8:08 PM არ ავარდე! 10 | ||||||
 არ ავარდე! (10) გაკვეთილების განმავლობაში მისთვის თვალი არ მომიშორებია,ალბათ შეამჩნია და ჩემსკენ მთელი აგრესიით წამოვიდა. -რას მიყურებ რამე მისვია? -თიკა როგორ ხარ -შენ რა იყო მეკაიფები? -არა ტაო? -ეგეთი მიამიტი თვალებით ნუ მიყურებ ! -დაწყნარდი ნუ ყვირი -მე რასაც მინდა იმას ვიზამ და ნუღარ მიყურებ,ვიც რომ ჩემთვის ბიჭის "ახევა" გინდა მაგრამ ვერ ეღირსები გასაგებია?! -ასე რამ გაგაბოროტა? -ბორიტი არ ვარ უბრალოდ ვერ ვიტან ჩემს საკუთრებას რომ ეხებიან! -ჯერეგერთი თუ ნიკა იგულისხმე ეგ შენი საკუთრება არ არის და მეორეც ამაზე ნუღარ ინერვიულებ ნიკა არ მაინტერესებს! -ხო როგორარა დაგიჯერე,თვალში ნუ გვეჩხირები,თორემ სიცოცხლეს ჯოჯხეტად გიქცევ! -კარგი თიკა ნუ იძაბები,გავიგე ყველაფერი ნუ დარდობ არაფერში შეგეცილები,მეტიც გაგახარებ და გეტყვი რომ თბილისში დაბრუნება გადავწყვიტე. -მართლა მიდიხარ? -კი მივდივარ.ნიკაში არავინ შეგეცილება.დატკბი! -მე ის არ მითქვამს რომ წადითქო რაო?ეს თიკაა>? მომესმა თუ მართლა მითხრა -რაა?არ გინდა რომ წავიდე? -იცი რაა...აქ უკვე ძალიან დაიბნა. -რა მითხარი -არაფერი კარგი წავედი მე და დაიმახსოვრე თუ არ გინდა ნუ წახვალ ამას მისგან არ მოველოდი,რა უცნაური გოგოა წეღან კინაღამ თვალები დამთხარა და იმის მაგივრად რომ ჩემი წასვლის ამბავი გახარებოდა პირიქით მოიქცა.ალბათ მასში რამე ადამიანური გრძნობაც არის შემორჩენილი. სახლში მოვდიოდი თან ჩუმად თკას ვაპარებდი თვალს,ნიკა მასთან იყო და გვერდიდან არ შორდებოდა. სახლში ავედი ცოტახანში კი ნიკამ დამირეკა -რა იყო ნიკა -უნდა გნახო გთხოვ კარგი? -კარგი რა ნიკა ჩემგან რაღა გინდა. -გთხოვ ანაბელ! -ხო კარგი 20 წუთში სკვერში მოდი -კარგი არ მალოდინო დავპირდი რომ მივედი,მაინტერესებდა რა უნდოდა ცავიცვი და წავედი ტან ჯესიც წავიყვანე.მივედი და დავინახე -ნიკა -ანაბელ აღარ შემიძლია -რა აღარ შეგიძლია? მოვიდა და ისე ჩამეხუტა სუნთქვა შემეკრა. -ნიკა გამიშვი! -მჭირდები! -შენ თიკას სჭირდები -ამოვიდა ყელში ეს სიბრალული მეც ხომ მაქვს ბედნიერების უფლება -მე გთხოვ რომ მასთან იყო,ძალიან სჭირდება მისი ერთადერთი იმედი ხარ -კარგი ანაბელ მე წავალ და ხელები გამიშვა -კარგს იზამ -უბრალოდ მითხარი ჩემს მიმართ შენ რას გრძნობ -არაფერს! შემომხედა, გამიღიმა გატრიალდა და წავიდა. მე ეს უნდა მეთქვა იმისთვის რომ თიკასთან წასულიყო.ის თიკას უფრო სჭირდება ვიდრე მე. ცოტახანს მე და ჯესიმ ვისეირნეთ შემდეგ კი სახლში ავედით. დრო გადიოდა თიკა ჩემს მიმართ შეიცვალა,ისე აღარ მენაგლებოდა როგორც ადრე რაღაც გარდასახვა მოხდა მასში,ტქვენ წარმოიდგინეთ მიღიმოდა კიდეც,ეს არიყო ის ღიმილი რომლითაც წინათ მიმზერდა ეს უფრო თბილი და მრავლისმეტყველი იყო,თიტქოს მადლობას მიხდიდა რაღაცისთვის. ფიზკულტურაზე ბურთი მოხვდა და გონება დაკარგა,მასტან მივვარდი -თიკა,თიკა გესმის ჩემი? ბავშვები ირგვლივ შემოიკრიბნენ,ნიკაც მოვიდა ხელში აიყვანა,სასწრაფო გამოიძახეს და საავადმყოფოში წაიყვანეს. მის ამბავს ძალიან განვიცდიდი,ვიცოდი რომ დიდიხნის სიცოცხლე აღარ დარჩენოდა. ქიმიოთერაპიის გაკეთება გახდა აუცილებელი,დროთაგანმავლობაში თიკა ისეთი აღარ იყო როგორიც ადრე თმები სულ გასცვივდა,თავლები აღარ უბრწყინავდა ჩაცვენილი ჰქონდა,ფერი აღარ ედო.მისმა ვითომ დაქალებმა ზურგი შეაქციეს,ეხლა მას მხოლოდ მე და ნიკა ვყავდით მანუგეშებელნი. მთელს დღეს ერთად ვატარებდით იმ დღემდე სანამ ერთ დღეს თიკამ არ დაგვირეკა და მასთან მისლა არ გვთხოვა მე და ნიკას,ჩვენც რათქმაუნდაყველა საქმე გადავდეთ და მასტან მივედით -რა ხდება თიკა?მივედი და მოვეხვიე -ანაბელ შენგან ასეთ კარგ მოპყრობას არ ვიმსახურებ,არ მინდა გეცოდებოდე -მე შენ არ მეცოდები უბრალო თანაგიგრძნობ -ვიცი და ამისთვის დიდ მადლობას გიხდი,ვიცი რომ ნიკას ძალიან უყვარხარ და ჩემს გამო იკავებს თავს. -თიკა... -არავიტარი თიკა მინდა რომ თქვენ ერთად იყოთ,ამას იმსახურებთ! მე და დედამ გადავწყვიტეთ რომ გერმანიაში წავიდეთ მას კიდევ იმედი აქვს რომ იქ რამეს მიშველიან ამის გაგონებამ ძალიან გამახარა -კი თიკა დღეს მედიცინა ესეთ საკითხებში ძალიან წავიდა წინ და შეიძლება სასწაული ოხდეს და დაგეხმარონ. -მე ამის ნაკლებად მჯერა მაგრამ მაინც ვცდით.მოკლედ მინა რომ ერთად იყოთ ამ დროს ნიკაც თიკასთან მივიდა და შუბლზე აკოცა. ასევე დაგაინტერესებთ:
| ||||||
|
| ||||||
| სულ კომენტარები: 0 | |
