მე ვაფრენ… ოცნებებს ცაში დღეს ჩემს ღმერთთან
და სანთელს დავანთებ ხატებთან მდუმარე
გიჟი ვარ… რადგან მე დღეს ამდენს ვუძლებ და
კვლავ უფლის იმედით… კვლავ ისევ ვდუმვარ მე….
მშიშარა ბავშვივით თითქოს და ვაშავებ
დღეს ვმალავ სიყვარულს… ვუწოდებ მეგობარს
იმდენჯერ დავმარცხდი.. მე ხალხთან ჭიდილში
ვუმალავ სიყვარულს… გრძნობებთან მებრძოლ ხალხს….
იცით რისი მწამს?? როგორი გრძნობების??
დიდ გალაკტიონს მერი რომ უყვარდა….
გულწრფელი ნამდვილი…. წმინდა და ლამაზი
შორიდან ეტრფოდა.. შიგნით გულს უწვავდა/…
და როგორც რომეო… მეც ვმალავ სიყვარულს
და მისთვის.. მის მსგავსად… გავწირავ სიცოცხლეს…
ვიღაცა ამისთვის მიწოდებს სულელს და
მხოლოდ ის გაიგებს ვინც მართლა მიცნობს მე….
ასეთ გრძნობებს დღეს კვლავ ისევ ებრძვიან
ბინძური ხელებით მარხავენ სიყვარულს
თითქოს და საგმირო საქმეებს სჩადიან
ოდნავაც რომ ვერცეთს შეატყობ სინანულს
მე კი დღეს, ბნელ ღამეს გავანდე ფიქრები
ეს ლექსიც არ ვიცი საიდან მოვიდა
თითქოს და თამბაქოს კვამლს მოყვნენ რითმები
და თქვენ შეაფასეთ როგორი გამოვიდა
მე ვაფრენ… ოცნებებს ცაში დღეს ჩემს ღმერთთან
და სანთელს დავანთებ ხატებთან მდუმარე
გიჟი ვარ… რადგან მე დღეს ამდენს ვუძლებ და
კვლავ უფლის იმედით… კვლავ ისევ ვდუმვარ მე….

ა. სურმავა

ასევე დაგაინტერესებთ: