიი მეთქი...
ელე: ცოტა ხო არ იჩქარე?
ლიზი: ოოოო რა მოხდა შეხვდეს...
ელე: არაფერი რავი.... - ყავა დავლიეთ, ბევრი ვილაპარაკეთ, მერე გოგოები წავიდნენ.
მეორე დღეც გათენდა, როცა გიოს უნდა შევხვედროდი. ვნერვიულობდი. გადავწყვიტე დამეგვიანა. სარკის წინ დიდი ხანი ვიდექი (რაც მჩვევია). დათქმულ ადგილას წავედი. გიო უკვე იქ იყო.