სახლში წამოვედით.კარები ჩუმად შევაღე და ჩემს ოთახში ფეხარკებით შევიზურწე.დაწლოსას ვაპირებდი ფანჯარას რომ რაღაც მოხვდა, ჯესი ყეფით მივარდა გადავიხედეთ და ნიკა იდგა, ფანჯარა გამოვაღე
- აქ რა გინდა შე გადარეულო?
- დაუმშვიდობებლად რატომ წახვედი?
- დაუმშვიდობებლად რომ წამოვედი მაგიტო დგახარ ახლა აქ?
- აუ ჩამოდი რა
- სულ გაგიჟდი ხომ ?
- გთხოვ
- გვიანია წადი ბიწო თან მთვრალი ხარ
- ჩამო რა სულ ცოტახნით
თავისი არ მოიშალა და ისევ ფეხაკრებით გამოვედი ოთახიდან და დაბლა ჩავედი , ნუ რათქმაუნდა ჯესიც თან მახლდა .მასთან მივედი , ჩემთან ზურგით იდგა
- არ შემოტრიალდები ?
შემოტრიალდა და გავუღიმე
- რა ლამაზი ხარ როცა იცინი , ეს ამსიგრძე თმები სად გაიზრდე ? (მანაც გამიცინა)
- ნიკა !
- რა იყო კომპლიმენტები არ გიყვარს?
- მცივა, გავიყინე მალე უნდა ავიდე
- აჰა თუ გცივა ჩემი ქურთუკი მომაცვა რომელიც ხელში ეჭირა
- შენ არ გცივა?
- აუ მე ეხლა ისე ვარ ვერაფელს ვგრძნობ იმის გარდა , რომ ჩემს გვერძე დგახარ შენ!
ამ სიტყვებმა გული ამიჩქროლეს, ცოტა უხერხულად შევიშმუშნე. ეს მას არ გამოპარვია
- კარგი რა იყო რას მორცხვობ?
- მე ვმორხვობ? ძალით გავიცინე (იმის დასამტკიცებლად რომ არ ვმორცხვობის)
დაახლოებით ნახევარი საათი ვიდექით ასე.რაღაც სისულელეებზე ვლაპარაკობდით ხან ერთმანეთს დავცინოდით , ჯესიც ისე კარგად შეეწყო მეგონა მისთვის უცხო არ იყო ნიკა
- მგონი დროა წავიდე ნიკა
-კარგი ანაბელ მეტს აგარ გთხოვ დარცითქო
- კარგი აბა წავედი მე
უკან ბორძიკით მოვბრუნდი. არ მინდოდა წამოსვლა, მაგრამ ისე მციოდა მისი ქურთუქიც ვეღარ მათბობდა და ვერც ის თბილი და ლამაზი მზერა რომლითაც მთვრალი ნიკა მიმზერდა.გაღიმებული და კმაყოფილი სახით ამოვედი კარები მივხურე და ოთახში შევედი.ვერ დავიზინე და ჯესის დავუწყე ლაპარაკი .ჩაგვეზინა მე და ჯესის.დილით მისმა ყეფამ გამომაღვიძა და ბებიაჩემის განწირულმა კივილმა წამოვვარდი და გავვარდი ოთახიდან
-რა ხდება?
- შენმა სულელმა ძაღლმა ხორცი შეჭამა
- აუ კარგი რა ბებო მაგის გულისთვის კივი ამ დილის 9 საათზე ?
გამახსენდა რომ გუშინდელი დილიდან მოყოლებული არაფელი ქონდა ნაჭამი , სასწრაფოდ თავი მოვიწესრიგე ჩავიცვი და გარეთ გამოვედით რომ სადმე ზოო მაღაზია გვეპოვნა.როგორც იქნა მივაგენი და ვუყიდე საყვარელი პედიგრი.ერთი გენახათ როგორ გამალებული ჭამდა საცოდავი ძაღლი.კარებზე კაკუნი იყო
- ანაბელ აქ ხარ (მარიტა შემოვიდა)
- მოდი მარიტა
- რას შვრები?
- რავი დღეს ნელის ჭივილმა გამომაღვიძა, თქვენამდე არ მოაღწია?
- რავიცი გოგო მე ეხლახანს ავდექი, ქურთუკი რატომ გაცვია
- ზოო მაღაზიაში ვიყავი ჯესის ვუყიდე საჭმელი.
ცოტახანს ჩემთან დარჩა მარიტა შემდეგ კი წავიდა .წიგნებს დავავლე ხელი და მეცადინეობას შევუდექი, როგორც იქნა თავში რაღაც შემივარდა, არ მინდა ახალ კლასელებთან შევრცხვე.ჰაჰ...რა უცნაურია.ჩემს თავს ვეღარ ვცნობ , სად გაქრა ანაბელი რომელსაც არაფელი და არავინ ედარდებოდა? ჰმ...ნეტა სად ? ჯეს შენ ხომ არ იცი ? ამაზე კარგად ვიცინე საკუთარ თავს დავცინოდი ჯესი შემომახტა და ცოტახანს მას ვეთამაშე .აი უკვე 4 საათია ჯესის გასეირნების დრო.
- წამოდი ჯესი !
- ბებო მე მივდივარ
-სად?
- ჯესი უნდა გავასეირნო
- შენ მაგის გარდა არავინ გახსოვს , მალე ამოდი
მოკლედ ჯესის ყელსაბამი ხელზე დავიხვიე და დაბლა წავედით.მაინცდამაინც იმ ადგილისკენ რეგბის მოედნისკენ მიიწევდა ეს ძაღლი ძლივს მეჭირა კინაღამ წამაქცია, აი მივედით კიდეც და იქვე სკამზე ჩამოვჯექით.ნიკა დავინახე .რაღაც უცნაური ვიგრძენი, უჩვეულო რამ რაც აქამდე არასდროს მიგრძვნია.ჩემსკენ მოდიოდა გვერძე ჩამიარა და თიკას მიესალმა.იმედგაცრუება ვიგრძენი და ცხოვრებასი პირველად რაღაც არ მომეწონა.ნიკამ თუ არა საბედნიეროდ თიკამ შემამჩნია და მთელი მარაზმით წამოვიდა ჩემსკენ
- ახალი გოგო აქ რა გინდა ჩემს ბიჭს კერავ ? ( თან კევს „ აღრაჭუნებდა"
- ანაბელი და გავუღიმე
- რა ურეაქციო ხარ
- შენზე რეაქცია არ მაქვს !
ნიკაც იქ იდგა
- აუ ნიკ ნახე ჩემზე რეაქცია არ აქვს ამ გოგოს
- კარგი თიკა გეყოს წამოდი .
ხელი მოხვია და მაღლა აიყვანა სადაც მათი საერთო მეგობრები იყვნენ მოედანზე .ჯესი გაეიკიდა თიკას და ყეფა დაუწტო
- ჯეს მოდი
- მომცილდი სულელო ძაღლო
- სულელს ნუ ეძახი
- გაიყვანე გოგო ახლავე
- ჯეს მოდი ჩემთან ! მივედი და როგორც იქნა წამოვიყვანე